icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ผู้เขียน: มาชาวีร์
icon

บทที่ 1 สวมร่างคืนชีพ

จำนวนคำ:2311    |    อัปเดตเมื่อ:03/07/2025

: สวมร

งฝู แคว

ลือกตาของเด็กน้อยวัยสามขวบ ผู้ซึ่งถูกสัตว์ร้ายคร่าชีวิตไป นางเดินเล่

ับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพ

ษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจ

ับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำ

ไปเพียงอึ

องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่

้คงม

อาจารย์” เด็กน้อยชี้น

่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับ

...เป็นไ

รตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการ

้ามาสวมร่างคนตา

กำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรท

นักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เต

ขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาค

ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยา

อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิ

อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุ

่เล่นตลกอ

่ายหน

ย ตรงนี้มีแค่นักแส

นี่เธออายุเท่าไหร่กันแน่ สูง

ามทรงจำ เป็นชีวิตที่ผ่านมาสามปีของเจ้าของร่างเดิม ที่แท้นางก็คือก้อนเนื้อไร้ค่าที

ติ ถูกท่านตาของนางสังหารด้วยมือของเขาเอง เป็นความปรารถนาที่บิดเบี้ยวของบุรุษวิปลาสผู้

ม่ม่ายขาเป๋ได้พบเจอญาติจากแดนไกล ตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเดิมไปกับพวกเขา แน่นอนว่าไม่มีใครอยากนำ

ในความทรงจำของหลินลู่ฉีด้วย เป็นเรื่องราวที่แปลกประหลาดเสียจริง ทารกที่ไหนจะมีความทรงจำเ

รณ์ก่อน

งจากได้ดึงวิญญาณมาผิดดวง ซ้ำยังเป็นดวงวิญญาณที่เป็นดาวมงคล

ทำเช่นไรด

ไม่ได้ แต่นี่นางมีปราณมงคลเด่นชัด ดวงวิญญาณเช่นนี้ไม่อาจจมส

ิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ย

งยังโลกอื่นเถิด ถือว่าไม่ผ

อยู่ในยมโลกก็เพ

้ทำผิดถึงกับตกใจกับการชี้นำของหัว

ไม่ทำเจ้าก็ไปรับโทษ

างไปเกิดยังโลกอื่น

่ยังไม่ถึงเวลาตาย จึงถูกส่งมาสวม

ู้สึกมึนงงเล็กน้อย ได้ยินเสียงนักพรตเฒ

่มารดาเธอไว้ ว่าเธอเกิดมาพร้อมดวงชะตาสูงส่ง เป็นดวงชะตาของดาวมงคลกลับชาติมาเกิด อยู่

อ ต้องมีอายุยืนยาวนับร้อยปีหรอกหรือ และยิ่งไม่เข้าใจว

่องลอย ตามหลังใครสักคนไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง และติดค้างอยู่ที่นั

