เลขาคุณมาเฟีย
5.0
ความคิดเห็น
2.4K
ชม
35
บท

รติรสมาสมัครงานเป็นแม่บ้านในบริษัทที่แม่ตัวเคยทำงานและหายตัวไป แต่ทุกอย่างผิดแผนเมื่อถูกดึงไปทำงานเป็นเลขาของประธานคนใหม่ นอกจากจะเป็นเลขาแล้วยังพ่วงด้วยตำแหน่งพาร์ทเนอร์บนเตียงอีกด้วย ***************** "คุณไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตแล้วคิดเหรอคะว่าโรส กับครอบครัวมีความสุข พวกเราพยายามตามหาแม่ แต่ก็ติดต่อแม่ไม่ได้เลยมันทรมานมากๆ"

บทที่ 1 ขอไปหาประสบการณ์

รติรสหรือโรสหญิงสาววัย 22 ปีกำลังเก็บกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เพราะบริษัทที่เธอสมัครงานไว้ตอบรับและให้เธอไปเริ่มงานในสัปดาห์หน้าหญิงสาวต้องลงไปกรุงเทพก่อนหนึ่งสัปดาห์เพื่อหาที่พักและระหว่างนี้ก็จะไปอาศัยอยู่กับเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกัน

“ป้าไม่เข้าใจเลยทำไมหนูจะต้องไปทำงานไกลถึงกรุงเทพล่ะลูก เชียงใหม่บ้านเราก็มีบริษัทตั้งเยอะตั้งแยะหนูไม่คิดจะสนใจทำบ้างเหรอ”

“ก็ที่นู่นให้เงินเดือนมากกว่านี้ค่ะป้าวรรณ แล้วที่นี่ก็มีคนรู้จักป้าวรรณกับลุงเรืองแล้วไหนจะพี่ฤทธิ์อีก ไปทางไหนก็มีแค่คนรู้จักหนูว่าพวกเขาก็คงรับหนูเข้าทำงานเพราะเกรงใจแน่ๆ”

“เงินเดือนมากกว่าก็จริงแต่ค่าครองชีพก็สูงนะลูกแล้วไหนจะต้องเสียค่าที่พักอีกถ้าอยู่ที่นี่หนูไม่ต้องเสียค่าที่พักค่าอาหารก็ไม่ต้องเสียเลยนะโรส”

“แต่หนูว่าที่นู่นมันโอกาสดีกว่านะคะป้า หนูจะใช้จ่ายอย่างประหยัดรับรองว่ามีเงินเหลือเก็บแน่ๆ”

“นี่ป้าจะเปลี่ยนใจหนูไม่ได้จริงๆ ใช่ไหม”

“หนูขอไปหาประสบการณ์เยอะๆ ก่อนนะคะถ้าเบื่อแล้วจะกลับมาช่วยงานลุงกับป้าที่สวน”

“ที่ป้าไม่อยากให้หนูไปเพราะป้ากลัวว่าหนูไปทำงานที่กรุงเทพแล้วจะหายไปเหมือนแม่”

“หนูไม่หายไปหรอกค่ะป้า หนูจะพยายามติดต่อป้าตลอดรับรองว่าไม่หายไปแน่ค่ะ” หญิงสาวรีบโน้มน้าวจิตใจป้าวรรณา

“แต่ป้าก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอกค่ะป้าหนูเอาตัวเองรอดได้ค่ะ”

“หนูจะไปอยู่กับเพื่อนชื่ออะไรนะ มีเบอร์โทรศัพท์ของเขาไหมป้าอยากจะขอไว้หน่อยเผื่อว่ามีธุระฉุกเฉินแล้วติดต่อหนูไม่ได้ได้” วรรณาเป็นห่วงมากเพราะไม่เคยห่างจากรติรสนานๆ เลย

“ค่ะเดี๋ยวหนูเอาเบอร์ให้นะคะ เพื่อนของหนูคนนี้ชื่อนวนันท์หรือนันท์ค่ะ เขาเคยมาบ้านเราหลายครั้ง คนนี้ไงคะ” รติรสเอารูปที่ตนเองถ่ายคู่กับนวนันท์กับป้าของตนดูเพราะไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงมาก

“อ๋อ หนูคนนี้นี่เองถ้ารู้ว่าไปอยู่กับเพื่อนคนนี้ป้าก็ค่อยเบาใจหน่อย แต่หนูจะไปทำงานจริงๆ ใช่ไหม ไม่ใช่จะไปตามหาแม่นะโรส”

