หย่าให้รักร้าวราน

Stumble Love รักสะดุดใจ

กามเทพแสนกลช่างล้อเล่นกับความรักของสามคู่หนุ่มสาว ให้เกิดความรักที่มีทั้งความสุข ทั้งความทุกข์ปะปนกันไป พรหมลิขิต หรือว่า เนื้อคู่ ใครนะที่จะมีด้ายสีแดงผูกกันไว้ หากสองเราเป็นคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันจริงหรือ หลิน สาวน้อยจากเชียงรายผิวขาวเนียนสวย สะอาดสะอ้าน ปากนิด จมูกหน่อย ยิ้มเก่ง ขยันทำงาน และตั้งใจเรียน ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง จะมาเสียเอาตอนสุดท้าย กับชายหนุ่มที่ทั้งหล่อและรวย หลินจะทำอย่างไรต่อไปกับชีวิต จากสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับพี่พีค นายพีระ หรือว่า พี่พีค ซีอีโอหนุ่ม เจ้าของโรงแรมใหญ่กลางกรุง หน้าตาดีหล่อเหลา ฐานะร่ำรวย ร่างกายกำยำ หุ่นกระชากใจ เป็นที่หมายปองของสาว และเขาได้ชื่อเป็นคาสโนว่าตัวพ่อ ถ้าเขาจะคบกับผู้หญิงคนไหน เขาจะให้เวลาเธอแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น ชายหนุ่มผู้ที่ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ความสัมพันธ์นั้นที่มันเกิดขึ้น คือ ความผิดพลาด หรือความตั้งใจกันแน่ ในเมื่อตัวเธอรักเขาเข้าไปแล้ว ความรักที่เกิดขึ้นของหลิน เธอจะทางสมหวังในความรักหรือเปล่า พีคจงใจนอนกับหลิน หญิงสาวที่แสนจะธรรมดา ที่ทำไมดึงดูดใจเขายิ่งนัก เขาคิดยังไง มันเป็นแค่ความใคร่ หรือความต้องการของผู้ชายกันแน่ หรือ เขาแค่อยากชนะผู้หญิง ที่วิ่งหนีเขาก็เท่านั้น เพียงชั่วข้ามคืน สิ่งที่เขาทำ มันจะเปลี่ยนชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งไปตลอดกาล ในเรื่องยังมีอีกหลายคู่ ความรักของแพรวาและกฤษ รักแรกของกันและกัน รวมถึงความรักของพ่อหนุ่มเนื้อหอมเจ้าเสน่ห์อย่างอย่างนายภุชงค์ มาติดตามกันค่ะว่า ผู้หญิงแบบไหนจะกลายมาเป็นเจ้าสาวของพ่อหนุ่มคนนี้ และเธอคนนั้นจะเป็นคนหยุดเขาได้หรือไม่ ขนมผิงกับติ๊ดชึ่ง ทอมกับผู้ชายเนิร์ด พี่คีตากับหญิง รุ่นพี่ที่รักจริงหวังฟัน และคู่เกย์น่ารัก กุ้งเต้นกับตุ๊กตุ่น คู่วายในเรื่อง --------- เขาทำดีกับเธออย่างนี้คนเดียว หรือว่ากับผู้หญิงทุกคนนะ คิดถึงเรื่องแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกหนาวเข้าไปในใจ ‘พี่พีคคงเห็นเราเป็นของเล่นชิ้นใหม่ ของใหม่ เขาคงยังไม่เบื่อ แล้วถ้าเขาเบื่อเราล่ะ ไม่... ฉันจะไม่รอให้เขามาบอกลา หรือทิ้งฉันก่อนแน่ ๆ’ หลินรีบเก็บโต๊ะอาหาร เธอหยิบกระเป๋าถือ รีบเดินออกจากห้องไปทันที ++++++ สปอย “เอ่อ...ก็รู้แล้วลงจากตัวเขาได้ยัง” เธอผลักอกเขาเบา ๆ “ไปอาบน้ำด้วยกันนะ เดี๋ยวเขาอาบให้มี่เอง” เขาชักชวนเธอ เพราะรู้สึกตรงกลางร่างงามฉ่ำแฉะไปหมดแล้ว “มี่รู้ไหมเขามีความสุขที่สุดเลย” บอกเธอด้วยน้ำเสียงดีใจปนปลื้มสุด ๆ “อือ...” เธอยิ้มกลับส่งสายตาหวานให้ “แต่เดี๋ยวเขามีเรื่องจะถาม” ลีโอเอ่ยมาน้ำเสียงจริงจัง จ้องหน้าโดยใช้นิ้วมือของเขายึดใบหน้าเธอให้ตรึงอยู่กับที่ “เรื่องอะไร...” “ทำไมมี่ใส่ถุงยางอนามัยคล่องจัง เขายังไม่ค่อยเป็นเลย” เขาถามน้ำเสียงจับผิด เธอส่ายหน้าหน้าแดงไม่ยอมตอบ “บอกมาเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นเขาจะเอาตัวเองต่อ” พูดพลางขยับอัดแท่งลงร่องแน่น “บ้าเหรอลีโอเดี๋ยวถุงแตก” เธอร้องห้ามบิดตัวหลบปลายจมูกที่ซุกไซ้ลงมา “ไหนบอกมาก่อนเร็ว ๆ” เขาหยัดร่างใช้สองมือคร่อมหน้าเธอไม่ให้ขยับ “แหม...อยู่หอ ไอ้พวกเด็กหอมันไม่มีอะไรทำกัน ก็เลยซื้อมาลองหัดใส่ดูเผื่อได้ใช้” เธอตอบคำถามทำหน้าอาย ๆ “ผู้หญิงสมัยนี้มันจริง ๆ เลย” เขาพูดขึ้นก่อนจะก้มลงจุ๊บไปที่ปากที่กำลังจะเถียง “แต่ก็ได้ใช้เห็นไหม” “ครับที่รัก มีมี่ของลีโอเก่งไปทุกเรื่อง แต่เรื่องบนเตียงเราค่อยมาเรียนรู้พร้อมกันนะ พรุ่งนี้เขาจะหาท่าใหม่ ๆ มาบ้าง ตัวเองจะได้ไม่เบื่อ” พูดส่งเสียงทะเล้นปนทะลึ่ง “บ้า...ลีโอเนี่ย...” ว่าพลางทุบหน้าอกเขาอีกครั้ง “ไปอาบน้ำดีกว่า ดึกแล้วนะพรุ่งนี้ขอบตาเขาจะช้ำ” เธอรีบบอกเขา เพราะเลยเวลานอนมามากโขแล้ว “เขาว่าอย่างอื่นอาจจะช้ำมากกว่าขอบตาอีกนะ” พูดจบก็แกล้งกระแทกลำตัวเบา ๆ “ไอ้ลีโอ ไอ้ลามก...” “มี่เรียกเขาว่า ไอ้...ใช่ไหม ต้องลงโทษสถานเดียว” ลีโอกอดรัดมีมี่แน่น ซุกไซ้จมูกและปลายลิ้นไปทั่ว กว่าสองคนจะได้อาบน้ำนอนก็ใกล้รุ่งเต็มที...ฟ้าเหลืองเลยงานนี้

