Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
นางบำเรอในกรงมาร

นางบำเรอในกรงมาร

B.J.

5.0
ความคิดเห็น
709
ชม
11
บท

กฏของการเป็นผู้หญิงของเขาคือ หนึ่งห้ามมีลูก สองห้ามนอกกายนอกใจจนกว่าเขาจะปล่อยเธอไป ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “คุณปราบเปลี่ยนใจ คิดอยากจะมีลูกบ้างไหมคะ” สาวน้อยกลั้นใจถามออกไป ปราบหันขวับมามอง เขาดูเหมือนจะโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที นั่นทำให้เตยหอมสะดุ้งสุดตัว ใจหายวาบ หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม “หมายความว่ายังไง เธอจะบอกว่าเธอกำลังท้องอย่างนั้นเหรอ” เหตุการณ์ในอดีตตอนที่แฟนสาวสวมเขาให้เขา บอกว่าตัวเองตั้งท้องหวนเข้ามาในความรู้สึกอีกครั้ง ในตอนนั้น เธอท้องเขาก็ดีใจมาก แต่มารู้ความจริงภายหลังว่าหล่อนท้องกับชายอื่น แถมยังเป็นลูกน้องของเขาอีก มันทำให้เขาเจ็บใจและแค้นใจยิ่งนัก “เอ่อคือ... ไม่ใช่ค่ะ” เตยหอมรีบตอบปฏิเสธออกไป หัวใจของเธอสั่นระรัวอย่างรุนแรง หากเขารู้ว่าเธอท้อง เขาคงไม่ปล่อยเธอกับลูกไปแน่ ๆ “ไม่ใช่ก็ดีแล้ว อย่าลืมกฎที่ฉันบอกเธอเอาไว้ ถ้าจะให้ดีห้ามรักฉันเด็ดขาด เธอจะได้ไม่เผลอทำอะไรโง่ ๆ ลงไป” เขาพูดจบก็เดินหนี คนฟังหัวใจช้ำรัก โซมเลือดโซมหนอง เสียใจจนแทบสิ้นสติ หากเขารู้ว่าเธอท้องจะทำเช่นไรดี เตยหอมรู้สึกกลัวจนฟันกระทบกัน ทำไมเธอถึงได้รู้สึกไม่มั่นคงเช่นนี้นะ หล่อนเฝ้าถามตัวเองในใจ ก่อนจะได้คำตอบว่าเธอควรเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่ควรเอาใจไปผูกติดกับปราบ เขาไม่รักไม่แคร์ แล้วเธอคิดจะรักเขาอยู่อีกหรือ คำตอบคือรัก เตยหอมบอกตัวเองในใจ แต่เธอรักลูกของเธอมากกว่า ลูกที่กำลังจะเกิดออกมาลืมตาดูโลก “หยดน้ำในดวงตาของเธอไหลรินอาบแก้มนวล จู่ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอในหัวใจ” “เธอร้องไห้ทำไม” เสียงกระชากของปราบดังขึ้นเหนือศีรษะ เธอรีบเช็ดน้ำตาไปมา เขารั้งแขนของเธอขึ้นมา มองสบตาอย่างดุดัน “เปล่าค่ะ” “โกหก ฉันสงสัยตั้งแต่ที่เธอถามเรื่องมีลูกแล้ว นี่คืออะไร” เขาชูวัตถุบางอย่างขึ้นมาตรงหน้าของเธอ ที่ตรวจครรภ์ในถังขยะ เธอทิ้งมันไปแล้ว และคิดว่าเขาคงไม่เห็น แต่เขากลับไปรื้อค้นมันมาอย่างนั้นเหรอ “ท้องกับใคร” ประโยคแสนเจ็บปวดนั้นทำให้เตยหอมน้ำตาพรั่งพรูออกมา ยิ่งเธอร้องไห้ก็ยิ่งตอกย้ำว่าเธอกำลังสำนึกผิดต่อเขา แสดงว่าเธอต้องมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนใดสักคนเป็นแน่ เธอไม่ได้สนิทกับลูกน้องของเขาเหมือนดังเช่นคนรักเก่า แต่เธอก็มีเพื่อนชายที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเด็กในท้องจะเป็นลูกของเขา ก็ในเมื่อเคยพูดกันเอาไว้แล้วว่าจะไม่ปล่อยให้มีลูก “ลูกของเตยไงคะ ลูกของเตยคนเดียว” เตยหอมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เหมือนจะขาดใจตาย ปราบโกรธจัดกัดกรามจนขึ้นสัน เขาเขย่าร่างของเธอจนหัวสั่นหัวคลอน “ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร กับไอ้หน้าอ่อนที่มหาวิทยาลัยนั่นใช่ไหม” เขาเขย่าร่างของเธอหนักขึ้น จนเธอเริ่มสติลอยคว้าง สุดท้ายก็เป็นลมล้มพับไป

