เมื่อพี่ชายเธอมาแย่งเอาคนรักของเขาไป เขาจะทำยังไงให้ความแค้นที่ฝั่งแน่นในคลายลง แต่การกระทำที่อยากจะกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง กลับกลายมาเป็นพันธนาการที่ผูกมัดตัวเขา และหัวใจของเขาเอาไว้กับเธอตลอดไป คำโปรย ------- "ไอ้สิ่งที่พี่ของเธอทำ มันโคตรจะทุเรศเลย เธอรู้ไหม มันมาปล้นเอาความรักของนิ้งไปจากฉันแท้ๆ มันปล้นเอาไป หัวใจของนิ้งต้องเป็นของฉันสิ" “ไม่จริง คุณมันดื้อด้าน อยู่แต่ในความมืดมนแบบนี้ไง ไม่มองเห็นความรู้สึกของใครบ้างเหรอ ถ้าพี่นิ้งเขารักคุณ เขาจะปฏิเสธคุณทำไม” คำตอบช่างย้ำชัด วิษรุจโกรธมากๆ ที่เด็กสาวพูดแทงใจดำ "คุณก็หารักใหม่ได้นี่คะ คุณทั้งหล่อทั้งดูดี" เธอเถียงเขาข้างๆ คูๆ และอยากจะพูดให้เขามีสติมากขึ้น บางทีวิษรุจอาจจะคิดได้ "กับใครฮึ แม่สาวน้อย" เขาจ้องสบตากับเด็กสาว ก้มลงมาหายใจรดใบหน้าที่เงยขึ้นมองหน้าเขา "กับเธอหรือ หึ..." เสียงหัวเราะเย็นๆ สายตาที่มุ่งร้าย มองเธอแบบโลมเลีย เธอสะดุ้ง เขาเดินมาใกล้จนชิด สองมือของวิษรุจถูกยกขึ้นมากั้นร่างกายเล็กๆ ของเด็กสาวเอาไว้ สายตาที่มองเธอเหมือนกระหายใคร่รัก อยากแกล้งเด็กที่ไม่รู้เด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เธอบังอาจมาสอนเขาได้ยังไง ให้เขาทำแบบนั้นแบบนี้ เขาชิดใบหน้าก้มต่ำลงมาเรื่อยๆ และหายใจพ่นแรงๆ ลมที่ออกมาเต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์ ดูเหมือนเขาจงใจเป่าลมหายใจนั้นไปทั่วใบหน้าและลำคอขาวๆ "คุณจะทำอะไร” เธอนึกขยาด ตอนนี้ภายใต้หน้าอกข้างในนี้มันสั่นไหวเต้นแรงโครมครามไปหมดแล้ว "ทำอะไรเหรอ แม่หนูน้อย อย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า มาเสนอตัวซะขนาดนี้" เขาพูดชัดเจน ++++++++++++++++++++++++++
“ไอ้รุจ มึงจะเอายังไงกับชีวิต งานก็ไม่ไปทำ แล้วมาดื่มเหล้า เมามายเป็นวัน ๆ แบบนี้นะ” อาทิตย์เดินเข้ามาในบ้านของวิษรุจพร้อมกับคำบ่น
“มึงมานั่งดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“โอ๊ย ไม่เอาหรอก” ปากปฏิเสธ แต่มือก็ไล่เก็บเอาข้าวของเครื่องใช้ของวิษรุจที่ตกอยู่เกลื่อนขึ้นไปพาดไว้บนเก้าอี้ แล้วยกจานชามที่สกปรกเอาไปล้างให้ หลังจากนั้น อาทิตย์ก็กลับมาดึงตัวของวิษรุจเพื่อให้เขาไปอาบน้ำ
“หยุดดื่ม กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้ ไอ้รุจคนเก่งของกูหายไปไหนวะ” เพื่อนรักมองหน้า
“ใคร ๆ ก็อกหักกันได้ แต่มึงจะยอมเป็นไอ้ขี้แพ้มานั่งซมซานอยู่ตรงนี้ไม่ได้ กูขอประกาศให้มึงเลิกเป็นทาสหัวใจของยายนิ้งตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
“ดะ เดี๋ยวก่อน ไอ้อาทิตย์มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู แล้วมึงจะเอาเหล้าของกูไปไหน”
อาทิตย์เดินถือขวดเหล้าที่เหลือตรงไปนอกชายคาบ้าน ก่อนจะเทมันลงไปกับพื้นดินตรงนั้น
“ไอ้เชี่ย...มึงอย่านะไอ้ทิตย์”
อาทิตย์ยกนิ้วชี้หน้า
“ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ละก็ให้ลุกไปอาบน้ำ แล้วไปนอนซะ”
"เออ... ก็ได้วะ” เขาไม่สบอารมณ์ และตอนนี้ก็ยอมรับว่าเมามาก ๆ
วิษรุจเดินตุปัดตุเป๋เข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะทิ้งทั้งตัวลงไปนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงโดยไม่ไปอาบน้ำตามคำสั่งของเพื่อน
“ฮัลโหลนิ้ง นี่พี่เอง”
(“พี่อาทิตย์ พี่รุจเป็นยังไงบ้างคะ”)
“เฮ้อ...” เขาถอนหายใจยาว
"แผลทางกายเริ่มหายดีแล้ว แต่แผลที่อยู่กลางใจน่าจะยังอีกนาน แต่นิ้งไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ พี่จะดูแลไอ้รุจมันให้เอง อาจจะหายช้าหน่อย แต่มันคงจะดีขึ้นในเร็ววันนี้”
(“นิ้ง... เอ่อ... นิ้ง...”)
