ขัดดอก

แกร๊ก แอ๊ดดดดด

เสียงบิดลูกบิดแล้วตามด้วยเสียงแง้มประตูดังขึ้น บานประตูเปิดออก ปรากฏร่างสูงใหญ่ร่วมเมตรแปดสิบห้า ใบหน้าคร้ามเข้มมีไรเครารกครึ้ม

เขาสวมเสื้อยืดสีดำทับด้วยเสื้อหนังสีเดียวกัน ท่อนล่างหุ้มด้วยยีนสีกรมท่าเข้ารูป อวดเรือนร่างเพรียวแกร่งที่ออกกำลังด้วยการวิ่งและชกมวยอยู่เสมอ

มือหนึ่งถอดแว่นดำออกมาเกี่ยวไว้ที่คอเสื้อ อีกข้างเสยผมที่ยุ่งเหยิงจากการสวมหมวกกันน็อกลวก ๆ ดวงตาคมกริบดุดันสอดส่ายไปทั่วบ้านทาวเฮาส์สองชั้นหลังนั้น

บ้านไม่ได้ล็อก น่าจะมีคนอยู่ หรือจะยังไม่ตื่น

ตวัดข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา นี่มันจะเก้าโมงอยู่แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองกันไปถึงไหน ไม่ทำงานทำการกันหรือไง แต่ก็อย่างว่าแหละ ถ้าขยันก็คงมีเงินมีทอง คงไม่ต้องมาหากู้ยืมเงินนอกระบบของเขาหรอก

ปราบ ประสิทธิตุณ สลัดศีรษะอย่างหงุดหงิด ปกติแล้วตัวเขา หรือที่ลูกน้องเรียกกันว่าเฮียปราบผู้เป็นเจ้าของกิจการจะไม่ต้องลงมือมาทวงดอกเองแบบนี้ แต่พวกนั้นดันติดโควิดกันยกโขยง เขาและนายปกป้องผู้เป็นน้องชายเลยต้องลงมือทำหน้าที่เก็บดอกกันเองในสัปดาห์นี้

เขากวาดสายตามองจนทั่วชั้นล่าง กำลังจะอ้าปากเรียกก็ได้ยินเสียงหนึ่งแว่วเข้ามาในหู มันคือเสียงร้องครางดังราวกับหมูถูกเชือด

สักพักก็เห็นร่างอ้วนกลมของเสี่ยธีระ ผู้เป็นลูกหนี้ของเขาเดินออกมาจากห้องชั้นบน มือหนึ่งของเขาสาละวนกลัดกระดุมที่พุงอ้วนกลม และมีร่างขาวอวบของผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินเข้ามาสวมกอดเสี่ยจากทางด้านหลัง

“ อะไรของลื้อวะ อาวาด บอกว่าอั๊วเหนื่อย อั๊วแตกคาปากลื้อแล้วก็พอ เป็นผู้หญิงมันไม่ต้องแตกหรอก ” เขาตวาดผู้เป็นภรรยาที่ชื่อปานวาดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างเห็นแก่ตัว

“ ไม่ใช่เรื่องนั้น วาดไม่ได้แคร์เลยเรื่องที่เสี่ยไม่เคยทำให้วาดเสร็จ วาดไม่เคยแคร์ที่เสี่ยไม่ค่อยนอนกับวาด แต่วาดแค่ไม่อยากให้เสี่ยไปบ่อนอีก ”

“ แล้วถ้าอั๊วไม่ไปจะเอาเงินไหนมาใช้มาจ่าย หนี้ก็บานตะไท ”

“ แล้วเสี่ยไปบ่อน มันการันตีได้ไหมล่ะคะว่าจะไม่เสียเงินเสียทองอีก ก็ไม่เพราะบ่อนเหรอคะที่ทำให้เสี่ยหมดเนื้อหมดตัว เป็นหนี้เป็นสินแบบนี้ หยุดเถอะนะคะ ตั้งต้นกันใหม่ วาดพอมีฝีมือในการทำกับข้าว ทำขนม ให้วาดทำของขายก็ได้ นะคะ ”

แทนที่เสี่ยจะเห็นดีเห็นงามกับภรรยาที่จะตั้งใจทำมาหากิน แต่เขากลับแกะมือหล่อนออกแล้วสะบัดเต็มแรงจนหญิงสาวเกือบจะล้ม

“ ถุย ! ไปทำกับข้าวขายให้ชาวบ้านเขาดูถูกเอาหรือไง ว่าเสี่ยธีระตกอับถึงขั้นให้เมียไปนั่งขายของ ปัญหานี้อั๊วจะจัดการเอง ลื้ออยู่เฉย ๆ เถอะ ” พูดจบเขาก็เดินกระแทกส้นเท้าลงมาจากชั้นบนสู่ชั้นล่าง โดยไม่เห็นร่างใหญ่ที่เร้นกายหลบอยู่ในห้องครัว

เขาหลบเพราะเห็นว่าสถานการณ์นั้นไม่ควรพรวดพราดออกไปทวงเงิน และข้อสอง ภรรยาคนสวยของเสี่ยแต่งกายไม่เรียบร้อยถึงเขาจะโหด จะเป็นพวกเจ้าหนี้นอกระบบที่ดูป่าเถื่อน แต่ก็ใช่ว่าจะไร้มารยาท ใช่ว่าจะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ

“ เดี๋ยวขับรถตามไปทวงที่หน้าบ่อนละกัน ”

เขาพึมพำคนเดียวพลางสาวเท้าจะเดินออกจากบ้าน พลันนั้นขาก็ต้องชะงักเพราะได้ยินเสียงบางอย่าง

ซี้ด อ้า แรงอีก ลึกอีก อ๊า

นั่นมันเสียงครางเวลาเอากัน !

หรือว่าเมียเสี่ยจะมีชู้ ?!

จะมีหรือไม่ก็ไม่ใช่ธุระของเขา แต่ในเมื่อหูได้ยินแล้ว จะให้ทำเฉยก็กระไรอยู่

จะว่าเสือกก็ใช่ !