icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

มนตร์ตาละวัน

บทที่ 2 2

จำนวนคำ:1375    |    อัปเดตเมื่อ:02/09/2024

มร

ับสองแขนที่วาดคว้าตัวลูกสาวขึ้นอุ้ม โอบ

นะว่าห้ามออกมาคนเดียว ไปไหนต้องไป

ยกับคุณลุงเ

้า เร็วกว่าความคิด สาวร่างบางในกางเกงยีนทะมัดทะแมงรีบอุ้มลูกน้อยออกไปให้

ana

พร้อมแววตาเอ่อคลอ นึกโทษโกรธตัวเองไม่หาย เพราะถ้าหากว่าเด

อแมรี่แล้

ันตามหา เข้าไปกอดทั้งลูกเมียอย่างเป็นห่วง อีกฝ่ายก็ขอโท

ไรน

วใหญ่เท่านี้มาก่อนเลยนะ เรียกพี่ ๆ ไกด์มา

เพราะจากตรงนี้คงมองไม่เห็นรายละเอียดชัดเจน คุณพ่อบอดี้การ์ดยืนข

มหนำสำราญ ที่นี่กลายเป็นเมืองท่องเที่ยว เขตป่าสงวนที่ผู้คนอยู่ร่วมกับธรรมชาติในเชิงอนุรักษ์ ทุกหย่อมหญ้าเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ มีสัต

ัวร์สุขสันต์ ผู้คนละแวกนี้จะช่วยกันสอดส

แม่รี่ ลูกรู้ได้ยังไ

หมายถึงสัตว์เลื้อยคลาน ตัวนี้ปากเป็นโค้งทรงรูปตัวยู

ห้ลูกดูสารค

ลย ปริมไม่ให้แกดูเลย

ที่ไม่ให้ลูกดู รับปากว่าจะไม่ผิดคำพูดกัน ยิ่ง

าสอนกันตอนโต ดีนะไม่โดนงาบเข้าไปน่ะ

นหนูเป็นอาห

้าจะกิน... พ่อแม่เธอดูอร่อยกว่าเยอะ แต่ว่าลุงเป็นมังสะวิรั

กินป๊อปคอร์

รุบกรอบเคี้ยวมันดี น่าเ

าพ่อหนูชอบออกกำลังกาย คุณพ่อหนูเป็

พูดภาษาไทย แปลว่าเป็นคนไท

ร์ด แม่หนูชื่อปริม หนู

ๆ จนคุณแม่ก้มห

าไปเข้าใกล้มันด้วย อยู่ไกล ๆ พอนะลูก มันไม

ปตามคนอื่นมาเซลฟี่กับเจ้ายักษ์นี้ด้

คะลุงเกเตอร์ แด

ออ... แถวนี้มีอีกตัวนะ กำลังหิวโซเชียวล่ะ บอกพ่อแม่เธอกับพวกที

จะชวนแด๊ดกับมัมไปเที่ยว

อและแม่มองหน้ากันตกใจเป็นไก่ตาแตก เพราะไม่มีทางที

ืมเพื่อนใหม่ ส่งยิ้มกว้างแฉ่งเห

Meu D

ว พระ

วของมันอาจใหญ่เกือบสิบเมตร! ไม่ลืมหันไปบอกนักท่องเที่ยวให้ถอยออกไปอีก

ได้รับการตั้งชื่อ ซึ่งชาวบ้านคนท้องถิ่นจำมันได

หลงถิ่นสะบัดหางโอฬารห

ไม่ให้เซลฟ

เปิดรับโบนัส

เปิด