เล่ห์รักฉบับร้าย

ด้วยคำว่า “เงิน” คำเดียว และฐานะที่ด้อยกว่า ที่ทำให้คนอย่างบุรินทร์ เขาตัดสินพวกเธอว่า เป็นพวกสิบแปดมงกุฎที่กำลังเข้ามาปอกลอกบูรณี พี่สาวของตัวเอง เขาไม่คิดว่า อติคุณ ผู้ชายที่อายุน้อยกว่าจะยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่อายุแก่กว่าเป็นสิบปีได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงแก่กว่าคนนั้น เธอมีเงิน และอรุณวนา เธอผู้เป็นพี่สาวของพี่เขยที่เขาคิดว่าเป็นตัวแสบ เธอจะต้องรับผิดชอบในการกระทำของน้องชาย เพื่อพิสูจน์ว่าความรักแท้นั่นมีอยู่จริง แต่สุดท้ายคนที่พ่ายแพ้ต่อเล่ห์ร้ายของตัวเอง ก็คือตัวเขาเอง และเมื่อถึงเวลานั้น เธอจะให้อภัยและยอมรักว่าเธอรักเขา และพร้อมที่จะใช้ชีวิตไปกับผู้ชายคนนี้ที่ตั้งแง่รังแกและรังเกียจเธอตั้งแต่ต้นหรือไม่

ลุ้นรัก..นายหัว

ผู้เป็นย่าเป็นคนที่มีเซนส์ ท่านรู้อะไรล่วงหน้าเสมอ แทบจะไม่เคยพลาด และครั้งนี้ก็เหมือนกัน เนื้อคู่ที่แท้จริงของหลานชายกำลังจะมา ทำให้ท่านดี๊ด๊ามากกว่าทุกคน เฝ้ารอคอยอย่างใจจดจ่อ แล้วหญิงปริศนาก็โผล่มา มาทำให้หัวใจของเขาต้องปั่นป่วน และปลุกความเป็นชายให้ลุกโชน แต่ไปดูว่า แท้จริงแล้วใครเป็นคนทำให้พระเอกของเราแข็ง อุบ... (ไม่เอา ไม่เล่าสิ ปิดปากตัวเองให้สนิทเลย) ไปติดตามกันได้เลยค่ะ ฝากเรื่องนี้เอาไว้ด้วยนะคะ ++++ บนหนทางแห่งชีวิตรัก เวลาไม่ใช่ตัวกำหนดความมั่นคง แต่เป็นหัวใจรักที่ภักดีต่อกันต่างหาก อดีตที่เคยเลวร้ายของทั้งมณียาและอาคเนย์ คงทำให้เขาและเธอได้นำมาเป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะครองคู่สุขสมใจกันไปตลอดจนหมดลมหายใจ แล้วตายจากกัน โดยที่ทั้งคู่จะไม่หวั่นแม้อุปสรรคใด ๆ ที่จะเกิดมาในวันข้างหน้า ขอเพียงได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในตอนนี้ให้มีความสุขมากที่สุดก็พอ

เจ้าหัวใจนายปิศาจ

ทำไมถึงตั้งชื่อว่า เจ้าหัวใจนายปิศาจ ก็เล่ห์เหลี่ยมของลายไม้ที่ต้องการให้ปวีนุชรักเขา ก็คือ ความหื่นล้วนๆ ชั้นเชิงเรื่องบนเตียงที่เขาชำนาญ เธอเลยบอกว่า เขาคือ ปิศาจที่ร่ายมนต์ทำให้เธอหลงกลให้กับเขาไปแล้วทั้งหัวใจ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุบังเอิญหรือพรหมลิขิต ทำให้ทั้งสองคนโคจรมาใช้ชีวิตสิบสี่วันด้วยกันบนเรือสำราญในท้องทะเลอ่าวไทย เป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองได้อยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง กิน นอน ได้รู้จัก และเรียนรู้ที่จะรักกัน ฝ่ายหนึ่งหวังว่าจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่อีกฝ่ายหนึ่งกลัวความเจ็บปวดและการจากลา เธอคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเขาด้วยประการทั้งปวง จึงหนีเขาสุดชีวิต หนีไปเพื่อที่จะเก็บเขาเอาไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุด แต่เธอก็หวังว่าเขาจะตามหา ความเจ็บปวดจึงเกิดขึ้น เขาจะตามหาเธอไหม ถ้าตามหาแล้วเจอเขาจะทำยังไงต่อไป จริงๆ ความรักไม่ได้อยู่ที่ระยะเวลา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ ชนชั้น การศึกษา ฐานะว่ารวยแค่ไหน หรือเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย ความรักคือการที่คนสองคนหัวใจตรงกันต่างหาก และวันนี้หากเลือกได้ คุณจะยินดีอยู่กับเขาไหม ถ้าเขาบอกว่ารักคุณสุดหัวใจ และอยากดูแลคุณไปตลอดชีวิต

