หวงรักราคีร้าย

หวงรักราคีร้าย

ณิการ์

5.0
ความคิดเห็น
20.5K
ชม
23
บท

คำว่า "รัก" และ "ครอบครัวกับลูก" ไม่เคยอยู่ในแผนชีวิตของ "เจตน์" แต่วันนี้ "หทัยกานต์" ก็บอกว่ากำลัง "ท้อง" แน่นอนลูกของเขา แต่เมื่อเขาไม่พร้อมจะมีทั้งเธอและลูก เขาจึงไล่หล่อนไป "ทำแท้ง" และออกจากชีวิตของเขาไป.... +++++ “เธอปล่อยให้ตัวเองท้องได้ยังไงหมิง” “หมิงก็กินยาคุมตลอด แต่ก็อย่างที่คุณเห็นค่ะว่าเขามาเกิดแล้ว” “ไปเอาเด็กออกซะ! ผมไม่ต้องการ คุณก็รู้ว่าผมยังไม่พร้อม” นี่คือสิ่งที่เจตน์คิดได้ในตอนนี้ แม้ว่าภายในใจจะสับสนกับความรู้สึกมากเพียงไรก็ตามในตอนนี้ คำว่าไม่พร้อมของเขามันคืออะไร ไม่พร้อมด้านไหนกันแน่ ถ้าเรื่องเงินทองไม่ใช่แน่นอน เขาเป็นถึงลูกชายคนเดียวของ 'ตระกูลเกียรติบดินทร์' มีหรือจะไม่พร้อมกับเด็กหนึ่งคนที่จะเกิดมา นอกเสียจากเขาไม่พร้อมมีเธอและลูกอยู่ในอนาคตของเขา “ไม่พร้อมเหรอคะ? ที่ไม่พร้อมหรือเพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ” เธอตัดสินใจถามสิ่งที่คาใจมาตลอดกับชายหนุ่ม แม้ว่าตลอดเวลาเขาทำเหมือนมีใจให้ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอคิดผิด คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว “คุณเป็นคนฉลาดหมิง อย่าให้ผมต้องพูดเลยดีกว่า” “โอเคค่ะ คุณจะให้ฉันทำแท้งเหรอคะ” “ใช่ ผมจะให้คุณทะ...เผียะ!” เขายังพูดไม่ทันจบ มือน้อยก็ตวัดฟาดเต็มแรงใส่หน้าของเขาอย่างแรง “สารเลว! ไปให้พ้นหน้าฉัน ฉันจะเลี้ยงเขาเอง เขาเป็นลูกฉันคนเดียว” “แล้วแต่คุณนะ ผมให้คุณทำแท้งแล้วนะ แล้วอย่าเอาเด็กมารีดไถเงินจากผมล่ะ สัญญาของเราสิ้นสุดกันตรงนี้” แม้จะเดือดดาลที่โดนตบ แต่เขาก็ข่มอารมณ์เดือดดาลไว้ในใจแล้วกำมือแน่นเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจจะเหลียวกลับมามองคนที่ทำให้ตัวเอง ‘สับสน’ “คนอำมหิต!” เมื่อใจเขาเลือดเย็น เขาก็เป็นแค่เพียงอดีตที่เธอเคยพลาดไปเท่านั้น พอร่างใหญ่ออกไปจากห้อง ว่าที่คุณแม่มือใหม่ก็ทรุดนั่งกับพื้นกำมือแน่นเข้าหากัน เธอไม่น่าเปิดโอกาสให้ผู้ชายเห็นแก่ตัว ใจทรามคนนั้นเข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตของตน ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยสักนิด... “แม่จะเลี้ยงลูกเอง และเขาจะไม่มีสิทธิ์ในตัวลูกอีก วันนี้เขาฆ่าลูกด้วยคำพูดไปแล้ว และต่อไปนี้หนูคือลูกแม่นะคะ หนูคือลูกแม่คนเดียว” เธอก้มลงลูบท้องที่ยังแบนราบตัวเองพร้อมกับน้ำตาหยดลงบนพื้นพรมของห้อง อึก! ฮือ... ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเสน่หาเท่านั้นนะคะ #คิดหื่นเชิญเสพ ณิการ์

