/0/14861/coverbig.jpg?v=f80daf9b17cc233bee34eedcf9b867a3&imageMogr2/format/webp)
เธอจะตัดสินใจอย่างไร เมื่อสามีที่จากไปเรียนต่อคนละซึกโลกกำลังจะกลับาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ตลอดหลายปี เขาตัดการติดต่อกับเธอในทุกช่องทาง --- เมื่อเห็นน้ำตาของพลอยชมพูปวีย์ก็ประคองใบหน้าเธอมาเช็ดน้ำตาให้ ความอ่อนโยนของเขาทำให้พลอยชมพูยิ่งร้องไห้อย่างหนัก “ไม่ร้องแล้วนะครับ ตอนที่พี่ไปแล้ว พลอยแค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของตัวเองรู้ไหม ที่นี่ยังมีแม่พี่อยู่พลอยมีอะไรก็ปรึกษาแม่ได้ หรือถ้าเกิดตอนนั้นพลอยโตขึ้นแล้วเจอใครที่พลอยถูกใจและรักเขาจริงๆ พลอยก็คบเขาได้นะ พี่ไม่ว่า” “ทำไมพี่ปีย์พูดแบบนี้ล่ะคะ พลอยจะเจอคบใครได้ยังไง พลอยแต่งงานกับพี่ปีย์แล้วนะคะ พลอยสัญญาว่าจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่ปีย์ พลอยจะซื่อสัตย์กับพี่ปีย์ค่ะ” คำพูดของภรรยาทำให้ปวีย์อดเอ็นดูเธอไม่ได้ เขาจ้องเข้าไปในตาของเธอแล้วค่อยๆ ก้มหน้าไปหา ใช้ริมฝีปากจุมพิตที่หน้าผาก ไล่มายังเหลือตาทั้งสองข้าง ก่อนจะถอยห่างออกมา พลอยชมพูรู้สึกตื่นเต้นและยินดีเป็นอย่างมากกับจุมพิตของสามี วันนี้เขาอ่อนโยนน่ารัก เมื่อเขาถอยห่าง พลอยชมพูเลยตัดสินใจใช้มือสองข้างคล้องลำคอเขาเอาไว้แน่น ค่อยๆ เขย่งเท้าขึ้นใช้ริมฝีปากสีชมพูจิ้มลิ้มจุมพิตกับริมฝีปากของผู้เป็นสามีเบาๆ แล้วจ้องมองในตาเขาเปิดเผยความจริงใจ และความต้องการที่มีต่อเขาออกไปอยู่เพียงครู่ โดยไม่คาดคิดสามีผู้เคยเฉยชากลับอุ้มเธอในท่าเจ้าสาว และพาเธอเข้าห้องนอนไปของเขาเสียดื้อๆ ห้องนอนที่เธอไม่เคยได้เข้ามานอนแต่วันนี้กลับเป็นคนอุ้มเธอเข้ามาเสียเอง ปวีย์ค่อยๆ วางพลอยชมพูลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมทิ้งกายทาบทับลงมา มือประคองใบหน้าของเธอ เพียงสบตากันก็รู้ความต้องการที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้อีกแล้ว เขาใช้ริมฝีปากจุมพิตลงบนหน้าผาก เปลือกตา และไล่ลงมายังริมฝีปากของเธอ หยอกเย้า อ้อยอิ่งดูดดึงอยู่ที่ริมฝีปากบางเป็นนานสองนาน รสจุมพิตหวานละมุนทำให้พลอยชมพูเคลิบเคลิ้ม เธอไร้เรี่ยวแรง อ่อนระทวย ช่องท้องหวามหวิว ทำได้เพียงปล่อยให้เขาเป็นผู้นำทางตามจังหวะที่เขากำหนด เมื่อเธอเริ่มหอบและหายใจไม่ทัน เขาจึงผละริมฝีปากออกห่าง แล้วใช้ริมฝีปากไล่จุมพิตลงมายังซอกคอ และซุกไซร้ดอกอมกลิ่นกายสาวอยู่ตรงนั้นเป็นนานสองนาน จนคนอ่อนประสบการณ์อ่อนระทวยราวขี้ผึ้งถูกลนไฟ แต่ปวีย์ไม่คิดหยุด เขาค่อยๆ เอามือสอดเข้าใต้ชายเสื้อนอนลายการ์ตูนของเธอแล้วค่อยไปไต่ขึ้นมาถึงเต้าอวบ ใช้มือบีบเบาๆ เล็กน้อย แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อในด้านหลัง พลอยชมพูไม่รู้ว่าจริงๆ ว่าเขามีกี่มือเขาทำทุกอย่างได้เร็วมาก เผลอเคลิ้มไปแป็บเดียว รู้ตัวอีกทีตอนนี้เธอนอนตัวเปล่าเปลือยอยู่บนเตียง ในขณะที่เขายังมีเสื้อผ้าอยู่ครบ พลอยชมพูเอามือข้างหนึ่งปิดหน้าอก อีกข้างหนึ่งปิดส่วนล่าง และส่งสายตามองเขา ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุกเข่ามองเธออยู่ที่ปลายเตียง เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เห็นเธอเปลือยเปล่า “พีปีย์พลอยอาย” สิ้นคำของพลอยชมพูปวีย์ก็ทิ้งตัวลงมาทาบทับเธออีกครั้ง คราวนี้เขาจูบเธออย่างดูดดื่มจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ ปากเธอบวมเจ่อ ปากเขาก็จูบ มือก็ปัดป่ายไปทั่วร่างของเธอ เขาค่อยๆ ใช้มือลูบต้นขาจนมาถึงขาด้านใน เขาค่อยอ้าขาเธอออกแล้วแทรกตัวเข้ามายังหว่างขาของเธอ หลังจากนั้นเขาใช้มือทั้งสองข้างกลับมาขยำหน้าอกของเธอทั้งสองข้างพร้อมๆ กัน ปากก็ยังคงจูบเธออย่างดูดดื่ม จนหนำใจ เขาก็ผละริมฝีปากออก แล้วไล่จูบลงมายังซอกคอ ผ่านมายังหน้าอกเขาใช้สองข้างประคองหน้าอกด้านซ้ายของเธอใช้ปากค่อยๆ จุมพิตที่ยอดประทุมถันสีชมพูอ่อน อย่างเบาๆ และค่อยๆดูดแรงขึ้นจนเธอส่งเสียงร้องเบาๆ จากนั้นเขาจึงใช้ปลายลิ้นเลียมันอีก ทำแบบนั้นวนไปจนเธอหัวหมุนไปหมด หน้าอกของเธอตอนนี้แดงและเปียกไปหมด แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดจนเธอร้องขอ “พี่ปีย์พอก่อนค่ะ พลอยไม่ไหว” “พี่ทำพลอยเจ็บเหรอคะ” “เปล่าค่ะ พลอยแค่ เอ่อ คือพลอยพลอยบอกไม่ถูกค่ะพี่ปีย์” “ให้พี่ทำต่อนะคะ” ปวีย์ขอ พลอยชมพูได้แต่พยักหน้าและเคลิ้มไปกับการนำพาของเขาอีกครั้ง ตอนนี้พลอยชมพูรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่บริเวณหว่างขาของตนเอง ปวีย์ค่อยๆ ใช้มือปัดป่ายไปบริเวณนั้นของเธอ เขาผละริมฝีปากออกจากหน้าอกลงไปยังหน้าท้อง จูบเธอไล่ลงไปยังหน้าท้อง และท้องน้อย แล้วก็จุ๊บเบา ๆ ตรงนั้นอย่างไม่คิดรังเกียจ “พี่ปีย์อย่าค่ะ พลอยอาย” พลอยชมพูใช้สองมือปิดหน้า ปวีย์เงยหน้ามองเธอแล้วหัวเราะเบา ๆ จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างจังเข่าทั้งสองของเธอและดันมันขึ้นมาให้ตั้งชันขึ้นพร้อมกับก้มลงไปดูดดื่มกับน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมารออยู่แล้ว เขาใช้ปลายลิ้นสีแดงสด ค่อยๆละเลียดชิมน้ำหวานครั้งแล้วครั้งเล่า สร้างความเสียวซ่านให้กับพลอยชมพูเป็นอย่างยิ่ง เธอค่อยๆ แอ่นสะโพกขยับตามลิ้นแสนร้ายของเขา...
