รักไม่ได้ร้าย

PPM Stud

ือนที่แล้ว กระแสตอบรับดีมากจนเธอ และเพื่อน ๆ ยิ้มแก้มแทบปริ แม้จะเหน็ดเหนื่อยสักหน่อย แต่ก็มีความสุขมาก ในขณะที่ม

สดีค

คุณยายนิ่มดังมาตามสาย น้ำเสียง

รอคะ” เมลดาไม่รู้ด้วยซ้ำว่

ภีมเขามาสู่ขอหนูกับยายด้วยตัวเองเลยนะ เมเปิ้ลออกแบบตัด

กับยายรึเปล่า?” เมลดาเอ่ยถามออกไปพร้อมหัว

ีบหลับกลางวันไป พอตื่นก็รีบโทรมาหาหนูนี่ไ

ธอโกหก เพราะไม่กล้าบอกผู้เป็นยายด้วยซ้ำว่ารู้สึกอย่างไรกั

ลูก ยายไม่กวนแล้ว

้เป็นยาย ทั้งที่ทิ้งเธอไปในสภาพแบบนั้น ถ้ายายรู้ว่าเธอเคยโดนอะไรมาบ้าง ยายคงเสียใจไม่แพ้เธอ เมลดาสูดน้ำมู

้ล ว่า

่ภีมกลับมา

จ

ี้พี่ภีมอ

อเรา ก็มานั่งทำงานต่อเลย ช่างเป็นรองประธานที่ข

ค

แล้ว เพราะเมเปิ้ลแท้ ๆ พี่ล่ะด

ก่อนนะค

ี่ว่าจะนัดวันเข้าไป

ี่ภีม คงไม่ต้องค่ะ เพราะหัวเด็ดตีนขา

ธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งคู่ นึกว่าข่าวการกลับมาของพี่

้วย เขากล้ามากที่ไปสู่ขอเธอกับผู้เป็นยาย โดยไม่บอกกล่าวเธอสักคำ ด้วยความโมโหทำให้ร่างระหงต้องมายืนอยู่หน้าตึกสูงระฟ้าภายในไม่ถึงครึ

ยในชุดเดรสสั้นสีดำ กำลังเยื้องย่างไปยังจุดหมาย ทุกย่างก้าวทำให้อกอวบอิ่

เมื่อก่อน ร้องไห้จนเปียกปอนไปตั้งเท่าไร แต่ ‘เมลดา พสุภิรมย์’

าถึงหน้าห้องทำงานของเขา เลขาสาววัยสี่สิบต้น ๆ ที่คุ้นหน้าคุ้นตากั

ด้านหลังยังรู้ว่าเขาดูดีแค่ไหน นั่นล่ะเสน่ห์ของหนุ่มลูกเสี้ยวอย่างภีม ยังมีหน้ามายืนชื่นชมวิวอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ได้สนใจหรือสำเหนียกในสิ่งที่ตัวเองเคยทำเอาไว้ ความรู้สึกที่เธอมีให้เขามันทั้งรักทั้งเกลียด รักเพราะ

จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีสนิมอันเป็นเอกลักษณ์ ริมฝีปากหยักดูสุขภาพดี รวม ๆ แล้วช่า

มาหา พร้อมอ้าแขนกว้างราวกับรอให้เธอโผเข้าไปก

ญิงสาวเอ่ยถามด้วยท่าทางเ

สิแปลก” คนพี่ได้แต่ยิ้ม ยิ่งเมื่อเห็นแ

ไม่แต่งกับ

อถาม คิ้วหนาขมวดมุ่น ทำราวกับว

มจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก ต่างคนต่างอยู่เหมือนสี่ปีที่ผ่านมาเถอะค่ะ” เมลดาพูดพร้

ก่อน ริมฝีปากหยักเผยยิ้ม ก่อนจะยกมือข้างซ้ายขึ้นมาให้เธอเห็น แหวนทองคำขาววงเกลี้ยงยังอยู่ที่นิ้วนางข้างซ

ี่ใจร้อนบ้างเป็นบางเวลา โดยเฉพาะเวลานี้ เธอรู้สึกอยากใช้กำปั้นชกหน้าเขาให้หนำใจ แล้วกรีดร้องออกม

กล้ แม้ในท่าทีจะไม่ได้ดูเป็นการคุกคาม แ

่เมรัก และเขาก็ร

่ค่ะ เพราะพี่น่ะทั้งรั

เสียงดัง เพียงแค่ได้ยินคำว่ารัก และคิดถึงจากปากหยัก ทำให้เมลดาถึงกับฟิวส์ขาด รักประสาอ

อคะ” คนตัวโต

ว่ารักหรือคิดถึงอีกเล

ีบแต่งแล้วหล่ะ” ภีมยังหยอกเย้า ยังคิดว่าการ

ากคอสั่น เธอกำลังจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ปากจิ้มลิ้มอยา

พี่เถอะนะ ที่ผ่านมาพี่อยากกลับมาหาเ

กันแน่ เลิกหลอกเมสักที” เธอเจ็บแล้

ีเหตุผลหายไปไหนแล้ว ตอนนี้พี่เห็นแต่คนดื้อ แบบนี้จะคุยกัน

ด้.. ไอ้เลว ไอ้คนสารเลว

ยนิ่มรู้ ว่าเราสองคนเป็นผัวเมียกันมาตั

ยวนี้นะ” เมล

มก็รู้ว่าเราไม

งตรงข้างแก้มของเขาอย่างแรง แล้วก็เป็นเธอเองที่น้ำตาเอ่อคลอ ยิ่งเมื่อเห็นรอยปื้นสีแดงค่อย ๆ เด่น