บทที่ 1 ต้องตา()

ดวงตาสีสนิมเข้มจดจ้องที่ร่างเล็กเพรียวระหงเหมือนทุกครั้งที่มายังผับแห่งนี้ และเขาชอบมองดูพนักงานสาวเวลาเดินและพูดคุยกับลูกค้าแต่ละโต๊ะ เธอเป็นมิตรกับทุกคน และยิ้มของเจ้าหล่อนก็ทำให้เขารู้สึกอิ่มเอมทุกครั้งที่ได้มอง เวลาเครียดจากงานแล้วมาเจอเธอที่นี่ ขอแค่ได้นั่งมองไกลๆ ก็ทำให้เขาหายเครียดกังวลกับเรื่องที่บริษัทกับที่บ้านได้

“เฮ้ย! มองจนตาจะหลุดอยู่แล้วนะไอ้เจตน์” มือใหญ่ทุบไหล่หนาของเพื่อนรักเมื่อมองตามสายตาของเพื่อนที่จดจ้องมองตั้งแต่เข้ามาในร้าน และมักเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่มาที่นี่

“อะไรของมึงไอ้กตตน์” เจตน์ปัดมือของเพื่อนที่วางบนไหล่ตัวเองออกอย่างรำคาญแล้วคว้าหยิบแก้วน้ำสีอำพันตรงหน้ามาจิบดื่มแล้วมองไปทางเดิม รอว่าเมื่อไหร่สาวน้อยหน้าหวานจะเดินมาทางตนเอง

“ความอยากของแกมันชัดบนหน้าขนาดนี้ยังจะปากแข็งอีกนะมึง” กตตน์พูดยิ้มๆ แล้วคว้าหยิบแก้วน้ำสีอำพันของตัวเองมาจิบดื่มบ้าง

“หึหึ...ขนาดนั้นเชียวเหรอวะไอ้กตตน์”

“เออ! ชัดบนหน้ามึงแหละไอ้เจตน์”

“แต่เธอยังเด็กอยู่ไอ้กตตน์” เจตน์ เกียรติบดินทร์ หรือเจตน์ วัย 38 ปี ทายาทของตระกูลผู้ดีเก่า เจ้าของธุรกิจจิวเวลรี่เจ้าดังและร่ำรวยที่สุดในประเทศก็ว่าได้ แค่พูดถึงนามสกุล ทุกคนต้องยกมือขึ้นทาบอกและเคารพยำเกรงชายหนุ่ม

“สิบแปดแล้วไอ้เจตน์ กูไปถามมาแล้ว และตอนนี้เด็กนั่นก็กำลังต้องการเงินไปรักษาน้อง มึงไม่ยื่นมือไปช่วยหน่อยเหรอวะ ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์”

กตตน์ เพื่อนสนิทหนึ่งเดียวของชายหนุ่มบอกแล้วก็ถือแก้วน้ำสีอำพันไปหาสาวๆ ที่ยกแก้วเชิญชวนเขาอยู่ก่อนหน้า ทิ้งให้เพื่อนนั่งอยู่คนเดียวเพื่อใช้ความคิด ก็เพื่อนเฝ้ามองเด็กสาวมานานแล้ว มีหรือกตตน์จะไม่รู้ความคิดความอ่านของเพื่อนรัก แค่มองตาก็รู้ถึงตับไตไส้พุง

เจตน์จิบน้ำสีอำพันในแก้วทีละน้อยพร้อมมองดูสาวน้อยที่เดินไปมาในร้าน ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว ผ่านผู้หญิงมามากคน แต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกปรารถนาแรงกล้าเท่าเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้เลยสักคน และยิ่งไปกว่านั้นเขาอยากจะดูแลเธอ ไม่อยากให้มาทำงานลำบากแบบนี้

“ไม่มีอะไรที่คนอย่างเจตน์ต้องการแล้วไม่ได้ครอบครอง” เขาพึมพำกับตัวเองท่ามกลางเสียงเพลงดังในผับแล้วลุกขึ้นเดินตามคนที่กำลังเดินไปทางหลังร้าน

