ผมเซ็นสัญญาเป็นทาสท่านออสการ์ 99 วัน

pte

บหายขอ

้ ๆ แต่ดันลืมสนิทเลยว่ามีนัดสำคัญกับผู้ใหญ่เอา

ข้าถี่ ๆ ปั้นหน้าเซ็งกับข้

กรธกูใช่ป

กล้า

อบ “ก็แค่งานวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของกูที่เรานั

.. ไอ้

งทำห่าอะไรไม่ได้แล้วล่ะนอกจากยอมรับความจริง ยอมรับชะตากรรมอันโดดเดี่ยว

กเพื่อ

น่าจะเข้าใ

มึง ๆ! กูต้องไปแล้วไว้คุยกันนะ] เหมือนมีเหตุก

หี่ยวในชุดเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยสเว็ตเตอร์สีแดงรูบี้พร้อมกับกางเกงยีนส์ตั

ี่จะเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อคิดหาหนทางที่จะไม่ให้ต

็งโ

เพื่อนสนิทตั้งแต่ม. ปลาย และเราเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ด้วยกันตั

ุตส่าห์แต่งตัวเตรียมออกมาทำกิจกรรมตามที่แพลนเอาไว้แล้วแท้

รียมมาทำคอนเทนต์อัป

ผมบ่นพึมพำขณะหยุดยืนเพื่อสำรวจสภาพตัวเอง

นี้ดูดีโคตร ๆ ถ้าได้ถ่ายรูป

้ แน่นอน มันมีแรงจูงใจบางอย่างที่กระตุ้นเร้าผม

กระจก คิดเพ้อเจ้อไปเรื่อยเปื่อย นี่ไงล่

นเขา ในร้านอ

งไม่ได้เพ้อจนเกิดภาพหลอน เห็นผู้ช

่าอาการนั้นก็ต้องหายไปเมื่อเห็นอีกคนซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาคือเพื

มถึงอยู่ก

รถาม ภาพตรงหน้าก็

้... หมายถึงไอ้เรนเพื่อนรักของผม มันรับรู้ว่าเตชิตคือคนที่ผม

้อนป้อนอะไรสักอย่

าพบาดใจอย่างสับสน ภาวนาให้มันเป็นภาพลวง

ผมหลุดไปจากตรงนี้ไม่ได้ ผมกำลังเ

พาร่างของผมผลักประตูร้านเข้าไป

ี่นี่เหรอวะไอ้เรน?” ผมเอี

างผมด้วยความตกตะลึง โดยเ

มันร้องออ

อีกคนที่นั่งเด๋อ ๆ อยู่ด้วยหัวใจที่กำลังบอบช้ำขึ้นเรื่อย ๆ

ทร์ ค

คงไม่มีหรอก แม่งชัดเจนอยู่แล้วนี

าทางออก คว้าข้อมือผมไว้พร้อมกวาดมองไปรอบ ๆ ร้านอย่าง

ดมือมันออก “คุยตรงนี้ให้รู้กันไปเลยจะได

หนียวหนืดลงคอ “ก็ได้ กู

สินะ?” ผ

ไม่อยากยอมรับ “เกือ

ล้ว” ผมพูดถึงบุคคลที่สามโดยไม่หันไปสบ

..

พร่ำเล่าความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ที่มีให้เขาเหมือนตุ๊ดเด็

่ายหน้าพร้อม

แต่ทำไม...” ผมกล่าวต

ถึงได้กลัวว่าถ้าบ

ยงของผมแหบพร่าเช่นเดียวกันกับน้ำตาก็แห้งผาก เหมือ

สียใ

ถอนหายใจก่อนจะหันไปยังอีกฝ่

ใจในตัวเองเลย” พลางก้มมองดูรูปร่างของตัวเอง “ผมรู้ตัวว่าไม่คู่ควรกับเดือนมหาลัย แต่ก็แอบหวังเล็ก ๆ ว่ามันจะเหมือนกับในหนังหรือนิยายรักที่เคยดูเคยอ่านมาบ้าง มี

.