บทที่ 1 คืนจากลา
เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่พลอยชมพูจะทิ้งตัวลงนอน เธอเดินไปรับโทรศัพท์ซึ่งวางไว้ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง
“สวัสดีค่ะแม่”
“พลอยจะนอนรึยังลูก แม่รบกวนรึเปล่า”
“พลอยยังไม่นอนค่ะแม่ แม่มีอะไรรึเปล่าคะ”
“คือพรุ่งนี้พลอยมาทานข้าวที่บ้านนะลูก พี่เขาจะกลับมาแล้วนะน่าจะมาถึงดึก ๆ คืนนี้แหละ พลอยมาทานข้าวด้วยกันนะลูกแม่จะทำของโปรดของพลอยกับปีย์ไว้นะ พลอยทำไมเงียบไปล่ะ ได้ยินแม่รึเปล่าลูก”
“อ้อ พลอยได้ยินค่ะแม่ พรุ่งนี้เลิกงานแล้วพลอยจะแวะเข้าไปนะคะ”
“ได้จ้า แล้วไว้พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ ฝันดีจ๊ะ”
“พรุ่งนี้เจอกันค่ะแม่ ฝันดีเช่นกันนะคะ พลอยรักแม่นะคะ”
“แม่ก็รักพลอยจ๊ะ”
@ ห้าปีที่แล้ว
งานแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นที่บ้านของชื่นฤทัยผู้เป็นมารดาของปวีย์ พลอยชมพูในวัยสิบเจ็ดย่างสิบแปดเป็นเจ้าสาววัยละอ่อนที่สวยหมดจด เธอใช้มารยาเท่าที่เด็กวัยนี้จะทำได้ เธอทำให้ปวีย์หลงรักและตกลงแต่งงานกับเธออย่างง่ายดาย ทั้งที่ผ่านมามีสาว ๆ มากมายตามติดปวีย์ไม่เลิก บางคนถึงกับร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายมาหาชื่นฤทัยให้ช่วยเหลือ แต่ปวีย์ก็สลัดทิ้งทุกคน ด้วยเหตุผลว่าเขาไม่ได้รัก
เธอเลือกปวีย์และครอบครัว เพราะทั้งปวีย์และชื่นฤทัยมารดาของเขารักและเอ็นดูเธอมาก เธอหวังให้พวกเขาเป็นที่พักพิงและจะเป็นร่มเงาปกป้องเธอจากภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้น มันเป็นความคิดแบบเด็ก ๆ ในตอนนั้น เธอแค่อยากได้พวกเขามาปกป้อง คุ้มภัย แต่สาบานว่าตอนนั้นนอกจากเหตุผลนี้แล้ว ปวีย์ก็เป็นคนที่เธอรู้สึกดีด้วยมาก ๆ
ในคืนส่งตัวปวีย์ก็ออกจากห้องหอไป พลอยชมพูเสียใจมาก เธอนอนร้องไห้ และยิ่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่เธอกระทำต่อเขามากขึ้น แม้เขาจะยังใจดีและดูแลเธออย่างดี แต่ก็เหมือนมีเส้นบางๆมากั้นระหว่างเราไว้ตลอดเวลา หลังจากแต่งงานกันปวีย์ไม่เคยแตะต้องเธอเหมือนดั่งเช่นสามีภรรยาเลย
กระทั่งเธอต้องเตรียมตัวเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย เธอและปวีย์จึงย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกัน เหตุเพราะเธอจะเดินทางไปเรียนได้สะดวก เธอและน้องสาวผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของปวีย์เรียนคณะเดียวกัน อาศัยอยู่ในคอนโดเดียวกัน ห้องตรงข้ามกัน ปิ๊งน้องสาวของปวีย์รู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ปิ๊งปลอบเธอเสมอว่าปวีย์คงจะเสียใจเดี๋ยวก็หายให้เธอง้อเขามากๆ เธอก็พยายามทำดีมาโดยตลอด แต่ปวีย์ก็ยังเว้นระยะห่างกับเธออยู่ดี
