icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ค่ำคืนของนางคณิกา

บทที่ 4 กลิ่นหอม...ของอ้ายฉิง

จำนวนคำ:1090    |    อัปเดตเมื่อ:12/05/2022

ยวเอ้อร์ทั้งสอง

หากพวกข้าล่วงเกินคุณช

ู้คนมากหน้าหลายตามาเยือน บ้างก็เป็นขุนนางกำมะลอ บ้างก็เป็นคุณชายตกอับ มีคนสารพ

ขอคุณชายอย

นเรื่องปกติไม่ว่าจะเผ่าพันธุ์ไหนๆ อยู่แล้ว เขาตั้งใจจะมาหาความสบายใจใส่ตัว ไม

ี่ไร้บรรดาศักด

สี่ยวเอ้อร์สองคนจากหอนางโลมหยกแดงรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาตามตัวกลับเพราะเห็นว

นอก ตงหลงจ้องนางเขม็ง จังหวะนั้นนางผินหน้ามาสบตาเขาในเสี้ยวลมหายใจ ก่อนเผยอริมฝีปากอิ่ม แย้ม

ห่งหอนางโ

ที่เขาจะกลืน

รณาดูดีๆ แล้ว นางเป็นเพียงแต่มนุษย์สตรีที่มีรูปโฉมงดงามดุจเทพเซียนเท่านั้นเอง หาได้มีสิ่งอื่นใด

มนตรา

กางดงามมากมาย มีหลายนางที่มีรูปโฉมงามปานล่มเมืองไม่แพ้อ้ายฉิงเล

่สะกดสายต

มอันเป

ั้นช่างน

พิชิตนางด้วยการเป็นผู้กลืนกินดวงวิญญาณของนาง เขายังคงหลงใหลคลั่งไล้การเอาชนะ ความตื่

รดาศักดิ์ เสี่ยวเอ้อร์พวกนั้นรู้น้อยไป เขามีบรรดาศั

แลง เช่นนั้นเขาจะเสียเวลาไปเจรจา เสแสร้งทำเป็นมน

ัน ผู้คนเดินไปมากันขวักไขว่ ต่างจากยามทิวาตรงที่คนเหล่านั้นล้ว

นแสนอภิรมย์เริ

ลังคาหอระฆังอยู่หลายชั่วยาม ก่อนโผกระโจนไปในอากาศ ม

แดงช่างต่างจากที่

ื่นด้วยเป็นสถานที่อภิรมย์ของชนชั้นสูงเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีผู้คนเดินไปมาขวักไขว่อย่างเช่นด้านนอก อีกทั้ง

ลังคากระเบื้องของหอนางโลม กวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อ

ม...ของ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้ฆ่าไม่ตาย2 บทที่ 2 นางคณิกาแห่งหอนางโลมหยกแดง 13 บทที่ 3 นางคณิกาแห่งหอนางโลมหยกแดง 24 บทที่ 4 กลิ่นหอม...ของอ้ายฉิง5 บทที่ 5 สามหาว 6 บทที่ 6 ความปรารถนา7 บทที่ 7 ผู้แสนโง่งม 18 บทที่ 8 ผู้แสนโง่งม 29 บทที่ 9 ไม่กินข้าแล้วหรือเจ้าคะ10 บทที่ 10 ไหนว่า...ท่านจะกินข้า11 บทที่ 11 พรหมจรรย์12 บทที่ 12 ปั่นป่วน13 บทที่ 13 ไม่กล้าทำ14 บทที่ 14 ความงามของนาง15 บทที่ 15 ปีศาจมังกร16 บทที่ 16 นางคณิกา17 บทที่ 17 ใจอ่อนเพราะสตรี18 บทที่ 18 พ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ตัวเล็กๆ 19 บทที่ 19 รักษาท่านแม่20 บทที่ 20 เพลิงแห่งความเสน่หา21 บทที่ 21 สิ่งนั้นเรียกว่า ‘ความรัก’22 บทที่ 22 องค์ชายแปดผู้มักมากในกาม23 บทที่ 23 ยอมศิโรราบ24 บทที่ 24 อยากบอกท่าน...25 บทที่ 25 นางในดวงใจ26 บทที่ 26 ชั่วนิรันดร์ (จบ)