บทที่ 1 1

ริมฝีปากรุ่มร้อนของใครบางคนที่จุมพิตเธออย่างดูดดื่มทำให้เตยหอมต้องพาใบหน้าหนี

“อื้อ... ไม่นะคะ” เตยหอมครางประท้วงเมื่ออุ้งมือใหญ่หยาบหนาฟอนเฟ้นเต้าทรวงอวบอิ่มของเธอ รสจูบของเขาทำให้เธอมึนงงเป็นอันมาก

สมองของเธอกำลังมึนเบลอ และร่างกายของเธอก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรงเหลือกำลัง

ร่างกายสาวอันเปลือยเปล่าที่ไม่เคยมีชายใดเคยสัมผัสแตะต้องมาก่อนสั่นสะท้านทุกครั้งที่ถูกลูบไล้เล้าโลม

ริมฝีปากร้อนเข้าจู่โจมปากหวานฉ่ำที่กำลังสั่นระริก เขาดูดปากบนล่างของเธออย่างรุนแรง คล้ายจะดูดกลืนความหวานล้ำนั้นให้หมดสิ้น แต่ยิ่งจูบเขาก็ยิ่งมัวเมาตามเธอไปด้วย เพราะมันทั้งวาบหวามและเร้าอารมณ์ ทำให้เขาอยากจูบเธอแบบนี้ไม่ยอมปล่อย

“ปากเธอหวานมากนะ ไม่เสียแรงที่ฉันทุ่มสุดตัว” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า เธอส่ายหน้าไปมา อยากจะปฏิเสธเขา แต่หนีจากเงื้อมือของเขาไปไม่ได้

“พอก่อน ไม่เอาแล้ว”

“จะพอได้ยังไงกันหึ! แม่สาวน้อย รู้ไหมว่าเราจูบกันนานแค่ไหนแล้ว” อุ้งมือใหญ่จับปลายคางสาวของหล่อนเอาไว้ เพื่อยึดไม่ให้สาวน้อยของเขาส่ายหน้าหนี

“ไม่ค่ะ หนูไม่เต็มใจ” น้ำเสียงสั่นระริกของเตยหอมทำให้ปราบเหยียดยิ้มตรงมุมปาก จะเต็มใจหรือไม่เต็มใจเขาก็เสียเงินซื้อเธอมาจากลุงและป้าสะใภ้ของเธอแล้ว

รสชาติหวานหอม กลิ่นกรุ่นกำจายของเรือนร่างสาว ทำให้เขาไม่เคยคิดที่จะละห่างและปล่อยเธอไป

“เธอจะเต็มใจหรือไม่นั้น ไม่ใช่ปัญหาของฉัน” เขาพูดอย่างเย็นชาไม่แยแส มันทำให้เตยหอมต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ ร่างกายหนาหนักของเขากำลังกดทับร่างของเธอเอาไว้ เขากักกอดล็อกร่างของเธอไม่ให้หนีหายไปไหนได้

“ไม่เอาค่ะ” เธอยังปฏิเสธอย่างกระท่อนกระแท่น ในขณะที่ปราบมิคิดจะใส่ใจ เขาจับคางสาวของเธอเอาไว้ บดจูบเคล้นคลึงอย่างรัญจวน พลางลูบไล้เรียวแขนผุดผ่องของเธอ

เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวสดใส บ่งบอกได้ถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ป้าสะใภ้ของเธอบอกกับกานดาว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน เขาเป็นคนแรก ที่จะได้พรหมจรรย์อันหอมหวานของเธอ