เท้าหนาสาวเท้าก้าวเดินเร็วๆ ผ่านผู้คนไปทางหลังร้านเพื่อจะให้ทันคนตัวเล็ก พอเดินออกมาถึงหลังร้านก็เห็นสาวน้อยกำลังคุยโทรศัพท์พร้อมกับร้องไห้ เขาจึงเดินเข้าไปหาเธอโดยอัตโนมัติโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว พอเดินมาถึงตัวของสาวน้อย เขาก็ตวัดแขนแข็งแรงรวบร่างเล็กเข้ามากอดแนบแน่นอย่างปลอบประโลม ส่วนคนที่ถูกจู่โจมรวบเข้าไปกอดแน่นตกใจ เบิกตากว้าง อ้าปากค้างพร้อมกับดิ้นผลักไสคนแปลกหน้าออกห่างตัวเอง

“อือ...ปล่อยฉันนะคะ” เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแข็งแรงที่เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งออกมาจากร่างใหญ่และมีกลิ่นบุหรี่ปะปนออกมาด้วย เธอไม่ชอบกลิ่นแบบนี้แม้จะทำงานในที่อโคจร แต่ก็ไม่ชินสักทีกับกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนพวกนี้ สาวน้อยดิ้นต่อต้านแรงขึ้นพร้อมกับสั่งคนตัวโตให้ปล่อยตัวเองอีกครั้ง

“ปล่อยค่ะคุณลูกค้า ดิฉันว่าคุณเมามากแล้วนะคะ” เธอพูดพร้อมดันเขาออกห่าง แต่เขากลับกอดรัดเธอแน่นขึ้นพร้อมกับพูดกระซิบข้างหูเธอในมุมมืดสลัวว่า

“ต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันจ่ายไม่อั้นเด็กน้อย” น้ำเสียงแหบพร่าทรงเสน่ห์เอ่ยกระซิบข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน แม้เสียงเพลงในผับจะดังออกมาถึงด้านนอก แต่คำพูดของคนพาลก็ดังชัดเจนในหูของสาวน้อย

“คุณพูดบ้าอะไรของคุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่ปล่อย ฉันจะร้องให้คนมาช่วยแล้วนะ”

“เฮอะ! ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการแล้วไม่ได้หรอกเด็กน้อย ว่าไง...ต้องการเท่าไหร่บอกฉันมา เดี๋ยวฉันจ่ายให้ ไม่อยากได้เงินไปรักษาน้องแล้วเหรอ” คำพูดของคนพาลฉวยโอกาสทำให้เธอผละเงยหน้าที่อยู่ระหว่างอกแกร่งเงยขึ้นมองหน้าของเขาในความมืดสลัวแล้วก็กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก ขนาดในความมืดสลัวเห็นเพียงแค่เสี้ยวหน้าและเงาของใบหน้าก็ยังรู้สึกถึงอำนาจของบุรุษคนนี้ และรู้สึกใจสั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก

“คุณรู้เรื่องของฉันได้ยังไง?”

หึหึ

เจตน์ไม่ตอบ เขาทำเพียงแค่นขำในลำคอแล้วปล่อยเธอให้เป็นอิสระจากอ้อมกอดของตัวเองทั้งๆ ที่อยากกอดสาวเจ้าไว้นานๆ

“ถ้าอยากมีเงินรักษาน้องก็ตามฉันออกไปข้างนอก แล้วชีวิตของเธอจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ” เขาบอกสาวน้อยจบประโยคก็เดินจากไป ทิ้งให้เด็กสาวยืนตกอยู่ในภวังค์ความคิดตัวเองตามลำพัง

หทัยกานต์ เอกพิชัย หรือหมิง วัย 22 ปี สาวน้อยสู้ชีวิตครุ่นคิดตามคำพูดของคนแปลกหน้าที่เต็มไปด้วยอำนาจพูดทิ้งท้ายก่อนเดินจากไปพร้อมกับยกมือขึ้นปาดเช็ดคราบน้ำตาที่เปื้อนแก้มตัวเองแล้วก้มมองโทรศัพท์ในมือของตนเองที่ยังมีสายค้างอยู่ สายที่ค้างคือสายของน้องชาย ใช่...เธอลืมไปเลยว่าคุยกับน้องชายก่อนหน้านี้ จึงยกขึ้นแนบหูอีกครั้ง

