หญิงซ่อนร้าย ชายซ่อนรัก

หญิงซ่อนร้าย ชายซ่อนรัก

ณศิกมล / ซินเหมย

5.0
ความคิดเห็น
4.2K
ชม
29
บท

ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ทำไมต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นง่อยอย่างเธอด้วยล่ะ.. ------------------ เขากอดเธอแน่น จูบหนักหน่วงขึ้น เรียกว่าแทบจะสูบเอาวิญญาณออกมา จูบจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอด “หายใจไม่ทันเหรอ” ถามเสียงนิ่ง จ้องใบหน้านวลไม่กะพริบ “ตอบผมสิ” คะยั้นคะยอขอคำตอบเมื่อเธอเอาแต่อ้ำอึ้ง ไม่กล้าจะสบตาด้วย “..ค่ะ” ตอบอย่างขัดเขิน “มองหน้าผมให้เต็มตาแล้วค่อยตอบสิหนูเล็ก” ไม่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือไปจับปลายคาง รั้งใบหน้าเธอให้หันมามองตน.. แต่ใบหน้าเรียวแดงซ่านช่างน่ารักเหลือเกิน อดใจไม่ได้ต้องโน้มไปหาและจูบเสียอีกที หอมอีกสองฟอด “เด็กเลี้ยงแกะ!” แล้วตำหนิเสียงขรึม แววตาวาว คนถูกดุเหลือบสายตามองโต้ ทั้งเขินทั้งงง ไม่เข้าใจว่าตนกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้อย่างไร

บทที่ 1 1

บทที่ 1

สุทธิดาส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่เดินเข้ามาในบ้าน แล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวแต่เธอกับเขาก็ไม่ได้รักกัน พวกเธอแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่ ส่วนเหตุผลนั้นไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร

แต่เธอก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเขาตามใจมารดา โดยมีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนกับท่านสองข้อ ข้อหนึ่งคือให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนเกือบจะพิการ และข้อสองคือถ้าการแต่งงานครั้งนี้จบลงด้วยการหย่าร้าง มารดาจะไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของเธออีก

เมื่อท่านยินดีทำตามเงื่อนไขเธอจึงตกลงรับข้อเสนอ และตั้งใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะทำตัวให้เจ้าบ่าวเอือมระอา ขอหย่าภายในหนึ่งปีให้ได้

“คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพีจะมารับหนูเล็กไปดูเรือนหอ ให้หนูเล็กแต่งตัวรอ”

“ใช่ครับ” ปฐพีตอบหญิงสาว มองสำรวจเธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยืดรัดรูป “คุณยังไม่ได้เตรียมตัวอีกเหรอ”

“ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง “หนูเล็กคิดว่าคุณพีไปคนเดียวน่าจะดีกว่า”

“ทำไมล่ะครับ มันเป็นเรือนหอของเรานะ” เขาก็ไม่ได้อยากมารับเธอไปด้วยหรอกนะ.. แต่เพราะมันเป็นบ้านที่เขากับเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันหลังจากแต่งงาน จึงไม่อยากตัดสินใจคนเดียว

“ความจริงคุณพีต่างหากที่อยากแยกไปอยู่ส่วนตัว ดังนั้นคุณพีก็เลือกเถอะค่ะ ขอแค่มีห้องนอนส่วนตัวให้หนูเล็กสักห้องเพราะหนูเล็กเป็นคนนอนไม่เป็นเวลา ถ้าเป็นชั้นล่างจะสะดวกกับหนูเล็กมากที่สุดค่ะ” เหลือบมองที่ขาตัวเองให้เขารู้จุดประสงค์

เหมือนถูกเธอประชดใส่เรื่องเรือนหอ แต่จะให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของเธอเขาก็ไม่เอาเหมือนกัน ต้องอยู่ในสายตาของพ่อตาแม่ยาย เขาอกแตกตายกันพอดี

และพวกท่านอาจต้องผิดหวังในตัวเขา หรือโกรธเกลียดเขาไปเลย ถ้าเขาเผลอตวาดใส่ลูกสาวสุดที่รักของพวกท่านให้ได้ยิน

“ถ้าผมให้หนูเล็กไปอยู่ที่บ้านผม หนูเล็กจะโอเคไหม”

“ไม่โอเคเลยค่ะ” เธอตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด และไม่คิดจะถนอมน้ำใจเขา เพราะตั้งใจจะทำตัวให้เขาเบื่อมากกว่าให้เขาชอบอยู่แล้ว “หนูเล็กไม่ง่อยก็เหมือนง่อยแบบนี้ จะให้ไปอยู่เป็นภาระของคนอื่นคงไม่ดีหรอกค่ะ”