กุหลาบแก้วไม่รู้จะพูดอย่างไรเหมือนกัน ตอนนี้ถ้าเธอพูดอะไรออกไปก็คงเหมือนกับคนแก้ตัว
"ไม่ต้องคิดมากหรอกนิ้ง พี่เข้าใจ คนไม่ได้รัก ทำยังไงมันก็รักยาก แล้วเรื่องที่นิ้งแต่งงานเงียบ ๆ และจดทะเบียนเป็นเรื่องจริงใช่ไหม”
(“ค่ะ”) ช่างเป็นคำตอบที่ชัดเจนและหนักแน่นเหลือเกิน
“พี่ขออวยพรให้ชีวิตคู่ของนิ้งมีความสุข รักกันยืนยาวนะ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร”
(“ขอบคุณพี่อาทิตย์มากค่ะ ยังไงนิ้งขอฝากพี่รุจด้วยนะคะ บอกพี่รุจด้วย นิ้งยังรอให้พี่รุจกลับมาช่วยนิ้งทำงานเหมือนเดิม และนิ้งมีเรื่องงานที่จะปรึกษาพี่รุจมากมายเหลือเกินค่ะ”)
คนต้นสายมองเข้าไปในห้องนอนของเพื่อน
“พี่จะพยายามนะนิ้ง ให้เวลาไอ้รุจมันทำใจสักหน่อยแล้วกัน”
(“ขอบคุณค่ะพี่อาทิตย์”)
“รุจ กูเข้าใจมึงว่ะรุจ รักเขาข้างเดียวเหมือนข้าวเหนียวนึ่ง มันติดมือนุงนังไปหมด สู้โว้ยเพื่อน” อาทิตย์พูดกับเพื่อน ทั้ง ๆ ที่วิษรุจนอนหลับไปแล้วเพราะความเมา
“เย้ สอบเสร็จแล้ว” เสียงอึกทึกดังไปทั้งตึก
"จะไปไหนยายรุ้ง”
"ฉันก็จะรีบกลับบ้านน่ะสิ วันนี้จะได้ไปเที่ยว กทม.”
“ผับใหม่ที่เปิดในเมืองน่ะหรือ” เพื่อน ๆ หมายถึงชื่อผับที่เปิดใหม่
“เปล่าจะไปกรุงเทพฯ”
“เฮ้อ... อิจฉาจัง ได้ข่าวพี่ชายแกแต่งงานกับเซเลบชื่อดังหรือ”
ทอรุ้งขยิบตาให้ ก่อนจะเดินไป
“อ้าว รุ้ง ไหนแกว่าจะไปกินเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับพวกเราไง” เพื่อน ๆ ตะโกนตามหลัง
“ไม่เอาแล้ว ยกยอดไปรวมกับเทอมหน้าก็แล้วกันนะ”
“ยายรุ้ง” เพื่อน ๆ ได้แต่ตะโกนตามหลัง เด็กสาวที่เดินแกมวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
บนรถที่กำลังแล่นบนถนนมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ
“พี่ต๊ะโทร. มาบอกว่าแม่ดีขึ้น ตอนนี้รับแม่ออกมาอยู่ที่บ้านแล้ว”
"ดีใจด้วยนะโต ก็ฉันบอกนายแล้วไง ว่าแม่นายต้องหาย” กฤตนันท์ยิ้มกว้าง แม่จะต้องดีขึ้น ๆ มากไปกว่านี้อีก
“เออ... แล้วเธอหอบกระเป๋าใบหนาใหญ่มาซะขนาดนั้น จะไปไหนอีก”
“นายไม่รู้อะไร ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินจะไปหาพ่อกับแม่ที่เชียงใหม่ละ”
"อิจฉาเนอะ”
“นายก็ตามไปสิ ไปเล่นสงกรานต์ด้วยกันที่นั่น สนุกมาก” สีหน้าเธอเบิกบานเป็นที่สุด
"ถ้าแม่ดีขึ้นนะ แล้วฉันจะลองขอพี่ต๊ะดู”
“ฉันสัญญานะว่าจะพานายเที่ยวตระเวนให้รอบเมืองเชียงใหม่เลย”
“พูดแล้วนะ”
“เออสิ รับปากแล้ว คนอย่างฉันรับผิดชอบคำพูดเสมอ”
ทอรุ้งหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ข้อความที่เธอส่งให้วิษรุจเป็นร้อย ๆ เขาเปิดอ่าน แต่ไม่ตอบเธอแม้แต่ประโยคเดียว
คนใจร้าย คนอุตส่าห์เป็นห่วง ชิ...
