ผมเซ็นสัญญาเป็นทาสท่านออสการ์ 99 วัน

pte

อันแสนห

ยโหนไว้กับบาร์เหล็กกลางห้องทึบสีดำสนิท ส่วนขาทั้งส

่างสลัว เขาพาร่างสูงของตัวเองอ้อมมายืนอยู่ข้า

้างของผม ยังไม่ทันสัมผัสท่องกลางล

กับพึงพอใจอยู่ข้างหูผมพร้อมด้ว

แล้วค่อย ๆ รูดมันลงช้า ๆ จนเผยใ

ข้างซ้ายของเขาเลื่อนขึ้นมานวดคลึงบริเวณหน้าอกของ

ากแล้วร้องครางเสียงแผ่วเมื่อสองมือหน

ี่ปกคลุมเลื่อนมาจนสุด ผมขาสั่นเทิ้มเล็กน้

งทุ้มกระซิบชวนขนลุกใกล้ใบหู

บ...” ผมร้อง

ขาถามพร้อมกับขยับมือท

ิ่งยืนผิดรูปเมื่อเขาใช้นิ้วเขี่ยว

่งแล้วป้ายนิ้วนั้นล

ั้ง แล้วยืดโชว์ความหนืดตรงหน้าผม จา

างแปลกประหลาด แต่กลับ

เขาก็เอียงหน้าผมแล้วประกบ

ผมเกือบจะเผยอต้อนรับเขาแทบไม่ทัน มี

่วงกับแก่นกายชูชันกลางลำตัวของผม มืออีกข้

มานที่เต็มไปด

งหรือปัดป้องสิ่งที่เขา

มความรู้สึกที่ลุกโชนและปลดปล

งเหลวสีขาวขุ่นพุ่งทยานไปตรงหน้าได้ไกลเกือบสองเ

พันธนาการตรึงรั้ง และกระตุ

หัวขโมยจะต้อ

กหงัก “รู้แ

ษทัณฑ์ของนายยั

งไม่จบ

าเอากระบองอันหนึ่งมาถือไว้ในมือตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้

งนั้นฟาดแก้มก้น

ี๊

หน่วง ไม่แสบเ

รงที่เพิ่มขึ้นจนผมต้อ

กพร้อมกับจับสะโพก

งนั้นจนชุ่มฉ่ำไปทั่ว แล้วมาเขี

็อกเอวผมเอาไว้ ไม่

ัดกระบองรูปร่างหลาดนั้น

าห์

ผมไว้จนเอี้ยวหนีไปไหนไม่ได้ จนเมื่อเขาเสียบเข้ามาอีกครั้งและเริ่มขยับมันเข้าออกช้า ๆ กลั

ม่ไหวแล้วร้องครางออ

ำโทษแบบไหน

้อมือผมก่อนจะเดินอ้อมมายืนข้างหน้า อวดกางเก

กสิ” เ

เป็นเขาเองที่ไม่รอช้าดึงกางเกงในของต

ง ๆ แล้วแลบ

เขื่องลงบนลิ้นแล้วไล่ตีวนไปรอบริมฝีปากเพื่อกระตุ

หูน้ำตาไหล แต่เขาก็ยังไม่หยุด ล็อกหัวผมไว้ราวกับเป็นเป้านิ่งจากนั้นก็ดันใส่บั้นท้ายเข้า

