ค่ำคืนของนางคณิกา

ึงสุราผ้าไหม แคว้นฉินอาจไม่ใช่เมืองการค้าที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ตงหลงเคยเห็นมา แต่เมื่อราตรีกาลมาถึง เมื่อนั้นการค้าของแคว้นฉินจะรุ

ๆ ไม่ต่างจากแคว้นอื่นๆ ที่ผู้คนยากไร้ขายตัวเองให้เจ้านายเพื่อการอยู่รอ

นแล้วถูกส่งตัวมาที่นี่เพื่อขายให้เป็นทาสกาม และดูเหมือนความโหดร้ายนี้จะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผู้คนที่นี่เสียด้วย เพรา

.ช่างน่าโ

ู้อื่นเป็นเรื่องที่น่าสมควรกระทำอย่างไร แล้วพวกที่ยอมให้ผู้อื่นกระทำย่ำยีราว

าเองก็ไม่ได้ต่างกันที่ใช้พลังพิเศษของตนกล่อมให้มนุษย์มีความท้อถอยในก

ทำเป็นไม่รับรู้กับสิ่งที

ชั่วคราว เล่นสนุกกับเหยื่ออันโอชะจนเ

เดินเตร่เรียกแขกปะปนกับพ่อค้าแม่ขายสินค้าอื่นๆ แล้ว คนพวกนั้นเรียกว่าเสี่ยวเอ้อร์ของโรงเตี๊ยม แ

ท่านนั่นละ ไม่คุ้นหน้าเลย ท่าทา

อาจ ดูเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์ทำให้ตงหลงเตะตาต้องใจเสี่ยวเอ้อร์

จะเดินทางมาเหนื่อยๆ เข้ามาพักที่โรงเตี๊ยมข้าก่อนดี

ตงหลงเหลือบสายตาไ

ถ้าเขาจะกินผู้ใดส

้าใหม่ๆ เพิ่งเข้ามาเพียบเลย รั

ตี๊ยมก็เสนอหน้าเข้ามาแย่งแขก ทำ

ย่งแขกกันซึ่งๆ หน้าเช่นน

น คุณชายผู้นี้ยังไม่ได้ตกลงปลงใจว่าจะไปเยือนโ

นผู้เชิญคุ

พลันหันไปหาตงหลง ถูมือทั้งสองข้างเข้าหากัน

าตัว เขาเหลือบมองทั้งคู่ที่ทั้งเขม่นกันไปมา ทั้งส่

หัว

คู่เอ่ยขึ้นมา

ห้พวกเจ้

ื่อครู่นั้นหาได้ผิดเพี้ยนไปแต่อย่างใดไม่ ทว่าพอรู้ตัวว่าสร้างความรำ

พวกข้าน้อยก็เป็นเช่นนี้แหละ สหายย

าตามสบายเถิด จะไปเป็นแขกของโรงเตี๊ยมไหนก็