พรานพิทักษ์หัวใจ

ำตัว

: มีฐานะเป็นน้องสาวข

นุ่มเป็นเด็กกำพร้าที่

วบ้านที่รับเลี้ยงเด

ซิง : ประ

มือขวาฟู

้าคนเข้ามาใกล้เรียกดวงตาสีนิลให้หันขวับไปมองทันที ร่างเพรียวขยับลุกขึ้นนั่งในท่าเตรียมพร้อมป้องกันตัว ดวง

! พี่ลี่หยางมาดูเร็

น ร่างเล็กของเด็กสาวประคองถาดอาหารที่มีชามข้าวต้มกับผักดองใก

นแล้

ยยี่สิบชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ ดวงตาคมจ้องมองไปที่หญิงสาวลุกขึ้นนั่งฟูกนอนในท่าที่เตรียมจะพุ่งกระโจนออกไปทั้งท

่มีผู้ใดทำอ

ญิงที่เกล้าผมเป็นมวยก้อนกลมๆ สองข้างนั้นกลับทิ้งตัวนั่งข้างหญิงสาวท

ย เด็กหญิงเป็นคนดูแลหญิงสาวแปลกหน้าด้วยตนเอง นางไม่เคยเห็

ปมา แต่เขาต้องยอมรับว่านาง ‘งด

้มลงหัวฟาดพื้น เขาประคองร่างอ่อนนุ่มให้นอนอีกครั้ง หงเซ่อรีบวิ่งไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามใบหน้าและเนื้อตัวที่พ้นเสื้อผ้าซึ่งเป็นเสื้อของชายหนุ่ม เด็กหญิงร่างเล็ก เสื้อ

อไม่?” มู่ลี่หย่างบ่นก่อนถอนหายใจหนักๆ ผิวขาวเหมือนราวกับหิม

่อพึมพำขณะยื่นผ้าไปเช็ดหน้าให้อีกฝ่าย แล้

กักของหญิงออกมา น้ำเสียงค่อนข

ิ่วหน้าเพราะความเจ็บ “พี่สาว ปล่

ทันที นางกวาดตามองอย่างตื

างไรบ้าง ” มู่ลี่หย

น์ตาสีนิลค่อยพูดที่ละคำ เหมือน

ดแผลไม่หนักหนาแต่เจ้าหม

ื้นจึงไม่อยากเล่าเรื่องทั้งหมดที

ห้พวกเราติดต่อญาติให้เจ้า

ิ-หมด-สติ

ระลอกคลื่นแห่งความเจ็บปวดก็ถามโถมเข้ามาอย่าง

่หยางอย่างร้อนรน “อย่าถามอะไร

ใจ เขาเห็นพ้องกับน้องสาว ปร

ก่อน อย่าเพิ

มือนหญิงสาวชาวบ้านเลยสักนิด แววตาหยิ่งทะนงและแม้อยู

ี่ผ่านมาข้าเป็นค

ก แต่นางคงลืมไปว่าตนเองอายุเพียงสิบสองขวบเท่านั้น อาจเพราะ

ังมีเด็กๆอีกหลายคน แต่พี่สาวไม่ต้องกลัวนะ พวกเราเป็นเด็กกำพร้าที่ท่านหมอมู่เก็บมาเลี้ยง ค

าวชื่

ื่

้านะ” ทั้งที่บอกว่าจะไม่ถ

คิดไปครู่หนึ่งก

า!

จบางอย่างหงเซ่อนึกได้รีบยกมือขึ้นปิดปาก นางเผลอส่งเสียงดังเก

ดไม่ต้อง

เขาออกจะประหลาดใจที่รู้สึกถึงเรียวแรงที่มากมายกว่าที่คิดไว้ นางพยายามขืนตัวให้หลุดพ้นจากการควบคุมของอีกฝ่าย หญิงสาวตกใจจนกระโดดหนีไปยืนอีกมุมหนึ่งของห้อง หญิงสาวสะบัดศีรษะไปมาจนเส้