“ไม่หรอกค่ะ แม่เขาไม่ติดต่อเรามาสองปีแล้วหนูจะไปตามหาเขาที่ไหนล่ะ เบาะแสอะไรของแม่ก็ไม่มีเลยหนูว่าป่านนี้แม่เขาอาจจะลืมเราไปแล้วหรือไม่บางทีแม่อาจจะไม่อยู่บนโลกนี้ก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบทำเหมือนไม่เจ็บปวดแต่ในใจลึกๆ แล้วตนเองยังคงคิดถึงมารดาและการลงไปกรุงเทพครั้งนี้ก็เพื่อจะตามหามารดาของเธอ รติรสอยากรู้ว่าทำไมมารดาถึงหายไปนานถึงหนึ่งสองปี ครั้งสุดท้ายที่มารดาส่งเช็คมาให้จำนวนเงินมันค่อนข้างมาก เมื่อเธอโทรไปยังบริษัทที่มารดาเคยทำงานอยู่ทางนั้นก็บอกว่ามารดาเธอลาออกไปได้แล้วซึ่งมันเป็นเรื่องที่ผิดปกติมากๆ

หญิงสาวพยายามถามเพื่อนของมารดาเท่าที่ตนเองจะพอรู้จักแต่ก็ไม่มีใครบอกอะไรได้เลยรู้แค่ว่ามารดาของเธอลาออกจากบริษัทนั้นจากนั้นก็ไม่มีใครเจออีก

รติรสตามข่าวของมารดาอยู่ตลอดแต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามารดาของเธออยู่ที่ไหนหญิงสาวจำชื่อบริษัทนั้นได้ดีและเธอพยายามโทรศัพท์ไปถามอยู่หลายครั้งว่ามีการรับสมัครงานบ้างหรือเปล่า และนับว่าเป็นโชคดีมากที่บริษัทนั้นกำลังประกาศรับสมัครงานหลายตำแหน่ง เธอไปสมัครในตำแหน่งแม่บ้านเพราะคิดว่าตำแหน่งนี้จะสามารถเข้านอกออกในได้พูดคุยกับคนอื่นได้โดยไม่ผิดสังเกต

เรื่องนี้หญิงสาวไม่ได้บอกคุณป้าวรรณา เธอบอกแค่ว่าไปทำงานในแผนกบัญชีของบริษัทแห่งหนึ่งเท่านั้นเพราะถ้าป้ารู้ก็คงห้ามและไม่ยอมให้เธอไปกรุงเทพอย่างแน่นอน

“แล้วหนูจะอยู่กับเพื่อนนานแค่ไหนล่ะโรส”

“เท่าที่หนูคุยกับนันท์ก็น่าจะอยู่กันสักพักค่ะ ถ้าหาห้องเช่าได้ก็คงย้ายออก”

“เงินที่แม่ส่งมาให้เราก็ยังพอเหลืออยู่ ป้าว่าโรสเปลี่ยนใจทำงานที่เชียงใหม่ ดีไหมถึงเงินเดือนจะไม่มากอย่างที่หนูบอกแต่เราก็จะได้อยู่ใกล้กัน” ป้าวรรณาต่อรองอีกครั้งพวกเธอได้ขัดสนเรื่องเงินเลย เพราะนอกจากจะมีเงินก้อนสุดท้ายที่มารดาของรติรสส่งมาให้มากถึงสิบล้านพวกเขาก็ยังมีรายได้จากการทำสวนส้มอีกมาก

“ป้าวรรณขา หนูขอไปทำงานหาประสบการณ์ที่บริษัทใหญ่ๆ สักสองสามปีได้ไหมคะ แล้วหนูจะกลับมาอยู่กับป้า” หญิงสาวสวมกอดป้าที่รักเหมือนกับมารดาของตนเองอย่างประจบ

“ป้ารู้ว่าคงห้ามหนูไม่ได้ เพราะตอนนี้หนูก็เก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว แต่ป้าอยากให้หนูรู้ไว้นะโรส ป้าเป็นห่วงมาก หนูเป็นหลานสาวคนเดียวของป้านะถ้าหนูเป็นอะไรไปขึ้นมาป้าคงแย่แน่”

“หนูสัญญาค่ะป้าวรรณว่าจะดูแลตัวเองดีๆ และจะโทรหาป้าบ่อยๆ ถ้ามีวันหยุดติดๆ กันหลายวันหนูจะกลับมาหาป้านะคะ”

“หนูไม่อยู่แล้วป้าคงเหงามากๆ”

“รถว่าป้าวรรณเหงาอีกไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวพี่ฤทธิ์เขาก็คงมีหลานให้ป้าอุ้มเร็วๆ นี้” เธอหมายถึงฤทธิกรลูกชายคนเดียวของป้าวรรณากับลุงเรือง

“ก็ขอให้มันจริงเถอะพี่ชายของเราน่ะ แต่งงานไปตั้งสามปีแล้วเมื่อไหร่จะมีลูกกันสักทีก็ไม่รู้”

“หนูถามพี่ฤทธิ์แล้ว พี่เขาบอกว่าน่าจะภายในปีนี้แหละค่ะ ป้าวรรณเตรียมเลี้ยงหลานได้เลย แต่มีหลานแล้วก็อย่าลืมหนูนะคะ”

“ใครจะลืมได้ลงล่ะป้าเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เกิดรักมากกว่าลูกแท้ๆเสียอีก”

“ป้าเมื่อวรรณอย่าพูดแบบนี้นะคะเกิดพี่ฤทธิ์ได้ยินแล้วก็มาโวยวายหาว่าหนูแย่งความรักอีกหนูขี้เกียจทะเลาะกับพี่เขาค่ะ”

“เขาก็แค่อิจฉาโรสอย่างงั้นแหละจริงๆ แล้วป้าก็รักสองคนเท่ากันแต่จะรักและห่วงหนูมากกว่าเพราะหนูเป็นผู้หญิง”

“ขอบคุณนะคะป้า ขอบคุณที่รักและเลี้ยงหนูมากถ้าไม่มีป้าก็คงแย่แน่ๆ”

หญิงสาวกอดป้าของตนเองแน่นถ้าไม่มีป้าวรรณนาคนนี้ก็คงไม่มีรติรสเหมือนกันเพราะตั้งแต่มารดาของเธอคลอดได้ไม่กี่เดือนเธอก็ลงไปทำงานที่กรุงเทพจากนั้นนานๆ ครั้งถึงจะขึ้นมาหา แต่ก็ส่งเงินมาให้ใช้ตลอดทุกเดือน

จนกระทั่งเมื่อเกือบสองปีที่แล้วมารดาส่งเช็คก้อนสุดท้ายมาให้จำนวน 10 ล้านบาทจากนั้นเธอก็ติดต่อมารดาไม่ได้อีกเลย

เธอกับฤทธิกรลูกชายของป้าวรรณาลงไปตามหาที่กรุงเทพแต่ก็ไม่มีวี่แวว ทุกคนจึงถอดใจและคิดว่าบางทีนี้มารดาของเธออาจจะหนีไปอยู่ที่อื่นหรือไม่ก็อาจจะเสียชีวิตไปแล้วก็เป็นได้

ส่วนบิดาของเธอนั้นเลิกกับมารดาของเธอตั้งแต่เธอยังไม่คลอดและล่าสุดที่รติรสได้ข่าวบิดาของตนเองก็เมื่อหลายปีก่อนซึ่งท่านเสียชีวิตไปแล้วด้วยอุบัติเหตุ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จินต์พิชา