“ผมก็ไม่อยากมาอยู่บ้านของคุณเหมือนกัน เพราะงานของผมทำให้ผมต้องเข้าสังคม กลับบ้านไม่เป็นเวลา มันคงดูไม่ดีในสายตาของคุณพ่อคุณแม่ของคุณ” เขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพื่อเธอ ถ้าเธอรับได้ก็อยู่กันไปเรื่อย ๆ แต่ถ้ารับไม่ได้ก็ขอหย่ามาซะ เขาจะรีบเซ็นใบหย่าให้ทันที แต่จะไม่เป็นฝ่ายพูดเรื่องหย่าก่อนเด็ดขาด เพราะไม่อยากมีปัญหากระทบกับธุรกิจและกับบิดา

“โอเคค่ะ เพื่อไม่ให้ใครได้เปรียบเสียเปรียบ การแยกไปอยู่ต่างหากก็เป็นทางออกที่ดีค่ะ ใช้ชีวิตกันสองคนโดยไม่มีครอบครัวมาวุ่นวาย มันจะดีกับเราทั้งสองฝ่ายจริงไหมคะคุณพี”

ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขาค่อนข้างพึงพอใจกับรูปร่างหน้าตาของเธอ ยอมรับอย่างไม่มีอคติว่าเธอสวยผิดจากมารดาและพี่สาวคนละเรื่อง เพราะเธอได้ความสวยมาจากย่าทวดที่เป็นสาวฝรั่งเศสมาเต็ม ๆ

แต่!.. ถ้าเธอแข็งแรงปกติดีเหมือนพี่สาวของเธอ เขาคงจะรู้สึกดีกว่านี้มาก.. แต่ตอนนี้เขาสนใจคำพูดชวนคิดของเธอมากที่สุด

“วันนี้ผมมีนัดช่วงเย็น คงไม่สะดวกถ้าต้องเสียเวลารอให้คุณแต่งตัวออกไปด้วยกัน เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะแวะมารับคุณอีกครั้ง ไปดูเรือนหอและเปิดอกคุยกันดีไหม” ในเมื่อเธอเอ่ยคำพูดมีนัยยะออกมาก่อน เขาก็ไม่รอช้าที่จะตอบสนอง

“น่าสนใจค่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ขอฝากตัวให้คุณพีดูแลสักวันนะคะ”

“ยินดีครับ” ปฐพีคุยกับหญิงสาวอีกสองสามประโยคก็บอกลาต่อกัน

ช่วงบ่ายวันต่อมา

ปฐพีมองหญิงสาวที่เดินเข้าไปในเรือนหอราคาสี่สิบล้าน ที่เขาทุ่มเงินซื้อเพื่อความสะดวกสบายด้วยความสนใจ.. เขาจะพอใจมากแค่ไหนนะ ถ้าเธอเดินได้ปกติแบบนี้ตลอดเวลา.. แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเซ็ง ๆ เมื่อคิดยังไม่ทันจบเธอก็ลงไปนั่งกองกับพื้น

“ผมอุ้มดีกว่า” เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วย่อตัวลงทำท่าจะอุ้ม

“อย่ามาช่วยหนูเล็กเพราะความรู้สึกสมเพชเวทนา คุณพีเดินดูรอบ ๆ บ้านไปก่อนเลยค่ะ หนูเล็กช่วยตัวเองได้ ไม่ต้องมาสนใจหนูเล็ก”

“อย่าดื้ออย่ารั้นสิ มันเสียเวลางานของผมนะ” เปล่งวาจาหงุดหงิด ทำท่าจะอุ้มเพื่อตัดปัญหา

“หนูเล็กก็สันดานแบบนี้แหละค่ะ คุณพีคงต้องทำใจยอมรับให้ได้ถ้าคิดจะแต่งงานกัน” เขาเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา เธอจึงแสดงความก้าวร้าวออกไปบ้าง ปัดมือที่จะอุ้มออกไป

ปฐพีมองหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน รู้สึกผิดหวังที่เคยคิดว่าเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ ว่านอนสอนง่าย แต่จริง ๆ แล้วกลับดื้อแพ่ง เอาแต่ใจ พูดจาหยาบคายอย่างร้ายกาจ

“คุณอายุเท่าไหร่”

“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”

“ผมสามสิบห้า.. อายุเราต่างกันเกือบสิบปี ควรแล้วเหรอที่พูดคำว่าสันดานออกมา” เอ่ยเสียงเรียบแต่สายตาตำหนิชัดเจน

เขาต้องปรามเธอ ไม่ใช่ยอมให้เธอมามีอำนาจเหนือกว่า เพราะการแต่งงานครั้งนี้ เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมด

“หนูเล็กไม่ได้ว่าคุณพีนี่คะ หนูเล็กว่าตัวเองต่างหาก แต่ถ้าปากของหนูเล็กทำให้คุณพีลำบากใจ ก็ต้องขอโทษด้วย คุณพีคงต้องทำใจแล้วค่ะ เพราะถ้าแต่งงานกันแล้วคงได้ยินบ่อยขึ้น” ถ้าทนไม่ได้ก็รีบหย่าให้หนูเล็กนะคะคุณพี หนูเล็กจะได้เป็นอิสระอย่างถาวร จะได้เลิกเล่นละครตบตาว่าเป็นโรคประหลาด เดินได้บ้างไม่ได้บ้างแบบนี้ เธอคิดในใจใบหน้าอมยิ้ม

“หนูเล็ก” ปฐพีเรียกเสียงขรึม

“ขาคุณพี” เธอขานรับทำตาปริบ ๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจ “คุณพีอยากพูดอะไรก็พูดมาได้เลยนะคะ ไหน ๆ ที่นี่ก็มีแต่เราสองคนอยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจใคร เต็มที่ได้เลยค่ะ”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ณศิกมล / ซินเหมย

ข้อมูลเพิ่มเติม
น้องเมีย

น้องเมีย

โรแมนติก

5.0

ชติรสรีบพลิกตัวหันหลังให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาผละจากเธอไปยืนอยู่ข้างเตียง ควานมือไปด้านหลังเพื่อหาผ้าห่มมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตนให้พ้นจากสายตาร้อนแรงสีน้ำตาลเฮเซลคู่นั้น แต่ให้ตายเถอะผ้าห่มมันหายไปไหนวะ! ชายหนุ่มกอดผ้าห่มไว้กับอก มองทรวดทรงอวบอัดที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน เธอคือผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติในสายตาของเขาจริงๆ คิดไปคิดมาความต้องการที่เพิ่งสงบลงไปก็เริ่มตื่นตัวอีกครั้ง เขารีบคลี่ผ้าห่มคลุมร่างให้เธอแล้วแต่งตัวเพราะกลัวอดใจไม่ไหว กลัวจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานจนเข็ดขยาด “ผมไปก่อนนะยอดรัก” เขาเกี่ยวร่างที่ตะแคงหันหลังให้ด้วยมือข้างเดียว แล้วโน้มหน้าไปกระหน่ำจูบที่เรียวปากอิ่มนั้นอย่างเสน่หา ก่อนจะออกไปจากห้องเขายังหยิบโทรศัพท์ของเธอมากดเข้าหาเบอร์ตัวเอง และอดไม่ได้ที่จะรั้งร่างบางมากอดแนบอกและดูดดื่มความหวานของเรียวปากอย่างอาลัยอาวรณ์ “อย่าลืมสัญญาของเราล่ะ” เธอเน้นย้ำเมื่อเขาจะจากไป เขามองร่างที่กอดกระชับผ้าห่มนวมเอาไว้ด้วยความรักใคร่อย่างเปิดเผย “ผมจะรักษาสัญญาอย่างเคร่งครัดถ้าคุณไม่ผิดคำสัญญา” “เราควรทำหนังสือสัญญาต่อกัน” “ไม่จำเป็น หน้าที่ของคุณคือเป็นตัวแทนของลิก้า หน้าที่ของผมคือห้ามยุ่งกับลิก้า ดังนั้นคุณและผมแค่ทำหน้าของตัวเองอย่างเคร่งครัดหนังสือสัญญาก็ไม่มีความหมาย” “ถ้าฉันรู้ว่าคุณยุ่งกับพี่สาวของฉันทั้งที่ฉันยอมคุณถึงขนาดนี้ เราได้เห็นดีกันแน่” เธอข่มขู่ “ผมไม่โง่เสียคุณไปหรอกยอดรัก คุณเด็ดกว่าเธอเป็นไหนๆ” “อย่ามาหยาบคายกับฉัน ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” เธอหยิบหมอนปาใส่คนปากเปราะนัยน์ตาลามกด้วยความอับอายระคนโกรธแค้น

เธอคือรัก

เธอคือรัก

โรแมนติก

3.5

อดีตนักดนตรีรูปหล่อพ่อรวยที่ผันตัวเองมาเป็นนักธุรกิจเต็มตัวเพื่อสืบทอดกิจการของครอบครัว สามปีที่เขามัวแต่เรียนรู้เรื่องงานที่ไม่ถนัดจนต้องปล่อยวางเรื่องความรัก ตอนนี้เขาพร้อมแล้วที่จะรับมือกับมัน แต่ให้ตายเถอะ! ทำไมผู้หญิงแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถวิลหาได้เหมือนเธอคนนั้นเลยสักคน ตอนนี้เธออยู่ไหน ทำอะไรอยู่นะ เขาอยากเจอเธออีกสักครั้ง และครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือเด็ดขาด เชิญพบกับความรักของพี่โฉดผู้น่ารักกับน้องแนนผู้ใสซื่อ(จากบัญชารักจากหัวใจ)ได้ในเล่มนี้เลยค่ะ

