นางมารผู้ไม่สมประกอบ

ที

ยงน่ารำคาญใจดังขึ้นอีกคราซงหลิวเดิน

ตะที่แขนของชายหนุ่มเบา ๆ ซงหลิวจึงยอมหลบออกไปแต่ก็เป็นชิงหลันที่ดึงแขนชายหนุ่มที่กำลังจะเดินหลบไปอี

วมเดินทางกันเพียงครั้ง ท่านไม่มีสิทธิ์มาพูดจาไม่ดีกับคนพรรคมารของเรา” มือน้อยกระ

ขอโทษ แต่เรื่องบุญคุณจะต้องตอบแทน

เขาไม่รั้งรอฟังด้วยซ้ำ จนชิงหลันต้

อบเขาสั

ายหนุ่มอีกคน โดยยังคงอุ้มหญิงสาวเอาไว้ไม่

เกิน ข้าจึงช่วยเหลือนางมิใช่ช่วยเหลือท่าน หากต้องการขอบคุณก็ไปขอบค

เลยแม้แต่นิด แต่มิรู้ทำไมสวรรค์คล้ายจะกลั

ู” เหวินอี้ไม่คิดจ

งใจแล้ว” ซงหลิวเอ่ยเสียงเข้ม แววตาที่มองอ

รถม้า “ไปที่ไหนด่วนหรือ

ากลับจวนเถอะ และหากครั้งหน้าเจอกั

องชิงหลัน แต่ถึงจะเห็นหญิงสาวก็ไม่เอ่ยอะไรให้อีกฝ่ายได้รู้หรอก นาน

วินอี้ มิรู้ว่าเป็นเพราะซงหลิวนั้นมองคนออกหรืออย่างไร ชิงห

ะอยากเจอนางแต่นางก็ไม่อยากเจอหรอก คนปลิ

ะทิ้งเขาไปนั้น...เมื่อนึกถึงแล้วก็ยิ่งรู้สึกแย่

กได้ เขาก็จะต้องได้ คุณหนูตระกูลอวิ๋นอยากได้เขาไหมนั่นไม่เกี่ยว ที่เกี่ยวคือเขาต้องการ

ก เหวินอี้คิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ชายหนุ่มเช่นเขาทั่วทั้ง

ชื่นชมข้าเหมือนคนเ

ลงจากรถม้าเสียงของพี่ชายก็ดัง

ัวหน้าพรรคมารของเมืองนี้ยิ้มร่าเข้าไปกอดน้อ

แต่มาอยู่ที่นี่ คุณหนูก็มักจะถูกซงหลิวพาไ

เลยนะ อยู่ที่นี่เจ้าคงได้

้าใส่ “ให้ข้าทำงานเยอะขนาดนั้น จะให้ข้าเอาเว

วามสุขของนาง มันก็ทำให้เขาไม่รู้สึกกังวลอะไรอีก “พี่อาจจะ

อยู่ได้สบายมากท่านพี่ไม่ต้องก

ขวาของท่านพ่อของเขา และก็ไม่แปลกเลยจริง ๆ พอซงหลิวโตมาก็มาเป็นมือขว

เหมือนเดิม เพราะครั้งก่อน หลังจากที่เกิดเรื่องวุ่นวาย ท่านพี่ก็ไม่ได้กล้าปล่อยให้ชิงหลันอยู่