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ภรรยา(ไม่)ไร้เสน่หา

ภรรยา(ไม่)ไร้เสน่หา

นลพรรณ
5.0

ขวัญรดาไม่รู้ว่าเช้าวันแรกของชีวิตแต่งงานสำหรับผู้หญิงคนอื่นนั้นเป็นอย่างไร แต่สำหรับเธอ มันมีแต่ความหวาดหวั่นและไม่มั่นใจเอาเสียเลย... --------- ‘เอามาปั๊มลูกเฉยๆ ไม่ได้แต่งมาเป็นเมียเชิดหน้าชูตา เรื่องนี้คนวงในเขารู้ เขาอยากให้มีทายาทรุ่นสามหลายคน เธอสังเกตหรือเปล่าว่าที่ผ่านมาพวกเขามีลูกชายแค่คนเดียว ส่วนลูกสาวก็ไม่มีสักคน เหมือนพวกเขามีกรรม เธอลองไปค้นข่าวเก่าๆ ดู ท่านประธานแต่งงานกับแม่ของคุณติณณ์ไม่กี่ปีก็หย่า มีลูกคือคุณติณณ์คนเดียว พอแต่งงานใหม่ก็กลายเป็นว่าภรรยาใหม่มีลูกไม่ได้ เพราะมดลูกไม่แข็งแรง’ คนที่ถูกยัดเยียดให้กลายเป็นผู้ลอบฟังเกือบหลุดเสียงอุทาน... คนอะไรรู้ถึงมดลูกของคนอื่น บ้ากันหรือเปล่า ------- ‘หนูอยู่ในนี้ใช่ไหม แม่ยังไม่บอกเรื่องของหนูให้ใครรู้ แต่อีกไม่นานหรอก แม่จะพาหนูไปรู้จักกับคุณตาคุณยาย พวกท่านจะต้องดีใจที่หนูมาแล้ว อ้อ! หนูยังมีคุณป้าคนสวยด้วยนะ’ มือบางวางทาบบนหน้าท้องที่ยังแบนราบ เธอทักทายลูกน้อยด้วยการไล้วนรอบๆ ท้องอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน ขวัญรดาเชื่อว่าชีวิตน้อยๆ ที่ก่อเกิดขึ้นมาสามารถรับรู้สิ่งที่เธอสื่อไปถึง เธอพูดคุยและสัมผัสลูกทุกวันตั้งแต่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่ในท้องของเธอ ‘ส่วนพ่อของหนู...’ ก้อนบางอย่างถูกกลืนลงในลำคอ ขวัญรดาส่ายหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ‘พ่ออยู่กับเรา พ่ออยู่ใกล้ๆ เราทุกวัน แต่แม่ยังไม่บอกพ่อว่าแม่มีหนูแล้ว... แม่โกหกพ่อว่าแม่คุมกำเนิด แม่ไม่รู้ว่าถ้าพ่อรู้ความจริง เขาจะโกรธแม่ที่ปิดบังเขาหรือเปล่า’

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

เกาะครีต
5.0

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เลขาคุณมาเฟีย
1

บทที่ 1 ขอไปหาประสบการณ์

15/10/2024

2

บทที่ 2 คนที่ต้องตามหา

15/10/2024

3

บทที่ 3 ยังไม่อยากจริงจังกับใคร

15/10/2024

4

บทที่ 4 มัดใจ

15/10/2024

5

บทที่ 5 ขอสนุกก่อน

15/10/2024

6

บทที่ 6 งานที่อยากทำ

15/10/2024

7

บทที่ 7 ลองดูสักครั้ง

15/10/2024

8

บทที่ 8 เจ้านายมีเสน่ห์

15/10/2024

9

บทที่ 9 จับผิด

15/10/2024

10

บทที่ 10 งานลงตัวแล้ว

15/10/2024

11

บทที่ 11 ไม่เคยจริงจัง

15/10/2024

12

บทที่ 12 เลขาในมุมเซ็กซี่

15/10/2024

13

บทที่ 13 เรียกฉันว่าบอริส

15/10/2024

14

บทที่ 14 ฉันไม่ได้บังคับ nc

15/10/2024

15

บทที่ 15 พาร์ทเนอร์

15/10/2024

16

บทที่ 16 พาร์ทเนอร์

15/10/2024

17

บทที่ 17 ต้องรีบตามหา

15/10/2024

18

บทที่ 18 เป็นอย่างที่คิดไว้

15/10/2024

19

บทที่ 19 ยังเจอตอนนี้ไม่ได้

15/10/2024

20

บทที่ 20 ไม่ได้ขู่ แต่ขอร้อง

15/10/2024

21

บทที่ 21 ทุกอย่างออกมาจากส่วนลึก nc

15/10/2024

22

บทที่ 22 ยังให้คำตอบไม่ได้ nc

15/10/2024

23

บทที่ 23 ข้อความที่ทำให้ยิ้ม

15/10/2024

24

บทที่ 24 ปกปิดอะไรไว้

15/10/2024

25

บทที่ 25 หวั่นไหว

15/10/2024

26

บทที่ 26 ความจริง

15/10/2024

27

บทที่ 27 ไม่สบายใจมานาน

15/10/2024

28

บทที่ 28 จะอภัยได้ไหม

15/10/2024

29

บทที่ 29 ไม่อยากเป็นพาร์ทเนอร์แล้ว

15/10/2024

30

บทที่ 30 คิดถึงก็แต่มาหา nc

15/10/2024

31

บทที่ 31 ลูกสาวคนใหม่

15/10/2024

32

บทที่ 32 กล้ามากขึ้น

15/10/2024

33

บทที่ 33 อยากมีความสุขแบบนี้ไปตลอด nc

15/10/2024

34

บทที่ 34 ไม่ได้หนีแต่ไม่ได้บอก

15/10/2024

35

บทที่ 35 ตอนจบ

15/10/2024