พ่อบ้านเบต้ากับคุณเจ้าของบ้านอัลฟ่าเลือดผสม

่ได้ เพราะท่านรักความเป็นส่วนตัวมาก" เสียงของชายสูงอายุในชุดสูทเหมือนกับบริกรในภัตตาคารหรูพร่ำบอกกฎภายในบ้าน

..มันต้องเรียกว่า

ไม่เชื่อฟัง" คุณลุงบัตเลอร์ยังคงกล่าวอธิบายถึงลักษณะ

รู้ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดเข้าหัวผมมาไม่ถึงครึ่ง เพราะผมมัวแต่อึ้งกับความงามและข้าวของต่างๆภายในคฤหาสน์แห่งนี้ที่ต่อให้ผมทำงานทั้งชาติก็

ามตระกา

าเหนื่อยอยู่เหมือนกันนะครับ ลุงแจ้งว่าคนที่ทำงานที่นี่จำเป็นต้องพักที่นี่ด้วยเพื่อความสะดวกและเป็นไปตามกฎระเบียบของ

้ระบุรายละเอียดอะไรไว้เลย และไอ้คนจนอย่างผมเห็นจำนวนเงินมากขนาดนั้นก็คงไม่แปลกที่

เอง" ลุงแกว่างั้นก่อนจะเดินจากไป ทิ้งผมไว้ในห้องกว้

ๆ พลิกไปพลิกมาอยู่หลายนาทีจึงลุกขึ้น ความสงสัยก่อตัวขึ้นก่อนที่ผมจะถือวิสาสะออกมาจากห้องพักของตัวเองเพื่อเดินชมคฤหาสน์แห่งนี้อ

้นมาด้านซ้ายมือ ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดและพบว่ามันล็อกอยู่ ผมจึงเด

้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเชื้อเชิญให้ผมเข้าไปในนั้น ฝ่ามือของผมชื้

ิ๊

ดมันได้สำเร็จ ประตูห้องถูกปิดลงอย่างอัตโนมัติ ผมสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันหน้ากลับมามองภายในห้องขนาดใหญ่นี้อีกคร

่อเหลาราวกับภาพวาด เส้นผมสีบรอนด์และดวงตา

ำคอ ถ้าเจอคนๆนี้ยืนอยู

ปีกซ้ายของห้องมันมีประตูที่ซ่อนความน่าสงสัยไว้ด้านห

นำ ผมกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก เพราะถึงแม้ว่าผมจะเคยดูคลิปที่ใช้ของทำนองนี้ แต่ไอ้ของจริงนี่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมใช้ปลายนิ้วลูบไปที่อุปกรณ์ชิ้นหนึ่งพร้อมกับความรู้สึกเสียวท้องน้อยที่แผ่ซ่านขึ้นมา เดินสำรวจอยู่ภายในห้องลับนี้ส

ี้จะเป็นเจ้

ะเป็นลูกชาย

ิดด้านในถูกหมุนไปมาส่งเสียงคล้ายกับในหนังสยองขวัญ ผมใจเต้นระส่ำด้วยความกลัวว่

แล้

ุ

นห้อง ก่อนจะสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อเรียกสติแต่ร่างกายยังคงนั่งอยู

เหร

ทำไมมันถึงเหมือ

้าล้างตา เมื่อออกมาจึงทราบว่าเป็นเวลาหัวค่ำเสียแล้ว

กชะม

อย่างที่ไหนฝันเป็นตุเป็นตะ ดีนะที

อก

ลุงเมดคนเดิม ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูออกทันที

เอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ผมต้องกุลี

่ยถามขณะที่พวกเราอยู่บริเวณทางเชื่อมระหว่างปีกซ้ายและปีกขวาขอ

ท่านรักความเป็นส่วนตัวมาก คุณคงไม่อยากให้ท่านไม่พอใจตั้งแต่วันแรกที่มาถึงใช่ไหม" ลุงบัตเลอร์ไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับ

ี่มันแปล

ดที่จะเหลียวกลับไปมองท

ะทานอาหารไ

พราะอาหารนานาชนิดที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะนั้นมันช่างอ

ครับ" ผมว่าแล้วตบไปท

แก่ปูนนี้แล้วยังต้องมาเป็นพ่อบ้าน อย่าให้เจอหน้าลูกหลานแกน

ต้องจำใจกินอาหารตรงหน้านี้เพียงค

ยังครับ" ผมเอ่ยถามพลางเคี้ยวอ

ด็ก เมื่อก่อนคุณปู่ขอ

ปแล้วทำงานที่คฤหาสน์แบบนี้คงได้เงินเดือนมากอยู่พอสมควร ผมยังคงถามอะไรไปเรื่อยเปื่อยซึ่งเป็นคำถามที่ไม่เกี่ยวกับคุณเจ้าของบ้าน เหตุเพร

่เจ้าของร้านเป็นอัลฟ่าหรือสันดานส่วนตัวกันแน่ที่ทำให้เขาเป็นพวกชอบวางอำนาจจนคนในร้านระอากันหมด และเมื่อความอดทนของผมขาดสะบั้นลงผมจึงเชิญตัวเองออกมาโดยที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิต แต่ถ้าจะให้ทนต่อไปก็ไม่ไหวจริงๆ แล้วเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกให้ผมตกงานสองงานในวันเดียวกัน เพราะคืนเดียวกันนั้นเอง งานที่สถานบันเทิงซึ่งผมรับเป็นนักร้องฟรีแลนซ์อยู่ ดันว่าจ้างนักร้องน้องใหม่ซึ่งเสนอค่าตัวที่ถูกกว่าผมและเมื่อเศรฐกิจแบบนี้ก็ไม่แปลกเลยที่คนเป็นเจ้าของร้านจะเลือกสิ่งที่คุ้มกว่า บอกตามตรงมันก็มีเสียความรู้สึกกันบ้างแต่ก็พอเข้าใจได้ถึงปัญหาที่ร้านต้องแบกรั

ลิวรับสมัครงานของที่นี่นั่นเอง ผมอยากจะตั้งใจอ่านมันอีกสักครั้งเผื่อจะเจอรายละเอียดอะไรเพิ่มเติมบ้าง เพราะต

วยดูแลความเรีย

ถูคฤหาสน์แห่งนี้หรืออะไรประมาณนั้น ผมพยักหน้าเออออกับตัวเอง แต่ที่ทำให้ผมแปลกใจก็คงจะเป็นในส่วนของก

ดก็ยิ่

ือหากที่นี่มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือดูแล้วอันตรายผมจะหนีกลับทันที เห็นแบบนี้ผมก็สำรว

ากเกินไปหรือ

ัดหัวไล่ความคิดและตั้งใจว

่อยว่ากัน