ท่านประธานหยุดทรมานภรรยา—เธอเป็นตัวท็อปวงการแพทย์แล้ว！

ินตีบตัน และในที

วไม่สนใจความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา

งเหอซื่อชิง และลากเธอออกไป พร้อมพูด

ไม่เห็นด้วยของเหอซื่อชิง เขาก็ไม่มีทางเลื

แม้กระทั่งทอดทิ้งลูก ลู่เป่ยหลิน บุรุษเลือดเย็น

ในขณะที่ลู่เป่ยหลินลากเธอ แต่เข

ลักลู่เป่ยหลินออกไปอย่างแรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

ที่ใบหน้าซีดเซียวและเย็นชาของเหอซื่

ัง และระมัดระวังตัวอยู่เสมอ ไม่เคยกล้าพูดเสียงดังต่อหน้าเขาเล

ากันแล้ว เขาไม่จำเป็นต้

่อซื่อชิงลูบข้อมือเธอพลางมองลู่เป่ยหลินอย่างใจเย็น “หาเวลาไปขอหย่าที่กรมกิจการพลเรือนหน่อย

งสำคัญไป เขาเยาะเย้ย “เจ้าเป็นคนวางยาข้าเมื่อก่อน และตอนนี้เจ้ากลั

ยดกัน เราก็เลิกกันและให้อิสระกันหน่อยเถอะ“ เหอซื่อชิงดูเหนื่อยล้าอย่างที่สุด เธอยกเปลือกตาขึ้นเล

ขึ้นเรื่อยๆ และร่างกายของ

ก้าวด้วยความกลัว และเสีย

ีเลย แล้วลู่เป่ยหลินจ

นนั้นยากที่จะเข้าใจ

ิงตกตะลึ

นคว้าเหอซื่อชิงและดึงเธอมาไว้ตร

“ฝันไปเถอะ！” เจียงเว่ยวิ่งมาหน้ารถฉันเอง！ ก็เรื่องของค

หลินเต็มไปด้วยคำเตือน “พอแล้ว พอ

าเธอไม่ใช่ งั้นฉันก็ต้องเป็นคนเลวสิน

ม่ไกล ลู่เป่ยหลินมองเหอซื่อชิงอย

รงจนกระทั่งร่างของลู่เป่ยหลินหายไป

ดังนั้นเขาจึงต้องการทรมานและทำให้อับอายเธอเพื

ละลู่เป่ยหลินรักกันต่อหน้าเ

่จะใช้ชีวิตที่น่าอับอายเช่นน