ออก นักพรตเฒ่าโยนห่อ

องข้าเสีย ที่นี่ไม่ต้อ

ม่ใช่ดวงวิญญาณช

านว่านางไม่สมควรอยู่ในอาราม

อีกทั้งยังเป็นเด็กที่ถูกงูก

กตั่ง แต่เท้านางสั้นเกินไป

ายจากโลกนี้ไปแล้ว เจ้าอย

ท่งนั้นไม่ใช่เด็กอย่างแน่นอน เขาไม่อาจเลี้ยงดูดวงวิญญาณเร่ร่อน ที่มายึดร่าง

ล่นางออกจากอารามไปเสีย เด็กสามขวบจะมีชีวิตรอดข้างนอก

งมาจากตั่งได้ในที่สุด นางจ้องนักพรตเฒ

อีก ข้าจะให้จี้คง

าลาเปาแป้งข้าวโพดอยู่สองลูก กระบอกน้ำไม้ไผ่ไว้ดื่มอีกหน

่งนี้คงมีผู้ศรัทธาเพิ่มขึ้น ไหนเลยจะแร้นแค้นเช่นนี้” นางหิ้ว

แลดูซับซ้อนลุ่มลึก จี้คง

ี้คงเติบโตมาพร้อมกับหยางท่ง เขารู้สึกผิดไม่น

ใช่หยางท่ง เจ้าอย

ญาณร้ายที่มาสวมร่างผู้อื่น เกรงว่าชื่อเสียงอันน้อยนิดขอ

อยที่ว่า หากเลี้ยงดูนางต่อสักหน่อย จะทำให้

ลมพัดแรง ๆ คงหล่นลงพื้นทันที หลินลู่ฉียืนนิ่งเงยหน้ามองมันอยู่กับที่ นางรู้ว่าเ

่งนี้คือบ้านของนาง เป็นไปได้นางอยากตอบแทนบ

ริจาคน้ำมันตะเกียงให้มากหน่อยก็แล้วกัน

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 สวมร่างคืนชีพ2 บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง3 บทที่ 3 ถูกลักพาตัวไปขาย4 บทที่ 4 แบ่งให้ข้าคนละคำก็พอแล้วเจ้าค่ะ5 บทที่ 5 พี่ชายเจ็บหรือไม่6 บทที่ 6 ฉีฉีมองเห็นบ้างไหม7 บทที่ 7 ไปให้พ้น ! ที่นี่ไม่มีอนุภรรยาแซ่เจียง8 บทที่ 8 เจียงชุน9 บทที่ 9 เช่าเรือนท่านยายหมี่10 บทที่ 10 เย้ ๆ ข้ามีน้ำตาลกิน...แล้ว11 บทที่ 11 ก้อนหินนี่นา12 บทที่ 12 ท่านยายหมี่ข้ากับถงเอ๋อร์ได้ไก่ป่ามาหนึ่งตัวขอรับ13 บทที่ 13 ได้งานทำแล้ว ดีจริง ๆ14 บทที่ 14 ยังไม่ได้แยกบ้านกัน เงินก็ต้องเข้าส่วนกลาง เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว15 บทที่ 15 แยกบ้าน16 บทที่ 16 ถามจริงเถอะหวงชาง แม่เจ้าน่ะนางเก็บเจ้ามาเลี้ยงใช่ไหม17 บทที่ 17 เถ้าแก่เนี้ยพวกข้าไม่มีเงินซื้อแล้ว18 บทที่ 18 ที่แท้คุณชายท่านนั้นคืออดีตคู่หมั้นของหม่าซูเหวิน19 บทที่ 19 ตัวเองก็เด็กเถอะ20 บทที่ 20 นางปากร้ายแต่ไร้เล่ห์เหลี่ยม21 บทที่ 21 ยายแก่ใกล้ตายนั่นน่าโมโหจริง ๆ22 บทที่ 22 จากไปย่อมดีกว่าอยู่23 บทที่ 23 คนอย่างเจ้าสามไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากหรอก24 บทที่ 24 ข้าอยากโอ๋น้องสาวจะตายอยู่แล้ว แต่น้องสาวไม่ร้องไห้ต่อหน้าข้าเลย25 บทที่ 25 ค่าเหมาเกวียนสามสิบอีแปะ26 บทที่ 26 หน้าบ้านข้ามีสิงโตอยู่สองตัว27 บทที่ 27 พี่สาวคนสวยมีน้ำเปล่าหรือไม่ ข้ายังเด็กดื่มน้ำชาไม่ดี28 บทที่ 28 ท่านพ่อชีวิตพี่ชายมีค่าหนึ่งร้อยตำลึง ถือว่ามากหรือไม่29 บทที่ 29 ท่านน้าท่านตบข้า !30 บทที่ 30 เจ้าต้องบีบน้ำตาบอกว่าถูกหม่าซูเหวินทำร้าย31 บทที่ 31 เรียนไม่โง่ โง่ไม่เรียน32 บทที่ 32 จะอดตายอยู่แล้วยังไม่เจียมตัว33 บทที่ 33 นางให้คนมาลักพาตัวข้ากับอิ๋งอิ๋ง34 บทที่ 34 ข้าสามขวบพวกท่านคิดไปถึงไหนกันแล้ว35 บทที่ 35 เจ้ามีน้ำใจแล้ว ขอให้ค้าขายรุ่งเรือง36 บทที่ 36 เจ้าสามเอาเงินจากไหนมาเช่าเรือนในอำเภอหยาง37 บทที่ 37 คนบ้านสามมา ๆ38 บทที่ 38 ข้ายังอยากได้สามหนังสือหกพิธีการกับเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหาม39 บทที่ 39 พวกเขาเรียกมันว่าหมาสู่40 บทที่ 40 โปรดเห็นใจคนโสดบ้าง41 บทที่ 41 ข้าบอกแล้วว่านางคือโชคลาภของพวกเจ้า42 บทที่ 42 อาอี้ สู้ ๆ นะ !43 บทที่ 