ฝากเมียไว้กับเพื่อน

"อืออ พอแล้วนะคะหนูง่วง"เสียงแหบพร่าของหญิงสาวร่างเล็กที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเอ่ยบอกคนตัวใหญ่ที่กำลังขยับมือคืบคลานไปตามเรือนร่างของเธอ

"คืนก่อนทำไรไม่ได้นอนเหรอครับ"

"ทำรายงานส่งอาจารย์ค่ะ"ตอบเสียงงัวเงีย เปลือกตาปิดสนิท"ห้ามรังแกตอนหนูหลับนะคะ หนูง่วงมาก"เอ่ยบอกก่อนจะกระชับผ้าห่มให้แน่นกว่าเดิม

"โอเค พี่ไม่กวนแล้วครับหนูหลับเลย"

"แล้วไม่มานอนกับหนูเหรอคะ"

"เดี๋ยวเพื่อนพี่มานั่งดื่มที่นี่ พี่นั่งอยู่กับเพื่อนข้างล่างนะครับ"

"ห้ามหนีไปไหนนะคะ"

"ครับผม"พูดจบก็โน้มตัวลงไปหอมแก้มนุ่ม"หนูใส่เสื้อผ้าไหมเดี๋ยวพี่ใส่ให้"เพราะเพิ่งเสร็จกิจบนเตียงไปและเธอก็ไม่ได้ลุกออกจากที่นอนขอเขาหลับก่อนนี่แหละ

"ใส่กางเกงในตัวเดียว"

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงชั้นในสีเนื้อออกมาพร้อมกับหยิบทิชชูเปียกติดมือมาด้วย

ดึงผ้าห่มจากช่วงขาขึ้นไปกองไว้ที่เอว จับเรียวขาขาวแหกออกแล้วใช้ทิชชู่เปียกทำความสะอาดจุดนั้นให้แฟนสาวแม้ก่อนหน้านี้จะใช้ทิชชู่ธรรมดาเช็ดไปแล้วแต่เพราะเธอไม่ยอมลุกไปล้างจึงคิดว่าน่าจะเหนียวกว่าจะตื่น

"เรียบร้อย ตื่นแล้วไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

"ค่ะ..."ตอบเสียงแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ดินแดนจึงดึงผ้าห่มลงมาคลุมให้ ปรับแอร์แล้วก็้เดินออกจากห้องลงไปยังชั้นล่างของบ้าน

บ้านของเขามีสมาชิกทั้งหมดเพียงสี่คน เขาเจ้าของบ้าน ขนมแฟนสาว คู่สามีภรรยาแม่บ้านคนสวนที่คอยดูแลความสะอาดของบ้านเพียงแค่นั้น

"แหมะ ลงมาเหมือนรู้ว่าพวกกูมา"ทันทีที่เดินลงมาข้างล่างก็พบกับกลุ่มหนู่มๆ สองสามคนที่เดินเข้ามาพอดี เขาไหวไหล่ให้แล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมแก้วกับถังน้ำแข็ง

"มีกับแกล้มปะ"เอ่ยถามเพื่อนๆ เคนชี้ไปยังถุงกับแกล้มอย่างแคปหมู ลาบ น้ำตก เขาพยักหน้ารับแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อหยิบจานชามและช้อน

"เมียมึงอ่ะ"

"หลับ"

"ทุ่มกว่าๆ เนี่ยนะ"

"หนักไปหน่อย เพลียมั้ง"ตอบแล้วนั่งลงบนพื้นที่นั่งกันล้อมเป็นวง เทกับแกล้มใส่จานเหลือเพียงบะหมี่เกี๊ยวที่ไม่ได้แกะเพราะเก็บไว้ให้แฟนสาวที่ตื่นมาก็น่าจะหิวเลยสั่งให้เพื่อนซื้อมาให้

"ตั้งแต่เย็นเลยเหรอ?"ภูผาเลิกคิ่วถามซึ่งดินแดนก็พยักหน้ารับ ตวัดสายตามองไปทางพายุที่นั่งอยู่บนโซฟาจนคนถูกมองต้องเดินมานั่งร่วมวงด้วย

"ตั้งแต่บ่าย"แล้วจึงตอบภูผาไป เพื่อนๆ ที่ได้ยินก็ได้แต่มองหน้ากันลอบกลืนน้ำลายลงคอ ดินแดนเป็นผู้ชายที่มีเซ็กซ์จัดเรื่องนี้ทุกคนในกลุ่มรู้ดี

"หอยน้องช้ำไปหมดแล้วมั้ง ห้าปีนี่มีแบบที่เอาเป็นเวลามั้ยวะ"

"ปกติก็เอาเป็นเวลานะ"

"ตอแหลครับเพื่อน"

"เวลาที่กูอยาก ยังพูดไม่จบครับ"มีเมียไม่เอาเมียมันก็แปลกมั้ย ทำงานส่งเสียให้เรียนขอแค่นอนให้เอาแค่นี้เป็นค่าตอบแทนก็ยังดีนี่นา

"กูล่ะสงสารเมียมึง"พายุว่าพลางส่ายหัวให้ ยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่ม

"สงสารหรืออยากแดกเมียกู"

"หึ!"

"พวกมึงนี่เจอกันจ้องจะกัดกันทุกที"เคนส่ายหัวเบาๆ ยกแก้วเหล้าที่ดินแดนชงให้กระดกดื่ม ตักกับแกล้มทานไปพร้อมหาเรื่องคุยกันไปเรื่อยๆ จากเวลาทุ่มครึ่งก็หมุนไปจนสามทุ่มกว่าๆ

"เมามั้ย?"พายุถามสองหนุ่มเพื่อนรักอย่างภูผากับเคนที่นั่งกอดคอกันอยู่ ที่จริงไม่ต้องถามก็เดาได้ว่าเมาไม่เมา หากไม่เมาก็ไม่มีทางที่สองคนนั้นจะมานั่งกอดคอกันแบบนี้หรอก

"มึนๆ ยังไม่มาวว้อยยย~"

"ไม่เมาก็ไม่เมาครับเพื่อน"

"ถ้าไม่ไหวก็ไปนอนห้องนู้นนะ ห้องประจำพวกมึงอ่ะ"ดินแดนชี้นิ้วไปทางห้องนอนชั้นล่างที่มีไว้ให้เพื่อนขี้เมาโดยเฉพาะ จะพยุงขึ้นชั้นบนก็ขี้เกียจจะให้พวกมันเดินเองก็กลัวจะตกบันไดตายก่อนเลยยกห้องด้านล่างให้พวกมัน มีเตียงที่นอนหมอนผ้าห่มครบครัน

"มึงล่ะเมามั้ย"หันไปถามพายุต่อ

"ไม่ มึนๆ เหมือนกัน"

"ค้างนี่?"

"ห้องมึงได้มั้ย?"คำถามของพายุทำให้ดินแดนกระตุกยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ หยัดกายลุกขึ้นเก็บจานกับแกล้มกับขวดและแก้วเหล้าไปไว้ในครัว จากนั้นก็เดินไปปิดประตูบ้าน