อย่าให้เจอนะ จะ...
แค่คิดสาวน้อยก็หน้าแดง เธอคิดถึงและเป็นห่วงวิษรุจมากขนาดนี้เลยหรือ
"เป็นอะไร ทำไมนั่งหน้าแดง" กฤตนันท์ถาม
"เปล่า" เด็กสาวทำเสียงสูง
"ทำตัวประหลาด สงสัยมีแฟนอะดิ"
"ก็มันคนน่ารักนะแก มันก็ต้องมีคนมาจีบบ้าง" ทอรุ้งโม้
"จริงเหรอ ขี้โม้นะเราเนี่ย" เด็กหนุ่มขยี้หัวของเธอแรง ๆ
"โอ๊ย นายนี่จริง ๆ เลย หัวฉันยุ่งหมดแล้ว" เธอทำหน้างอน
"หัวยุ่งยังไงก็น่ารัก"
"นายโต นี่นายจะจีบฉันเหรอ"
"โห... ยายเว่อร์ใครจะจีบเธอ ฝันอยู่หรือเปล่า ตื่นได้แล้ว สเปกของฉันต้องเป็นสาวหน้าหวาน ปากนิด จมูกหน่อย"
"หื้อ... ที่นายกำลังพูดถึงเนี่ย มันตัวฉันชัด"
"เหอะ ๆ แม่คนหลงตัวเอง" สายตาหยัน ๆ มีแววหยอกล้อเล่น
"นี่นายจำผู้ชายตัวโตคนนั้นได้ไหม คุณวิษรุจนะ"
"จำได้ ทำไมเหรอ"
"จะว่าไป เขาก็น่าสงสารนะ"
"แล้วไง หรือเธอจะอาสาดามหัวใจของเขาให้" กฤตนันท์จ้องหน้า
"ใครว่า"
เขาเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากของเธอเบา ๆ
"เธอกับเขามันคนละรุ่นกัน ระวังตัวเหอะ โดนหลอกฟันไม่รู้ด้วย ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง หรือเข้าไปใกล้ผู้ชายคนนั้นนะ ฉันขอเตือน"
"เอ๊ะ นี่นายเป็นคนยังไงกันแน่ ที่นายพูดเมื่อกี้ดูถูกกันชัด ๆ"
"ก็เพราะฉันรู้นิสัยของเธอไง ยายใจอ่อน นิสัยขี้สงสาร และเห็นใจคนแบบนี้แหละที่มักจะตกเป็นเหยื่อ"
"หน้าฉันดูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ ชิ... ยังไงฉันก็เรียนเก่งกว่านายละกัน"
กฤตนันท์หัวเราะ
"เตือนเนี่ยก็เพราะรักหรอก"
บทที่ 1 No.1
15/08/2024
บทที่ 2 No.2
15/08/2024
บทที่ 3 No.3
15/08/2024
บทที่ 4 No.4
15/08/2024
บทที่ 5 No.5
15/08/2024
บทที่ 6 No.6
13/08/2024
บทที่ 7 No.7
13/08/2024
บทที่ 8 No.8
13/08/2024
บทที่ 9 No.9
13/08/2024
บทที่ 10 No.10
13/08/2024
บทที่ 11 No.11
13/08/2024
บทที่ 12 No.12
13/08/2024
บทที่ 13 No.13
13/08/2024
บทที่ 14 No.14
13/08/2024
บทที่ 15 No.15
13/08/2024
บทที่ 16 No.16
13/08/2024
บทที่ 17 No.17
13/08/2024
บทที่ 18 No.18
13/08/2024
บทที่ 19 No.19
13/08/2024
บทที่ 20 No.20
13/08/2024
บทที่ 21 No.21
13/08/2024
บทที่ 22 No.22
13/08/2024
บทที่ 23 No.23
13/08/2024
บทที่ 24 No.24
13/08/2024
บทที่ 25 No.25
13/08/2024
บทที่ 26 No.26
13/08/2024
บทที่ 27 No.27
13/08/2024
บทที่ 28 No.28
13/08/2024
บทที่ 29 No.29
13/08/2024
บทที่ 30 No.30
13/08/2024
บทที่ 31 No.31
13/08/2024
บทที่ 32 No.32
13/08/2024
บทที่ 33 No.33
13/08/2024
บทที่ 34 No.34
13/08/2024
บทที่ 35 No.35
13/08/2024
บทที่ 36 No.36
13/08/2024
บทที่ 37 No.37
13/08/2024
บทที่ 38 No.38
13/08/2024
บทที่ 39 No.39
13/08/2024
บทที่ 40 เข้าหอ
13/08/2024
หนังสืออื่นๆ ของ คุณธิดา
ข้อมูลเพิ่มเติม