รักไม่ได้ร้าย

ึมออกมาจากริมฝีปากเล็กน้อย จ้องมองร่างบางที่ยังยืนนิ่ง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้แล้วใช้สองมือกอบกุมมือเ

ยหามาตลอดหลายปี แค่ได้เห็นน้ำตาก็ยิ่งไหลเป็นสาย เดือดร้อนภีมต้องเช

ก..

ล่บางไหวโยก ยิ่งเมื่อเขาใช้สองมือโอบ

้ายจิตใจเม เคยรู้

ย็น ๆ แล้วฟังพี่อธิบายก่อนนะคะ” ภีม

เธอพังไม่เป็นท่า เลยต้องมาร้องไห้ฟูมฟายแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็น แม้จะมีมือของเขาคอยลูบ

ราะออกมาดัง ๆ กลับมาร้องไห้ แล้วยังมาพูดเสี

อกแกร่งแรง ๆ ให้สาสมใจ ก่อนจะซุกหน้า

พูดคำหยาบอีกนะคะ มันไม่น

ตายังมีคราบน้ำตาเกาะอยู่ให้ได้เห็น “เมพูดคำหยาบก็เพราะพี่ ใช้ความรุนแรงก็เพราะพี่ เพราะฉะนั้นพี

็ว ร่างบางพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่สัมผัสที่คุ้นเคย กลับทำใจเธออ่อนไหว

ื้ออย่างเมลดากำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอตัวอ่อ

จะให้เขาออกไปจากชีวิตเธออย่างนั้นเหรอ ถ

ยังหวานเ

ี่ถูกทิ้ง เมียที่ถูกลืม เมียที่ไม่ร

ยที่รักมากด้วย” เขายังยืนยันเสียงแข็ง พร้อ

้อสาวเลยด้วยซ้ำ ตอนมายืนหน้าตึกเธอมุ่งมั่นจะเลิกรักเขาให้ได้ ตั้งอกตั้งใจตั้งแต่ก้าวขาออกจา

้นออกจากอ้อมแขนเขาอีกแล้ว ภีมจึ

แผงอกกำยำของเขาอย่างแรง แต่ก็ไม่เป็นผล คนตัวสูงไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด เธอตีจ

อยนะ จะพาไ

แบบเป็นส่วนตั

ลดาก็ถึงกับตาโต ‘ห้องนอน’ เขาจะมาคุยอะไรกับเธอในห้องนอน ไม่ได้

ก็นอนคุยมันเลยท่าจะดี” ภีมเอ่ยยิ้ม ๆ เ

นนุ่มเสียแล้ว สองแขนเสลารีบดันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะขยับถอยกรูดจนแผ

เธอรู้สึกถึงความแน่นหนากำยำ จนเธอต้องเรียกสติ ‘สติ สติ’ ปากขยับท่องเบา ๆ เธ

่ยถ้อยคำไพเราะเสนาะหู ชวนคนฟังเคลิบเคล

นั้น ทำแบบนั้นได้ยังไง ฮือ ฮือ...” เอ่ยถามเขาพร้อมน้ำตา ยิ

แต่เพียงแค่เริ่มดิ้น พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นริ้วแดงเป็นทางที่ข้างแก้มสาก เธอพลันหยุดดิ้นทันที ดวงตา

เองว่าอย่าใจอ่อนเป็นอันขาด ทว่าเขากลับยิ่งรุกราน ไซ้ซอกคอขาวจนเธอเริ่มหัวหมุน สัมผัสอันชวนวาบหวาม ช่างเป็นอุปสรรคสำหรับความพยายามของเธอยิ่งนัก เวลานี้ความรู

่ไปอีกแล้วค่ะ เมเปิ้ลได้โปรดเชื่อพี่นะคะ” เขาเปิดเปลือยความจริงใจผ่านทางดวงตาสีสน

ทำให้หัวใจเธอสั่นคลอนได้อีกครั้ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอเฝ้าแต่คิดถึงเขา ในหัวใจเฝ้าแต่เพรียกหาเขา สัมผัสของเขาเ

ม่เป็นจังหวะ เธอหลับตาพริ้ม ปากนุ่มค่อย ๆ อ้าเผยอออกรับสัมผัสจากเขาราวกับต้องมนตรามหาเสน่หา ความหวานกำซ่านที่เขามอบให้ ทำหัวใจที่เคยแห้งแล้งขมขื่นชุ่มชื่นขึ้นมาอีกครา สัมผัสที่เคยโหยหาช่างชุ่มฉ่ำราวหยาดฝนชโลม

่าเธอยังคิดถึง และโหยหาเขาเหลือเกิน เมลดาตัวอ่อนปวกเปียก เธอรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงจะต้านทานเขา

อเคลียกันไม่ห่าง รสหวานที่แสนคิดถึง ทำให้หัวใจทั้งคู่อิ่มฟูไม่ต่างกัน สองร