ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วอย่างเขา ทำไมต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นง่อยอย่างเธอด้วยล่ะ.. ------------------ เขากอดเธอแน่น จูบหนักหน่วงขึ้น เรียกว่าแทบจะสูบเอาวิญญาณออกมา จูบจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอด “หายใจไม่ทันเหรอ” ถามเสียงนิ่ง จ้องใบหน้านวลไม่กะพริบ “ตอบผมสิ” คะยั้นคะยอขอคำตอบเมื่อเธอเอาแต่อ้ำอึ้ง ไม่กล้าจะสบตาด้วย “..ค่ะ” ตอบอย่างขัดเขิน “มองหน้าผมให้เต็มตาแล้วค่อยตอบสิหนูเล็ก” ไม่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือไปจับปลายคาง รั้งใบหน้าเธอให้หันมามองตน.. แต่ใบหน้าเรียวแดงซ่านช่างน่ารักเหลือเกิน อดใจไม่ได้ต้องโน้มไปหาและจูบเสียอีกที หอมอีกสองฟอด “เด็กเลี้ยงแกะ!” แล้วตำหนิเสียงขรึม แววตาวาว คนถูกดุเหลือบสายตามองโต้ ทั้งเขินทั้งงง ไม่เข้าใจว่าตนกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้อย่างไร
บทที่ 1 1
บทที่ 1
สุทธิดาส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่เดินเข้ามาในบ้าน แล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวแต่เธอกับเขาก็ไม่ได้รักกัน พวกเธอแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่ ส่วนเหตุผลนั้นไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร
แต่เธอก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเขาตามใจมารดา โดยมีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนกับท่านสองข้อ ข้อหนึ่งคือให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนเกือบจะพิการ และข้อสองคือถ้าการแต่งงานครั้งนี้จบลงด้วยการหย่าร้าง มารดาจะไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของเธออีก
เมื่อท่านยินดีทำตามเงื่อนไขเธอจึงตกลงรับข้อเสนอ และตั้งใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะทำตัวให้เจ้าบ่าวเอือมระอา ขอหย่าภายในหนึ่งปีให้ได้
“คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพีจะมารับหนูเล็กไปดูเรือนหอ ให้หนูเล็กแต่งตัวรอ”
“ใช่ครับ” ปฐพีตอบหญิงสาว มองสำรวจเธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยืดรัดรูป “คุณยังไม่ได้เตรียมตัวอีกเหรอ”
“ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง “หนูเล็กคิดว่าคุณพีไปคนเดียวน่าจะดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ มันเป็นเรือนหอของเรานะ” เขาก็ไม่ได้อยากมารับเธอไปด้วยหรอกนะ.. แต่เพราะมันเป็นบ้านที่เขากับเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันหลังจากแต่งงาน จึงไม่อยากตัดสินใจคนเดียว
