สวาทรักพ่อเลี้ยงภูเมฆ (ซีรีส์เมียข้าใครอย่าแตะ)

ขอต้อนรับนักอ่านทุกท่านเข้าสู่ ‘ซีรีส์เมียข้าใครอย่าแตะ’ ค่ะ โดยเป็นซีรีส์สามพี่น้องที่เป็นแฝดกันนะคะ

เริ่มแรกจะเป็นของพี่ใหญ่อย่างภูเมฆ(สวาทรักพ่อเลี้ยงภูเมฆ) ตามด้วยคนกลางอย่างภูตะวัน (สวาทรักนายหัวภูตะวัน) และคนสุดท้ายน้องเล็กอย่างภูภูมิ(สวาทรักนายเหมืองภูภูมิ) โดยเนื้อหาทั้งสามเรื่องสามารถแยกอ่านกันได้ไม่มีความสับสนใดๆ ค่ะแต่ถ้าอ่านด้วยกันความฟินคือไม่ต้องพูดถึง

เพราะวันนี้มีนัดกับคนสำคัญ เภตราจึงแต่งตัวสวยเป็นพิเศษกระทั่งถึงเวลานัดหมายรถยุโรปคันสวยมูลค่าหลายล้านก็แล่นเข้ามาจอดรอที่หน้าบ้าน ก่อนที่ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาจะเปิดประตูรถลงมายืนเต็มความสูงเพื่อรออีกฝ่ายที่เวลานี้กำลังเดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมมารดา

ร้อยแก้วพยายามถามว่าที่ลูกเขย เพราะเธอถามลูกสาวแล้วแต่เภตรากลับส่ายหน้าแล้วอธิบายว่าตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าณดลจะพาไปไหน เมื่อส่งทั้งคู่เสร็จเธอก็เดินกลับเข้าบ้านตรงไปสมทบกับสามีที่เวลานี้อยู่ในห้องนั่งเล่น

“ดลมารับขิมไปแล้วเหรอ” พฤกษ์เอ่ยถามภรรยาขึ้น

“ค่ะ ฉันถามว่าจะพากันไปไหนก็ไม่ยอมบอก”

“ลูกกลับมาก็คงเล่าให้ฟังเอง” ร้อยแก้วพยักหน้ารับเห็นด้วยแม้จะอยากรู้แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ ก่อนเข้าไปนั่งข้างๆ สามีแล้วพูดคุยกันถึงเรื่องงานแต่งงานของลูกสาวคนเล็กที่น่าจะใกล้เข้ามาเต็มที

นั่นเพราะตอนนี้เภตราและณดลหมั้นหมายกันมาได้เกือบปีแล้ว ผู้ใหญ่ฝ่ายชายก็เกริ่นถึงเรื่องแต่งงานอยู่เนืองๆ เห็นว่าแต่งงานกันเมื่อไหร่ณดลอาจต้องย้ายไปคุมงานที่สาขาต่างประเทศซึ่งเภตราในฐานะภรรยาก็น่าจะต้องเดินทางไปด้วย

โดยขณะนั้นว่าที่บ่าวสาวก็กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ในรถ ก่อนที่เภตราจะกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างสนใจกระทั่งเห็นณดลเลี้ยวเข้าโครงการหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง หัวใจของเธอก็เต้นโครมครามขึ้นมาทันทีเพราะสมองจินตนาการไปถึงบางเรื่องแล้วนั่นเอง

“เรามาทำอะไรที่นี่กันหรือคะ”

“ดูเรือนหอครับ ผมขอโทษที่ถือวิสาสะพาคุณขิมมาทั้งๆ ที่ไม่ได้ถาม” นั่นเพราะณดลใจร้อนอยากเซอร์ไพรส์เภตรา อีกอย่างจำนวนบ้านในโครงการที่เขาสนใจก็ลดน้อยลงไปทุกวัน แม้ราคาของบ้านแต่ละหลังจะหลายสิบล้านทว่ากลับมีคนสนใจมากกว่าที่คิดรวมไปถึงเขาที่มองว่ามันคุ้มค่าที่จะซื้อ

“ไม่ค่ะ”

“หลังจากที่เราแต่งงานกันผมอาจต้องเดินทางไปดูงานที่สาขาต่างประเทศ แต่ยังไงผมก็อยากมีบ้าน บ้านที่เราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน”

“ค่ะ” เภตราพยักหน้ารับอย่างเขินอาย ยิ่งได้รู้จักเธอก็ยิ่งรักในตัวของณดล ชายหนุ่มเป็นนักวางแผนที่ดีที่ทำให้เธอมองเห็นอนาคตร่วมกันกับเขาได้ไม่ยากและเขาก็ค่อนข้างตรงไปตรงมากับความรู้สึก แม้บางครั้งจะทำเธออึ้งก็ตาม

ณดลเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังลานจอดหน้าคลับเฮาส์ก่อนจะมีเจ้าหน้าที่ลงมาต้อนรับพร้อมกางร่มให้ เมื่อเข้าไปนั่งในห้องแอร์เย็นๆ เจ้าหน้าที่อีกคนก็นำน้ำแร่รวมถึงมาการองจากร้านดังมาเสิร์ฟให้ลูกค้าคนสำคัญ

จากนั้นก็อธิบายถึงคอนเซ็ปต์ของโครงการแล้วจึงพาไปชมบ้านตัวอย่างที่อยู่ไม่ไกลนัก ที่นี่ค่อนข้างเน้นเรื่องสังคมคุณภาพและความเป็นส่วนตัวของลูกบ้านเพราะทั้งโครงการมีเพียงแค่ 50 หลังเท่านั้น แต่ยิ่งเภตราเห็นแบบบ้าน ผังการตกแต่งหรือแม้แต่ของตกแต่งบางชิ้น จู่ๆ ใครคนหนึ่งก็ผุดเข้ามาในหัว

“เป็นไปไม่ได้” เภตราพึมพำออกมาเพราะเวลานี้เขาคนนั้นไม่น่าจะอยู่กรุงเทพฯ แต่ท่าทางไม่ปกติของเธอทำให้ณดลที่อยู่ใกล้สังเกตเห็นจึงเอ่ยถามขึ้น

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” หญิงสาวส่ายหน้าให้เขาแล้วสลัดเรื่องในหัวทิ้งเพื่อสนใจกับบ้านตัวอย่างต่อ แต่เภตราก็ทำได้เพียงไม่นานเนื่องจากสมองมันไม่ยอมทำตามที่เธอสั่งเสียแล้ว

‘ถ้ามีบ้าน ขิมอยากมีบ้านแบบไหน’

‘แบบนี้ค่ะ’

แบบบ้านถูกส่งไปให้อีกฝ่ายได้ดู ซึ่งมันคือบ้านที่เธอออกแบบด้วยตัวเอง

‘แบบนี้เหรอ’

‘ค่ะ’

‘ผมจะสร้างให้’

‘จริงๆ นะ’

‘ครับ ผมสัญญา’