วาฬ 56

ก๊อกก๊อก!

“เบ๊บ เบ๊บบี้ครับเปิดประตูให้พี่หน่อยครับ” เสียงเคาะประตูพร้อมเสียงเรียกจากหน้าห้องทำให้เด็กสาวที่กำลังนอนดูซีรีย์อย่างสนุกนั้นต้องกดหยุดมันไว้ก่อนจะลุกเดินไปเปิดประตูห้อง

“ว่าไงคะ พี่บอนซ์มาขัดจังหวะหนูดูซีรีย์อีกแล้วนะคะ”

“ขอโทษครับ พอดีพี่ซื้อขนมครกมาฝากลงไปกินก่อน กำลังร้อนๆ”

“ไปไหนมาเหรอคะ” เดินไปปิดซีรีย์ หยิบโทรศัพท์แล้วเดินตามพี่ชายลงไปชั้นล่าง “พ่อกับแม่ก็ไม่อยู่หรอกเหรอ?” พึมพำเบาๆเมื่อภายใบ้านเงียบสงัด

“ท่านไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ บอกว่าขี้เกียจบอกเราเดี๋ยวจะร้องขอตามไปด้วย”

“ไม่อยากให้ลูกสาวไปเที่ยวด้วยสินะ”

“หนูไปเที่ยวทีไร กลายไปเป็นภาระพวกเขาทุกครั้ง”

“พูดงี้ แล้วสรุปพี่บอนซ์ไปไหนมาคะ?” เอ่ยถามต่อ เมื่อยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ก้าวขาเดินไปนั่งบนโซฟาผ้ากำมะหยี่สีชมพูอ่อน หยิบขนมครกขึ้นมาเป่าแล้วนำเข้าปาก

“ไปหาเด็กมาครับ” นั่งตรงข้ามน้องสาว เอ่ยบอกไม่เต็มเสียงมากนัก

“แฟน?”

“แค่คุยๆ กันอยู่น่ะ”

“พ่อกับแม่รู้หรือเปล่าคะ”

“ยังไม่ได้บอก แค่คุยยังไม่ได้คบไง”

“ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ”

“ทำไมครับ”

“ยังไงก็ไม่ได้คบ” พูดจบก็ยกมือเล็กๆ ขึ้นมาปิดปากหัวเราะคิกคักราวกับเป็นเรื่องตลก ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่น่าเครียดสำหรับพี่ชายอย่างบอนซ์

“พูดแบบนี้มันน่าตีปากนักนะ”

“ล้อเล่นค่ะ แล้วเป็นใครหนูรู้จักไหมคะ”

“ไว้ได้คบค่อยบอกได้ไหมครับ?”

“ได้สิคะ” เพราะพี่ชายไม่ค่อยสมหวังในความรัก เมื่อก่อนคุยกับใครก็มาบอกพ่อแม่มาเล่าให้เธอฟังว่าผู้หญิงดีแบบนี้แบบนั้นผ่านไปไม่กี่วันก็เลิกเพราะผู้หญิงที่แสนดีคนนั้นไปมีคนอื่น และเป็นแบบนั้นอยู่หลายครั้งจนพักหลังมานี้พี่ชายไม่ค่อยบอกว่าคุยกับใครอยู่ ตอนนี้เองก็เช่นกัน

“อืม ฝนก็ตกแล้วด้วยสิ”

“ทำไมคะ” มองออกไปนอกบ้าน ประตูยังเปิดไว้ มีฝนกระหน่ำตกลงมา ตกตั้งแต่ช่วงสายๆ จนตอนนี้ทุ่มกว่าๆ แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด วันนี้เธอไม่ได้ไปไหนจึงขลุกอยู่ในห้องทั้งวันเลย ขนาดพ่อกับแม่หนีไปเที่ยวกันยังไม่รู้อ่ะ

“พี่ว่าจะมาอาบน้ำน่ะ”

“จะไปนอนบ้านเด็กเหรอคะ”

“ใช่ แต่ว่า...เบ๊บอยู่คนเดียวได้ไหมครับ” นัดสาวไว้ตั้งแต่สองวันก่อนแล้วว่าวันนี้จะไปนอนด้วย ทว่าวันนี้จู่ๆ คุณพ่อสุดหล่อกับคุณแม่สุดสวยก็หนีไปเที่ยวอย่างไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า

ใจนึงก็อยากทิ้งน้องไปหาสาว อีกใจก็อยากเทสาวเพื่ออยู่เป็นเพื่อนน้อง