หลังจากแต่งงานเพียงสามเดือน ปวีย์ก็ได้รับทุนการศึกษาไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เขาผู้ซึ่งเป็นสามีตกลงตอบรับที่จะเดินทางไปเรียนต่อ แต่ไม่เคยบอกให้เธอรู้เลยว่าเดินทางไปวันไหน คืนหนึ่งเธอจึงตัดสินใจถามเรื่องที่คาใจกับเขา
“พี่ปีย์คะ พี่ปีย์จะเดินทางวันไหนเหรอคะ”
“รอยืนยันอยู่ครับ”
ยิ่งได้ฟังเธอก็ยิ่งคิดมาก
“พี่ปีย์ไปเพราะพลอยเหรอคะ พี่ปีย์เลือกแต่งกับพลอยเพราะสงสารแต่ไม่อยากอยู่กับพลอยใช่ไหมคะ พลอยขอโทษนะคะพี่ปีย์ พลอยคิดว่าถ้าพลอยเป็นภรรยาพี่ปีย์ จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับพลอย ทุกอย่างที่ผ่านมาพลอยไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกพี่ปีย์เลยนะคะ พี่ปีย์ไม่ไปได้ไหมคะ”
“คนเราทุกคนต้องมีอนาคต ที่พี่เลือกเรียนก็เพื่ออนาคตของพี่ ที่พี่เฝ้าบอกให้พลอยตั้งใจเรียนก็เพื่ออนาคตของพลอย พลอยเข้าใจรึเปล่า”
“แล้วพลอยจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพี่ปีย์”
“พี่เชื่อว่าพลอยจะเข้มแข็ง และพลอยต้องทำให้ได้”
พลอยชมพูได้ยินดังนั้น ก็เข้าใจทันทีว่าปวีย์ต้องการที่จะไปจริงๆ เธอร้องไห้น้ำตาไหลพราก จริงๆ แล้วเธอหลอกเขาไม่สำเร็จ เขารู้ตั้งแต่แรกว่าที่ผ่านมาเธอวางแผนอ่อยเขา เธอจัดฉากวางยาให้เหมือนเขาและเธอมีอะไรกัน จนกระทั่งเธอแต่งงานกับเขา แม้ปวีย์จะเป็นคนเจ้าชู้ แต่สำหรับเธอที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็ก เขาคงสารสารและอยากช่วยเหลือเธอ แม้จะเสียความรู้สึกกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก แต่เพราะสงสารเขาเลยเลือกจะยังแต่งงานด้วยเพื่อให้เธอหลุดพ้นจากพ่อเลี้ยงหื่น ทั้งๆที่สิ่งที่เธอทำมันร้ายกาย เธอวางยา เธอหลอกลวง แต่มีสิ่งหนึ่งที่จริงเสมอคือเราแต่งงานกันแล้ว และเธอก็ชอบเขามากจริงๆ
เมื่อเห็นน้ำตาของพลอยชมพูปวีย์ก็ประคองใบหน้าเธอมาเช็ดน้ำตาให้ ความอ่อนโยนของเขาทำให้พลอยชมพูยิ่งร้องไห้อย่างหนัก
“ไม่ร้องแล้วนะครับ ตอนที่พี่ไปแล้ว พลอยแค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของตัวเองรู้ไหม ที่นี่ยังมีแม่พี่อยู่พลอยมีอะไรก็ปรึกษาแม่ได้ หรือถ้าเกิดตอนนั้นพลอยโตขึ้นแล้วเจอใครที่พลอยถูกใจและรักเขาจริงๆ พลอยก็คบเขาได้นะ พี่ไม่ว่า”
“ทำไมพี่ปีย์พูดแบบนี้ล่ะคะ พลอยจะเจอคบใครได้ยังไง พลอยแต่งงานกับพี่ปีย์แล้วนะคะ พลอยสัญญาว่าจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่ปีย์ พลอยจะซื่อสัตย์กับพี่ปีย์ค่ะ”
คำพูดของภรรยาทำให้ปวีย์อดเอ็นดูเธอไม่ได้ เขาจ้องเข้าไปในตาของเธอแล้วค่อยๆ ก้มหน้าไปหา ใช้ริมฝีปากจุมพิตที่หน้าผาก ไล่มายังเหลือตาทั้งสองข้าง ก่อนจะถอยห่างออกมา