ทั้งรูปร่างหน้าตา กลิ่นกายหอมกรุ่น ผิวเรียบตึงขาวนวลเนียนไร้ใฝฝ้า และความเย้ายวนของเธอ ทำให้เขาตอบตกลงซื้อเธอในทันที

แต่หากว่าคนใต้ร่างของเขาไม่ได้เป็นจริงตามที่ตกลงกันเอาไว้ เรียกง่าย ๆ ว่าย้อมแมวขาย เขาก็พร้อมที่จะจัดการคนโกหกหลอกลวงให้สาสมเช่นกัน

ปราบใช้มือใหญ่ร้อนผ่าวของเขาสัมผัสลูบไล้ความอวบอิ่มของปทุมถัน เขารับรู้ได้ทุกการสัมผัสว่าเธอสั่นระริกเพียงไหนใต้ร่างของเขา

ชุดเดรสสีขาวสะอาดตาถูกเขากระชากเพียงไม่กี่ครั้งก็หลุดออกไปจากเรือนกาย ปรากฏร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องที่เขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปสัมผัสริมฝีปากร้อนกับเนื้อตัวของเธออย่างแนบชิดสนิทเนื้อ

กลิ่นหอมของหล่อนทำให้เขาต้องสูดดมลึก ๆ แรง ๆ ผิวเนียนหอมจนเขาต้องใช้ลิ้นตวัดลามเลียเพื่อเชยชิมรสชาติ

กลิ่นรสของผิวเนื้อบอบบางทำให้เขาต้องกดปากดูดเม้มจนขึ้นจุดสีแดงเรื่อไปตามผิวกาย

เสียงครางของเด็กสาวยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของปราบ เขาบดเบียดร่างกายเข้าหา ปลดบราสีเนื้อของหล่อนหลุดออกจากการรัดรึงปทุมถันอวบอิ่ม ศีรษะที่เต็มไปด้วยผมดกหนายาวประบ่าของปราบก้มงุดลงไปดูดเม้มยอดอกสีสวยตรงหน้า

ภายใต้แสงสลัวของโคมไฟบนหัวเตียง ปราบเห็นได้ชัดเจนว่าร่างกายของเธองดงามผุดผ่องเพียงใด

แสงสีส้มสาดไล้ไปทั่วเรือนร่างหอมละมุน ปากร้อนดูดรัดรวบเม้ม มือเคล้นคลึงเล้าโลมเร่าร้อน

ร่างกายสาวของเธอบิดเร่า ๆ ด้วยความเสียวซ่านและสุดแสนทรมาน เขาซุกใบหน้าเข้าหอซอกคออันหอมกรุ่น ดูดเม้มจนเกิดรอยแดง เธอเบี่ยงหลบด้วยความเสียวซ่าน พาใบหน้าหนีด้วยความสะท้าน แต่เขาล็อกใบหน้าของเธอเอาไว้

กอบกุมและจุมพิตอย่างดูดดื่ม สอดแทรกลิ้นหนาเข้าไปพัวพันในโพรงปากนุ่ม

เธอถอยลิ้นหนี แต่เขาก็ตามมาดูดรัดรุกต้อนจนจนมุม เธอเบี่ยงหลบไม่พ้นเมื่อเขากัดสันกรามของเธอเพื่องับดูดเล่นด้วยท่าทีหยอกเย้า และเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปเม้มเบา ๆ ตรงติ่งหู

เตยหอมครางออกมา ใจสาวสะท้านหวั่นไหว ยิ่งลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่ตรงหน้าท้องเนียน ยามที่เขาเลื่อนใบหน้าลงด้านล่าง เธอก็ยิ่งตัวสั่นระริก แขม่วหน้าท้องด้วยความสยิว

ความซ่านตีวนเหมือนคลื่นพายุเป็นหย่อมน้อย ๆ อยู่ตรงท้องน้อยที่ตอนนั้นทั้งปั่นป่วนและสยิวซ่านจนเธอบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก เธอกำลังจะหายใจไม่ทันเพราะมันหอบกระเส่าอย่างหักห้ามไม่อยู่

ยิ่งตอนที่เขาก้มลงไปยังเนินสวาทอันหอมกรุ่นของเธอ ลามเลียกลีบสวาทอันหยาดเยิ้ม นั่นยิ่งทำให้เธอสั่นระริก

