Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
199.8K
ชม
81
บท

"หอบลูกหนีผัว จิตใจทำด้วยอะไร"

บทที่ 1 บทนำ

“เข้าไม่ได้นะคะคุณ”

“ฉันจะเข้าไปหาเมียฉัน อย่าสะเออะ !!”

“ไม่ได้นะคะคุณ คุณหมอมีคนไข้อยู่นะคะ”

“แล้วโรงบาลนี้มันไม่มีหมอคนอื่นแล้วเหรอว่ะ”

“ขอร้องนะคะคุณ เข้าไม่ได้จริงๆ ค่ะ”

“นาวิน มึงจัดการดิ”

“ครับนาย”

พลั่ก !!

มาเฟียหนุ่มผลักประตูห้องตรวจเข้าไปทำให้แพทย์หญิงเอมมิกาที่กำลังตรวจรักษาอาการของคนไข้อยู่ถึงกับผงะ เธอเงยหน้ามองมาเฟียหนุ่มด้วยสายตาที่แสดงถึงความไม่พอใจ แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะตรงหน้าเธอยังมีคนไข้อยู่

“ฉันห้ามแล้วนะคะคุณหมอ”

เอมมิกาได้แค่พยักหน้าเป็นการบอกพยาบาลสาวเป็นนัยๆ ว่าไม่เป็นไร เธอหันกลับมาส่งยิ้มหวานให้กับคนไข้เพื่อเป็นการขอโทษ

“ขอฉันตรวจคนไข้ก่อนแล้วค่อยคุยกันนะคะ คุณมาร์แชล”

“ไม่ได้ !!”

“ ... ”

“เธอทำฉันแสบมากนะเอมมิกา”

“ถ้าไม่ให้ฉันตรวจคนไข้ก่อน งั้นก็เชิญออกไปรอข้างนอกค่ะ”

น้ำเสียงเยือกเย็นของแพทย์หญิงเอมมิกา ทำให้มาเฟียหนุ่มต้องยอมจำนนยืนเฉยๆ มองการรักษาคนไข้ของแพทย์หญิงเอมมิกาด้วยอารมย์ที่ขุ่นมัว เขามีเรื่องจะคุยกับเธออย่างจริงๆ จังๆ แต่เธอกลับไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด

เวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีเห็นจะได้ มาเฟียหนุ่มเริ่มอยู่ไม่ติดเมื่อการตรวจรักษาครั้งนี้มันนานเกินกว่าที่เขาจะรอได้ ปกติเขาก็ตรวจกันแค่แป๊ปเดียวเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ หรือว่าเธอต้องการจะกลั่นแกล้งเขา

ปัง !!

มาเฟียหนุ่มทุบโต๊ะด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้แพทย์หญิงเอมมิกา รวมถึงพยาบาล และคนไข้ที่อยู่ในห้องนั้นสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“ออกไป !!”

น้ำเสียงกดต่ำของมาเฟียหนุ่มทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางจากที่แผ่รังสีออกมาจากตัวเขา เขาเดินตรงมาที่คนไข้หนุ่มที่ดูแล้วอายุน่าจะราวๆ ยี่สิบปลายๆ เท่านั้น กระชากแขนของคนไข้เต็มแรงให้ลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะส่งน้ำเสียงเยือกเย็นออกมาอีกครั้ง

“ออกไป !!”

สายตาเย็นชาที่ถูกถ่ายทอดออกมามันทำให้คนไข้หนุ่มกลืนน้ำลายไม่ทั่วท้อง แพทย์หญิงเอมมิกาลุกขึ้นยืนใช้สองมือล้วงกระเป๋าเสื้อกราวสีขาวสะอาดตาเอาไว้ ก่อนพยักหน้าให้พยาบาลสาวพาคนไข้ออกไป

“คุณมาร์แชล คุณทำอย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะ คนไข้เดือดร้อนเขาต้องการความช่วยเหลือ แต่คุณกลับไล่คนไข้ของฉันเหมือนหมู เหมือน มะ ... !!”

คำพูดที่ต้องการจะเปล่งออกมายังไม่ทันได้สุดคำ ก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อมาเฟียหนุ่มฉกริมฝีปากหนากระแทกกลีบปากบางของเธออย่างแรง

ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจ และไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่ตกใจ พยาบาลสาวที่ยังพาคนไข้ออกไปไม่พ้นขอบประตูเองก็ตกใจไม่น้อย ฝ่ามือเรียวของแพทย์หญิงเอมมิกากำคอเสื้อยืดสีขาวของมาเฟียหนุ่มไว้แน่นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกำกำปั้นทุบลงแผงอกแกร่งหนักๆ

“ทำอะไรของคุณ อะ ... ออกไปเลยนะ อื้ออออ .... !!”