รอยบาปหนามหัวใจ

แม่ผัวกับลูกสะใภ้ ที่หมายเอากันถึงตาย สถานการณ์ที่สร้างขึ้นเพื่อพรากคนที่รักกันให้ตายจาก อุบัติเหตุเรือแตกแต่คนยังไม่ถึงคราวไม่ถึงเวลาไป พันสิตาจึงรอดโดยการได้รับความช่วยเหลือจากเขม ครองอำมาตย์ หนุ่มชาวเลที่ออกเรือไปหาปลา แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด คือ ความทรงจำของเธอหายไป ชีวิตที่ไม่มีใครเหลืออยู่อีกแล้ว เธอจึงตัดสินใจมอบชีวิตให้ชายแปลกหน้าผู้นั้นดูแล คีรีต้องอยู่กับคืนวันที่สูญเสียเมียรัก ทิ้งลูกน้อย เด็กชายขุนเขาวัยสามขวบไว้ให้ดูต่างหน้า สาวน้อยญาดาอาสาดามหัวใจด้วยการหนุนนำ และวางแผนของมารดาของเขา สุดท้ายชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป วันเวลาผ่านไปยี่สิบกว่าปี สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้น เมื่อลูกของสองครอบครัวมารักกัน เรื่องราวจะจบลงเช่นไร ความสุขจะบังเกิดหรือไม่ แล้วคุณหญิงแก้วกัลยาจะได้รบผลกรรมที่นางได้ก่อเอาไว้หรือไม่ มาเอาใจช่วย และลุ้นไปด้วยกันค่ะ +++++ ท้องทะเลสีเขียวมรกตรับกับแสงส่องจากดวงอาทิตย์ สะท้อนเป็นเงาสวยงามยามพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า สองสามีภรรยานั่งกอดกันอยู่ในเรือหางยาวลำใหญ่ที่ดีที่สุดในกระบี่ ณ ขณะนี้ “สวยมากๆ นะคะ” เธอเอนหลัง เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของสามี และหันกลับไปมองดวงอาทิตย์ดวงกลมโตเหมือนไข่แดง ที่กำลังเคลื่อนตัวลงต่ำจะตกลงไปบนพื้นน้ำ “สวย... ตาลจ๋า... พี่มีความสุขมากๆ เลยจ้ะ” “ตาลก็เหมือนกันค่ะ” เขากระชับอ้อมกอดรอบตัวเมียรักไว้แน่นความสุขที่จะต้องจดจำไปตลอดชีวิตนับตั้งแต่วันนี้ “เฮ้ย... ระวัง...!!!” เปรี๊ยะ... โครม... ตูม... เสียงสิ่งของที่วิ่งมาอย่างเร็ว ชนเข้ากับเรือหางยาวของคีรีและพันสิตา ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว สิ่งที่มากระทบมันใหญ่กว่าเรือลำ ที่ทั้งสองนั่งอยู่นั้น เรือสปีดโบตลำใหญ่ชนเข้ากับท้ายเรือเหมือนจงใจ ร่างของนายท้ายคนขับเรือกระเด็นตกไปไกล เรือหางยาวนั้นแตกหักขาดครึ่งลงไปในทันที สองร่างที่กำลังก่ายกอดชมความงามของบรรยากาศยามเย็นนั้น แยกหลุดออกจากกันทันที “ตาล...” คีรีเรียกชื่อของภรรยาดังลั่น ปัง!!! และเสียงปืนก็ดังสนั่นลั่นไปทั้งทะเล

