ข้าเก็บภรรยาได้ที่ชายหาด (ภาคต่อ สามีข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง)

แล้ว กว่าสิบวัน ตอนนี้ลี่หยางถูกท่านพ่อและท่านแม

าบทามสู่ขอลี่หยาง ท่ามกลางความชื่นชมยินดีของชาวบ้านหมู่บ้านเหลียนซานท

บ้านหยางด้วยเช่นเดียวกัน ท่ามกลางความยินดี แต่ก็มีค

อแม่และครอบครัวทุกคนไม่เห็นด้วย เพราะบ้านหยางถือว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านอี

ี้ไม่ หากแต่พวกเขากำลังมองหาบ้านสามีให้นางตบแต่งออกไปจะดีที่สุด บ้านอู๋ถือได้ว่ามีกินมีใช้

ม่อยากกินข้าวก็ไม่ต้องเอาเข้าไปให้นาง ปล่อยใ

ดไปบ้างท่านพี่อย่าโกรธลูกเลยนะเจ้าคะ” ห

ไปชอบพอยาจกอย่างคนบ้านหยางนั่น แต่เท่าที่ข้าดูแล้วเหมือนกับว่าลูกสาวตัวดีของเจ้าจะเป็นฝ่ายไปชอ

ีก 2 วัน ทางนั้นจะส่งแม่สื่

แล้วข้าเกรงว่าลูกสาวของเจ้าจะ

ะ ข้าจะดูแลลูกเองเจ้าค่ะ” หยุนเหลียนได้แต

นเพราะเจ้าคอยให้ท้ายนางมาตลอด นางถึงได้เ

ต่งภรรยาเข้าบ้านจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ทุกคนในบ้านหยางล้วนแล้วแต่มีความสุข ในที่สุดไ

ลซู หมู่บ้

มีลูกต้องกตัญญูต่อพ่อแม่สามี

ะทำตามคำสั่งสอนของท่านแม่อย่างเ

นแล้วท่านยังจะกลับมาหาข

สามารถไปเยี่ยมพี่ใหญ่ที่บ้านพี่เขยได้นี่ ไม่ได้อยู่ไกลก

ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่ใหญ่อย่างข้าจะไม่กลับมาเ

ไรดีๆ ติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง จะได้เอาไปขายเพื่อซื้อของเพิ่มสินเ

้าจะไปหาเรื่องซุกซนบนเขามา

หรือ ท่านแม่ ท่านแม่ดูสิขอรับพี่รองทำลายน

อกนะ แต่อย่าเข้าไปในป่าลึกมันอันต

แล้วขอรับท่าน

กลางเสียงพูดคุยและหัวเราะอย่างมีความสุขของพี่น้องทั้งสามคน จึงทำใ

ราเข้าไปในเขาหุบหม

อง พี่ก็รู้ไม่ใช่หรือว่าป่าหุบหมอกนั้นไม่

ไม่เข้าไปสิยิ่งดี จะได้มีอะไรให้พวกเ

อขอรับ ในเมื่อพวกท่านบอกว่าจะเข้าไป

้าจะทำอันใดไ

้งที่พวกท่านตัดสินใจแล้วข้

ค่ทำใจเท่านั้นล่

อพ่อแม่เสียชีวิตเขาก็ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ความรักความอบอุ่นในครอบครัวเป็นสิ่งที่ลี่หยางล้วนแล้วแต่ต้องการทั้งสิ้น เขาคิดว่าการที่เขาได้ทะลุมิติมาใ

วกวนกับพี่รองห้าวหลินไ

ถ้าไม่ติดว่าต้องเตรียมงานแต่งของพี่ใหญ่ ท่านพ่อเองก็

ีกินมีใช้อย่างสบายแน่นอน ถึงแม้ว่าพี่จะแต่งเข้าบ้านหยาง

องสามยินดีสนับสนุนพี่ใหญ่ขอรับ หากมีเรื่องอั

ี้เรารีบเดินกันเถอะ เผื่อว่าเราจะได้เจออะไรดี

หน้าเอาไว้ได้ เรื่องที่ไส้ในของเขาไม่ใช่ลี่หยางคนเดิม แต่เป็นลี่หยางดวงวิญ

เข้ามาหาของป่าที่นี่มากนักเพราะเคยมีชาวบ้านถูกหมีควายทำร้ายได้ร

ลึกขนาดนี้จะไม่เป็นไร

นตามพี่มาเลยอย่าออกห่างจากพี่และลี่จินล

รือไม่ ท่านแม่กับท่านพ่อรู้หรือไ

ทั้งสองคนเป็นห่วง ความเป็นอยู่ของบ้านเราไม่ค่อยดีพวกเจ้าเองก็รู้ไม่ใช่หรือ อีกอย่างหลังจากฤดูเก็บเกี่ยวแล้วท่านพ่อยั

เข้าบ้านเพราะบ้านของพวกเรายากจนแถมเมื่อก่อน ยังมีปลิงสองแม่ลูกนั่นเกาะอยู่ คอย

กิดขึ้นอยู่มากมาย ทั้งสามคนช่วยกันเก็บอย่างสนุกสนาน จนเว

ได้ ถึงแม้ว่าลี่หยางจะมีความรู้ของชาติที่แล้วติดตัวมาแต่ก็มีเพียงน้อยนิด นับว่ายังโชคดีที่ความสามารถด้านว่าย

มีเหมือนกับที่เขาอ่านนิยายแนวทะลุมิติมา ถึงจะไม่มีพรวิเศษและมิติลี่หยางเองก็คิดว่าเขามีคว

ง ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรู้เรื่องสมุนไพรมากนักแต่เขามั่นใจได้เลยว่านี่จะเป็นเห็ดหลินจือไม่ผิดแน่ ด้วยความ

นั้นมีเรื่องอะไรน่ายินดีถึงได้เดินยิ้มกลับบ้านเช่นนี้ แต่ทั้งตงเล่ยและลี่จินเองก็ไม่ได้ถามลี่หยางผู้เป็นพี่

เหลือจากว่าที่พี่เขย แต่พี่ใหญ่เปลี่ยนไปเช่นนี้ก็ดีแล้ว พี่ใหญ่ที่เมื่อก่อนไม่ค่อยจะสู้คนและไม

บเกี่ยวของวันนี้เป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างมาก อย่างน้อยๆ พวกเขาก็ได้เห็ดป่าและผักป่ามาเ