ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
บทที่ 10 เรียนรู้ไปทีละนิด
จำนวนคำ:1690
|
อัปเดตเมื่อ：25/02/2024
เดินทางถึง 45 นาที ทิวาทำหน้าที่เป็นคนขับโดยมีเมคิ
รถผู้บริหารนะ มันจะที่ป
ปแผนกบุคคลเล
วเจอกันข
รั
บียนรถติดอยู่ เมคินไม่ได้บอกเขาว่าตัวเองเป็นรองประธานบริษัท และเป
ี้เมคินอาจจะผิดหวังเพราะ
ไม่ลองก
ลงจากรถแล้วตรงไปยังฝ่ายบุคค
รายงานตัวกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล รับทราบขอปฏ
ดินถึงสูงจ
ว่าเมคินจะเป็นคนกำหนดเงินเดือนให้
ติ แต่ที่ดูสูงเพราะคุณ
” เขาพยัก
ที่เดียวกับเจ้านายอยู่แล้ว แต่ถ้าพูดออกไปคงไม่เป็นผลดีแน
ดเอง เดาเองหรือถามคนอื่นเพราะบางเรื่องก็พูดกันไปเรื่อยเปื่อย ที่นี่พนักงานเยอะ
ผมจะ
ใจและใส่ใจในเนื้องาน แต่ที่ลาออกกันไปหลายคนก็เพราะสนใจอย่างอื่น
บ ผมก็หวัง
งฉัตรภพก่อนเพราะชายหนุ่มต้องไปเรียนรู้
าเคาะประตูเบาๆ พอได้ยินเสียงข
็ถือว่าเขาหล่อน้อยกว่านิดหน่อยและตัวก็เหมือนจะเล็กกว่า เมคินไม่ใช่แค่หล่ออย่างเดียวเพราะเขาดูมีเสน่ห์ขน
ครับ ผม
ฉัตรภพเงยหน้ามองเลขาคนใหม่ของเมคินที
ิที่ฝ่ายบุคคลเพิ่งส่งไฟล์มาไม่ได้บอกว่าเขาเป็นลูกครึ่งและในนั้นยังบอกอีกว่าเขาโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำ
ผู้บริหาร ทั้งที่เข้ามาทำงานในบริษัทและคนที่เข้ามาแค่ตอนประชุมสำคัญ นอกจาก
ียวหมดหรอก ค่อ
ก็ต้องจำด้ว
สำคัญต้องจำให้ได้ด้วยนะว่
รั
สารเข้าที่แล้วก็เดินนำทิวาไปยังห้องทำงานของรองประธานบริษัท
มาแล้
ชุมตอน 10 โมง จะให้ผ
กประจำเดือน ระหว่างที่ผมป
รั
ะไรไม่เข้าใจ
” ทิวาเรี
วก่อนนะ
ไปแนะนำแผนกต่างให้กับชายหนุ่มได้รู้จั
ภพก็ได้ ผมคงอายุ
พี่ก็เรีย
รงไหนก็ถาม อันที่จริงพี่ไม่ได้เป็นเลขามาก่อน เพ
รั
นพูดน้อยอย
ทำงานวันแรก ถ้าทำงานไปน
ตรภพยิ้มเมื่อนึกถึงคนรักที่ช่างพูดช่
เน้นไปที่เรื่องงาน ส่วนเรื่องเจ้านายชอบอะไรไม่ชอบอะไร ดื่มกาแฟแบ
มมันไม่เหมือนท
หมือน
นายเกือบทุกอย่าง เช่นพวก อาหารที่ชอบ ก
องเรียนรู้เองเพราะพ
ล้วผมถามใคร
นายเรียนรู้เองดีกว่าไหม หรือไม่ก
ม่กล
งและทำงานให้ถูกใจบอส แต่ถ้าไม่ถามจะรู้ได้ยังไงว่าบอ
จดี แต่ตอนนั้นเขายังไม่ได้เป
เรียนรู้ไปยั
้องฉัตรภพจนถึงเ