กครั้ง จับผมยืนขึ้นก่อนจะจ่อมันเข้ามายังป

วเขาก็ดันมันเข้ามาอย่างเร็วและแรงจนผมจุกแน

ๆ มันเริ่มข

ก็ใส่เข้ามาไม่ยั้งแถมยังจับสองแขนผมไพล่ไว้ด้านห

แรงทำให้ดวงตาผมพร่ามัว เห็นเพ

ียงร้องกึกก้องคำ

่อนไหวของเขา “อ๊ากกก!” ไม่ได้รู้

สัส

ทีนั้นผมได้พักหอบหายใจถี่ ลอบเ

ยงแหบพร่าออกค

ของเขาวาวโรจน์

เงิ่นเกินไปจนเขาต้องโผมาจับขาผมให้แหกออกกว้างจากนั้นก็ส

งเหมือนเดิม ไม่มีผ่อนปรน แถมยั

เสียงผมร้อง

ตายไหมว

ผมเล็กน้อย จากนั้นก็กระแทกรัวเข้ามาอย่างหื่นกระ

้เย็นเองนะ~ จะต้องปางต

สียงกังวานอีกครั้ง

ล้วสิ

... เสร

ยงคำรามของเขา น้ำพุขาวข

ลราวกับอัดอั้น

หน้ากระตุกรัว ๆ

ุดไม่อยู่ สภาพคงเหมือนปลาในตลาดสดที่นอ

็รู้สึกโล่งใจ

ว่า

อ๊

ากำลัง

ับขาผมแยกออกอีกค

อกนะว

ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็ถูกท่อนเอ

ึ

ากก

ม ๆ ในห้อง ผมก็ได้แต่นอนแน่นิ่งไม

มมากจริง ๆ ผิดกับครั้ง

ับคนละ

กขนาดนี้ แล้วถ้าเรื่องใหญ่กว่านั้

ุกจนไม่กล้า

ิ

พท์แจ้งเตือ

e from

สึกหวาดผวา แต่สุดท

นยาแก้ปวดและยาฆ่

ทรศัพท์ไปที่หัวเ

สั่งได้!

ม่กงไม่กินอะไรทั้งนั้นแหละ อย

ปัง

ด้ยินเสียงเคาะประตูเหมื

ตอนไหน

น้ำด้วยซ้ำ เสื้อผ้ายังเ

ยากลำบาก ความรู้สึกคือตัวมันหนักอึ้ง เหมือนต้อง

นนั่งได้

การไม่ป

ัว ขณะที่หัวก็หนักอึ้งเหมือนสวมหมวกที่ทำจา

ตูมันถึงได้อย

ปัง

เย็นสิโว้ย! ขาม

ักหน่วง ผมใช้ความพยายามอย่างมากที่

แย่ เหมือนอวัยวะทุกส่วนกำ

ี่คล้องไว้แล้วปลดลูกบิ

้างด้วยความตกใจ ก่อนสติก

ยอเปลือกตาขึ้นช้า ๆ โดยที่ยั

ยงทุ้มเอ่ยทักคงเพราะ

ียกเขาด้วยเสียงแหบพร่า แต่

กมากนะ รู้

อบพลางกวาดสา

ว่าน่าจะเป็นโรงพยาบาล และข้าง ๆ กันมี

ึ้งลงไปอย่างนั

เป็น

นตั้งสามสิบแปดองศา” เขาตอบ

รอ?” ผ

้วต้องมาเจอเจ้าหนี้หน้าเ

ยังใช้หนี้

รู้สึกระบมไปทั่วร่างกาย

วว่าให้กินย

้คุณทำผมหน

้ให้นาย

บบนั้น ผมก็รู้สึกโมโหขึ

ปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ คุณยังไม่ทันได้ตรวจผลงานที่ผมทำด้วยซ้ำ ข้าวปลาก็ยังไม่ตกถึงท้องตั้งแต่เช้า แค่เอาขนมมากินนิด ๆ หน่อย ๆ ต้องทำถึงขนาดนี้เชียวเหรอครับ? ขนาดสวัสด

าป่าหิมะในชุดเวสต์สูทสีดำสวมทับเสื้อเชิ้ตสีขาว

ก ฮื

หยุดสะอื้นไม

แบบนี้ก็เกินไปหน่อย ป่วยเข้าโรงพยาบาลขนาดน

ย?” แล้วออสการ์ก็เอ

็บคร

..

นจะตาย!” ผมตอบเสียงกร้

มาลูบที่ศีรษะผมอย่างแผ่วเ

คองใบหน้าแล้วดันไปซุกกับหน้าท้องของเขาที่ก้าวเข้ามายืนอยู

ขอโทษที่ท

..

ี่ผมไม่ได้ห

าร์เนี่ยนะ ก