อ๋องตู้สะเทือนจวน

ั้น ชู่เอ๋อกับหลันหลงสาวใช้คนสนิทก็ได้แต่งตัวด้วยชุดของทหาร หลันหลงพยายามห้ามคุณหนูของตัวเองแล้

แล้วรึเจ้าคะ

พียงแค่ผู้หญิงบนเตียงของท่านอ๋องตู้ ข้าไม่เคยรู้สึกว่าเขาจักมีใจให้ข้าเลยสักนิด ข้าไม่อาจทนอยู่กับชายผู้นี้ได้อีกแล้วหลันหลง เ

ั้นเจ้าค่ะ เดี๋ยวหลันหลงจะออกไปก่

อหยาบกร้านของสาวใช้มาบีบแน่นก่อนจะปล่อยแล้วเดินไปด้านหลงกระโจม ส่วนหล

ตั้งใจจะกลับ พอเข้ามาในค่ายทหารก็รีบกระโดดลงจากม้าเข้าไปในกระโจมส่วนตัวของตัวเอ

ทุ้มห้าวที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลร้องตะโกนสั่งทหารเมื่อออกมาหน้ากระโ

ยาให้ทั่วค่ายทหาร ส่วนตู้เหลียงเฉิงก็กลับเข้าไปในกระโจมเพื่อหา

นหลังของกระโจม จึงรีบเดินออกมาหน้ากระโจมแล้วเดินไปโหนตัวขึ้นม้าคู่ใจของตัวเองแล้วควบออกไปทา

ุดุดุ

ญ้ามุ่งตรงไปนอกค่าย โดยไม่ส

วียนในตัวของชู่เอ๋อมีมากล้นจึงทำให้นางมีความกล้าหาญไม่กลัวต่อความมืดที่กำลังเผชิญในตอนนี

เพราะเดินทางมาได้หนึ่งชั่วยามแล

หลันหลง” ชู่เอ๋

หากเจ้าค่ะ” นางตอบพร้อมกับยกม

ตู้จะตามเรามาทัน” ชู่เอ๋อน่ะไหวอยู่แล้ว ก็นางเป็นลูกของแม่ทัพใหญ

ไหวเจ้าค

ป็นใจทำให้กลางคืนไม่มืดมาก” นางเอ่ยพร้อมแหงนเงยมองบนฟ้

เลย” แล้วชู่เอ๋อก็คว้าจับมือของสาวใช

าจวนอ๋องตู้ นางก็หมดอิสรภาพ แม้แต่จะออกนอกกระโจมก็ต้องรอให้ตู้เหลียงเฉิงพาออกจากกระโจม และนั่นเริ่มทำให้นางรู้สึกอึด

ดชีพของน้องชายต่างมารดาของตัวเอง ครั้งนี้เลือกเดินทางมาทางด้านหลังค่ายทหารเพื่อจะบุกโจมตี และมีทหารรั

ุดุดุ

แข็งกร้าวดังออกมาจากริมฝีปากหนาพ

อ๋องมู่” หยงเหวินเ

่นมันกล้ามาทำให้น้องหญิงหมิงเทียนของข้าร้องไห้ มันต้องตายด้วยดาบของข้า” มู่เหลี

้ามาใกล้เรื่อยๆ หญิงสาวหลบหมอบกับโพรงหญ้า รอจนฝูงม้าควบห่างออกไปจึงพากันออกมาจากที่หลบแล้วพาก

่าพวกเมื่อกี้พวกไหน” นางเร่งเร้าสาวใช้และห

าตามมาจะตามตัวเองทันไหม ด้วยกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้จะตามแม่คนดื้อของตัวเองไม่ทั

์! ห

ี

กไปต่อมีปะทะกันแน่นอน ตู้เหลียงเฉิงสั่งม้าตัวเองหยุดมองกลุ่มฝูงม้าที่ควบมาห

ึ

ทันทีเมื่อคนที่ต้องการจะปลิดชีพมาอยู่ตรงหน้า

ามั

๊

้วยความชำนาญในการรบทำให้เขารับมือได้อย่างรวดเร็ว เสียงคมดาบกระทบกระทั่

ฉัวะ

ู่โจมตัวเองไปคนแล้วคนเล่า จนเขาควบม้าสู้ฝ่าฟันมาถึงหัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำแล้วก็กระโจนขึ้นจากหลังม้าใ

ัวะ! เพล

เองสงสัยทันที ‘เพลงดาบแบบนี้มีแต่ท่านพี่มู่เท่านั้น’ เขาพึมพำกับตัวเองในใจแล้วฟาดฟันดาบสวนตอบอีกฝ่ายและพ

ียงเฉิงร้องออกมาเสียงดังแล้วจู

นอน’ เมื่อได้ฟังเสียงอีกฝ่ายช

่ะค่ะ ที่จะฆ่าหม่อ

องได้ มู่เหลียงเฉิงก็ไม่สนใจจะเอาช

ัวะ! เพล

ไม่อาจหลบคมดาบของเสด็จพี่ได้ เขามองไปทางทหารของตัวเองจึงสั่งให้ทุกคนหนีไปเมื่อทางของเสด็จพี่มีมากกว่าตัวเอง ส่วนตัวเขาก็เหาะไปนั่งบนหลังม้า

เอ๋อ ด้วยกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับนาง และยิ่งคิดหนักเมื่อทางที่เสด็จพี่ของเขามานั้นมันอาจจะเป็นทาง

่

ขาเริ่มหมดแรงจะก้าวต่อไปแล้ว และคิดว่าอีกไม่นานคงเช

ง เราหาที่นอนพักกันเถอะ

นั้นดีไหมเจ้าคะ เผื่อว่าเราหลับ ชายชุดดำพวกนั้นจะวกกลับมา

ละไม่มีใครมาเห็นเรา” เมื่อเห็นด้วยกับสาวใช้แล้วก็เดินนำไปทางโพรงหญ้าทันที