พลอยชมพูรู้สึกตื่นเต้นและยินดีเป็นอย่างมากกับจุมพิตของสามี วันนี้เขาอ่อนโยนน่ารัก เมื่อเขาถอยห่าง พลอยชมพูเลยตัดสินใจใช้มือสองข้างคล้องลำคอเขาเอาไว้แน่น ค่อยๆ เขย่งเท้าขึ้นใช้ริมฝีปากสีชมพูจิ้มลิ้มจุมพิตกับริมฝีปากของผู้เป็นสามีเบาๆ แล้วจ้องมองในตาเขาเปิดเผยความจริงใจ และความต้องการที่มีต่อเขาออกไปอยู่เพียงครู่ โดยไม่คาดคิดสามีผู้เคยเฉยชากลับอุ้มเธอในท่าเจ้าสาว และพาเธอเข้าห้องนอนไปของเขาเสียดื้อๆ ห้องนอนที่เธอไม่เคยได้เข้ามานอนแต่วันนี้กลับเป็นคนอุ้มเธอเข้ามาเสียเอง
ปวีย์ค่อยๆ วางพลอยชมพูลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมทิ้งกายทาบทับลงมา มือประคองใบหน้าของเธอ เพียงสบตากันก็รู้ความต้องการที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้อีกแล้ว เขาใช้ริมฝีปากจุมพิตลงบนหน้าผาก เปลือกตา และไล่ลงมายังริมฝีปากของเธอ หยอกเย้า อ้อยอิ่งดูดดึงอยู่ที่ริมฝีปากบางเป็นนานสองนาน รสจุมพิตหวานละมุนทำให้พลอยชมพูเคลิบเคลิ้ม เธอไร้เรี่ยวแรง อ่อนระทวย ช่องท้องหวามหวิว ทำได้เพียงปล่อยให้เขาเป็นผู้นำทางตามจังหวะที่เขากำหนด เมื่อเธอเริ่มหอบและหายใจไม่ทัน เขาจึงผละริมฝีปากออกห่าง แล้วใช้ริมฝีปากไล่จุมพิตลงมายังซอกคอ และซุกไซร้ดอกอมกลิ่นกายสาวอยู่ตรงนั้นเป็นนานสองนาน จนคนอ่อนประสบการณ์อ่อนระทวยราวขี้ผึ้งถูกลนไฟ แต่ปวีย์ไม่คิดหยุด เขาค่อยๆ เอามือสอดเข้าใต้ชายเสื้อนอนลายการ์ตูนของเธอแล้วค่อยไปไต่ขึ้นมาถึงเต้าอวบ ใช้มือบีบเบาๆ เล็กน้อย แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อในด้านหลัง พลอยชมพูไม่รู้ว่าจริงๆ ว่าเขามีกี่มือเขาทำทุกอย่างได้เร็วมาก เผลอเคลิ้มไปแป็บเดียว รู้ตัวอีกทีตอนนี้เธอนอนตัวเปล่าเปลือยอยู่บนเตียง ในขณะที่เขายังมีเสื้อผ้าอยู่ครบ
พลอยชมพูเอามือข้างหนึ่งปิดหน้าอก อีกข้างหนึ่งปิดส่วนล่าง และส่งสายตามองเขา ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุกเข่ามองเธออยู่ที่ปลายเตียง เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เห็นเธอเปลือยเปล่า
“พีปีย์พลอยอาย”
สิ้นคำของพลอยชมพูปวีย์ก็ทิ้งตัวลงมาทาบทับเธออีกครั้ง คราวนี้เขาจูบเธออย่างดูดดื่มจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ ปากเธอบวมเจ่อ ปากเขาก็จูบ มือก็ปัดป่ายไปทั่วร่างของเธอ เขาค่อยๆ ใช้มือลูบต้นขาจนมาถึงขาด้านใน เขาค่อยอ้าขาเธอออกแล้วแทรกตัวเข้ามายังหว่างขาของเธอ หลังจากนั้นเขาใช้มือทั้งสองข้างกลับมาขยำหน้าอกของเธอทั้งสองข้างพร้อมๆ กัน ปากก็ยังคงจูบเธออย่างดูดดื่ม จนหนำใจ เขาก็ผละริมฝีปากออก แล้วไล่จูบลงมายังซอกคอ ผ่านมายังหน้าอกเขาใช้สองข้างประคองหน้าอกด้านซ้ายของเธอใช้ปากค่อยๆ จุมพิตที่ยอดประทุมถันสีชมพูอ่อน อย่างเบาๆ และค่อยๆดูดแรงขึ้นจนเธอส่งเสียงร้องเบาๆ จากนั้นเขาจึงใช้ปลายลิ้นเลียมันอีก ทำแบบนั้นวนไปจนเธอหัวหมุนไปหมด หน้าอกของเธอตอนนี้แดงและเปียกไปหมด แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดจนเธอร้องขอ