โหยตัณหา

โหยตัณหา

โรแมนติก

4.7

“เป็นอะไร หน้ามืดเหรอ” เขาตีหน้าเครียดถามไถ่ เก็บซ่อนอาการขำขันด้วยความเอ็นดูเอาไว้มิดชิด เธออายจนต้องยกมือปิดหน้า ซ้ำยังบิดตัวซุกหลบกับอกแกร่งเพราะกลัวจะตก “คุๆๆๆ คุณ..คุณไคปล่อยครีมลงเถอะค่ะ” “ไม่ปล่อย” “ทำไมล่ะคะ” “ก็ไม่อยากปล่อย ตั้งแต่แต่งงานกันมาเรายังไม่เคยทำตัวเป็นสามีภรรยากันเลย ผมก็อยากอุ้มภรรยาดูบ้างไม่ได้เหรอ” “ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เวลานี้ ตอนนี้คุณไคไม่สบายอยู่นะคะ ปล่อยครีมลงก่อนดีกว่าค่ะ อุ้มของหนักมากๆ เดี๋ยวยิ่งปวดหัวนะคะ” เธอแก้ตัวบ้าบออะไรของเธอเนี่ย ทำไมยิ่งฟังยิ่งน่ารักน่าฟัด พาให้หมั่นเขี้ยวนัก

กุหลาบร้ายพ่ายรัก

กุหลาบร้ายพ่ายรัก

โรแมนติก

5.0

เธอคือสาวสวย มาดมั่น วัย 30 ปี ที่ปากจัดสุดๆ ส่วนเขาเป็น CEO หนุ่มหล่อ มาดแมน วัย 27 ปี ที่เธอไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย เพราะเขาคอยแต่จับผิดและชอบใช้งานเธอผิดหน้าที่อยู่บ่อยๆ +++++++++++++++++++ ยัสซันรีบขยับกายตั้งท่าลุกขึ้นอย่างหัวเสีย วิ่งตามหญิงสาวฝีเท้าหนักที่ทำเอาเขาวูบไปชั่วขณะเพราะแรงของมัน เธอมันร้ายได้ทุกสถานที่จริงๆ ขนาดอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ยังกล้าลงมือ ถ้าทำกันขนาดนี้ก็อย่าหวังว่าจะรอดออกไปได้ง่ายๆ “กรี๊ดดดด..” สองเท้าของเธอตะกุยอยู่ในอากาศ เพราะถูกร่างที่สูงใหญ่กว่าโอบอุ้มจากข้างหลังจนตัวลอย “ปล่อยฉันนะไอ้เลว ไอ้ระยำ แกจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้” เธอยังดีดดิ้นเพื่อให้หลุดจากการโอบกอด “ใครกันแน่ที่ต้องเสียใจ กล้าถีบหน้าผมก็ต้องชดใช้ให้สาสม” จมูกโด่งเป็นสันแตะที่ขมับของหญิงสาว กระซิบที่หูขณะหิ้วเธอกลับไปที่เตียงนอน เหวี่ยงเธอลงไปบนเตียงหลังใหญ่อีกครั้ง แล้วรีบโถมกายตามไปติดๆ จัดการลงโทษตามแบบที่ต้องการ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

สยบแค้นรักซาตาน

สยบแค้นรักซาตาน

มุกดารินทร์
5.0

กฤษณะต้องมาปกป้องนักโทษคนหนึ่งที่พัวพันกับเจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ให้รอดพ้นจากการถูกตามล่า หากแต่เธอคนนี้คือน้องสาวของฆาตกรที่ ฆ่/หั่nศwแฟนสาวของเขาอย่างโหดเหี้ยม แต่ยังไม่ทันได้แก้แค้นมันก็ชิ่งต/ยก่อน ความแค้นทั้งหมดจึงมาลงที่เธอเพียงคนเดียว นานวันเข้าความใกล้ชิดและผ่านอุปสรรคมาด้วยกันตลอดทางความรู้สึกนั้นก็แปรเปลี่ยนจากความแค้นเป็นความรัก "ปากนายนี่มันเลี้ยงสุนัขไว้ในนั้นกี่ตัวกันฮะ! ว่างๆก็แวะไปให้หมอฟันง้างปากลากมันออกมาปล่อยบ้างนะ” “พูดมากอยู่นิ่งๆแล้วก็มาทายาให้ฉันด้วยเพราะเธอคนเดียวฉันถึงได้เจ็บตัวแบบนี้”

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