ร้อนหัวใจเจ้าสาววัยกระเตาะ

ความรักต่างวัยของอาโหน่งกับหนูครีม ที่ได้ลงเอยกันด้วยเรื่องบังเอิญ เหมือนอุบัติเหตุรักที่ไม่อยากให้เกิด ลึกๆ ในความรู้สึกของหนูครีมแอบปลื้มผู้ชายที่ดูอบอุ่น หล่อ สมาร์ต แบบอาโหน่งอยู่แล้ว แต่การแต่งงานแบบคลุมถุงชนของสองปู่ ที่อยากเห็นหลานของตัวเองเป็นฝั่งเป็นฝา อยากให้ได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน หนูครีมได้มาเป็นเจ้าสาวแทนเค้กพี่สาวของเธอที่หนีตามคนรักไป เรื่องราวของหัวใจที่ไม่อาจจะห้ามได้ มาติดตามเป็นกำลังใจให้กับหนุ่มใหญ่ กับสาววัยกระเตาะกันค่ะ คำโปรย “รู้ไหมว่าการแต่งงานคืออะไร มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่ครีมหรือใครจะมาล้อเล่นกับอานะ แล้วครีมรู้ไหม ถ้าครีมเป็นเมียของอา ครีมต้องทำยังไงบ้าง” เขาถามเธอตรงๆ ชิดใบหน้าจนเกือบชน เด็กสาวได้แต่ก้มหน้างุดๆ แต่มันก็แทบจะแนบสนิทกับใบหน้าของเขา “ครีมเข้าใจความหมายที่อาโหน่งกำลังพูดถึงไหม ฮึ...” เขาถามอีกครั้ง พัสกรโกรธที่เธอไม่ตอบคำถามของเขา “ครีมพร้อมไหมที่จะเป็นเมียอา” *** บทรักแซบเด้อ ขอบอก ***

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

เธอคนนั้นกลับมา แต่ฉันไม่ใช่คนเดิมแล้ว

ในระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกัน เนี่ยเหยียนเซินจู่ๆ ก็เสนอขอหย่า เขาพูดว่า "เธอกลับมาแล้ว เราหย่ากันเถอะ คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย" ชีวิตการแต่งงานสองปีสู้อีกคนที่หันหลังกลับมาไม่ได้ ตามอย่างที่คนเขาว่ากัน "คนรักเก่าแค่ร้องไห้สักหน่อย คนรักปัจจุบันก็ย่อมแพ้แน่นอน" เหยียนซีไม่ได้โวยวายอะไร เลือกที่จะตอบตกลงและเสนอเงื่อนไขว่า "ฉันต้องการรถซูเปอร์คาร์ที่แพงที่สุดของคุณ" "ได้" "วิลล่าสุดหรูชานเมือง" "ตกลง" "กำไรหลายพันล้านที่หามาในช่วงสองปีนี้ แบ่งคนละครึ่ง" "อะไรนะ"

ขอปฏิเสธได้ไหม

ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"

ทาสรัก ท่านอ๋องอำมหิต

แค่ทะลุมิติมาในโลกยุคโบราณก็นับว่าแย่มากพอแล้ว แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เธอต้องมาแต่งงานกับท่านอ๋องที่ขึ้นชื่อว่าอำมหิตมากที่สุดในเมืองหลวง แล้วจางอวิ๋นซีจะเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของท่านอ๋องจอมโฉดได้อย่างไร

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”

ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น

“เหล่ากง..” หญิงสาวยกมือปิดหน้าอก ชันเข่าขึ้นซ่อนสิ่งที่บ่งบอกความเป็นสตรี ตะแคงตัวหนีสายตาหยาดเยิ้มของเขา “สายตาของท่านทำซินเอ๋อร์ขัดเขินแทบขาดใจแล้ว” “เช่นนั้นเหล่ากงให้มองคืนบ้าง” เขาดึงนางมาสู้สายตา “ซินเอ๋อร์ไม่กล้าหรอก” นางเผลอมองไปแล้ว แม้จะเห็นความใหญ่โตของมันแค่ครึ่งลมหายใจ แต่ก็ทำให้นางตกใจจนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว