ราตรีดาวฤกษ์

คนที่ใช่

เวลาที่ใช่

สถานการณที่ใช่

เมื่อทุกอย่างมีแต่คำว่าใช่ก็จงพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกับความรู้สึกของหัวใจ ดั่งเช่นความรักของพระนางในเรื่องนี้ค่ะ แม้จุดเริ่มต้นมันดูฉุกละหุกจนเจ็บปวดไปบ้างแต่หลังจากนั้นสิ่งที่ตอบแทนพวกเขาคือความหอมหวาน

บิลค่ารักษาพยาบาล ไหนจะค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่รวมกันแล้วเป็นจำนวนมหาศาล มันคือแรงกดดันที่ทำให้หญิงสาวตัวเล็กๆ อย่างราตรีดาวนั่งทอดถอนใจอย่างกลัดกลุ้มอยู่หน้าห้องการเงิน เพราะไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนคำตอบที่ได้คือความว่างเปล่าไร้ซึ่งหนทางออกแม้แต่ทางเดียว

เธอเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะ พ่อและแม่ทำงานหาเช้ากินค่ำยิ่งมาเกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่เมื่อหลายวันก่อนก็ยิ่งทำให้สถานการณ์ครอบครัวเธอแย่ลงจนติดลบ อุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดได้พรากลมหายใจของพ่อไปจากเธอในขณะที่แม่นั้นก็โคม่าเป็นตายเท่ากัน

ค่ารักษาพยาบาล รวมถึงค่าเสียหายที่คู่กรณีเรียกร้องมานั้นมากมาย ทุกอย่างถาโถมเข้าหาจนราตรีดาวโอนเอนอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะเดินต่อ ญาติพี่น้องที่คิดว่าจะหันหน้าไปพึ่งพากลับกลายเป็นเพียงคนอื่นในพริบตา เวลานี้เธอจึงเหมือนตัวคนเดียวไม่มีผิด

ราตรีดาวเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบสวยๆ หรือมีทรัพย์สมบัติมากมายให้เป็นทุน เวลานี้เธอทำงานแทบทุกอย่างทั้งงานประจำและงานพิเศษรวมถึงเพื่อนสนิททุกคนก็อยู่ในวัยทำงานการจะไปขอหยิบยืมเงินจำนวนมากขนาดนั้นคงไม่เหมาะ ราตรีดาวรีบปาดน้ำตาที่กำลังใหลแล้วเดินก้มหน้าออกจากโรงพยาบาล

จังหวะที่กำลังเดินอยู่นั้น จู่ๆ สายตาก็มองเห็นกระเป๋าเงินตกอยู่ ราตรีดาวหันซ้ายหันขวามองหาเจ้าของ เมื่อไม่มีใครจึงเดินเข้าหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือและเมื่อเปิดดูก็เห็นทั้งบัตรเครดิตและเงินสดก้อนใหญ่อยู่ในนั้น

“นั่งไงคะขโมย” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังราตรีดาวจึงหันไปมอง สิ่งที่เห็นคือผู้หญิงสองคน คนหนึ่งอายุน่าจะมากกว่าเธอไม่กี่ปีในขณะที่อีกคนอายุมากแล้ว แต่ทั้งคู่แต่งตัวสวยและดูภูมิฐานบ่งบอกฐานะได้เป็นอย่างดี แม้จะแปลกใจรวมถึงเกิดคำถามว่าพวกเขามาอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐธรรมดาๆ แบบนี้ได้ยังไงกันก็ตาม

“หนูเปล่าขโมยนะคะ พอดีว่า…”

“เอามานี่นังขโมย” ยังไม่ทันที่ราตรีดาวจะได้อธิบาย หญิงสาวคนเมื่อครู่ก็ตรงมากระชากกระเป๋าเงินใบนั้นออกไปจากมือของเธอทันที หนำซ้ำยังคงกล่าวหาว่าเธอเป็นขโมยต่อ “คนเป็นหัวขโมยที่ไหนจะยอมรับง่ายๆ ถ้าเธอไม่ได้ขโมยแล้วกระเป๋าเงินของคุณป้าฉันจะอยู่ในมือเธอได้ยังไงกัน” เทวิกากล่าวหาหญิงสาวตรงหน้าอย่างราตรีดาวทั้งๆ ที่ไม่มีหลักฐานอะไรด้วยซ้ำ

“มันตกอยู่ที่พื้นแล้วฉันก็แค่เดินผ่านมาเห็น”

“นี่แกกล้าเถียงฉันเหรอ” ยิ่งราตรีดาวไม่ยอมรับว่าเป็นขโมยเทวิกาก็ยิ่งไม่พอใจ จนหญิงภูมิฐานอีกคนที่มาด้วยต้องปราม

“ช่างเถอะๆ หนูรุ้ง เจอกระเป๋าป้าก็ดีแล้ว อย่าวุ่นวายเลย” กรองแก้วเอ่ยห้าม ก่อนจะมองตรงมาที่หญิงสาวคนตรงหน้าอย่างสนใจเป็นพิเศษ นั่นเพราะเธอมีโครงหน้าที่เด่นและสวยไม่น้อย น่าเสียดายที่เวลานี้เธอไม่ได้ทำงานร่วมกับกองประกวดนางงามอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นคงจับคนตรงหน้าขัดเนื้อขัดตัวแล้วส่งเข้ากระกวดดูสักตั้ง

“หนูชื่ออะไร”

“ราตรีดาวค่ะ”

“ชื่อเพราะเหลือเกิน” กรองแก้วเอ่ยชมแต่ยิ่งชมกลับทำให้อีกคนไม่พอใจจึงพูดแทรกขึ้น

“แต่รุ้งว่าชื่อเชยจะตายไปค่ะคุณป้า” แม้เทวิกาจะพูดใส่แบบนั้นทว่าราตรีดาวกลับไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เพราะนี่คือชื่อที่พ่อเธอตั้งให้

“นี่จ้ะฉันให้” เอ่ยบอกเสร็จกรองแก้วก็ยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ราตรีดาว เพราะอยากตอบแทนที่เธอเก็บกระเป๋าเงินได้อีกอย่างคือรู้สึกถูกชะตาด้วย

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทน” ราตรีดาวปฏิเสธที่จะรับเงินนั่นทันที ทั้งๆ ที่เวลานี้ในกระเป๋าเธอมีเงินอยู่แค่ไม่กี่บาทด้วยซ้ำและถ้ารับเงินนั่นมาจริงๆ มันก็มากพอที่จะทำให้เธอใช้ชีวิตอยู่ได้เป็นอาทิตย์ๆ

“อวดดี จองหอง” เทวิกายืนกอดอกแล้วใช้สายตาเหยียดหยันไล้มองราตรีดาวมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แต่สำหรับราตรีดาวเธอมีภูมิคุ้นกันสายตาแบบนี้อยู่แล้วจึงไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไรมาก

“หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” เอ่ยบอกเสร็จ ราตรีดาวก็ยกมือไหว้กรองแก้ว ผู้อาวุโสรับไหว้แล้วเอ่ยตอบในขณะที่เทวิกานั้นทำเพียงแค่ยืนมอง

“สวัสดีจ้ะ”

“เรากลับกันได้หรือยังคะคุณป้า ที่นี่ดูไม่สะอาดยังไงไม่รู้” เทวิกายกมือขึ้นปัดเสื้อผ้าราคาแพงที่สวมใส่มาวันนี้ไปมา ถ้าไม่ติดว่าต้องตามกรองแก้วมาที่นี่เพื่อพบหน้าดาวกฤษ์แล้วละก็เธอไม่เหยียบมาเด็ดขาด เธอนั้นชอบพอชายหนุ่มฝ่ายเดียวมานานและที่ทำดีกับกรองแก้วแม่ของเขาก็เพื่อหวังชนะใจอีกฝ่าย

แต่ทำมาเป็นปีๆ ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรคืบหน้าไปในทางที่ดีขึ้น หนำซ้ำชายหนุ่มก็ชอบย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลรัฐกระจอกๆ แบบนี้อยู่เรื่อย ทั้งๆ ที่ครอบครัวก็มีฐานะใหญ่โตจะไปเป็นหมอที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่ไหนก็ได้

“ไปสิ” กรองแก้วเอ่ยบอกจากนั้นทั้งคู่ก็ตรงไปที่รถ เมื่อครู่เธอสะเพร่าทำกระเป๋าเงินหล่นหาย พอรู้ก็รีบเดินย้อนกลับมาดูกระทั่งเห็นราตรีดาว เด็กผู้หญิงหน้าตาสวยและชื่อเพราะคนนั้นทำให้กรองแก้วเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว