เพราะผิดหวังจากการเป็นมังกรเฝ้าประตูสวรรค์ผู้แสนภักดี ‘ตงหลง’ จึงแปรพักต์มาเป็นมารร้าย ไล่พรากดวงวิญญาณของเหล่ามนุษย์ ใช้อิทธิฤทธิ์ของตนให้ยอมจำนน มอบดวงวิญญาณให้เขาได้กลืนกินเพื่อความสำราญอยู่ร่ำไป แต่...ไยสวรรค์ถึงได้นำเขามาเจอเข้ากับนางคณิกาแรกรุ่นอย่าง ‘อ้ายฉิง’ กัน? เพราะนอกจากนางจะไม่ถอดใจอยากไปปรโลกเพราะต้องขายตัวเองมาเป็นนางคณิกาเพื่อช่วยเหลือครอบครัวแล้ว ยังจะหาได้เกรงกลัวเขาอีก “ท่านน่ะหรือคือปีศาจมังกรที่คนเขาเล่าลือ?” “ใช่” “แล้วท่านมาถึงที่ห้องข้า จะเสพกามหรือจะกินข้ากัน? ข้าจะได้เตรียมตัวเตรียมใจได้ถูก” ความหวาดกลัวน่ะรู้จักบ้างหรือไม่!? ไม่ถอดใจสละชีวิตตน แล้วเขาจะกินนางได้อย่างไร!? ตงหลงจำต้องเทียวไปเทียวมา เป็นแขกคนพิเศษของอ้ายฉิงทุกค่ำคืน โดยมีปณิธานว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะต้องกินดวงวิญญาณของแม่นางน้อยผู้นี้ให้จงได้แม้ว่าจะตัดใจกินนางไม่ลงสักทีก็ตาม!
หมื่นปีศาจร่อนเร่
หว่าเว้ในวิกาล
มังกรร้ายผจญเวหา
มวลประชาตระหนกตื่นกลัว
เพียงโบตั๋นงามดอกเดียว
ตระหง่านหาญเผชิญหน้า
จอมมารดื่มด่ำเพียงผ่าน
เว้าวอนร่ำไรแทบสิ้นชีวาวาย
บทนำ
กว่าจะได้เป็นที่ยอมรับของทวยเทพช่างหนักหนาสาหัสนัก แล้วไฉนเลยการถูกขับไล่ออกจากสวนสวรรค์ ถูกรังเกียจเดียดฉันท์ราวกับหมูสกปรกตัวหนึ่งถึงได้ง่ายดายปานนี้?
‘ตงหลง’ ผูกใจเจ็บเหลือเกินกับสิ่งที่เขาถูกกระทำจากบรรดาเซียนผู้งดงาม ใครจะไปคาดคิดล่ะว่าภายใต้รูปลักษณ์ผ่องแผ้วนั้น ภายในกลับเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาจนพากันกลั่นแกล้งเขากระทั่งตกต่ำถึงเพียงนี้ เขาเป็นเพียงมังกรต่ำต้อยที่มีใจมุ่งหมายจะดูแลปกป้องพระพุทธองค์ผู้เป็นใหญ่ในสวนสวรรค์เท่านั้น ไม่ได้คิดเลยว่าจะต้องดีเด่นเกินหน้าเกินตาผู้ใด
แล้วสิ่งที่ได้ตอบแทนจากความซื่อสัตย์ของเขาคือสิ่งนี้อย่างนั้นหรือ?
แม้กระทั่งพระพุทธองค์ก็หาได้ล่วงรู้ว่าเขาถูกกระทำต่ำช้าจากพวกเทพที่อยู่สูงศักดิ์กว่าเพียงใด ตงหลงผูกใจเจ็บแค้นลึกถึงทรวงใน ในเมื่อไม่ได้กลับคืนสวนสวรรค์อีกแล้วชั่วชีวิตนี้ เขาก็จะไม่ขอเหยียบย่างเข้าไปอีก และทุกอณูแผ่นดินที่เขาย่างกรายไปจะต้องลุกเป็นไฟ มอดไหม้ด้วยเพลิงแห่งโทสะของเขา
โลกมนุษย์เป็นอะไรที่ไม่น่าพิสมัยอยู่แต่ดั้งเดิมอยู่แล้ว มีปีศาจมากมายกระจายเร่ร่อนระรานชีวิตอันแสนบอบบางไม่เว้นวัน จำนวนก็มากมายเกินกว่าที่เทพเซียนจะปราบได้หมดด้วย และอย่างที่ตงหลงรู้ พวกเทพเซียนเห็นแก่ตัวก็มีมาก หากไม่ใช่เรื่องของตน หรือตนไม่ได้รับผลประโยชน์ หรือเดือดร้อน ก็จะไม่มีใครยื่นมือเข้าไปยุ่งวุ่นวายทั้งนั้น
ไม่มีใครอยากจะหาเรื่องใส่ตัวหรอก มีแต่อยากหาความดีใส่ตัวเพื่อเอาหน้ากันทั้งนั้น!
ดังนั้นมนุษย์จึงล้มตายสูญหายกันเป็นจำนวนมาก ลูกหลานถูกกลืนกิน ภรรยาและบุตรสาวถูกพรากพรหมจรรย์ บุรุษจนไปถึงผู้เฒ่าถูกฆ่าตายราวใบไม้ร่วง ล้วนแล้วเป็นฝีมือของปีศาจทั้งสิ้น แม้ว่าเหล่ามนุษย์จะช่วยกันรวบรวมกำลังพลเพื่อหาทางปราบก็ตาม แต่เพียงสองมือจะไปทำอะไรปีศาจที่มีมากกว่าสองมือ สองขา หรือสองหัวกัน?
ตงหลงสังเวชกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย แต่เขาจะไปใส่ใจอะไร ขนาดพวกเทพเซียนยังไม่สนใจไยดีเลย อีกทั้งเขาได้เลือกที่จะเข้าเป็นพลพรรคกับปีศาจแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องมีศีลธรรมใดๆ อีก เขาเองก็เป็นอีกหนึ่งมารร้ายที่กลืนกินดวงวิญญาณของมนุษย์เพื่อการประทังชีวิตและเพื่อความสะใจ กระนั้นด้วยความที่เป็นพรรคพวกของเทพเซียนมาก่อน ถึงจะบอกว่าไม่สนซึ่งศีลธรรม แต่ก็ใช่ว่าจะกระทำต่ำช้าได้โดยไม่รู้สึกรู้สา เขาไม่ฉกฉวยชีวิตผู้ใดหากคนผู้นั้นไม่มีความประสงค์ที่จะตาย
พูดง่ายๆ...เขาจะกินเฉพาะมนุษย์ที่อยากตายเท่านั้น เขาก็แค่สงเคราะห์ให้มันง่ายขึ้น
ดังนั้นเหยื่อของเขามักจะเป็นผู้คนที่สิ้นหวังในชีวิต ไม่ว่าจะช่วงอายุใด เขาล้วนสงเคราะห์ได้ทั้งนั้น ทว่า...น่าเสียดายสักหน่อยที่เขาไม่เคยเจอคนที่ไม่ประสงค์อยากตายเลย ไม่ว่าผู้ใดที่ได้ประสบพบพักตร์เขา ก็จะถูกความมืดมนอึงอลไหลเวียนเข้ามาปะทะร่าง จนสุดท้ายแล้วก็เต็มใจจะสละชีวิตให้เขาได้ลิ้มรสกันถ้วนหน้า
นับว่าเป็นพลังพิเศษที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้นอกจากตัวตงหลงเอง และเขามั่นใจเสียเหลือเกินว่าไม่มีผู้ใดจะปราบเขาลงได้ เอาแค่สบตาเขาให้เกินช่วงเวลาหนึ่งก้านธูปให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาพูดเรื่องกำจัดเขาทิ้ง
เพราะเหตุนี้เอง ตงหลงจึงเป็นหนึ่งในปีศาจที่น่าหวาดเกรงแม้แต่ในหมู่ปีศาจด้วยกัน หรือแม้แต่เทพเซียน เพราะไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น ต่อให้มีตบะแก่กล้าก็ไม่กล้ากำแหงกับเขา ถ้ามีใครกล้ามาสักคน รับรองเลยว่าไม่เหลือแม้เถ้ากระดูกให้เห็น
แต่อย่างที่บอกว่าตงหลงยังพอมีศีลธรรมหลงเหลืออยู่บ้าง ถึงจะเป็นศีลธรรมที่มาจากพลังพิเศษ แต่ส่วนลึกภายในจิตใจ เขามีศีลธรรมอยู่ในตัวโข การกระทำของเขาล้วนแล้วเป็นการประชดโชคชะตา เขาจึงไม่รั้งอยู่ที่พื้นที่ไหนนานๆ ด้วยเกรงว่าจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ปีศาจแห่กันมาระรานมนุษย์มากมาย เพราะเขาได้รับการยกย่องจากปีศาจด้วยกันว่าเป็น ‘ผู้ฆ่าไม่ตาย’
ถึงจะเข้าพรรคพวกด้วย ก็ใช่ว่าจะอยากจับกลุ่มก้อนหรอกนะ เขารักสันโดษเกินกว่าจะไปอยู่กับผู้ใด สำคัญกว่านั้นคือเขากลัว...ความผูกพัน
ความผูกพันก่อเกิดซึ่งความรัก ความรักนำพามาซึ่งความเจ็บปวด เมื่อซื่อสัตย์กับผู้ใดแล้วได้รับการตอบแทนที่เลวทราม ไม่ว่าจะจากตัวคนรอบข้างคนที่รักหรือตัวคนที่รักเอง มันทรมานแสนสาหัสเกินกว่าที่เขาจะรับไหว การอยู่เพียงลำพังเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
เมื่อได้กลืนกินดวงวิญญาณมนุษย์เพียงไม่กี่คน เขาก็จะร่อนเร่พเนจรไปเรื่อยๆเ เพื่อไม่ให้ใครติดตามด้วยส่วนหนึ่ง อีกส่วนก็เป็นเพราะเขาอยากประสบกับความน่าตื่นเต้นใหม่ๆ
แต่...โลกมนุษย์ก็คือโลกมนุษย์ จะมีอะไรให้น่าตื่นเต้นตรงไหนอีกกัน?
ตงหลงคิดไม่ออกเลย ได้แต่เหม่อมองท้องฟ้ามืดมิดที่กำลังทอประกายดวงดาราวาววับ ก่อนพรูลมหายใจยาวออกมาเมื่อเห็นก้อนเมฆกลุ่มใหญ่ลอยบดบังจันทราที่ส่องแสงสว่างด้วยความรวดเร็ว
ไม่ใช่เพราะลมพัดแรง แต่เป็นเพราะเหล่าปีศาจมากมายพากันเหาะเหินดั้นเมฆาออกหากิน
เริ่มแล้วสินะ...
เขาคิดในใจ พลันลุกขึ้นจากหินผาที่ใช้เป็นที่พักพิงอยู่ตั้งแต่เมื่อยามก่อน
เห็นทีคืนนี้เขาคงจะต้องระเห็จไปที่อื่นแล้ว
พลันหันหน้าไปทางทิศประจิม กระโดดขึ้นในอากาศ กายเนื้อเฉกเช่นมนุษย์แปรเปลี่ยนเป็นมังกรสีดำมะเมื่อมตัวเขื่อง บินเลาะนภาไปยังแคว้นห่างไกลที่อยู่เบื้องหน้า
เราคงจะได้เจอกันเร็วๆ นี้...เหล่ามนุษย์แคว้นฉิน
บทที่ 1 ผู้ฆ่าไม่ตาย
12/05/2022
บทที่ 2 นางคณิกาแห่งหอนางโลมหยกแดง 1
12/05/2022
บทที่ 3 นางคณิกาแห่งหอนางโลมหยกแดง 2
12/05/2022
บทที่ 4 กลิ่นหอม...ของอ้ายฉิง
12/05/2022
บทที่ 5 สามหาว
12/05/2022
บทที่ 6 ความปรารถนา
12/05/2022
บทที่ 7 ผู้แสนโง่งม 1
12/05/2022
บทที่ 8 ผู้แสนโง่งม 2
12/05/2022
บทที่ 9 ไม่กินข้าแล้วหรือเจ้าคะ
12/05/2022
บทที่ 10 ไหนว่า...ท่านจะกินข้า
12/05/2022
บทที่ 11 พรหมจรรย์
12/05/2022
บทที่ 12 ปั่นป่วน
12/05/2022
บทที่ 13 ไม่กล้าทำ
12/05/2022
บทที่ 14 ความงามของนาง
12/05/2022
บทที่ 15 ปีศาจมังกร
12/05/2022
บทที่ 16 นางคณิกา
12/05/2022
บทที่ 17 ใจอ่อนเพราะสตรี
12/05/2022
บทที่ 18 พ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ตัวเล็กๆ
12/05/2022
บทที่ 19 รักษาท่านแม่
12/05/2022
บทที่ 20 เพลิงแห่งความเสน่หา
12/05/2022
บทที่ 21 สิ่งนั้นเรียกว่า ‘ความรัก’
12/05/2022
บทที่ 22 องค์ชายแปดผู้มักมากในกาม
12/05/2022
บทที่ 23 ยอมศิโรราบ
12/05/2022
บทที่ 24 อยากบอกท่าน...
12/05/2022
บทที่ 25 นางในดวงใจ
12/05/2022
บทที่ 26 ชั่วนิรันดร์ (จบ)
12/05/2022
หนังสืออื่นๆ ของ หนูแดง หนูแดงตัวน้อย
ข้อมูลเพิ่มเติม