ดวงตากลมโตของเธอเบิกโพลงขึ้นอีกครั้งเมื่อมาเฟียหนุ่มไม่เอื่อนเอ่ยคำใดออกมานอกจากจู่โจมประกบจูบเธอด้วยความรุนแรง สองมือเรียวของเธอทุบลงแผงอกแกร่งของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ลมหายใจเริ่มติดขัดเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มช่วงชิงลมหายใจนายเกินไป เขาใช้มือหนาบีบปลายคางมนของคนตัวเล็กให้เผยอขึ้นเพื่อที่จะได้สอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าในโพรงปากได้อย่างสะดวก

“ร้ายนักนะ หอบลูกหนีผัว จิตใจเธอทำด้วยอะไร”

น้ำเสียงกดต่ำของมาเฟียหนุ่มทำเอาคนที่ได้ฟังหัวใจสั่นไหวราวกับแผ่นดินไหวก็ไม่ปาน เขาไม่พอใจ เขากำลังไม่พอใจ

“นะ ... นายทำอะไรของนาย ลูกอะไรอย่ามามั่ว ออกไปเลยนะ ออกไป !!”

น้ำตาใสเอ่อรื้นรอบดวงตากลมโต แก้มของเธอแดงระเรือ น้ำเสียงที่เอ่ยไล่สั่นเครือราวกับต้องการระบายบางอย่างออกมา จากกันไปตั้งนานแล้ว ทำไมเขาถึงจะต้องกลับมาวุ่นวายกับเธอด้วย

“หึ !! มั่วงั้นเหรอ”

“ ... ” หญิงสาวกัดปากตัวเองเบาๆ เพื่อต้องการระงับอารมย์อะไรบางอย่าง

“งั้นเธอคงจะคุ้นชื่อนี้ซินะ พี่ขุน พี่เขื่อน”

“นะ ... นั่นมันลูกฉัน ไม่ใช่ลูกคุณ อะ ... ออกไป”

มาเฟียหนุ่มเดินเข้าประชิดร่างบางอย่างช้าๆ จนผู้ที่ถูกคุกคามต้องถอยหลังไปอย่างอัตโนมัติจนหลังไปชนเข้ากับเตียงรักษาผู้ป่วย

“ทำไมละเอม ในเมื่อเราก็รักกันดี แล้วเอมหนีเฮียมาทำไม มีอะไรทำไมไม่พูดไม่บอก หนีเฮียมาแบบนี้ มันไม่น่ารักเลยนะ เพราะเอมกำลังจะทำให้เฮียโกรธ”

มือหนาเลื่อนขึ้นจับปลายคางมนของคนตัวเล็กเอาไว้ เขาออกแรงบีบมันจนคนที่ถูกกระทำเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ดวงตากลมโตปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลลงมาเปื้อนมือหนาของเขาจนเปียกแฉะ

มาเฟียหนุ่มโน้มใบหน้าคมคายลงประชิดใบหน้าหวานของคนตัวเล็กจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดกัน เขาใช้ลิ้นร้อนเลียน้ำตาของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนส่งเสียงหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน

“เป็นอะไร”

“ ... ”

“ทำไมตัวสั่น”

“ ... ”

“กลัว ?”

“ ... ”

หญิงสาวเม้มปากแน่นไม่อยากพูดอะไรออกไป ไม่อยากคุยกับคนอันธพาลอย่างเขา ไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของเธออีก

“อะ ... ออกไป กรุณาอย่าทำให้ฉันโกรธ”

“ทำไมละ จะหนีฉันไปอีกงั้นเหรอ”

“เพราะถ้าฉันโกรธ คุณจะไม่ได้เจอหน้าฉันอีกตลอดชีวิต”

“คิดว่าฉันหาตัวเธอไม่ได้งั้นเหรอเอม เธออย่าคิดว่าเธอฉลาดมากกว่าฉัน เพราะสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้มันไม่ฉลาดเลย”

มาเฟียหนุ่มจับอุ้มหญิงสาวให้ขึ้นนั่งบนเตียงผู้ป่วย โดยที่เขาแทรกตัวเองเข้ากลางหว่างขาเรียวของเธอ มือหน้าข้างหนึ่งรวบมือของเธอเอาไว้ด้านหลัง ก่อนใช้เรียวลิ้นเลียรอบลำคอระหงเบาๆ

“อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ เพราะฉันโหดได้มากกว่าที่เธอรู้”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

