พ่อบ้านเบต้ากับคุณเจ้าของบ้านอัลฟ่าเลือดผสม

ยในชีวิต เตียงนุ่มๆเพียงแค่ผมทิ้งตัวลงไปนับ หนึ่ง สอง สาม ก็หลับปุ๋ยทันที เรียกไ

ริงดังคาดเมื่อผมเจอแกอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ในเวลาเช้าแบบนี้ที่นี่ดูคึกคักกว่าเมื่อคืนหลายเท่าตัว ผมเห็นคนอื่นๆบ้างแล้วนอกจากลุงกร

ะตือรือร้น ลุงแกหันมามองผมแวบนึงก่อนส่ายหัว

ผมร้องงอแงแบบเด็กๆก็มีอย่างที่ไหนให้ผมมานั่งๆนอนๆอยู่นี่ ชุดก็ไม่ให้ ผมอยากใส่ช

นคนหนึ่งซึ่งกำลังเช็ดตู้โชว์อยู่ ภายในเต็มไปด้วยเครื่องครัวสไตล์ยุโรปโบราณหลากสี แต่ละชิ้นเงาวับ บางชิ้นดูใหม่ราวกับเพิ่งซื้อมาเมื

เห็นแต่ผมก็จะพยายา

งทำความสะอาดแบบนี

ั้งจ่ะ ถ้าทำความสะอาดธรรมดา

งครับ" ผมถามต่อขณะที่มือก็ยังค

ยินว่าที่นี่เปลี่ยนแม่บ้านอยู่บ่อยๆ

เหมือนคันปากมานานเพราะไม่มีใครคุยด้วย ถึงแม้ว่าจะมีแม่บ้านอยู่นับสิบแต่ผมไม่เห็นจ

บ" ผมถามเสียงเบาไม่ต่างจากป้าเพราะเ

่ทำงานมายังไม่เคยเจอท่านจังๆเลยสักครั้ง" ป้าแกทำเสียงเหมือนสง

จอจังๆนี่หมายความว่า

ือนมีคนเดินผ่าน ป้าเหลียวหลังไปดูถึงได้เห็นแผ่นหลังของท่านเดินขึ้นชั้

ดสินใจว่าควรจะเลิกทำท่าเหมือนนินทาเจ้านายกันเสียที ป้าบอกให้ผมเช็ดราวบันไดฝั่งซ้ายส่วนป้าจะเช็ดฝั่งขวา ผมทำตามแต่โดยดี เช็ดขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงชั้นสองของตัวบ้าน ป้าแยกไปอีกทาง ผมที่เช็ดไล่มาจนสุดเสาจึง

ได้ยินยืนยันได้ว่าต้องมีคนอยู่แน่ อาจจะเป็นคุณเจ้า

ตรงหน้าเหมือ

ัวเลยว่าลุงกรณ์มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่แน่ๆลุงแกทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ผมที่ร

สมัครบอกไว้หรือเปล่า ถ้าหากผมออกจากงานมาฟรีๆโดยที่ไม่ได้อะไรเลยผมคงจะบ้าตายก่อนแน่ๆ พอคิดมาถึงตรงนี้ความเครียดก็ถาโถมเข้ามาทันที ไหน

้วยิ่งเบต้าฐานะค่อนไปในทางแย่อย่างผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่มีฟีโรโมนดึงดูด แต่ถึงกระนั้นผมก็พอใจที่ตัวเองเป็นเบต

นอีกครั้งที่อยู่ๆ ลุงกรณ์ก็โผล่มาข้า

รนะค

วัยพูดซ้ำด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ ผมจึงตอบ

" เหมือนลุงแกจะดูออกทางสีหน้าของผม จึงพ

าทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ขอ

..................

าดเกิดขึ้นโดยที่ผมเองไม่เข้าใจ ผมยกมือขึ้นเคาะประตูไม้บานหนาที่สลักลายอย่างสวยงา

ิ๊

ผมจึงถือวิสาสะหมุนลูกบิดอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะค่อยๆก้าวเข้าไปในห

ญาตนะค

้องนั้นไม่ต่างอะไรกับในความฝันของผมเลยสัก

มุมหนึ่งของห้อง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับภาพเขียนตอนนี้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ผมได้แต่นิ่งอึ้งมองหน้าของเขาสลับกับภาพเขียนที่ติดอยู่ที่ผนังห

ดด้วยรอยยิ้ม นัยย์ตาสีครามคล้าย

..อัลฟ

เรียกผมมาพบ.." ผมไม่รู้ว่าควรจะเริ่มยังไ

งคุยกัน ค่อนข้างเยอะเลย

อย่างเก้ๆกังๆ มันเป็นห้องทำงานที่อยู่ภายในห้องนอนอีกที เขาคงจะเป็นคนที่รักความเป็นส่วนตัวมากและอาจจะบ้างานระดับหนึ่

ษัทยักษ์ใหญ่ สายตาของอีกฝ่ายทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง ชายหนุ่มตรงหน้าดูเป็นคนลึกลับอย่างบอกไม่ถูก แม้ใบหน้าจะหล่อเหลาราวกับภาพเขียนแต่

่าไร่" เขาเอ่ยถาม ส

อายุ 25 ครับ" ผมต

รัวหรือเปล่

พ่อผมทิ้งไปส่วนแม

รัก

ักว่าคำถามนี้มันจะเกี่ยวกับการเป็นเมดยังไง คน

รวมทั้งให้เงินเดือนเธอเดือนละสามหมื่น..ไม่สิห้าหมื่น" ริมฝีปากหนาเอ

แถมยังจะให้เงินเดือ

เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเ

ลุ้นในคำตอบ งานที่ได้ค่าตอบแทนสูงขนาดนี้อาจเป็

อกสารปึกหนึ่งให้ผม ผมรับมาก่อนจะเริ่มอ่าน แต่ข้อ