เจ้าสาวจำยอม
กมาเสริ์ฟ อาหารของวัน
งเล “คุณผู้ชายคะ อาหารมือ
ินเงยหน้าขึ้นมองเธอ “เ
ตอบอย่างตรงไปตรงมา เธอมองออกว่าเ
รเข้าปากทีละคำทีละคำ เขาชิมมันอย่างช้า ๆ หย่าหยิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
งมือทำ แล้วเธอจะกลัวอะไร? ในเมื่อเธอทำอะหารเป็น งั้นต่อไปเธอก็เตร
้าเธออยากจะทำนัก ง
วตาของเขา เธอได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
่เฉินให้คนไปส่
ถอะค่ะ” หย่าหยิงขอร้องให้
้ส่งคุณให้ถึงหน้าประตูครับ” อาหลี
ีประโยชน์ ไม่แปลกเลยที่เขาจะไม่เชื่อใจเธอ แต่
กเป็นเป้าส
ย่าหยิงกล่าวขอบคุณ แล
่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก “คุณผู้ชายครับ ผมส่งคุณ
อาไว้” มู่เฉิ
‘เธอต้องมีแผนอะไรแน่
มู่เฉินที่บ
เฉินเรียกหยี่เจ๋ให้มานั
ะล่ะครับ?” หยี่เจ๋
เขาไม่ค่อยมาที่คฤหาสน์สักเท่าไร มู่เฉินคาดไม่
นใจผู้หญิงแบบนี้ เธอเหมือนจะไร้เดียงสา แต่
ันมีอะไร?” มู
ับนาย” เหตุผลที่หยี่เจ๋ถาม
้ว การที่ฉินฉางชุนส่งลูกสาวมาขัดด
่หยี่เจ๋เป็นกังวลมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ จิ้งจอกเฒ่าอย่างฉางชุนติดหนี้มู
า “จะหนีไปได้ไกลสักแค่ไหนกัน? ไม่ว่าฉางชุนจะหน
เขาไม่มีทางปล่
่ใช่ธรรมดานะครับ!” หยี่เจ๋เพียงแค่กลัวว่าเจ้านายของเขาจะ
ั้นทำให้เขาใจอ่อน เป็นเรื่อ
ดำเนินธุระกิจอสังหาริมทรัพย์ต่าง ๆ รวมถึงกิจการโรงแรมหลายแห่ง
ครับ” หยี่เจ๋เห็นมู่เฉินนิ่งเ
อที่หอพัก “หย่าหยิงเธอจะไม่อยู่
กพวกเขาแค่เพียงผิวเผินเท่านั้น เพราะเธอใช้เวลาส่วนใหญ
เมื่อเช้านี้ จริงไหม?” รูมเมทข
นก็อึ้งไป เธอไม่ได้ยอม
กคนพูดขึ้น “หย่าหยิงเธอจับผู้ชายรวย ๆ ได้
ม่พักอยู่ในหอแล้ว เพราะเธอมีไฮโซร
รูมเมทต่างก็อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเธอ หนุ่ม
จะดูสงบปากสงบคำด้วยซำ้ เธอใ