พายุรักจอมใจมาเฟีย

พายุรักจอมใจมาเฟีย

หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง
5.0

ตลอดเวลาที่ผ่านมา "น้ำฟ้า" ใช้ชีวิตอย่างผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีพร้อมในทุกอย่าง หากการตัดสินใจหนีครอบครัวมาท่องเที่ยวยังประเทศอิตาลีตามลำพัง กลับเป็นต้นเหตุให้เธอต้องมาพัวพันกับเรื่องเสื่อมเสียและอันตราย แถมยังสูญเสียอิสรภาพ...กลายเป็น "จำเลย" ที่ถูกควบคุมตัวอย่างเข้มงวดจากมาเฟียอันดับหนึ่งของแคว้นลอมบาร์เดีย! "เซเลโน่ อัลซาโก" คือหัวหน้ามาเฟียผู้เฉียบคม เก่งกาจ และทรงอิทธิพลที่สุดในยุโรป ในด้านธุรกิจ... เขาไร้ซึ่งความปรานี เป็นที่ยำเกรงของทั้งมิตรและศัตรู ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกมืดนอกกฎหมายด้วยการบริหารงานที่ใช้ทั้งอำนาจและบารมี หากในด้านอารมณ์... เขากลับแยกตัวเองจากความสัมพันธ์ทุกประเภท ทิ้งระยะห่างจากทุกคน และไม่มีใครที่จะสัมผัสถึงหัวใจของเขาได้... จนกระทั่งได้พบเธอ...เพราะน้ำฟ้าถูกกลุ่มคนลึกลับตามล่า จึงทำให้มาเฟียหนุ่มหล่อ "ลักพาตัวเธอ" ไปด้วยเหตุผลบางอย่าง! เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร? ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม! “แล้วคุณจะให้ฉันนอนที่ไหนคะ?” เอ่ยถามเสียงเบา เซเลโน่มองหญิงสาวร่างบางที่ดูสวยเย้ายวนไปทั้งตัว เขาแน่ใจว่าเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในแน่นอน สายตาคมที่มองหน้าอกของเธอทำให้น้ำฟ้ากอดอกเข้าหากันทันที ใบหน้าสวยแดงระเรื่อเมื่อคิดว่าเขาคงเห็นหมดแล้ว “นอนกับฉัน” เซโลโน่ตอบรับสั้นๆ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ทวงรัก
1

บทที่ 1 บทนำ

07/02/2023

2

บทที่ 2 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

07/02/2023

3

บทที่ 3 เจ้ากรรม นายเวร

07/02/2023

4

บทที่ 4 ออกไปจากชีวิตฉันซ่ะ

07/02/2023

5

บทที่ 5 เนื้อเข้าปากเสือ

07/02/2023

6

บทที่ 6 ทวงสิทธิ์

07/02/2023

7

บทที่ 7 คาดโทษ

07/02/2023

8

บทที่ 8 โกหก

07/02/2023

9

บทที่ 9 เศษเสี้ยวความคิดถึง

07/02/2023

10

บทที่ 10 Sex Phone

07/02/2023

11

บทที่ 11 ทั้งรัก ทั้งเกลียด

07/02/2023

12

บทที่ 12 อ่อนโยน

07/02/2023

13

บทที่ 13 เฝ้าดู

07/02/2023

14

บทที่ 14 อย่ายุ่งกับผู้หญิงของกู

07/02/2023

15

บทที่ 15 เอมคือบ้านของเฮีย

07/02/2023

16

บทที่ 16 ผัดมามาเป็นเหตุ

07/02/2023

17

บทที่ 17 ลูกชายคนโต

07/02/2023

18

บทที่ 18 ข่มขู่

07/02/2023

19

บทที่ 19 ยั่วโมโห

07/02/2023

20

บทที่ 20 ตั้งหลัก

07/02/2023

21

บทที่ 21 ตามดู

07/02/2023

22

บทที่ 22 คนไหนแด๊ดดี้

07/02/2023

23

บทที่ 23 เลิกกันแล้วเอากันได้ป่ะ

07/02/2023

24

บทที่ 24 ฉันเป็นเจ้าของเธอ

07/02/2023

25

บทที่ 25 แผ่นดินไหว

07/02/2023

26

บทที่ 26 เฮียเป็นมาเฟีย

07/02/2023

27

บทที่ 27 ภาพความทรงจำ

07/02/2023

28

บทที่ 28 ขอร้อง

07/02/2023

29

บทที่ 29 ขอโทษ

07/02/2023

30

บทที่ 30 Restart

07/02/2023

31

บทที่ 31 หนีหนี้

07/02/2023

32

บทที่ 32 จ่ายหนี้

07/02/2023

33

บทที่ 33 ต้นฉบับ

07/02/2023

34

บทที่ 34 ปาร์ตี้

07/02/2023

35

บทที่ 35 พี่น้อง

07/02/2023

36

บทที่ 36 อย่าหาว่าน้องสอนเลยนะ

07/02/2023

37

บทที่ 37 ส่วนเกิน

07/02/2023

38

บทที่ 38 ชู้

07/02/2023

39

บทที่ 39 ของเล่น

07/02/2023

40

บทที่ 40 ฟิวส์ขาด

07/02/2023