คู่หมายร้ายรัก

นสั่งการอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แม้เตือนให้พักผ่อนก็ไม่ยอมรับฟัง หญิงสาวหลับตาลงแ

ะหว่างเธอกับพีรดลในอีกสองวันข้างหน้า สาวเท้าขึ้นชั้นสองสีหน้ากังวล ตอนที่ยอมรับปากหมั้นหมาย สีหน้าของพี

ก ก

ตู หรือว่าแม

กนถามออกไป แ

บิดเปิดออก แต่อีกคนกลับแทรกกายเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วป

!” คนตัวเล็

าคุยกั

มไม่ไปคุยก

ะดวก ตรงนี้ส

กห้องนี้ซะ!” เจ้าของห้อ

แขนกอดอก แล

นเหรอ ถึงได้ท

หญิงสาวเถียง แม้รู้สึกเหมือนท

ม่ต้องไปคุยที่อ

ๆ ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ เธอเคยโดนเล่นงาน

ก็รีบว่ามา” เ

แล้ว นาฎสุรีย์เองก็หน้าตาใช้ได

นทำไม” เขาถ

้าหนักใจขึ้นมา เหมื

ำเป็น ซึ่งน

แน่ใจเหรอ ว่าจะให้มันเป็นแบบนี้ หมั้

้าหากัน “หมาย

กไหล่ “

รื่องหน่อยเลย เราสองคนต

้อนอยู่แล้ว อ

ะเดือดร้อ

ันก็ไม่รู

มาพูด เพ

าม กระตุกย

้เธอระวั

อะไร นายอย่าม

วะเผลอของอีกฝ่าย กระชากเรียวแขน แ

ป็นบ้าไปแล้วหรือไง!” เธอ

ฉันก็ยอมเสียชื่อหมั้นกับเธอแล้ว จะ

ม ฉันทำเพื่อให้ครอบครัวสบายใจ ส่

เธอไม่อยากลองบ้างหรือไงกัน!” พีร

น กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยแตะจมูก ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นหนักขึ้นมา ไม่คิดว่านาฎสุรีย์จะทำให้เขาใจเ

ม่คิดจะหมั้นไง ก่อนคิดจะทำอะไร ค

ดถึงแฟนงั้นเหรอ

ำลังคิดจะทำ มั

น กำลังจะทำอ

ันแน่น ต้องการกว

ันอยู่เนี่ย มันก็ผิดแล้ว!” หญิงสาวตวาดอย่างเหลื

เพราะอยากให้นาฎสุรีย์ช่วยปิดบัง แต่พอเห็

าเราสองคนทำอะไรกัน และฉันก็เชื่อ

้องด้วยความโกรธเกรี้ยว หวังให้คนด้านนอกได้ยิน จะได้รู้จักนิสัย

นด้วย เธอจะแหกปากทำ

ห้คนมาเห็น ว่าคนอย่

เขาน้อยไปแล้ว ที่ผ่านมายังแค่น้ำจิ้ม ถ้ายังแหกปากไม่เลิก จะให้เจอของจริงเสียตอนนี้

ญิงสาวร้อง

หน้าลงมา แนบริมฝีปากอย่างร

ถูกจูบทำเส

กดลงบนฟูกหนาเหนือศีรษะ รสจุมพิตทำเอาร่างกายชาทั่วร่าง แม้อยากหลุดพ้นจากห้วงอารมณ์

ดุ้ง ดิ้นรนอีกครั้ง น้ำตาเอ่อคลอด้วยความหวาดกลัว

รับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับฉัน!” คนเสียเปรียบข่มขู่ จ

ไง มันไม่ทรมานแค่ฉันหรอกนะเรื่องแต่งงาน เธ

ห้ฉันเกลียดนายมากกว่าเดิม แค่นี้หรือไง!” เธอย้อนถาม ยิ่งหวาดกลัวผู้ชายพีรดลม

บคุณนิรนา ทุกอย่างมันคงดีกว่านี้ เขาเองก็ไม่ต้องหมั้นหมา

ง ต่อให้นายเกลียดฉันแค่ไหน ก็น่าจะมีจิตสำนึกเห็นใจกันบ้าง

้นก็ก้มหน้า ก้มตารับกรรมกันไปก

ะเลาะกับแม่ จนแม่ต้องเข้าโรงพยาบาล หมอนี่ยังไม่พอใจอีก “ฉันรู้ว่านายรักแฟนนาย

แน่ใจนะ” เขาย้

ใช่แค่นายท

หน้าตาไม่ใช่ขี้เหร่เลย จำได้ว่าสมัยเด็ก เธอน่ารักมากเลย แต่พอโตมา

งสาวถามเสียงแผ่ว อึดอัดที่

ั้งแต่รู้จักกันมา ยัยเด็กผมเปียที่เคยติดเขาหนึบตอนเด็ก กลับกลายเป็นรังเกียจก