Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
433
ชม
12
บท

เรื่องราวของสาวออฟฟิศที่ตายด้วยอุบัติเหตุ ทว่าเธอกลับมาเกิดยังโลกใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก แถมยังเกิดในร่างของราชินีองค์รองที่กำลังนอนป่วยใกล้ตายและยังมีมีลูกเลี้ยงเป็นเจ้าชายสุดหล่อถึงหกคน เรียกได้ว่างานนี้ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือโชคดีกันแน่ เพราะที่โลกนี้แม่ต้องอาบน้ำให้ลูกชายจนกว่าพวกเค้าจะแต่งงาน...

บทที่ 1 อาบน้ำกับเจ้าชายทั้งหก

ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

ตอน อาบน้ำกับเจ้าชายทั้งหก

ซ่า! ๆ ๆ ฝนตกพรำๆในเวลาเย็นย่ำหลังเลิกงาน

บรืน! ๆ ๆ รถเก๋งอีโคคาร์สีชมพูคันเล็กกำลังแล่นบนถนนด้วยความเร็วสูงเพื่อหนีรถติดที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ฮ้า ค่อยยังชั่ววันนี้ออกมาไวตั้งห้านาทีแน่ะ"

สาวแว่นผมสั่นเอ่ยขณะควงพวงมาลัยรถเก๋งเลี้ยวขึ้นคอสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่

เปรี๊ยง! ๆ จู่ๆสายฟ้าก็ฟาดลงมายังพื้นถนนข้างๆกับรถสีชมพู

อร๊ายยยย! สวยหน้าสวยกรี๊ดสุดเสียงขณะที่สองมือสั่นกระตุกแสงจากสายฟ้าก็สว่างจ้าเข้าตรงหน้าจนมองอะไรไม่เห็น

โครม! รถเล็กเสียหลักพุ่งชนราวสะพานก่อนจะร่วงกระทบผิวน้ำที่ดำมืดดัง ตูมมม!

ฟื่ด! ๆ ๆ สาวสวยรีบสูดผมใจเข้าปอดและกลั้นหายใจขณะดิ้นหาทางรอดออกจากรถตัวเอง

ทว่าเข็มขัดนิรภัยไม่อาจถอดได้ ถุงลมนิรภัยที่กระแทกหน้าก็ดันร่างของเธอติดแนบกับเบาะนั่งจนลุกไม่ขึ้น

ลมหายใจค่อยๆหมดลงทุกวินาที ภาพตรงหน้ากระจกดำมืดและดูเย็นยะเยือกเมื่อค่อยๆดำดิ่งลงสู่พื้น น้ำรั่วเข้ามาทางจากขอบประตูทุกทาง น้ำตาหยาดหยดอาบสองแก้มขาวขณะที่ใบหน้าเล็กเรียวสั่นเทา

พยายามดิ้นสุดกำลังเพื่อจะลุกออกจากเบาะ ทว่าเป็นไปไม่ได้เลย

สาวแว่นทำได้เพียงภาวนาในใจเมื่อแรงเฮือกสุดท้ายแทบไม่มีเหลือ

ฮือ! ๆ ๆ "ขออย่าให้หนูเป็นอะไรไปเลย แฟนหนูก็ยังไม่เคยมี"

"หนี้กยศ.หนูก็ยังไม่เคยได้จ่าย"

"ฮือ! ๆ ๆ ขอให้หนูได้ผัวซักคนค่อยตายก็ยังดี"

"ทำไมไม่ให้คนอื่นตายวะ"

"ทำไม่ต้องเป็นฉัน"

นึกจบภาพทุกอย่างก็ดับวูบไปพร้อมกับสติที่ดับสูญ

ณ.ดินแดนแห่งหนึ่ง

เหล่าประชาชนกำลังเดินขวักไขว่อยู่ภายในกำแพงเมืองที่มีปราสาทแหลมๆหลายหลังตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า

ทหารในชุดเกราะเหล็กสีเงินวาวถือดาบเดินตรวจตราไปบนถนนที่ปูด้วยหินอ่อนและแยกย้ายกันเป็นแถวๆไปสำรวจยังทุกซอกซอย

"ผลไม้ไหมจ๊ะ ๆ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักยืนขายผลไม้อยู่ข้างถนน มีร้านค้าตั้งเรียงรายเป็นแนวแถวไปตามถนนหลักที่นำไปสู่ปราสาทสีทอง