“พี่ปีย์พอก่อนค่ะ พลอยไม่ไหว”
“พี่ทำพลอยเจ็บเหรอคะ”
“เปล่าค่ะ พลอยแค่ เอ่อ คือพลอยพลอยบอกไม่ถูกค่ะพี่ปีย์”
“ให้พี่ทำต่อนะคะ”
ปวีย์ขอ พลอยชมพูได้แต่พยักหน้าและเคลิ้มไปกับการนำพาของเขาอีกครั้ง
ตอนนี้พลอยชมพูรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่บริเวณหว่างขาของตนเอง ปวีย์ค่อยๆ ใช้มือปัดป่ายไปบริเวณนั้นของเธอ เขาผละริมฝีปากออกจากหน้าอกลงไปยังหน้าท้อง จูบเธอไล่ลงไปยังหน้าท้อง และท้องน้อย แล้วก็จุ๊บเบา ๆ ตรงนั้นอย่างไม่คิดรังเกียจ
“พี่ปีย์อย่าค่ะ พลอยอาย”
พลอยชมพูใช้สองมือปิดหน้า ปวีย์เงยหน้ามองเธอแล้วหัวเราะเบา ๆ จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างจังเข่าทั้งสองของเธอและดันมันขึ้นมาให้ตั้งชันขึ้นพร้อมกับก้มลงไปดูดดื่มกับน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมารออยู่แล้ว เขาใช้ปลายลิ้นสีแดงสด ค่อยๆละเลียดชิมน้ำหวานครั้งแล้วครั้งเล่า สร้างความเสียวซ่านให้กับพลอยชมพูเป็นอย่างยิ่ง เธอค่อยๆ แอ่นสะโพกขยับตามลิ้นแสนร้ายของเขา เขาใช้มือดันสะโพกกลมกลึงขึ้นมาเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ห่อลิ้น และสอดลิ้นเข้าไปในช่องทางรักของเธอแล้วสลับขึ้นมาเลียจุดเสียวซ่าน ทำอยู่อย่างนั้นหลายรอบ จนพลอยชมพูทนความเสียวซ่านต่อไปไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเธอกรีดร้อง ตัวอ่อนระทวย และค่อยๆ ปล่อยน้ำหวานออกมามากมาย ปวีย์ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเธอ ก่อนจะลุกลงจากเตียง แต่ไม่ลืมที่จะจุมพิตริมฝีปากบาง แล้วเดินหายเข้าไปในเข้าห้องน้ำ สักพักเธอก็ได้ยินเสียงเขาร้องเสียงดังออกมา เธอตกใจมากรีบคว้าผ้าห่มคลุมกายไปยืนหน้าห้องน้ำแถวเคาะเรียกหาเขา
“พี่ปีย์ เป็นอะไรรึเปล่าคะพลอยได้ยินเสียงพี่ปีย์ร้อง”
“ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวพี่ออกไปนะขออาบน้ำก่อน”
ผ่านไปราวยี่สิบนาที ปวีย์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว เขาถือผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำมาพร้อมกับกะละมังใบเล็ก
“พี่เช็ดตัวให้นะครับ”
โดยไม่ต้องรอคำตอบเขาค่อยๆ ใช้ผ้าขนหนูหมาดๆ เช็ดตัวให้เธอทุกซอกทุกมุม รวมถึงตรงนั้นด้วย ทำราวกับว่าเธอเป็นเด็กทารกอย่างนั้น
“พลอยรอพี่แต่งตัวแป๊บนึงนะ”
ว่าแล้วเขาเดินไปแต่งตัวและกลับมาในชุดนอนของเขา แล้วค่อยๆอุ้มเธอที่ตอนนี้ห่อตัวอยู่ในผ้าห่ม เสียเรียบร้อย ก่อนที่จะเดินไปยังห้องนอนของเธอ
/0/23317/coverbig.jpg?v=613c6b6f4bca48038216069c542bc60f&imageMogr2/format/webp)
/0/22890/coverbig.jpg?v=e7eb8bb1fd8b478293ebbde4d4fb30c2&imageMogr2/format/webp)
/0/15972/coverbig.jpg?v=1a3a4f48a104467b8eefd4713da0df66&imageMogr2/format/webp)