“กล้ายังอยู่ในสายไหม” เธอกรอกเสียงและควบคุมให้เป็นปกติ แต่น้องชายก็จับได้อยู่ดีว่าเธอร้องไห้

“พี่หมิงร้องไห้?” หาญกล้า วัย 16 ปีเอ่ยถามพี่สาวกลับมาในสาย

“คะ...ใครร้องไห้ ไม่มี๊!” เธอปฏิเสธเสียงสูงส่งกลับไปในสายแม้รู้ดีว่าตัวเองปิดบังน้องชายไม่ได้

“กล้ารู้จักพี่หมิงดี พี่หมิง...กล้าไม่อยากรักษาแล้ว” หาญกล้าบอกพี่สาวกลับมาในสายถึงเรื่องการรักษา เพราะมันต้องใช้เงินจำนวนมาก

“ไม่เอาสิกล้า ไม่พูดแบบนี้ กล้าต้องรักษา ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน พี่หาได้ กล้าต้องอยู่กับพี่นานๆ นะ อย่าท้อนะกล้า พี่ยังไม่ท้อแล้วกล้าจะท้อได้ยังไง พี่รักกล้านะ” เธอบอกน้องชายเสียงสั่นพร้อมยกมือขึ้นปาดป้ายเช็ดน้ำตาของตัวเองไปด้วย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ณิการ์

ข้อมูลเพิ่มเติม
กลืนกิน

กลืนกิน

โรแมนติก

5.0

เกือบหนึ่งพันปีที่เฝ้ามอบถวายชีวิตของตัวเองคอยรับใช้นายท่านนาสูร และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกอนาคตตัวเอง เขากลับเคว้งคว้างเดินไม่ถูก และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อโชคชะตาส่งเด็กน้อยตัวเล็กอายุไม่กี่เดือนมาให้เขาได้ดูแล ‘เดหลี’ เขาดูแลเด็กน้อยไม่ต่างจากลูก แม้จะรู้ดีว่าอนาคตเด็กคนนี้จะเปลี่ยนชีวิตของตัวเอง ‘พาที’ นั่งใช้ความคิดอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นของบ้านที่ตนเองและเดหลีอาศัยอยู่ด้วยกัน เพลานี้เด็กน้อยอายุเจ็ดขวบ เผลอแป๊บเดียวจากเด็กน้อยงอแงเอาแต่ใจ นอนตัวแดงแบเบาะ ตอนนี้รู้ความและขี้อ้อนมาก “คุณพาทีคะ คุณพาทีคะ” “หืม! เด็กน้อย” คนถูกเรียกหันมาหาเจ้าของเสียงเล็กสดใสของหนูน้อยวัยเจ็ดขวบ “แต่งงานคืออะไรคะ?” หนูน้อยเกาะแขนของผู้เปรียบเสมือนพ่อของตนเอง “คือคนสองคนรักกัน แล้วก็แต่งงานกัน เดี๋ยวโตขึ้นเดหลีก็จะเข้าใจเอง” พาทีลูบหัวหนูน้อยหน้ากลมที่แนบแขนตัวเองและกำลังแหงนเงยหน้าขึ้นมองจ้องหน้าตัวเอง เหมือนเขาที่กำลังก้มมองหน้ากลมๆ อ้วนๆ ของหนูน้อย “งั้นโตขึ้นเดหลีจะแต่งงาน และคุณพาทีต้องแต่งงานกับเดหลีด้วยนะคะ” “แต่งงานน่ะแต่งได้ แต่กับฉันไม่ได้เดหลี” “ทำไมไม่ได้คะ เดหลีรักคุณพาที ถ้าไม่แต่งกับคุณพาทีจะให้หนูแต่งกับใครคะ” หนูน้อยเจ็ดขวบตอบอย่างฉะฉาน ทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘รัก’ และ ‘แต่งงาน’ “โตขึ้นเธอจะรู้เองเดหลี ตอนนี้ได้เวลานอนแล้วนะ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวฉันเอานมร้อนไปให้ดื่มก่อนนอนนะ” “อุ้มค่ะ” หนูน้อยยอมผละแขนสั้นๆ ที่กอดแขนใหญ่ออกมากางให้อีกฝ่ายอุ้มตัวเองกลับห้องนอน พาทียกยิ้มเอ็นดูท่าทางของหนูน้อยแล้วก็ช้อนอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอกแล้วลุกขึ้นจากโซฟาพาเดินกลับห้องนอนด้วยเวลานี้ดึกมากแล้ว

