พรานพิทักษ์หัวใจ

วามมืดครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ ย่างเท้าออกไปอย่างเงียบเฉียบ ทว่าภาพที่เห็นทำเอาเขายืนมองด้วยควา

ันมาเขาจึงเอื้อมมือไปแตะไหล่นางเบาๆ เจ้าของร่างจึงหันมาแ

ตาคู่งามปิดเปลือกตาลงครู่หนึ่งแล้วร่างเย็นเยียบ

ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นนางเดิ

ขาอย่างงุนงงพลันรู้สึกหนาวจึงขด

่ลี่

บนที่นอนแล้วคลี่ผ้าห่มคลุมร่างนางไว้ เท้าเล็กๆ ถูไปมา เขาส่

่ใจว่าผ้าห่มผืนนี้อุ่นกว่าผืนของนาง หรือเพราะผ้าห่มผืนนี้มีกลิ่นไอของมู่

ี่ลี่หยางลำ

มยาก พยายามจะยิ้มให้นางแต่

ายจะลงมานอนที่พื้นเอง แต่มือใหญ่จับไหล่กลมมน

ื้อ นอ

หมดสิ้น และยามค่ำคืนเดินละเมอจนทำให้พี่ลี่หยางต้องเดือดร้อนอยู่เสมอ ในความทรงจำอันลางเลือนนั้น นาง

ใดอยู่ หล

ู้ว่ามีความห่วงใยเต็มเปี่ยม นางพลิกตัวมอ

เสียงเบาแต่มู่ลี่หยางได้ยินชัดเจน “ถ้าข้าคิ

ระ” เขาพูดขึ้

ู้ว่าบ้านของตนอยู่ที่ไหน ข้

เขาพูดทั้งที่หันหลั

ข้าจำไม

ิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ย

ว่านางหลับแล้ว เขาจึงพลิกตัวหันกลับมามองใบหน้าที่หลับใหลของนาง เมื่อครู่... เขาไม่ได้พูดให้นางสบายใจเท่านั้น แต่เขาตั้งใจทำเช่นนั้นจริงๆ หลายครั้งที่เห็นนางทุกข์ทรมานกั

ซ่อที่เชื่อฟังหงเซ่อทุกอย่าง หมอมู่ตรวจดูอาการของไป๋เซ่อตามคำบอกเล่าของมู่ลี่หยางที่เห็นนางปวดศีรษะมาก มีบางเ

๋เซ

ญิงสาวหันมา

ี่มีความส

วพยักห

ส่ไม่งดงามหรือกิ

ชอบเสื้อผ้าที่ใส่ ชอบทุกคนที่นี่ ทุกคน

หน้ารับเป็นจังหวะที่มีชาวบ้าน

ัน” หงเซ่อมาดึงมื

างทำตาโต “ข

“พี่ลี่หยางชอบกินปลา เราไปจ

ทำตาปริบๆ เดินตามคนตัวเล็กที่เ

ินปลามาก แต่เขาสละใ

ื้

ำอะไรเพื่อเขาบ้าง หญิงสาวจึงไปที่ลำธาร ทำทุกอย่างที่หงเซ่อสอน ด้วยใจห

็บมา เขาสอนเด็กๆให้รู้จักสมุนไพรต่างและการรักษาอาการเจ็บป่วยพื้นฐาน

ร ดวงตาหรี่มองอย่างประเมินก่อนถอนหายใจหนักหน่วง ก่อนมองเลยไปด้านหลั

ผู้มาเยือนปร

าหาข้าถึงที่นี

ยท่าทีสุภาพและอ่อนน้อม ยิ้มเอ็นดูบรรดาเด็กๆ ที่ม

ไพรขึ้นวางบนชั้น แล้วปัดมือไปมาก่อนจ้องใบหน้าอ่อนเยาว์ของอ

วลในแววตา “เดิมทีข้าไม่ได้คิดจะมารบกวนท่าน แต่ด้วยจนปั