ค่ำคืนของนางคณิกา

งดีกัน แต่ถ้ามีแววว่าจะเสียผลประโยชน์ด้วยกันทั้งคู่ เป็นการง่ายมากหากจะพลิกหลังมือเป็นหน้ามือเพื่อให้มีผลประ

้นฉินด้วยเหตุผลนั้น เขาสบตามนุษย์ผู้กลับ

วกเจ้า...ไส

ยสายตาดุดันที่บ่งบอกชัดเจนว่าเขาเอาจริงแน่หากยังตามตอแยอยู่ ทำให้

หน้าข้ากันเสียท

วยพลังอำนาจจนไม่มีผู้ใดกล้าขัด รีบพากันแยกย้ายไปคนละทิศละทาง หมายจะปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพังตามความประสงค์ หากแต่ไม่ทันที่จะ

ง.

ู้นั

รขนานนามว่า ‘น

่ง ไม่ค่อยมีผู้ใดได้เห็นนางนัก เว้นเสียแต่ยามที่นางออกจากหอนางโลมมาเดินเล่นรับลมหรือจับจ่ายซ

งเตี๊ยมที่ปะทะคารมกันไม่ลดราวาศอ

่างงามเห

มแล้วที่เป็นหยกเน

เป็น

ามงดงามปานล่มเมืองของนาง แต่สนใจเพราะรู้สึกได้ถึงมนตรา

ไปที่นางอย่างน่าเหลือเชื่อ ทั้งที่น

เป็นปีศาจ

แต่หาได้กลิ่นสาปสางของปีศาจแต่อย่างใด ที่เขาได้

ยงมนุษย์จร

นทำให้เขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยว่ามนุษย์เช่นนางไยถึงได้มีพลังอำนาจในการตรึงสายตาผู้คนถึงเพียงนี้

้สะกดทุกสายตาถึงเพียงนี้ นอกจากนางจะมีดวงหน้างามปานล่มเมืองแล้ว นางย

พเซียนมาอุบ

า ‘อ้ายฉิง’

อมองอ้ายฉิงจนลืมตัว รู้สึก

นช่างอันตร

นางคื

ดงขอรับ” หนึ่งในเสี

กแดงห

แคว้นฉินขอรับ” เสี่ย

่วเบา “หอนา

อ้อร์ทั้งสองพูดไม่น้อย ขณะที่เสี่ยวเอ้อร์สอ

ยขอรับ หอนางโลมแห่งนั้นห

ความเ

้หวังว่าจะได้ยลบุปผางามที่หอนางโลมนั้นเลย ต่อให้ท่านมีทรัพย์สินม

ทพเซียนเช่นกัน มีบางส่วนของสวนสวรรค์ที่เทพเซียนระดับนี้เข้าได้ เทพเซียนระดับนี้เข้าไม่ได้ ไม่ได้ต่างจาก

ข้าไร้บรรดาศักด