นาสูร

นาสูร

โรแมนติก

5.0

“อ่ะ...อื้อ” เธอเบิกตากว้างในความมืดสลัวเมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองถูกคุกคามยามดึก “ชูว์! ฉันเองเด็กน้อย” เขายกมือมาปิดปากเธอพร้อมบอกให้รู้ว่าคือเขา “คุณนาสูร” “ใช่ ฉันเอง ก็บอกแล้วไงว่าเจอกัน” “ฟ้าอยู่” “เธอไม่ตื่นหรอก” เขาบอกตอบกลับ “แต่ไม่ได้นะคะ เราจะ...” “ทำไมจะไม่ได้ ก็ฉันหิวมาหลายวันแล้วน้อง เธอก็รู้ว่าฉันต้องการเธอมากแค่ไหน” เขารีบบอกสวนกลับโดยที่เธอยังพูดไม่สุดประโยคความ “พรุ่งนี้ฟ้าก็กลับแล้ว” เธอบอกพร้อมดันเขาไปนอนข้างๆ ตัวเองที่ยังมีพื้นที่ว่างอยู่ “ไม่มีพรุ่งนี้ทั้งนั้น ฉันต้องการวันนี้เด็กน้อย ขอเถอะนะ เพื่อนเธอไม่มีทางตื่นถ้าฉันไม่สั่งให้ตื่น เรามามีความสุขกันเถอะนะ ฉันรู้ว่าเธอเองก็โหยหาฉัน” มือใหญ่สอดเข้าไปในใต้ผ้าห่มแล้วบีบเคล้นเต้าของเธอ “อ่ะ...อื้อ คะ...คุณนาสูร ยะ...อย่าทำแบบนี้ค่ะ น้องอาย ถึงฟ้าจะไม่ตื่น แต่ฟ้าก็นอนอยู่ข้างๆ นะคะ” พึ่บ! แล้วผ้าห่มที่เธอแบ่งกันกับเพื่อนห่มนั้นก็ถูกถลกดึงรั้งขึ้นไปคลุมหัวของฟ้าใสทันที --- สวัสดีนักอ่านทุกคนค่ะ ณิการ์ขอฝากรูปเล่มนิยายเรื่อง “นาสูร” ภายใต้นามปากกา “ยักษ์” ด้วยนะคะ เป็นเรื่องราวของยักษ์ที่มาอายุนับพันกว่าปีกับมนุษย์สาวคนหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นนิยายแฟนตาซีอีโรติกค่ะเรื่องนี้ “นาสูร” เป็นยักษ์ที่หิวกามมาก กินดุมาก เขาไม่สนใจเนื้อเท่ากับลีลารักบนเตียง และ “พุดซ้อน” ก็สนองตัณหาของเขาได้ดีทีเดียว แล้วเขาทั้งสองจะรักกันได้ยังไง เมื่อทั้งสองต่างแตกต่างกัน มาลุ้นไปกับความรักของยักษ์และมนุษย์ด้วยกันนะคะ

