สลับรัก dr.mafia

• ACTION •

ฉันเกือบดีใจที่แกกลับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนแล้ว เกือบดีใจที่ไม่ต้องใช้ชีวิตตามลำพังแบบเดิม เกือบดีใจว่าเราสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้ แต่สุดท้ายแกก็ทิ้งฉันไป…

“ถ้าจะเป็นแบบนี้ แกก็ไม่ควรกลับมาสิ ฮึกๆ”

คณานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หน้าหลุมฝังศพของแฝดพี่ ที่กลับมาหาเธอที่บ้านได้เพียงแค่ไม่ถึงเดือน ก็คิดสั้นจากเธอไป โดยที่เธอทั้งคู่ยังมีเรื่องค้างคาใจกันอยู่มากมาย

เพราะก่อนหน้าที่คนิ้งจะหนีออกจากบ้านไปนั้น เธอทั้งสองคนมีปากเสียงกัน และจากนั้นพวกเธอก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย เป็นเวลานานเกือบห้าปี จนกระทั่งเมื่อเดือนก่อน ที่คนิ้งกลับมาที่บ้าน บ้านหลังที่พ่อและแม่ของพวกเธอทิ้งไว้ให้ก่อนจากทั้งคู่ไป

ซึ่งคณานั้นไม่รู้เลยว่าเหตุใดพี่สาวของเธอจึงกลับมาที่บ้าน และก่อนหน้านี้เธอหายไปอยู่ที่ไหนมานานเกือบห้าปี…

หนึ่งเดือนต่อมา หลังจากคนิ้งเสีย…

ทาวน์เฮ้าส์เก่าๆ แถวชาญเมือง..

“วันนี้ฉันไม่เข้าร้านนะ รู้สึกเหมือนจะไม่สบาย” คณาโทรบอกเพื่อนสาวของเธอ ที่ทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่ที่ร้านอาหารแห่งนึงแถวชาญเมือง

“โอเค เดี๋ยวฉันบอกเจ้แกให้”

“ขอบใจนะ” เมื่อจบธุระคณาก็กดวางสายทันที ก่อนจะนอนหลับตานิ่งคิดถึงเรื่องมากมายที่วนอยู่ในหัว

“ทำยังไงฉันถึงจะออกไปจากที่นี่ได้นะ..” ฉันไม่อยากจะใช้ชีวิตที่ต้องดิ้นรนต่อสู้แบบนี้อีกแล้ว…

เธออดข้าวมาเกือบสองวัน เพราะไม่มีเงินติดตัวแม้แต่แดงเดียว และก็ไม่มีใครที่ไหนกล้าให้เธอยืมเงินแล้ว แม้แต่เงินจะเติมน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์ไปทำงานก็ยังไม่มี หนำซ้ำยังมีหนี้ก้อนโตจากการที่เธอไปกู้ยืมเขามาทำศพให้พี่สาวผู้ล่วงลับอีกด้วย…

“กู้เงินมาทำศพแกตั้งหลายหมื่น จะตายยังต้องมาลำบากฉันอีก ฮึกๆ ฮือๆ~”

เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอก็ร้องไห้ปล่อยโฮออกมา ไม่ใช่ว่าเธอนั้นเสียใจที่ต้องมีหนี้ก้อนโต แต่มันเป็นความเศร้าใจที่เธอต้องใช้ชีวิตโดยลำพังบนโลกใบนี้… แบบไร้ซึ่งญาติ ขาดซึ่งมิตร

“ฉันจะทำยังไงดี ฮือๆ~” ฉันเคยคิดว่าชีวิตที่ไม่มีคนิ้ง ฉันอยู่ได้สบายมาก จนเมื่อมันไม่อยู่จริงๆ ฉันถึงได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่สำคัญและมีค่าที่สุดที่ฉันมีอยู่ แต่แล้วฉันก็ไม่เหลือใครเลย ไม่เหหลือเลยสักคน..

“พระเจ้าช่วยส่งทางออกให้ฉันทีเถอะนะ หรือไม่ก็… ส่งฉันไปอยู่กับมันแล้วก็พ่อแม่ที ฮือๆ~”

เธอนอนร้องไห้ซมอยู่บนที่นอนเพราะความโดดเดี่ยวที่เธอเผชิญอยู่ และทำได้เพียงภาวนาอ้อนวอนกับพระเจ้าเท่านั้น เพื่อขอให้ชีวิตของเธอถูกเมตตาบ้างสักครั้ง…

“คนิ้ง!!”

คณาเงียบเสียงร้องไห้ลง ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากที่นอน เพื่อตั้งใจฟังเสียงนั้นอีกครั้งให้แน่ใจ ว่าเธอไม่ได้หูฝาด ว่ามีใครกำลังตะโกนเรียกหาพี่สาวของเธอผู้ล่วงลับไปแล้วอยู่..