43 ตัดเนื้อยังเหลือเอ็นเจ้าไม่ต้องกตัญญูต่อบิดามารดารึ44 บทที่ 44 งอไม่ได้หักก็ยิ่งไม่ได้ ช่างนักอึดอัดใจนัก45 บทที่ 45 การค้าขายเกลือต้องผ่านราชสำนัก46 บทที่ 46 ฉีฉีมีเกลือแล้ว !47 บทที่ 47 ข้าขายให้ตระกูลซ่งแค่ตระกูลเดียว48 บทที่ 48 เจ้าสามมอบกำไลทอง ช่างหน้าใหญ่กันนักนะ49 บทที่ 49 นังหนูนี่เหตุใดมองข้าตาขวางเช่นนี้50 บทที่ 50 บุญคุณความแค้นเกิดเป็นคนต้องแยกแยะชัดเจน51 บทที่ 51 มูลค้างคาว เจ้าแน่ใจนะว่าต้มแล้วจะกลายเป็นดินประสิว52 บทที่ 52 นายท่านซุน ! เงินที่เหลือล่ะ53 บทที่ 53 เงินต่างหาก คือเป้าหมายในชีวิตของข้า54 บทที่ 54 เจ้าเด็กนี่พูดจาใหญ่โตโอหังนัก55 บทที่ 55 ท่านลุงหวังท่านเอาเงินมาให้ข้าใช่ไหม56 บทที่ 56 ข้าเอา ๆ เอาเงินมาแล้วพวกเจ้าก็ไปเมืองลี่หยางซะ57 บทที่ 57 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง58 บทที่ 58 หวงชางพวกเจ้ามาแล้ว !59 บทที่ 59 ภูเขาลูกนั้นต้องนำมาซึ่งความมั่งคั่งให้ข้า60 บทที่ 60 หัวสมองน้อย ๆ ของเจ้ามีแต่เงินรึไง61 บทที่ 61 ฟังเจ้าพูดแล้วลุงเหมือนฝันกลางวันแสก ๆ อยู่เลย62 บทที่ 62 ข้าจะไปหย่าร้างกับป้าเจ้าได้อย่างไร63 บทที่ 63 พวกเขาทำเกลือได้เร็วปานนั้นเชียว64 บทที่ 64 เสียบไม้ปิ้งย่างคืออะไร65 บทที่ 65 เจ้าอยากซื้อภูเขา 66 บทที่ 66 ฉีฉีเจ้าแน่ใจนะว่าภูเขาที่เจ้าอยากได้คือลูกนี้67 บทที่ 67 เจ้าแน่ใจรึว่าเขาจะสอบได้ซิ่วไฉจริง ๆ68 บทที่ 68 เขาดันเอาตะเกียบไปจิ้มตาอีกฝ่ายจนตาบอด69 บทที่ 69 นังหนูเจ้ามาเล่นผิดที่แล้ว70 บทที่ 70 ท่านพี่นี่เหมาะกับสตรีมานั่งพบปะสังสรรค์กันมาก71 บทที่ 71 อาจูย้ายร้าน72 บทที่ 72 อ้อ เช่นนั้นข้าคุณหนูหลิน73 บทที่ 73 พวกเรามาเป็นสหายกันเถอะ74 บทที่ 74 เขาไม่อายรึที่ออกมาหาเรื่องสตรีเช่นนี้75 บทที่ 75 เถ้าแก่เนี้ยซูข้าไม่เคยรู้จักนางสักหน่อย76 บทที่ 76 ข้าเองก็ไม่ใช่ผู้วิเศษอันใด แต่ว่าข้านั้นมีความเป็นมงคลเล็กน้อย77 บทที่ 77 ท่านพ่อเกรงว่าพวกมันจะเป็นพวกเดียวกัน78 บทที่ 78 จริงหรือวัดหมิงซานช่างศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ79 บทที่ 79 รับเงินมาแล้วอย่าพูดมากไปจุดไฟเร็วเข้า80 บทที่ 80 จื่อเหยาวันนี้เจ้างามเป็นพิเศษ81 บทที่ 81 ท่านแม่ของเยว่เยว่นางไม่ชอบพวกเรา [จบเล่ม1]82 บทที่ 82 นั่นแปลว่าคนจมน้ำก็ต้องเป็นนางงูพิษกันหมดสิ83 บทที่ 83 สุขสันต์วันเกิดนะเยว่เยว่84 บทที่ 84 ข้าไม่ช่วยหรอก ข้าว่ายน้ำไม่เป็น85 บทที่ 85 ฮูหยินท่านเจ้าอาวาสทักมาว่าข้าอาจมีเคราะห์86 บทที่ 86 ข้าไม่ใช่เด็กตะกละอย่างสองคนนั้น87 บทที่ 87 คุณชายน้อยหายตัวไปรึ88 บทที่ 88 เยว่เยว่น้องชายเจ้าอยู่ในบ่อนี้ !89 บทที่ 89 ฉีฉีเจ้าอย่าได้โทษตัวเอง90 บทที่ 90 ข้าจะเอาไปขายให้หมดเจ้าค่ะ91 บทที่ 91 ขอเพียงเชื่อใจข้า เจ้าทำได้หรือไม่92 บทที่ 92 ว่าอย่างไรนะ ถูกหย่าร้างกลับมา !93 บทที่ 93 รีบมุดหัวน้อย ๆ ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ !94 บทที่ 94 ฮูหยินนี่คือสหายของฉีฉี ที่เจ้ารังเกียจนักหนา95 บทที่ 95 เห็นไหมฉีฉีของข้านางดีที่สุด96 บทที่ 96 ฉีฉีเจ้ายิ้มน่ากลัวพิลึก97 บทที่ 97 ข้าได้เป็นมารดาซิ่วไฉแล้ว98 บทที่ 98 เจ้าให้ไม่ได้ เหตุใดเจ้าสามให้ได้เล่า99 บทที่ 99 ที่แท้ก็แค่อยากอวดว่ารู้จักคนใหญ่คนโต100 บทที่ 100 ข้าเสียขนาดนี้หากเล่นต่อไปอีก ข้าต้องหมดตัวแน่