วนทิวก็ไปทานที่โรงอาหารกับคนอื่นๆ แต่ต้องสับกันไปกับคุณวีณ
งไปเฝ้าหน้าห้องใช่ไหมคร
บไปเฝ้า บอสบอกว่าจ
รั
ยู่ตรงนี้ ถ้าบอสจะไปข
อบคุณนะครับ” ทิวายกมือไหว้แล้วรีบวิ
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 เซฟโซน2 บทที่ 2 สงบเงียบ3 บทที่ 3 คนแปลกหน้าที่กล้าไว้ใจ4 บทที่ 4 โดดเดี่ยว5 บทที่ 5 งานอะไรก็คว้าไว้ก่อน6 บทที่ 6 วันแรกก็เกือบพลาดท่า7 บทที่ 7 ลองดูก็ไม่เสียหาย8 บทที่ 8 ย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ9 บทที่ 9 ที่อยู่ใหม่10 บทที่ 10 เรียนรู้ไปทีละนิด11 บทที่ 11 งานใหม่ชุดใหม่12 บทที่ 12 การยอมรับของครอบครัว13 บทที่ 13 มันก็แค่อดีต14 บทที่ 14 ก็พี่ตัวอุ่น15 บทที่ 15 คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก16 บทที่ 16 รู้ว่ามีคนรอ17 บทที่ 17 ก็นายมันดื้อ18 บทที่ 18 พยาบาลพิเศษ19 บทที่ 19 ห่วงใย20 บทที่ 20 ให้มันเป็นแบบนี้21 บทที่ 21 ไร้สถานะ22 บทที่ 22 อยากรู้ก็ต้องถาม23 บทที่ 23 คนของผม24 บทที่ 24 แฟนกันวันแรก25 บทที่ 25 เชียงใหม่กลายเป็นเสม็ด26 บทที่ 26 บรรยากาศพาไป nc นิดๆ27 บทที่ 27 พรหมลิขิต28 บทที่ 28 เคาท์ดาวน์ nc25+++29 บทที่ 29 ของขวัญปีใหม่30 บทที่ 30 แค่อยากเห็นหน้า31 บทที่ 31 ทำตามสัญญา nc25++32 บทที่ 32 ไม่เห็นต้องอาย33 บทที่ 33 ยอมแค่คนเดียว nc25++34 บทที่ 34 กำลังใจ35 บทที่ 35 แค่นี้ก็หลงจะแย่36 บทที่ 36 วาเลนไทน์แรก37 บทที่ 37 ยังทันนะครับ38 บทที่ 38 รสชาติของความรัก nc25++39 บทที่ 39 ยังไหว40 บทที่ 40 ขอแค่คนเดียวที่เข้าใจก็พอ41 บทที่ 41 เคลียร์ให้ชัด42 บทที่ 42 คนธรรมดาที่แสนพิเศษ nc25++43 บทที่ 43 ยุ่งทั้งคน ยุ่งทั้งงาน44 บทที่ 44 ผมให้เวลาแค่เจ็ดวัน45 บทที่ 45 หัวหมุน46 บทที่ 46 พิสูจน์สิ nc25+++47 บทที่ 47 พี่จัดการเอง48 บทที่ 48 คนที่ต้องรับผิดชอบ49 บทที่ 49 อบอุ่นหรืออึดอัด50 บทที่ 50 ไม่ต้องรอ nc25+++51 บทที่ 51 แฟนคลับ52 บทที่ 52 ใจเย็นเกินไปไหม53 บทที่ 53 ไม่ง่ายอย่างที่คิด54 บทที่ 54 อยู่เฉยๆ ก็พอ nc25+++55 บทที่ 55 ชายแปลกหน้าจากปักกิ่ง56 บทที่ 56 ความจริงที่ไม่อาจเลี่ยง57 บทที่ 57 ยอมรับแค่ผล58 บทที่ 58 เผชิญหน้า59 บทที่ 59 ผมขอเลขาคืนนะครับ60 บทที่ 60 ท่ามกลางหมู่ดาว nc25+++