“ความจริงคุณพีต่างหากที่อยากแยกไปอยู่ส่วนตัว ดังนั้นคุณพีก็เลือกเถอะค่ะ ขอแค่มีห้องนอนส่วนตัวให้หนูเล็กสักห้องเพราะหนูเล็กเป็นคนนอนไม่เป็นเวลา ถ้าเป็นชั้นล่างจะสะดวกกับหนูเล็กมากที่สุดค่ะ” เหลือบมองที่ขาตัวเองให้เขารู้จุดประสงค์
เหมือนถูกเธอประชดใส่เรื่องเรือนหอ แต่จะให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของเธอเขาก็ไม่เอาเหมือนกัน ต้องอยู่ในสายตาของพ่อตาแม่ยาย เขาอกแตกตายกันพอดี
และพวกท่านอาจต้องผิดหวังในตัวเขา หรือโกรธเกลียดเขาไปเลย ถ้าเขาเผลอตวาดใส่ลูกสาวสุดที่รักของพวกท่านให้ได้ยิน
“ถ้าผมให้หนูเล็กไปอยู่ที่บ้านผม หนูเล็กจะโอเคไหม”
“ไม่โอเคเลยค่ะ” เธอตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด และไม่คิดจะถนอมน้ำใจเขา เพราะตั้งใจจะทำตัวให้เขาเบื่อมากกว่าให้เขาชอบอยู่แล้ว “หนูเล็กไม่ง่อยก็เหมือนง่อยแบบนี้ จะให้ไปอยู่เป็นภาระของคนอื่นคงไม่ดีหรอกค่ะ”
“ผมก็ไม่อยากมาอยู่บ้านของคุณเหมือนกัน เพราะงานของผมทำให้ผมต้องเข้าสังคม กลับบ้านไม่เป็นเวลา มันคงดูไม่ดีในสายตาของคุณพ่อคุณแม่ของคุณ” เขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะใช้ชีวิตแบบเดิม ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพื่อเธอ ถ้าเธอรับได้ก็อยู่กันไปเรื่อย ๆ แต่ถ้ารับไม่ได้ก็ขอหย่ามาซะ เขาจะรีบเซ็นใบหย่าให้ทันที แต่จะไม่เป็นฝ่ายพูดเรื่องหย่าก่อนเด็ดขาด เพราะไม่อยากมีปัญหากระทบกับธุรกิจและกับบิดา
“โอเคค่ะ เพื่อไม่ให้ใครได้เปรียบเสียเปรียบ การแยกไปอยู่ต่างหากก็เป็นทางออกที่ดีค่ะ ใช้ชีวิตกันสองคนโดยไม่มีครอบครัวมาวุ่นวาย มันจะดีกับเราทั้งสองฝ่ายจริงไหมคะคุณพี”
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขาค่อนข้างพึงพอใจกับรูปร่างหน้าตาของเธอ ยอมรับอย่างไม่มีอคติว่าเธอสวยผิดจากมารดาและพี่สาวคนละเรื่อง เพราะเธอได้ความสวยมาจากย่าทวดที่เป็นสาวฝรั่งเศสมาเต็ม ๆ
แต่!.. ถ้าเธอแข็งแรงปกติดีเหมือนพี่สาวของเธอ เขาคงจะรู้สึกดีกว่านี้มาก.. แต่ตอนนี้เขาสนใจคำพูดชวนคิดของเธอมากที่สุด
“วันนี้ผมมีนัดช่วงเย็น คงไม่สะดวกถ้าต้องเสียเวลารอให้คุณแต่งตัวออกไปด้วยกัน เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะแวะมารับคุณอีกครั้ง ไปดูเรือนหอและเปิดอกคุยกันดีไหม” ในเมื่อเธอเอ่ยคำพูดมีนัยยะออกมาก่อน เขาก็ไม่รอช้าที่จะตอบสนอง
“น่าสนใจค่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ขอฝากตัวให้คุณพีดูแลสักวันนะคะ”
“ยินดีครับ” ปฐพีคุยกับหญิงสาวอีกสองสามประโยคก็บอกลาต่อกัน
ช่วงบ่ายวันต่อมา
ปฐพีมองหญิงสาวที่เดินเข้าไปในเรือนหอราคาสี่สิบล้าน ที่เขาทุ่มเงินซื้อเพื่อความสะดวกสบายด้วยความสนใจ.. เขาจะพอใจมากแค่ไหนนะ ถ้าเธอเดินได้ปกติแบบนี้ตลอดเวลา.. แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเซ็ง ๆ เมื่อคิดยังไม่ทันจบเธอก็ลงไปนั่งกองกับพื้น