วิวาทรัก

วิวาทรัก

โรแมนติก

5.0

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนสองคนไม่เคยเจอกัน ไม่เคยรู้จักกัน แต่ต้องมาแต่งงานกัน แน่นอนว่าการคลุมถุงชนครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะคนแก่ทั้งสองที่ให้คำมั่นสัญญากัน พวกเขาที่เป็นหลานจึงจำต้องแต่งงานกัน "น่านน้ำ" หนุ่มเจ้าของไร่กาแฟ กับสาวมั่น "พิมพ์มาดา" ที่ต้องมาเจอกัน ทั้งสองไม่ใช่คนที่จะเชื่อฟังใครง่ายๆ ต่างคนต่างดื้อ และการคลุมถุงชนครั้งนี้จะต้องไม่เกิดขึ้น แล้วเรื่องราววุ่นวายจึงเกิดขึ้น หนี....ใช่ต้องหนีเท่านั้น....แต่หนีไปไงมาไงมา "รัก" กันได้ไง ที่สำคัญหนีไปหนีมามาเจอพ่อคน "เซ็กส์จัด" ใช่ค่ะว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเซ็กส์จัดจนต้องยอมแพ้....และเธอก็ชอบความหื่น ห่าม ถ่อย ของคนที่ชังหน้าแบบไม่รู้ตัว......และน่านน้ำก็หลงเจ้าสาวจอมดื้อแบบไม่ตั้งใจรักเช่นกัน...... ------------ “นายทำบ้าอะไรของนาย” “ลงโทษเมีย” น้ำคำห้วนๆ ตอบกลับทันควัน พร้อมกับจ้องหน้าสวยที่ตอนนี้แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจในตัวเขาอยู่ในที แล้วเรื่องอะไรเขาต้องสนใจสายตาเกลียดชังที่หล่อนส่งมาให้ด้วยเล่า ในเมื่อพิมพ์มาดาเป็นของเขาและต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นายน่าน” เธอสั่งเสียงแข็งไม่ยอมเช่นกัน พร้อมดิ้นหนีจากแรงกดของบุรุษที่คร่อมเหนือตัวเองอยู่ในตอนนี้ เขาบังคับให้เธอพิงไปกับพนักโซฟาและตัวเขาก็คร่อมกักร่างเธอไว้ โดยมีสองมือใหญ่กดหัวไหล่เธอให้อิงพิงไปกับพนักเก้าอี้ สองมือทุบตีไปกับหน้าอกแกร่งแต่เหมือนกับว่าทุบกำแพงหินผาเจ็บมือเสียแรงเปล่า “ทำไมฉันต้องปล่อยด้วย เธอคิดยังไงถึงไปคบกับไอ้ปลัดธนูนั่นทั้งๆ ที่มีฉันเป็นผัวทั้งคน หรือฉันคนเดียวไม่พอฮึดา” โน้มหน้าลงไปเอ่ยข้างหูเธอพร้อมกับกัดดึงหูเธอแรงๆ ด้วยความโมโห “โอ๊ย! ฉันเจ็บนะไอ้ซาดิสม์!” “ก็กัดให้เจ็บ ถ้าไม่เจ็บจะกัดทำไมวะ บอกฉันมาไปถึงไหนต่อไหนกับมันแล้ว” เงียบ! ปากช่างเจรจาของสาวจอมพยศเม้มแน่นไม่ปริปากตอบเมื่อเขาถาม และนั่นยิ่งกระตุ้นไฟโทสะในอกของน่านน้ำไปใหญ่ “ฉันถามเธออยู่ทำไมไม่ตอบ” เขากระชากเสียงถามเธอดังกว่าเดิม และครั้งนี้ก็บีบหัวไหล่ของเธอที่กดไปกับพนักโซฟาด้วย “เจ็บนะเว้ย! นายมันบ้าไปแล้วนายน่าน นายมันคนซาดิสม์ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเจ็บ” ทุบตีแขนของเขาให้นำพามือที่บีบหัวไหล่ตัวเองออก ตอนนี้ดวงตาสวยสดใสได้อาบล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด เมื่อเขาไม่ยอมปล่อยมือจากหัวไหล่แต่เขากลับทำตรงกันข้ามคือบีบแรงกว่าเดิม “ฉันไม่ใจอ่อนกับน้ำตาของผู้หญิงอย่างเธอหรอกนะดา อย่ามาบีบน้ำตาปัญญาอ่อนต่อหน้าฉัน” น้ำเสียงเฉียบขาดเอ่ยขึ้นพร้อมกับผละมือข้างขวามาบีบคางเล็กของเธอให้แหงนเงยเชิดหน้าขึ้นสบตาตนเอง แล้วเขาก็โน้มลงไปบดขยี้ปากอวบอิ่มสีระเรื่อที่เม้มแน่นของหล่อนจริงๆ ในเมื่อไม่ยอมพูดไม่ยอมตอบเขาก็ไม่คิดจะสนใจแล้ว เพราะตอนนี้สิ่งที่ต้องการคือการทำให้พิมพ์มาดาจำ จำว่าร่างกายของหล่อนคือของเขา นายน่านน้ำไม่ใช่ของใครอื่นที่ไหน ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามแตะ เพราะเนี่ยคือสมบัติของเขา ถ้าเขาไม่ยกให้ใครหน้าไหนก็ห้ามพาหล่อนหนี “อ่ะ อื้อ.....

