ลูกแมวของแพนเตอร์

นเองที่ไม่ชินกับการมีเพื่อนร่วมห้อง นอนหลับๆ ตื่นๆ ด้วยความกังวลใจ ปกติฉันเป็นคนค

่นแล้วเช่นกัน เธอคงมีเรียนเช้า ซึ่งวันนี้ฉันไม่มี พอเปิดประตูไ

ตู้เข้าให้เหรอ ฉันระบายความเอ็นดูด้วยรอยยิ้ม ไฟกลางก็ไม่เปิด เธอคงจะเห็นข

ๆ ให้ฉัน ยิ่งเรียกความเอ็นดูจากฉันได้เป็นกอง ยัยก้อนความน่ารักเ

ฉันจัดการทอดไข่ วางแฮมและผักลงบนขนมปัง

ว ฉันหยิบชิ้นหนึ่งยื่นให้เธอ พร้อมนมหนึ่งแก้ว เป็นลูกแมวก็ต้องกินนมสิ ไอ้ฟิ

เธอพูดด้วยความแปลก

ุณนะ” เธอกล่าวก่อนอ้าปากงับแซนด์วิช มันก็ไม่ใช่อาหาร

ข้ม ในฐานะคนออกกำลังกายฉันรู้ดีว่าข้าวเช้าให้พลัง

หากับการมีคิตตี้มาอยู่ด้วย แต่เหมือนว่าทางฝั่งนั้นก็ต้องปรับตัวเช่นกัน เธอช่างเก

ีเรียน

อนจะงับแซนด์วิชคำสุดท้าย น่าเอ็นดูเสีย

อยเธอไปแบบท้องว่างไม่ได้ อีกอย่างเธอจะ

งใจจะแย่แล้วอะ” ฉันเหลือบมองนาฬิกา

่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าครัวทำแซนด์วิชอีกค

ไม่เป็น

อก็ทำหน้ามุ่ย คงมีคนบอกอยู่บ้างแ

เดินเข้าห้องไปแต่งตัว เมื่อเห็นว่าฉันไม่ส

กศึกษาออกมาได้ไม่ยาก ฉันหันไปมองเธอ กำลังจะบอกว่ามีแซนด์วิชพร้

รู้สึกนี้มันคืออะไรกันนะ แล้วทำไมยัยลูกแมวดื่มนมคนน

“ขอบ

น ได้ยินเสียงคิตตี้คุยกับเพื่อน เธอคงยังอารมณ์เสียอยู่มากที่เพื่อนสนิทนัดเธอและแฟนเก

เธอจะได้รู้สึกไม่เหงาหรือเศร้า แต่พวกลิงก็บอกมาว่าเรียนคนละคณะ ไม่รู้จะได้เจอคิตตี้ไหม เออแน่ล่ะ

ันไม่ใช่คนพูดเก่งเลย แถมพอมีรูมเมทมันยิ่งรู้สึกแปลกประหลาด ห้องเดิมๆ ที่เ

ได้เพียงหัวเราะเบาๆ ยัยลูกแมวคนนี้ช่างน่าเอ็นดู เวลาเธอทำหน้ามุ่ยฉันอยากเดินไปบีบ

สิ้นคำคิตตี้ก็รีบโบ

องใส่มือเธอแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน เมื่อออกมาก็เห็นคิตตี้กำลังนั

อง การมีใครสักคนมาร่วมใช้ห้องเดียวกันนั้นต้องเกรงใจอี

วก็คว้ากระเป๋าเตรียมออกจากห้อง เป็นฉันเอ

นยัดข้าวกล่องใส่มือเธออีกครั

ไปเรียนแล้วจริงๆ ส่วนฉันก็จัดการทำความสะอาดห้องก่อนจะทิ้งตัวนั่ง

สำอางค์ของเธอวางเรียงอยู่อย่างเป็นระเบียบ ฉันเดินกลับเข้าห้อง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง

วยประหยัดได้ ส่วนฉันเองก็จะได้ภูมิใจที่ทำอาหารแล้วมีคนกิน งานนี้วินวินทั้งคู่ ฉันลุกขึ้นมาเตรียมตัวออกกำลัง

มอ ยังไม่ทันได้เก็บเกมส์เสียงกริ่งก็ดังขึ้น ส

่ฉันกำลังเปิดประตู ไอ้นี่มาถึงก็ปากหาเรื่อง

็นอัลไซเมอร์” ฉันหยอกกลั

ันก็ชวนฉันทำงานกลุ่ม เราเรียนคณะเดียวกัน วิชามอก็ต้องเรียน

บ หายใจหอบเล็กน้อยเพราะยังเหนื่อยกับการออกกำลังกาย แต่จะให้ทานข้าวเลยก็คงไม

ีๆ เกิดขึ้นไหม” ฉันหันไปมองไอ้

ไรดีๆ ค

ื่องใต้สะดือ ฉันไม่ใช่มันนะที่จะทำอะไรโดยหวังผลตอบแทนแบบนั้น ที่ช่วยก็เพราะช่

ด้โว้ย กู

แพทย์สนามลงเล่นเอง” มันยัง

ไปที แต่ด้วยความเป็นเพื่อนมันก็ยังคงทำหน้

ดขณะที่มือก็ทำงาน ส่วนฉันได้แต่เงียบและคิดตาม คิตตี้เป็นคนหน้าตาสะสวย ฉันเองก็

ึ้นมาสั่งข้าว ขี้เกียจทำแล้วให้ไอ้เฟย์

มันพูดขึ้นแต่ฉันก็ต

เล็กน้อย ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ภาพเธอในกระโปรงสั้นนั้นกลับวาบขึ้นมา

กครั้ง จนฉันอยากเอาโทรศัพท์ฟาดปากมันสักที ไอ้เรื่องการหยอกไม่ยั้งคิดแบบน

่ดีและรูมเมทกันเท่านั้น ฉันไม่อยากให้ใครมองเธอด้วยสายตาแทะโลม เหมือนคนที่เห็นแมวน

้เฟย์มองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อสายตา ก็แล้วทำ

“ใช่

ห้พวกกูนับค

ม่ทันไรอาหารที่สั่งก็ได้ ฉันเองจะได้ลงมือทานเสียท

ว้า ทีของ

ระบาลของมันสักที ไอ้หน้ากะลิ้มกะเลี่ย

ความไม่เข้าใจของตัวเองไว้ แล้วก็ลงมือทำงานกับไอ้เฟย์ต่อ มันยังคงพรรณนาถึงความสวยของคิตตี้ไม่เ

อไม่ใช

ดหน้าไล่มันออกไป เธอไม่ใช่สเป็ค ส่วนความรู้สึกแปลกๆ นี่ก็แค่เพราะเธอเข้ามาเป็นรูมเมทหน้าใหม่ของฉันเท่านั้น ไม่ได้มีอะ

่มันไม่มีอ