“ผมอุ้มดีกว่า” เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วย่อตัวลงทำท่าจะอุ้ม
“อย่ามาช่วยหนูเล็กเพราะความรู้สึกสมเพชเวทนา คุณพีเดินดูรอบ ๆ บ้านไปก่อนเลยค่ะ หนูเล็กช่วยตัวเองได้ ไม่ต้องมาสนใจหนูเล็ก”
“อย่าดื้ออย่ารั้นสิ มันเสียเวลางานของผมนะ” เปล่งวาจาหงุดหงิด ทำท่าจะอุ้มเพื่อตัดปัญหา
“หนูเล็กก็สันดานแบบนี้แหละค่ะ คุณพีคงต้องทำใจยอมรับให้ได้ถ้าคิดจะแต่งงานกัน” เขาเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา เธอจึงแสดงความก้าวร้าวออกไปบ้าง ปัดมือที่จะอุ้มออกไป
ปฐพีมองหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน รู้สึกผิดหวังที่เคยคิดว่าเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ ว่านอนสอนง่าย แต่จริง ๆ แล้วกลับดื้อแพ่ง เอาแต่ใจ พูดจาหยาบคายอย่างร้ายกาจ
“คุณอายุเท่าไหร่”
“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”
“ผมสามสิบห้า.. อายุเราต่างกันเกือบสิบปี ควรแล้วเหรอที่พูดคำว่าสันดานออกมา” เอ่ยเสียงเรียบแต่สายตาตำหนิชัดเจน
เขาต้องปรามเธอ ไม่ใช่ยอมให้เธอมามีอำนาจเหนือกว่า เพราะการแต่งงานครั้งนี้ เขาตั้งใจแล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมด
“หนูเล็กไม่ได้ว่าคุณพีนี่คะ หนูเล็กว่าตัวเองต่างหาก แต่ถ้าปากของหนูเล็กทำให้คุณพีลำบากใจ ก็ต้องขอโทษด้วย คุณพีคงต้องทำใจแล้วค่ะ เพราะถ้าแต่งงานกันแล้วคงได้ยินบ่อยขึ้น” ถ้าทนไม่ได้ก็รีบหย่าให้หนูเล็กนะคะคุณพี หนูเล็กจะได้เป็นอิสระอย่างถาวร จะได้เลิกเล่นละครตบตาว่าเป็นโรคประหลาด เดินได้บ้างไม่ได้บ้างแบบนี้ เธอคิดในใจใบหน้าอมยิ้ม
“หนูเล็ก” ปฐพีเรียกเสียงขรึม
“ขาคุณพี” เธอขานรับทำตาปริบ ๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจ “คุณพีอยากพูดอะไรก็พูดมาได้เลยนะคะ ไหน ๆ ที่นี่ก็มีแต่เราสองคนอยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจใคร เต็มที่ได้เลยค่ะ”
บทที่ 1 1
30/05/2023
บทที่ 2 2
30/05/2023
บทที่ 3 3
30/05/2023
บทที่ 4 4
30/05/2023
บทที่ 5 5
30/05/2023
บทที่ 6 6
30/05/2023
บทที่ 7 7
30/05/2023
บทที่ 8 8
30/05/2023
บทที่ 9 9
30/05/2023
บทที่ 10 10
30/05/2023
บทที่ 11 11
02/06/2023
บทที่ 12 12
02/06/2023
บทที่ 13 13
02/06/2023
บทที่ 14 14
02/06/2023
บทที่ 15 15
02/06/2023
บทที่ 16 16
02/06/2023
บทที่ 17 17
02/06/2023
บทที่ 18 18
02/06/2023
บทที่ 19 19
02/06/2023
บทที่ 20 20
02/06/2023
บทที่ 21 21
02/06/2023
บทที่ 22 22
02/06/2023
บทที่ 23 23
02/06/2023
บทที่ 24 24
02/06/2023
บทที่ 25 25
02/06/2023
บทที่ 26 26
02/06/2023
บทที่ 27 27
02/06/2023
บทที่ 28 28
02/06/2023
บทที่ 29 29 ตอนจบ
02/06/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ณศิกมล / ซินเหมย
ข้อมูลเพิ่มเติม