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

ข้อเสนอหัวใจ

ข้อเสนอหัวใจ

Nichole Venzo
5.0

หนานซ่งเป็นภรรยาที่ดีมาสามปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้หยูจินเหวินตกหลุมรักเธอได้ และยังต้องการหย่ากับเธอเพื่อผู้หญิงตีสองหน้าเก่งคนหนึ่งด้วยซ้ำ ช่างเถอะ จะหย่าก็หย่าเลย ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว เธอลบร่องรอยของตัวเองทั้งหมด หายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นพลิกผันกลับอย่างสง่างามและกลายเป็นคู่หูในฝันของเขา หนานซ่งมองสามีเก่าของเธออย่างเย็นชา "อยากร่วมมือกับฉันเหรอ คุณเป็นใครกัน" มีผู้ชายจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะโดดเด่นคนเดียว ต่อมาหยูจินก็ตามจีบภรรยาเก่าของเขาจากนั้นพบว่า - หัวหน้าแฮ็กเกอร์คือเธอ เชฟชื่อดังระดับนานาชาติคือเธอ หมอระดับนานาชาติชื่อดังคือเธอ ปรมาจารย์การแกะสลักหยกคือเธอ... ล้วนเป็นเธอ! เมื่อเห็นว่าเส้นทางตามจีบภรรยาของเขายิ่งลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ หยูจินเหวินก็สติแตก! คุณมีตัวตนอีกมากเท่าไรที่ฉันไม่รู้? - - หนานซ่ง: ใจเย็นๆ ฉันเก่งในทุกๆ ด้าน ตามจีบต่อเลย

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หวงรักราคีร้าย
1

บทที่ 1 ต้องตา()

04/03/2024

2

บทที่ 2 ต้องตา()

04/03/2024

3

บทที่ 3 กฎเหล็กคือ ห้ามรัก (1)

04/03/2024

4

บทที่ 4 กฎเหล็กคือ ห้ามรัก (2)

04/03/2024

5

บทที่ 5 เหมือนถูกลืม(1)

04/03/2024

6

บทที่ 6 เหมือนถูกลืม(2)

04/03/2024

7

บทที่ 7 หมดสิ้นความภาคภูมิใจ(1)

04/03/2024

8

บทที่ 8 หมดสิ้นความภาคภูมิใจ(2)

04/03/2024

9

บทที่ 9 จอมเผด็จการ(1)

04/03/2024

10

บทที่ 10 จอมเผด็จการ(2)

04/03/2024

11

บทที่ 11 เผลอรัก(1)

04/03/2024

12

บทที่ 12 เผลอรัก(2)

04/03/2024

13

บทที่ 13 นี่แค่สั่งสอน(1)

04/03/2024

14

บทที่ 14 นี่แค่สั่งสอน(2)

04/03/2024

15

บทที่ 15 คนไม่มีหัวใจ!(1)

04/03/2024

16

บทที่ 16 คนไม่มีหัวใจ!(2)

04/03/2024

17

บทที่ 17 แก้มอ้วนๆ ของเด็กน้อย(1)

04/03/2024

18

บทที่ 18 แก้มอ้วนๆ ของเด็กน้อย(2)

04/03/2024

19

บทที่ 19 ให้โอกาสฉันสักครั้งนะ(1)

04/03/2024

20

บทที่ 20 ให้โอกาสฉันสักครั้งนะ(1)

04/03/2024

21

บทที่ 21 ตอนพิเศษ คนหลงลูกสาว

04/03/2024

22

บทที่ 22 ตอนพิเศษ หนึ่งชีวิตของฉันเป็นของเธอคนเดียว(1)

04/03/2024

23

บทที่ 23 ตอนพิเศษ หนึ่งชีวิตของฉันเป็นของเธอคนเดียว(2)

04/03/2024