ด้รู้จักนะครับ ไอ้เรนเป็นคนหน้าตาดี คุณทั้งสอ

เรนเอื้อมมาแต

น กูเองก็หวังให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมโดยเร็ว ภาวนาให้ใจกูยกโทษให้มึงไว ๆ ก็แล้วกัน” ผมพ

ก็ระเบิดออกมาเป็นหยดน้ำตาและเสียงสะอื้น ผมไม่สนใจอีกแ

์เกือบสิบขวดจากร้านสะดวกซื้อออกมาวางกองไว้ต

ใครทำอะไรลับหลัง และไ

ดองอยู่ที่ม้านั่งข

รเพ้ออ้ะ! ตั้งแต่เรียนจบมาก็ไม่เคยชอบใครเลยนอกจากเขา ไอ้เรนแม่งก็รู้

พื่อน

อบตอบ ตั้งแต่เกิดมาจนครบเบญจเพสปีนี้ยัง

หวังก็ถูกเพื่อนร

ะมีกำลังใจใช้ช

ดกต่ออี

้วย กินเบียร์กินเหล้าเป็นกับเขาที่ไหน นี่ก็กินเอ

่สิ ผมมันเป็นไอ้พวกขี้แพ้ อ่อนหัด ขี้ขลาด และโง

ว่านั่งอยู่ตรง

ะทั่

พต

ปัง

รวะ

ะหาอะไรแ

จึงลุกขึ้นไปเปิดตัวอาการงัวเงีย

เพราะมีผู้ชายในชุดสูทสองคนยืนอย

ั้ยครับ?” หนึ่ง

ก แถมสายตายังปรับโฟกัสได้ยังดี

เป็นอะไ

้นช่วยมากับ

ตกลงอะไร ก็โดนสองคนตัวใหญ่

ระตูห้องก็ยังไม่ปิดเลยยย!!!”

5 เพราะราคาถูกสุด แล้วจับผมยัดใส่รถซีดานสีดำคันหรูที่จอดรออยู่อย่างรวดเร็ว ม

โดนลักพาตั

มโดนฉุดไปไหนไม

ร้ายกับคุณ” คนที่นั่งฝั่งด้านข้างคนขับหัน

บ แ

เครื่องช

งเสียดฟ้าแห่งหนึ่ง มีแต่คนแต่งตัวดีด้วยชุดสูทราคาแพง ฉีดน้ำหอมแบรนด์เนมกลิ่นฟุ้งไปทั่ว

สีเหลืองล

ู่สุ

อยู่ที่เก้าอี้ตัวหนึ่งหน้าโต๊ะทำงานของใครสักคน มันเป็

์ก็เย็นฉ่ำ มีกลิ่นอโรม่าหอม ๆ ในห้องนี้ด้วย ในขณะท

้รอก่อนครั

็ตมาตรงหน้า ผมรับมันมาดูอย่างหงุดหงิด เพร

ใจเซ็ตมุมกล้องไว้ มันเริ่มต้นที่ร้านสะดวกซื้อ ผมกระดกเบียร์แ

งไปวะเนี่ย

ก็ตอนที่ผมลุกเดินไปไหนสักที่ เดินออกไปเรื่อย ๆ ขณะที่กล้องในเมือ

ไปไหนก็ไม่รู้ แล

ตรบ

คันนั้นยังเป็นรถซุปเปอร์คาร์ท

ผมตาเบิกกว้างจนไม่รู

ายแล้

แสน แต่คิดแค่ห

ลังทำผมสะดุ้ง โทนเสียงนุ่

กหมื่น ฮื้อ?

่อนมาจับเก้าอี้แล้วทิ้งตัวลงน

มัน... ใ

้วยใบหน้า

ต่โคตรพ่อโคตร