/0/15962/coverbig.jpg?v=e8a8e13c4bf0405b858bb1806d7353ef&imageMogr2/format/webp)
/0/15617/coverbig.jpg?v=db3bfeb48f054296b96b4a14a46191a6&imageMogr2/format/webp)
/0/15615/coverbig.jpg?v=92c561884cfd451eb2227374f3e42d73&imageMogr2/format/webp)
/0/12347/coverorgin.jpg?v=481479eaab3439778dcc299a90f41b54&imageMogr2/format/webp)
/0/17879/coverorgin.jpg?v=1bb5cdc8c8d8f705142856b4ce8b5aec&imageMogr2/format/webp)
/0/21116/coverorgin.jpg?v=399e9c73c7ed1319ed5487a411965b37&imageMogr2/format/webp)
/0/24044/coverorgin.jpg?v=a4a8c107831dde3992ec537248e2ccfd&imageMogr2/format/webp)
/0/22499/coverorgin.jpg?v=7f5e4ae2057d647c81a1197b80914451&imageMogr2/format/webp)
/0/16877/coverorgin.jpg?v=ec5b4d1b76c5cbd39909e54cf965ccba&imageMogr2/format/webp)
บทที่ 1 คืนจากลา
06/10/2023
บทที่ 2 รักไม่ได้หรือไม่ได้รัก
06/10/2023
บทที่ 3 ไม่ทันตั้งตัว
06/10/2023
บทที่ 4 ตัวเล็กสเปคปีย์
06/10/2023
บทที่ 5 ผัวที่ดีคือผัวใหม่
06/10/2023
บทที่ 6 เกี่ยวอะไรกับเรื่องหย่า
06/10/2023
บทที่ 7 บ้านของเรา
06/10/2023
บทที่ 8 มีเมียแล้วเมียหวงมาก
06/10/2023
บทที่ 9 งานมันติดพัน
06/10/2023
บทที่ 10 การแก้แค้นรออีกสิบปีก็ไม่สาย
06/10/2023
บทที่ 11 Grand Opening
06/10/2023
บทที่ 12 ทำดีต้องมีรางวัล
08/10/2023
บทที่ 13 ห้าปีที่รอคอย
08/10/2023
บทที่ 14 หัวกระไดไม่แห้ง
08/10/2023
บทที่ 15 บ้านสวนพาฝัน
08/10/2023
บทที่ 16 เวอร์ชั่นไหนก็โดนใจเสมอ
08/10/2023
บทที่ 17 ต้องคิดแน่ ๆ
08/10/2023
บทที่ 18 อยากได้ยินว่ารักกัน
13/10/2023
บทที่ 19 จูบรสมัลเบอร์รี่
13/10/2023
บทที่ 20 การแก้แค้นที่แสนหอมหวาน
13/10/2023
บทที่ 21 ทวงสัญญา
13/10/2023
บทที่ 22 คลั่งไคล้
13/10/2023
บทที่ 23 พกเมียมาด้วย
13/10/2023
บทที่ 24 ภรรยาท่านประธาน
13/10/2023
บทที่ 25 ก็คนมันขี้หึงนิดหนึ่งก็คิดไกล
13/10/2023
บทที่ 26 แต่งอีกครั้งก็ยังเป็นเธอ
13/10/2023
บทที่ 27 ยอมเป็นไม้กันหมาเพื่อเข้าหาหัวใจเธอ
13/10/2023
บทที่ 28 ไม่ได้กินหอมกลิ่นก็ยังดี
13/10/2023
บทที่ 29 ที่พึ่งพิง
13/10/2023
บทที่ 30 ชายผู้มีคุณธรรมกับค่ำคืนในห้องหอ
13/10/2023
บทที่ 31 เพื่อเธอ
13/10/2023
บทที่ 32 ตัดใจลา
13/10/2023
บทที่ 33 จะรักให้ดีที่สุด
13/10/2023
บทที่ 34 ไม่มีฤกษ์แต่มีรัก
13/10/2023
บทที่ 35 ปลดล๊อค
13/10/2023
บทที่ 36 สัญญาลูกผู้ชาย
13/10/2023
บทที่ 37 ครอบครัวของเรา (บทส่งท้าย)
13/10/2023
บทที่ 38 ตอนพิเศษ 1 คนหวงเมีย
13/10/2023
บทที่ 39 ตอนพิเศษ 2 นัดกระชับมิตร
13/10/2023
บทที่ 40 ตอนพิเศษ 3 อร่อยดีนะ
13/10/2023
หนังสืออื่นๆ ของ แหวนก้อย
ข้อมูลเพิ่มเติม