นกน้อยบินวนเหนือหัวทหารเกราะเหล็ก มันส่งเสียงจิ๊บๆขณะที่โบกปีกฉวัดเฉวียนพาร่างเล็กๆลู่ลมขึ้นสูง

มองลงมาเบื้องล่างเห็นประชากรนับหมึ่นเรือนแสนกำลังเร่งทำการงานในยามเช้าอย่างสดชื่นแจ่มใส

จิ๊บ! ๆ ๆ นกน้อยโบยบินขึ้นมาเกาะขอบหน้าต่างของปราสาทสีทองณ.ชั้นบนสุด มันส่งเสียงเจื้อยแจ้วราวกับว่ากำลังเพรียกหาใครอยู่

"มาแล้วหรือเจ้าจิ๋ว" เสียงหนุ่มวัยฉกรรจ์ดังขึ้นก่อนปรากฏร่างสูงยาวกำยำที่สง่าผ่าเผยกำลังเดินมายังหน้าต่าง

"ดูสิ วันนี้ท่านแม่ของข้าสวยไหม" องค์ชายกลอเรียสชี้นิ้วมายังสตรีผมทองที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง

จิ๊บ! ๆ ๆ นกกระจอกตัวน้อยร้องตอบและก้มจิกกินข้าวสารในมือใหญ่

แค่ก! ๆ จู่ๆสาวสวยวัยสามสิบที่นอนแน่นิ่งกลับลืมตาตื่น เย้ย! เจ้าชายองค์โตถึงกับตกใจแทบล้ม

"ท่านแม่ ๆ ท่านฟื้นแล้วรึ"

"แม่ ใครรึ ข้าเป็นแม่เจ้าเนี่ยนะ" ราชินีรูปงามเอ่ยขณะลุกนั่ง ภาพรถตกน้ำยังตราตรึงอยู่ในหัวเหมือนว่ามันเพิ่งจะเกิดเมื่อตะกี๊นี้เอง

นี่ฉันรึ?

คือตายแล้วรึนี่คือสวรรค์?

เดี๋ยวนะ นางฟ้าเกิดมาก็โตเป็นผู้ใหญ่เลยดิ?

"ท่านฟื้นแล้วจริงๆด้วย ฮือ! ๆ ๆ" จู่ๆเจ้าชายในชุดเกราะอ่อนที่ทำจากผ้าสีทองก็ร้องไห้โฮ แถมยังเอาหน้ามาซุกซบกับเต้าราชินีองค์รองที่มีศักดิ์เป็นเเม่เลี้ยงของตัวเอง

ถ้าเป็นสวรรค์แล้วข้ามีลูกได้ยังไง?

เออช่างมันเหอะ คงต้องตามๆน้ำไปก่อนเผื่อว่าจะเป็นนรก

สาวสวยผมยาวสีทองอร่ามเอ่ยนึกในใจ

"อือ! ข้าหายแล้วหละ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนล่ะ"

"ก็ปราสาทของท่านไง" องค์ชายกลอเรียส

"ปราสาท แล้วข้า ข้าชื่ออะไรนะ"

"ที่ท่านจำไม่ได้หรือ ไม่สบายรึเปล่า" หนุ่มหล่อเอาแก้มแนบหน้าผากท่านแม่และเอ่ยถาม

"อื้อ ก็ข้าไม่สบายไง เพิ่งฟื้นนี่"

"ท่านชื่อเฟรเซีย นี่ท่านจำตัวเองไม่ได้เลยรึ ฮือ! ๆ ๆ " พูดจบเจ้าชายก็ร้องโฮเสียงดังลั่น

ตุบ! ๆ ๆ ๆ เสียงฝีเท้าชายฉกรรจ์วิ่งกรูมาหน้าห้องก่อนจะมีคนนึงถีบประตูดังโครม

เผยให้เห็นเจ้าชายรูปงามอีกห้าพระองค์กำลังกรูเข้ามายืนล้อมเตียงที่ปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง

"ท่านแม่ ท่านแม่เราฟื้นแล้ว ท่านแม่" หนุ่มๆทั้งห้าร้องเรียกดีใจขณะที่ทรุดลงคุกเข่าและเอามือจับแขนขาและเรือนร่างที่เพรียวขาวงามสง่ายากหาใครเปรียบ

"พวกเจ้าเป็นใครน่ะ" เฟรเซียเอ่ย

"เอ๋า ก็ลูกท่านไง" หนุ่มๆตอบ บ้างก็นั่งงง

"ไหนๆท่านก็ตื่นแล้ว เราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะนะ" องค์ชายคนโตกล่าว

