5.0
ความคิดเห็น
2.8K
ชม
15
บท

“เชิญจ้ะ ตามสบายนะ” กอบสุขบอกด้วยเสียงสั่นๆ เพราะดำรงไม่ได้มาคนเดียวแต่พาเพื่อนมาอีกสองคน “คุณกอบจำเรื่องที่เคยบอกผมได้ไหมครับ” ดำรงถาม “จำได้จ้ะ เรื่องนั้นใช่ไหม” “คุณกอบต้องพูดให้ชัดเจนนะครับ กระซิบบอกผมคนเดียวก็ได้เพราะทุกอย่างจะเกิดขึ้นเพียงทางเดียวเท่านั้นคือคุณกอบยินยอม” “ฉันอยาก xxx” กอบสุขสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเชิดหน้าบอกอย่างมั่นใจ เธอต้องการมันและไม่ใช่เรื่องผิดบาปใดๆ ที่ผู้หญิงอยากทำแบบนี้ หากมันไม่เดือดร้อนใคร ทำไมจะทำไม่ได้ เพื่อนๆ ของดำรงไม่รีรอเมื่อคนชวนมาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต

บทที่ 1 ตอนที่ 1 คมสัน

หลายปีก่อน

“คม … อย่าสิ” เสียงหวานสั่นร้องห้ามไม่ให้ชายหนุ่มซุกซน

“เบื่อลิ้นผมแล้วเหรอ”

“ใครจะเบื่อแต่ขอไปล้างก่อนไม่ได้เหรอ เสร็จไปตะกี้ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลย” หญิงสาวต่อรอง

“ยิ่งแฉะยิ่งได้อารมณ์ไม่รู้เหรอ ดูสิอุ้ม รู้สึกไหมครับ” ชายหนุ่มไม่ได้ถามเปล่าๆ เขาตวัดลิ้นไปทั่วร่องน้ำฉ่ำ มันทั้งหอมทั้งหวานไม่มีสิ่งใดเทียบได้ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมทั้งนั้น

“คมจ๋า สะ … เสียว จัง” หญิงสาวบิดกายเร่าๆ ขาที่เคยหนีบไว้อ้ากว้างขึ้นเรื่อยๆ

คมสันไม่ได้ช่ำชองแค่การใช้บั้นเอวแต่เรียวลิ้นก็สะเด็ดสะเด่าไม่แพ้กัน เขาชื่นชอบจะเรียกว่าหลงใหลการเสพสมก็ไม่ผิดนัก เขาชอบเห็นผู้หญิงถึงจุดสุดยอด ตอนพวกเธอควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะความเสียวซ่านมันเร้าใจสุดๆ

ใช้ลิ้นได้กับใช้ลิ้นเป็นไม่เหมือนกัน ถ้าจะเปรียบให้เห็นภาพง่ายๆ ขอเปรียบด้วยการขับรถคนหนึ่งขับเป็นส่วนอีกคนขับเป็นเหมือนกันแต่รู้ทางลัดทางลับและรู้จักรถของตัวเองเป็นอย่างดี แน่นอนว่าคนหลังได้เปรียบกว่า เขาไปถึงจุดหมายได้หลายทาง วันไหนรีบก็ใช้ทางลัดอยากกินลมชมวิวก็ใช้ทางลับ ถ้าอยู่ๆ รถกระตุกสั่นเหมือนเจ้าเข้าก็ไม่ตกใจ

ซึ่งคมสันใช้ลิ้นเป็น เขาชอบปรนเปรอผู้หญิง การที่เธอได้ขึ้นสวรรค์ซ้ำๆ ในคืนเดียวกันหรือกลางวันก็ตามคือความสุขของการเสพสม สำหรับผู้ชายหนุ่มแน่น ร่างกายแข็งแรง ไม่ใช่เรื่องยากที่จะไปถึงจุดหมาย แค่เห็นผู้หญิงแก้ผ้าหรือใส่ชุดวับๆ แวมๆ ก็พร้อมทำกิจกรรม

การเล้าโลมพวกเธอ ทำรักด้วยปากและนิ้วจึงเป็นการยืดเวลาแห่งความสยิวให้ยาวนานขึ้น

การร่วมรักหรือเรียกให้ง่ายกว่านั้นคือเอากันไม่ได้มีแค่การสอดใส่กระแทกกระทั้นบั้นเด้าให้ถึงเป้าหมายมันทำได้มากมายหลายอย่างหลายทางสุดจินตนาการ

การกอดคลอเคล้าเคลียนับเป็นการอุ่นเครื่องที่ดี ชีวิตจริงไม่เหมือนหนังโป๊ที่เจอหน้ากันก็ใส่กันยับแล้วแตกใส่หน้าภายในห้านาที ทำแบบนั้นไม่ใช่เรื่องผิดแต่ทำบ่อยๆ จะต่างอะไรกับกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทุกวัน น่าเบื่อจะตาย

“ใกล้แล้วจ้ะ อีกนิด อืม …” หญิงสาวกดหัวชายหนุ่มให้จมลึกกว่าเดิม เธออยากให้ใบหน้าของเขาแนบชิดกับส่วนอ่อนไหวให้มากที่สุด อยากให้เขาขยี้หน้ากับมัน ย่ำยีมันให้หนักขึ้นอีก

“อุ้มจ๋า สั่นริกๆ เลย เสียวมากใช่ไหม” คมสันมองความฉ่ำเยิ้มด้วยตาหวานเชื่อม น้ำใสๆ ไหลออกมาทีละนิดจากรูรักคือภาพที่เขาโปรดปราน เขาแตะลิ้นเบาๆ ไปที่ปุ่มกระสันแต่เธอกลับร้องลั่น

“คมเนี่ย ! จะไม่ให้อุ้มพักเลยเหรอ”

“ก็ของอุ้มน่าเลียน่าดูดทำไมล่ะ”

“ไม่จริงหรอก”

“ไม่เอาไม่คิดถึงเรื่องเก่าๆ อุ้มเหนื่อยแล้วใช่ไหม งั้นนอนเฉยๆ นะ คมทำต่อเอง”

ก่อนมาเจอคมสัน อรอุมาคบหากับผู้ชายคนหนึ่ง ทุกอย่างดูดีน่าจะไปกันได้แน่นอนแต่ก็มาตกม้าตายที่เรื่องบนเตียง เขาชอบจนถึงบังคับให้เธอทำรักด้วยปากทุกวัน เธอก็ไม่เคยบ่นหรือบ่ายเบี่ยงเพราะถือเป็นความสุขของคนรักแต่ในทางกลับกัน เขาไม่เคยใช้ปากให้เธอเลย ด้วยเหตุผลว่ารังเกียจเป็นของต่ำ

แรกๆ อรอุมาก็รับได้แต่พอเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เธอถึงได้รู้ว่าพลาดประสบการณ์แสนสยิวไปอย่างน่าเสียดาย

เธอจึงยื่นคำขาดกับเขาว่า ถ้าไม่ยอมใช้ปากให้เธอก็เลิกกันไป ผลคือ เขาเก็บเสื้อผ้าออกไปทันทีซึ่งนับว่าดีมากๆ เพราะผู้ชายคนต่อมาของเธอคือคมสัน

เขาเปิดประสบการณ์ทางเพศให้เธอแบบหมดเปลือก พาท่องสวรรค์ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันชั้น

เมื่อคบกันแล้ว ความจริงใจจะทำให้ทุกอย่างราบรื่นไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์แต่รวมถึงเรื่องทางเพศด้วย

ถ้าเรากล้าบอกความต้องการที่แท้จริงออกไปก็จะทำให้เข้าใจกันมากขึ้น

กับแฟนคนก่อน อรอุมาไม่เคยกล้าบอกว่าการโดนขยำนมสุดแรงมันเจ็บแค่ไหน เธอกลัวเขาไม่พอใจจึงอดทนเจ็บนมเรื่อยมาแต่กับคมสันแค่ร้องด้วยเสียงผิดปกติ เขาจะรีบถามทันทีว่าเจ็บเหรอ ทำแรงไปใช่ไหม ทั้งที่ความจริงเธอแค่เสียวจนจะขาดใจก็เท่านั้นเอง

“ทำยังกับเมื่อกี้ อุ้มไม่นอนเฉยๆ เนอะ”

“ไม่เฉยนะ ดิ้นซะหมอนหล่นเลย”

“อืม … คมจ๋า” อรอุมาโอบแขนไปที่ลำตัวบึกบึน เขาขึ้นมาอยู่ข้างบนแล้ว เจ้ายักษ์ใหญ่ตาเดียวกำลังสอดเข้ามาช้าๆ ขนาดแฉะจนที่นอนเปียกก็ยังต้องสอดใส่อย่างระมัดระวังเพราะของใหญ่แบบนี้ กระแทกพรวดเดียวน้องหมีได้ฉีกแน่นอน

คมสันเกิดมาดีพร้อมเหมือนพระเจ้าจงใจปั้นเป็นพิเศษ เขาหน้าตาหล่อเหลาคมสันซึ่งบังเอิญมากที่ดันชื่อคมสันอีก สูงร้อยแปดสิบเซนติเมตร

สูง ใหญ่ ล่ำ จึงเป็นคำเปรียบเปรยที่ไม่เกินจริง

ตัวสูง ของใหญ่ ร่างกายล่ำสัน

ของที่ว่ามาในขนาดถุงยางห้าสิบแปดและทีเด็ดก็คือมุกอีกห้าเม็ด แค่ดุ้นที่เหมือนไฟฉายก็สยิวจนต้องขมิบแล้วฝังมุกเพิ่มอีกสาวๆ ที่เจอกลืนน้ำลายทุกคน พวกเธอคิดว่าถ้าได้อมได้เลียหรือถ้าเจ้าดุ้นนี้เข้ามาในรูจะรู้สึกยังไง

การศึกษาก็พอไปวัดไปวาได้เพราะจบ ปวช. แม้ไม่สูงถึงระดับมหาวิทยาลัยแต่ก็มีอาชีพหาเลี้ยงตัวเองสบายแถมดูแลผู้หญิงได้ด้วย

คมสันกับอรอุมาคบหากันได้ห้าปีและกำลังวางแผนจะมีลูก ส่วนเรื่องแต่งงานข้ามไปได้เลยเพราะทั้งสองเห็นตรงกันว่าไม่จำเป็น พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้วไม่ต้องมีพิธีให้วุ่นวาย เก็บเงินก้อนนั้นไว้ใช้อย่างอื่นดีกว่า

“ชอบจัง เวลาได้ยินเสียงแจะๆ ตอนกระแทกเนี่ย” คมสันเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเพื่อเพิ่มความสยิว

“โดนขนาดนี้ถ้าหมียังแห้งอยู่ก็บ้าแล้ว” อรอุมาว่าให้

วันนี้เป็นวันหยุด ทั้งสองจึงไม่ต้องเร่งรีบออกไปทำงาน พอตื่นก็นอนกลิ้งเล่นบนที่นอนแต่ไม่ใช่แค่คนที่ตื่นเจ้าดุ้นก็ตื่นด้วย

สายป่านนี้แล้วยังไม่ได้ลงจากเตียงเพราะมัวแต่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะ

“อยากแฉะกว่าเดิมไหมคนดี”

“อยากสิ แตกในเลยนะสุดหล่อ” อรอุมาขยำก้นแข็งปั๋ง เธอช่วยกำกับจังหวะให้แรงขึ้นแล้วไม่นานก็เกิดเสียงโหยหวนชวนขนลุก ถ้าใครได้ยินคงคิดว่าเกิดฆาตกรรมในห้องนี้แน่นอน

เมื่อวาดลีลาจนเตียงกระจุยก็ต้องหิวเป็นธรรมดา ทั้งสองเลือกไปกินนอกบ้านเพื่อความสะดวก อรอุมาไม่ชอบทำกับข้าว คมสันก็ไม่ปลื้มเท่าไหร่ ทางออกที่ดีที่สุดก็คือไม่ต้องทำ

“แปลกจัง ทำไมวันนี้คนน้อย” อรอุมาแปลกใจตั้งแต่หาที่จอดรถได้ ปกติถ้าเป็นวันหยุดต้องวนอย่างต่ำสามรอบกว่าจะได้จอด วันนี้ขึ้นมาก็ได้เลย พอเดินเข้ามาในห้างยิ่งแปลกใจที่ผู้คนบางตา

“วันหยุดยาวไง คนออกต่างจังหวัดกันหมด”

“อ้อ ! จริงด้วย ลืมไปเลย”

“ลืมได้ไง กุ๊กกับแฟนก็ไปญี่ปุ่นเพราะวันหยุดไม่ใช่เหรอ” คมสันหมายถึงเพื่อนที่ทำงานของอรอุมา

“คนหิว จำอะไรไม่ได้หรอก ตกลงกินบุฟเฟ่ต์สายพานนะ” อรอุมาเริ่มตาลายเพราะหิวจนน่าจะกินวัวได้ทั้งตัว

ทั้งสองเดินเข้าไปในร้าน แจ้งความต้องการสั้นๆ ตามที่พนักงานถาม เมื่อได้ที่นั่งก็ลงมือทันทีโดยไม่รีรอ

คมสันเป็นสายเนื้อ เขาหยิบเนื้อวัวกับเนื้อหมูมาอย่างละห้าจานแล้วเทโครมลงไปในหม้อชาบู จากนั้นก็หยิบผักและของกินเล่นอื่นๆ เช่น ลูกชิ้น วุ้นเส้น สาหร่าย

ส่วนอรอุมาเป็นสายข้าว เธอเดินไปที่บาร์อาหารแล้วคีบข้าวปั้นและของทอดอย่างละหนึ่งถาด เธอนำไปวางที่โต๊ะแล้วกลับมาตักข้าวหน้าแกงกะหรี่ รวมถึงเครื่องเคียงต่างๆ เช่น ผักดอง น้ำจิ้ม

คมสันรองท้องด้วยเนื้อหนึ่งหม้อแล้วจึงลุกไปที่บาร์อาหารพอถึงเวลานั้นอรอุมาก็เริ่มหยิบของบนสายพาน

ทั้งสองมีวิธีการกินที่ตรงข้ามกันสุดๆ แต่ไม่เคยทะเลาะกัน ใครจะกินแบบไหนชอบยังไงก็เอาที่สะดวกถ้าเรื่องแค่นี้ยังจับมาเป็นประเด็นคงอยู่กันยากแน่นอน

ไม่ใช่ว่าคมสันไม่มีน้ำใจหยิบเผื่อคนรักแต่เธอเป็นคนบอกว่าไม่ต้องเพราะกว่าจะได้กินของก็เย็นชืด ตักเองหยิบเองเท่าที่กระเพาะรับไหวดีที่สุด ไม่ต้องมาโทษกันด้วยว่าตักเยอะไปจนสุดท้ายต้องโดนปรับเงินเพราะอาหารเหลือ

“เก่งมาก !” อรอุมาชื่นชมตัวเองที่กินทุกอย่างที่หยิบมาหมดเกลี้ยง

“อิ่มไหมครับ”

“หลักฐาน” อรอุมาลูบพุงกลมๆ ให้ดู

“น่าเอ็นดู มีแค่นี้ก็ยังจะโชว์”

อรอุมาเป็นสาวอวบหุ่นเนื้อนมไข่ หน้าท้องจึงไม่ได้แบนราบหรือมีขาเรียวยาวเหมือนนางแบบ เธอตัวนุ่มนิ่มมีแก้มน่าฟัดแต่คมสันไม่เคยพูดถึงรูปร่างให้ช้ำใจแม้แต่ครั้งเดียว

ผิดกับผู้ชายคนก่อนที่ว่าเช้าว่าเย็น บอกให้เข้าฟิตเนสบ้าง เลิกกินขนมบ้าง หนักสุดคือให้ไปดูดไขมัน จะได้สวยๆ เหมือนพริตตี้ตามงานมอเตอร์โชว์

ทั้งที่ตอนแรกเธอก็หุ่นแบบนี้หน้าตาอย่างนี้ พอได้กันกลับไม่พอใจ อยากมาเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เคยเป็น

เรื่องหน้าท้องหรือพุงคือปมฝังใจที่สุด แฟนเก่าบอกว่าเธอเหมือนผู้หญิงท้องห้าเดือน

แต่แฟนคนปัจจุบันบอกว่า พุงของเธอน่ารักนุ่มนิ่ม ไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย มันคือร่างกายของคนคือความปกติธรรมดาที่มนุษย์ทั่วไปมีกัน เธอหุ่นแบบนี้จะมีหน้าท้องบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

คมสันชอบหุ่นนุ่มนิ่มของอรอุมา มันถึงใจเต็มไม้เต็มมือจับตรงไหนก็เด้งดึ๋ง

“คิดอะไรอยู่” อรอุมาถามแล้วทำตาหรี่

“คิดถึงบางอย่างที่นุ่มนิ่ม มีหัวสีชมพู” คมสันกระซิบเบาๆ ที่หูอรอุมาแล้วแก้มของเธอก็เป็นสีชมพู

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ อัณณากานต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
แม่บ้านวัยกระเตาะ

แม่บ้านวัยกระเตาะ

มหาเศรษฐี

5.0

♡ แรกๆ ก็เอ็นดู หลังๆ ก็อยากให้ดูเอ็น ♡ บางส่วนจากนิยาย: กิตตินอนมองเอมิลี่แต่งตัวอย่างเพลิดเพลินแล้วความคิดซุกซนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากให้เธอใส่เสื้อผ้าเลยให้ตายสิ อยากถอดเสื้อจัง อยากถอดกางเกงด้วย ชุดชั้นในก็ไม่ต้องใส่หรอกบดบังของสวยๆ ทำไม “แล้วพี่โก้ไม่แต่งตัวเหรอคะ” “แต่ง … แต่งครับ รอเดี๋ยวเดียวนะ” กิตติต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงก่อน “พี่โก้ไม่อยากไปใช่ไหมคะ” เอมิลี่เดินกลับไปหาคนที่ยังไม่ลงจากเตียง “อยากครับ ไปสิไปกันเลย พี่แต่งตัวอึดใจเดียวก็เสร็จแล้ว” “ไม่จริงหรอกค่ะ ทำอยู่ตั้งนานกว่าพี่โก้จะเสร็จ” คำเตือน: มีการสูญเสีย มีเหตุการณ์สะเทือนใจ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียแต่งท่านประธาน [ตอนง้อเฮียหอนหนักม้าก]

เมียแต่งท่านประธาน [ตอนง้อเฮียหอนหนักม้าก]

สนพ. อิ่มรัก
5.0

ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