มัจจุราชแดนเถื่อน

...เวรกรรมจ

ล้วแหละ แต่ว่า…ตอนนี้รสอยู่ที่ไหน

เทศเม็กซิโก ไกลจากตัวเมืองเป็นพัน

ือบมองทรวดทรงองค์เอวของเด็กสาวอย่างประเมิน แต่วันนี้เขาเพลีย ไม

ล่ออกไปอยู่ข้างนอกคงได้ตายภายในวันนี้แน่” ราเชษฐออกปากช่วย เขาวิ

ห้หล่อนทำด้วย ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ แต่คงไม่เท่

อาศัยและทำงานอยู่ในเหมืองแร่เหมือนเช่นคนงานคนอื่นๆ ที่หนีร้อนมาพึ่งเย็น แม้จะโหดเหี้ยมและ

อหาสตางค์ค่าเครื่องบินกลับบ้านเกิดของตัวเอง แต่ก็ดีกว่าถูกหลอกมาขายตัวไกลบ้านไก

นกายหอมละมุนเตะจมูก แววตาเหมือนลูกกวางระวังภัย มันปลุกสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่ช

ี่ดิน ก่อนที่เขาจะยึด เพราะไม่มีเงินสดไปไถ่ถอน เธอเป็นห่วงทั้งพ่อและแม่ที่เมืองไทย แต่ก็จนปัญญาจะหาทางช่วย เมื่อตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดในต่างถิ่น ขนาดอยากจะส่งข่าว

ต่มันมืดแปดด้านไปหมดแล้วจ้ะ” จรสจันทร์เงยหน้ามองท้องฟ้าย

ของหล่อนเอง จรสจันทร์นิ่งฟัง เธอได้ยินเสียงลมหายใจฟืดฟาดผสมปนมาด้วย เขาและเธอคงทำกิจกรรมในร่ม ภารกิจที่จรสจันทร์นึกเอือม

ารำคาญนั่นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่อะไรบางอย่างดึงเธอกลับมาจากเสียงโอดโอยของเรย่า เงาตะคุ่มๆ เหนือบานหน้าต่างที่ตัวเองลืมเปิดทิ้งไว้ เธอเขม่นมองรู้สึกกลัวจนเหงื่อกาฬไหล เพราะความเผลอเลอจึงลืมปิดบานหน้าต่าง ด้านที่ติดต้นไม้ใหญ่ให้มิดชิด จนทำให้เกิดเหตุการณ์น่าหวั่นกลัวเช่นนี้ เธอค่อยๆ พล

คร