อีกสองคนช่วยกันอุ้มแขนยกขาพาร่างเพรียวสวยซ่อนรูปเดินลงบันใดวนของปราสาทมายังชั้นถัดไป

หนุ่มๆทั้งหกยัดกันเข้ามายืนอัดในห้องน้ำที่มีอ่างไม้ขนาดใหญ่เพียงอ่างเดียว

ฟุ่บ! ร่างสวยถูกวางยืนกลางดงชายหนุ่มวัยรุ่นและพวกเค้าถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลือยล่อนจ้อนทั้งหกคน

"เดี๋ยว ๆ ข้าว่าข้าอาบเองได้นะน้ำน่ะ" คนสวยเอ่ยขณะเหลียวซ้ายแลขวามองเห็นแท่งเอ็นต่างขนาดหลากรูปแบบทั้งหกอันกำลังจิ้มขาของเธออยู่

อี๋! สองมือน้อยยกขึ้นปิดหน้าหลับตาจนไม่เห็นแท่งรักของผู้ชายทั้งหลาย

"ท่านดูแปลกๆ คงหลับไปนานเกิน"

"ไม่เป็นไร พวกเราจะอาบให้"

"ไม่เป็นไร ข้าอาบเองได้" คนสวยตอบ

"นี่ท่านแม่ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย เราก็อาบด้วยกันมาตั้งกี่ปี"

"เดี๋ยว เราเคยอาบน้ำด้วยกันรึ"

"อื้อ ท่านช่วยจับตรงนี้ไว้ก่อนจะได้ไม่ล้ม"

องค์ชายรองเอ่ยและดึงมือน้อยของท่านแม่มาจับยังแท่งเอ็นอ่อนๆของเค้าตรงหว่างขา

อ๊าคค! เจ้าหญิงร้องลั่น ทว่ามืออีกข้างก็โดนองค์ชายคนโตดึงไปจับแท่งเอ็นที่ใหญ่และแข็งกว่ามาก

พวกน้องๆที่เหลือช่วยกันถอดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่ของเจ้าหญิงออกไปกองกับพื้นจนหมดสิ้น

มือน้อยสั่นเทา ได้ยินหัวใจตัวเองเต้นดังตูมๆอยู่เต็มหูสองข้าง แท่งเอ็นขององค์ชายรองค่อยๆพองขึ้น มันเต้นตุบๆอยู่ในกำมือจนกำไม่รอบ

ซ่าาาา! น้ำอุ่นในอ่างไม้ทรงกลมตักราดแผ่นหลังจนเย็นว่าบ ดวงตากลมแป๋วเบิกโพลง

อ๊ายยย! เจ้าหญิงกรี๊ดลั่นเมื่อก้มมองเห็นแท่งเอ็นหลายอันที่แข็งเต็มที่จิ้มชนหน้าท้อง ขาและตูดของเธอเต็มไปหมด อีกสองอันก็อยู่ในมือสองข้าง

"ป่ะ เราอุ้มหล่อนลงอ่างกันเถอะ" องค์ชายคนโตเอ่ยบอกน้องๆ

"อ๊า! อย่านะ นี่เป็นกระทะทองแดงใช่ไหมเนี่ย"

เจ้าหญิงผมทองกรี๊ดลั่น

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

วิวาห์ฟ้าแลบ

วิวาห์ฟ้าแลบ

โรแมนติก

5.0

[แสนหวาน + วิวาห์ฟ้าแล่บ + แต่งงานก่อน แล้วรักทีหลัง] แฟนที่หลู่ชิงชิงเลี้ยงดูมาหลายปีกลับนอกใจเธอ แอบไปคบกับเพื่อนสนิทของเธอ? เธอทนต่อกับเรื่องนี้ไม่ได้ และไปสมัครขอแต่งงานโดยตรง และแต่งงานกับชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็ว หลังจากการแต่งงานแล้ว ชายคนนั้นคำหนึ่งก็ว่าเขาจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครอบครัวสองคำก็ว่าจะเลี้ยงดูเธอ หลู่ชิงชิงเยาะเย้ยคิดว่ามันเป็นกลอุบายและคำโกหกของผู้ชายอีกแล้ว โดยไม่คาดคิดว่าชายคนนี้กลับกลายเป็นคนให้ความสำคัญกับภรรยาตัวเองจริงๆ ทั้งสนับสนุนอาชีพการงานของเธอและยังช่วยเธอทำงานบ้านด้วย และให้เธอตกแต่งบ้านตามใจชอบ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือทุกครั้งที่เธอประสบปัญหา เขาก็สามารถแก้ปัญหาให้เธอได้ตลอด ทุกครั้งที่เธอถามเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เขามักจะหัวเราะและเปลี่ยนเรื่องอย่างฉลาดโดยชมเธอว่าเป็นคนมีความสามารถ ทำงานเก่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ภายใต้การเลี้ยงดูจากสามีของเธออย่างต่อเนื่อง เธอก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน จากนั้นเธอถึงพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งในนิตยสารการเงินระดับโลกที่ดูเหมือนสามีของเธอทุกประการ...