ลิ้นสากร้อนตรงเข้ากวาดต้อนเอาความหอมกรุ่นเข้าปาก ก่อนที่เขาจะแหวกเป้ากางเกงในเนื้อนุ่มออกไปให้พ้นทางและจ้วงลิ้นเข้าไปอย่างดุดัน

เตยหอมหยัดกายขึ้นไปหาปากร้อนของเขาอย่างร่านร้อน สะโพกของเธอกำลังเสนอให้เขาด้วยความเสียดเสียว รสชาติของเธอทำให้ปราบแทบคลั่ง

เขาชื่นชอบและต้องการเธอเหลือเกินในเวลานี้ มือหนาจัดการกระชากแพนตี้ตัวน้อยของเธอออกไปจากกายสาว เพียงไม่นานมันก็พ้นไปจากปลายเท้าและถูกโยนไปอยู่ข้างเตียงอย่างไม่แยแส

เตยหอมตัวสั่นระริก เธอนึกสงสัยว่าเหตุใดแขนขาของเธอถึงได้สิ้นไร้เรี่ยวแรงเพียงนี้ แต่ความสงสัยของเธอก็ต้องจางหายไปอีกคราเมื่อส่วนปลายของความแข็งแกร่งเสียดสีกับปากถ้ำสวาท ก่อนจะกดเข้าหาอย่างไม่รีบร้อน

ร่างน้อยดิ้นส่ายด้วยความเจ็บ เธอดันหน้าท้องแกร่งของเขาเอาไว้ จนปราบนึกรำคาญ ต้องรวบข้อมือของเธอไปกดเอาไว้บนหัวเตียง

สาวน้อยหอบหายใจสะท้าน หลังจากรวบรวมกำลังที่พอจะมีอยู่ เธอก็ใช้กำลังเฮือกสุดท้ายหมดลงอย่างรวดเร็ว

ร่างน้อยนอนสั่นระริกไร้การต่อต้านอีกต่อไป ดวงตาของเธอปรือปรอยคล้ายจะปิดลงในเวลาใดเวลาหนึ่ง แต่เพราะปากร้อนที่เอาแต่บดจูบปลุกเร้าเธออยู่ตลอด ทั้งเรือนร่างของเธอถูกขยี้ขยำอย่างไม่คิดออมแรง ทำให้สติอันรางเลือนของเธอรับรู้ว่าผู้ชายบนร่างทำอันใดกับร่างกายของเธอบ้าง

เตยหอมหวีดร้องเสียงหลงยามที่เขากดกายเข้ามาเกือบครึ่ง เจ็บปวดรวดร้าวและแทบฉีกขาด

เธอคิดว่าได้หวีดร้องออกไปเต็มเสียง แต่แท้ที่จริงแล้ว มันเป็นเพียงแค่เสียงอู้อี้ในลำคอเท่านั้น เตยหอมพาสะโพกหนี แต่อุ้งมือใหญ่ก็ช้อนกลับมาได้ เขายัดเยียดความเป็นชายเข้าไปซ้ำ ๆ ก่อนที่จะเริ่มขยับ ดวงตาของเธอเหม่อลอย ภาวนาว่าให้เขาทำทุกอย่างให้สำเร็จโดยเร็ว เธอจะได้หายจากความทรมานนี้เสียที

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.

