ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 师父，别打扰我。

ไป๋เหม่ยหลาน รับของเจ้าคืนไปเถิด

นดิน บุตรสาวท่านโหว เจ้าของไ

องเจ้าเป็

ู้ดูแลที่ดิ

าไม่ให้ความช่วยเหลือเจ้า คงได้ไปเกิดเป็น

ปิดด้วยผ้าแพรนุ่มลื่น แถมชาญฉลาดเลือกที่จะไม

ดว่าเป็นนางเพื่อที่จะนำพานางไปรับโทษทัณฑ์ในภพชาติต่อไป แท้จริงแล้วนางถูกนำพาดวงวิญญาณไปโยนลงไปในบ่อแห่งการจุติ

่นปี ปักษาตนนี้มาพบไป๋เหม่ยหลานเมื่อไร ม

ู้เรื่อง

รือ? คงรู้สึก

นอาจารย์ท่วมสวรร

ย่อมเป็นไ

าจารย์มิใช่สัตว์โลก เอ๊

ัก นกนางนวลเอียงคอส่งเสียงโวยวาย ทำไป๋เหม่ย

สำเร็จเป็นเซียน” นางพูดจบ นางก้มลงมองหยกเปล่งแสงในมือ ด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง นางไม่มีโอกาสได้บำเพ็ญตนบนเทวโล

ายดีแล้ว ท่านแตกหักกับสำนักเซียวเหยา

ล ท่านเกลียดชังป

์เดินทางไปฝึกวิชามาร เขากลืนลูกแก้วปีศาจอสรพ

ด้เรียกว

รรยา เรียกเจ้าไ

พียงครั้งเดียว ข้าก็เมา ท่านก็เมาพิ

างหรือจะรู้ร้อนรู้หนาว นางลืมเลือนเรื่องราวระหว่างนางและท่านอาจารย์ไปเสียหมด ถึงระลึกข

ว่าถูกต้องสมควร ผู้บำเพ็ญตนล้วนมิใช่มนุษย์

้าจะโกรธแค้นพวกเขาบ้างก็ได

เพียงเดินไปข้างหน้า” ใบหน้าสดสวยแลดูผ่อนคลาย นางปิดตา

มาเนิ่นนาน ข้

อวไว้กับชุดฮั่นฝูสีคราม สะบัดมื

-----------

ขยันมุมานะของเจ

าก เจ้

องไป๋เหม่ยหลาน นางเฝ้าโหยหาอาลัยนับตั้งแต่จำความได้ตอนอายุสักห้าขวบ ความทรงจำมากม

白 อันหมายถึงสีขาว ความบริสุทธิ์ 慧 หมายถึงฉลาดปราดเปรื่อง นางเคยได้รับสมญานามจา

ง นางมักนอนนิ่ง ๆ บนฟูกนอนในห้องพัก อาจารย์ยินเฟิงมาปลุกเรียกไปไป๋ ลุกขึ้นมาฝึกวิชาข

... ขอให้ข้า

จ้าลุก

ยไปเพราะลมปราณแตกซ่าน ธาตุไ

หม่ยห

มสมบูรณ์ ไม่จำเป็นต้องหลับนอนก็มีชีวิตอยู่ได้ การกินอาหารหรือหลับใหลในบางครั้งเป็นเพราะร่างทิพย์อ่อนพลังลงเ

ใต้รูปลักษณ์อันงดงาม นางมิใช่เซียนอีกต่อไ

้ามาช่วยเหลือนางเกล้าผมดำขลับยาวพ้นสะโพก หวีผมให้นาง ประดับใบหน้าขาวผ่องและปิ่นหยกงดงาม หยิบชุดฮั่นฝ

ดูจากอาจารย์ยินเฟิง ผู้สอนวิชาเวทให้นางกว่าหมื่นปี อยู่มาวันหนึ่งนางก็ได้รับตราเทพจากท่านผู

่ไป

ียงท่านอาจา