เมียลับบำเรอแค้น

เมียลับบำเรอแค้น

มหาเศรษฐี

4.9

ตอนเธออยู่ทำร้ายจิตใจต่างๆ นานา ตอนเธอจากไป...เขาเหมือนคนกำลังจะตาย เขาเห็นเธอเป็นเพียงดอกไม้ริมทางที่จะเด็ดมาดอมดมเมื่อไหร่ก็ได้ และเหยียบย่ำน้ำใจเธออย่างแสนสาหัส ทำให้เธอเจ็บปวดกับคำว่า “เมียลับ” แต่ความทุกข์ทรมานที่ได้รับแลกกับความสุขของมารดา...พวงชมพูยอม ……………… “ได้ข่าวมาว่า ตอนที่ฉันไม่อยู่ เธอไปแรดกับผู้ชายคนอื่นใช่ไหม” คนถูกถามตัวสั่น ไม่กล้าสบตาร้อนแรงของปราณปวิชที่แทบจะประหารเธอทางสายตา “ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง ตอบมา” พวงชมพูสะดุ้งสุดตัว ตัวเนื้อสั่นไปหมด ปากแข็งขึ้นมาราวกับถูกหินถ่วง “ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง ฮะ” คราวนี้เสียงเขาตะเบ็งจนเธอสะดุ้ง ใบหน้าอาบไปด้วยความตกใจและหวาดกลัวเมื่อเห็นสีหน้าเขาตอนนี้ “ชม...ชมไปบ้านพี่ทัชมาค่ะ แต่เราไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่คุณปราบเข้า...ว้าย!” มือใหญ่จับท่อนแขนเล็กไว้แน่น ก่อนเหวี่ยงร่างงามไปบนที่นอน “ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่า ตราบใดที่เธอเป็นนางบำเรอของฉัน เธออย่าริอ่านไปร่านกับผู้ชายคนอื่น ในเมื่อไม่ฟัง เธอก็ต้องได้รับบทเรียน” ม่านตาพวงชมพูขยายกว้าง เมื่อเขาหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง “ไม่ค่ะ ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้” พวงชมพูพูดเสียงสั่น กระเถิบตัวหนีเสือร้ายขี้โมโหที่พร้อมขย้ำตนให้ตายคาเตียง ทั้งที่รู้ว่า ไม่อาจหนีรอดจากเงื้อมมือเขาได้ “อยากเจ็บตัวเอง ช่วยไม่ได้” เขาคำรามเสียงเข้ม แววตาจ้องมองพวงชมพูประหนึ่งสัตว์ร้ายจ้องมองเหยื่อ ก้าวสามขุมไปหากวางน้อยที่กำลังหาทางเอาตัวรอด

หลังหย่าเธอกลายเป็นมหาเศรษฐี

หลังหย่าเธอกลายเป็นมหาเศรษฐี

โรแมนติก

5.0

"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด “ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ปกปิดอีกแล้ว จะบอกความจริงให้” ทันใดนั้น โลกออนไลน์ก็ระเบิดขึ้นทันที มีข่าวลือว่าสาวรวยพันล้านคนหนึ่งหย่าร้างแล้ว ดังนั้น ซีอีโอนับไม่ถ้วนและชายหนุ่มรูปงามต่างรีบเข้าหาเธอเพื่อเอาชนะใจเธอ เฝิงอวี้เหนียนเห็นดังนั้นจึงทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยจัดงานแถลงข่าวในวันถัดไป โดยขอร้องอย่างจริงจังว่า: ผมรักเซิงเกอ ขอร้องคุณภรรยากลับบ้านนะ

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

วัยรุ่น

5.0

"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ "ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน "ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ" "พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด "ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน "คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก "ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น "เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