ข้อมูลเพิ่มเติม
หวานใจเฮียเจ้า

หวานใจเฮียเจ้า

โรแมนติก

5.0

โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป

หวานใจเฮียเจตน์

หวานใจเฮียเจตน์

โรแมนติก

5.0

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

ยังคงรักกันอยู่ไหม

ยังคงรักกันอยู่ไหม

โรแมนติก

5.0

โปรย ยังคงรักกันอยู่ไหม ความรักที่หวานชื่นจบลงเพราะความหลอกลวง หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเจียนตายเมื่อวันที่เขาเลือกอีกคน เธอกลับรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ทำไมถึงชอบเซ้าซี้ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” “พี่ปราบ” พลอยฟ้าสะอึกอึ้ง เพราะปราบไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ “พลอยขอโทษค่ะ” “พี่ไปละ อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ได้ไหม” “ที่รีบไปเพราะจะรีบไปกินข้าวเช้ากับผู้หญิงในรูปคนนั้นใช่ไหมคะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา “นี่อย่างี่เง่าได้ไหม” ปราบเท้าสะเอวมองคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา “พี่ปราบเคยรักพลอยจริงไหมคะ” “ไม่เอาน่าพลอย” ปราบแพ้น้ำตาผู้หญิง เขาจึงเข้าโอบกอดเธอเอาไว้ “พี่ปราบตอบมาสิคะ” “ถ้าไม่รักพี่จะแต่งงานเหรอคะ แต่พลอยอย่าร้องไห้แบบนี้ได้ไหม พี่รู้สึกแย่” “ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้พี่ต้องอึดอัดใจ” ************************************************* ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” พลอยฟ้าเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ “พี่ก็คิดว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ดี ในฐานะเมียอีกคน เธอก็ไม่น่าไปอาละวาดในงานแบบนั้นเลย” “พลอยอาละวาดตรงไหนคะ พลอยถามดี ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร พี่ต่างหากที่ไม่ชัดเจน รักพี่เสียดายน้องอยู่ได้” “พี่เปล่า” ปราบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย พยายามให้เธอกลับไปก่อนก็แค่นั้นเอง “คนเลวแบบพี่กล้าปฏิเสธหน้าด้าน ๆ” พลอยฟ้าฉุดอารมณ์ไม่อยู่ “นี่จะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอที่มาด่าว่าพี่เลว” ปราบบีบแขนของเธอจนจบ ก่อนที่จะเขย่าจนร่างแรง ๆ “โอ๊ย! พลอยเจ็บนะพี่ปราบ” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ปราบผลักร่างของพลอยฟ้าออกห่างด้วยความโมโห “ทำไมพี่เลวแบบนี้” “ก็เธอยั่วโมโหพี่ก่อน ผู้หญิงจืดชืดแบบเธอได้พี่เป็นผัวก็ดีแค่ไหนแล้ว” “พี่คิดแค่นี้จริงน่ะเหรอ คิดแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา รู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งอก “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” “พี่ปราบเลือกเธอใช่ไหม” “ใคร” “แก้วอัปสร” พลอยฟ้าเอ่ยถามเป็นครั้งสุดท้าย “ต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ” เขายังเล่นลิ้น ไม่ชอบให้ใครคาดคั้น ด้วยว่าหล่อเลือกได้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้เขาด้วยกันทั้งนั้น “ถ้าพี่เลือกเธอพลอยจะไปค่ะ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก พลอยจะยอมหย่าให้พี่ดีๆ แบบไม่เรียกร้องอะไร” พลอยฟ้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “นี่กล้าท้าเลิกกับผัวเชียวหรือพลอยฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าหลุดจากพี่ไปจะมีผู้ชายหน้าโง่คนไหนมาเอาผู้หญิงเชย ๆ แบบเธออีก” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” เขาเคยทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่รัก มีคุณค่าประดุจดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา แต่นี่คือเนื้อแท้ก้นบึ้งหัวใจที่เขาคิดอย่างนั้นเหรอ “รู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารำคาญมาก ถ้าพี่จะเลือกใครก็เป็นสิทธิ์ของพี่ พี่เป็นฝ่ายเลือก เธอเป็นฝ่ายถูกเลือกก็ต้องรอ” “งั้นพลอยไม่รอแล้วค่ะ เราหย่ากันให้เรียบร้อย พลอยคืนอิสรภาพให้พี่ตอนนี้เลย ใบหย่าพลอยจะจัดการส่งไปให้นะคะ” เธอเอ่ยกับเขาเสียงสั่นแต่มุ่งมั่น “เธอเลือกเองนะพลอยฟ้า พี่ให้โอกาสเธอแล้ว เธออยากเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งก็ตามใจ” “ค่ะ” พลอยฟ้ารับคำอย่างหนักแน่น หมุนกายพร้อมเดินออกมาจากชีวิตของเขา ม่านน้ำตารินไหล แต่เธอไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู้ชายที่เป็นรักแรกอีก ผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ได้ยินเสียงฉันไหม

ได้ยินเสียงฉันไหม

โรแมนติก

4.4

เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น “กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?” เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