“คนิ้ง ฉันรู้นะว่าเธออยู่ในบ้าน ถ้าไม่ลงมาเปิดประตู ฉันจะพังบ้านเข้าไปแล้วนะ!!” เสียงของชายที่อยู่หน้าบ้านตะโกนบอกสารกับคนที่อยู่ด้านใน แต่ทว่าที่นี่กลับไม่มีคนที่เขามาตามหา

“ใครวะ?” เธอลุกขึ้นจากที่นอนและเดินลงไปเปิดประตู เพื่อดูว่าคนที่กำลังโวยวายอยู่หน้าบ้านของเธอนั้นเป็นใคร

แก๊ก!

“นี่! เธอหนีฉันมาทำไมยัยบ้าหนิ!” เมื่อหมอตินเห็นว่าผู้หญิงที่มีใบหน้าและรูปร่างเหมือนกันกับแฟนสาวของตนเปิดประตูบ้านออกมา เขาก็เดินพุ่งเข้าไปหาเธอในบ้านทันที ก่อนจะกระชากร่างบางของเธอเข้ามากอดด้วยความโมโหและในขณะเดียวกันนั้นก็เป็นห่วงเธออยู่ลึกๆ

“นี่! ปล่อยนะ มากอดฉันทำไมเนี่ยไอโรคจิต!” คณาพยายามที่จะผลักดันร่างหนาแปลกหน้านั้นออก แต่ทว่าแรงมหาสารของเขาที่กำลังขืนแรงเธออยู่นั้น มันไม่สามารถทำให้เธอขยับตัวหนีได้เลย

“กลับบ้าน!”

“กลับบ้านไหนล่ะไอบ้า นี่มันบ้านฉัน!”

“เดี๋ยวนี้กล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ!”

“ก็แล้วแกเป็นพ่อฉันหรือไงล่ะถึงจะพูดไม่ได้ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะไอบ้า ไม่งั้นฉันโทรเรียกตำรวจมาจับแกแน่”

“ก็เอาสิ.. เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าฉันไม่กลัวตำรวจ” ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้กล้าแสดงความก้าวร้าวใส่ผมแบบนี้ ทั้งที่ปกติ แค่ผมดุเธอคำเดียวเธอก็จะเงียบและก้มหน้าลงแล้ว สงสัยต้องมีใครล้างสมองเมียผมแน่ๆ

“มันพูดบ้าอะไรของมันวะ.. ได้ แกจะลองดีใช่ไหม?” คณาล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา

หมับ!

“นี่! เอาโทรศัพท์ฉันมานะ แกจะทำบ้าอะไรวะ?!”

หมอตินพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้พูดหรือกระทำรุนแรงกับเธอ เพราะกลัวว่าการง้อปรับความเข้าใจครั้งนี้จะไม่เป็นผล และอีกอย่าง เขาไม่เคยต้องรับมือกับแฟนสาวในสภาพแบบนี้มาก่อน “กลับบ้านกัน ไปคุยกันที่บ้านดีๆ เถอะนะ”

“ก็นี่มันบ้านกู มึงจะให้กูไปไหนล่ะไอหน้าแมว!”

ผ ม ห ม ด ค ว า ม อ ด ท น กั บ เ ธ อ แ ล้ ว !!

หมอตินลากคณาออกมาจากบ้าน ก่อนจะจับเธอโยนเข้ารถตู้อัลพาร์ดสีดำคันหรูที่ขับโดยลูกน้องของเขา

คนที่อยู่รอบบริเวณนั้นเริ่มพากันมองตามเสียงโวยวายที่ดังมาจากบ้านของคณา แต่ก็ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาช่วยเธอ เพราะคิดว่านั่นคงเป็นเจ้าหนี้ที่มาตามทวงหนี้เธอที่บ้าน ถึงได้มีปากเสียงกันแบบนั้น…

“พวกมึงยืนดูทำไม ไปช่วยอีคณามันสิ” เสียงป้าข้างบ้านของคณาพูดบอกกับลูกๆ ของเธอ ก่อนที่เธอจะเป็นคนวิ่งออกมาดักหน้าชายแปลกหน้าคนนั้นไว้ ก่อนที่เขานั้นจะก้าวขาขึ้นรถ

“เดี๋ยวสิ...”

“อย่ามายุ่งเรื่องผัวเมีย!” หมอตินหันไปตะหวาดป้าที่ทำท่าจะห้ามตน ก่อนจะรีบขึ้นรถไป และสั่งให้คนขับออกรถทันที

“แม่ ทำไงดีแจ้งตำรวจเลยดีไหม?” เสียงลูกของป้าข้างบ้านเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคณาถูกรถตู้คันหรูของคนแปลกหน้าพาตัวออกไปแล้ว

“อีคณามันไปมีผัวตอนไหนวะ?” เธอยังคงติดใจอยู่กับเรื่องที่ชายแปลกหน้าคนนั้นพูด เพราะหากว่านั้นเป็นเรื่องของผัวเมียทะเลาะกันจริงๆ เธอก็ไม่ควรเอาตัวเข้าไปยุ่ง เพราะกลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นหมา หากเขาคืนดีกัน

“เอาไงดีแม่?”

“โอ๊ย! กูก็ไม่รู้เว้ย”

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]

[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]