ผัวอยากให้ท้องกับหลานๆ

ผัวอยากให้ท้องกับหลานๆ

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
7.3K
ชม
15
บท

เมื่อสามีของธิดาเป็นถึงทายาทตระกูลพันล้านแต่ดันเป็นหมัน เขาเลยให้เมียรักหลับนอนกับเหล่าหลานชายในบ้านเพราะหวังจะให้เธอท้อง เรื่องผิดเพี้ยนนี้เกิดขึ้นเพราะแม่ผัวเคยประกาศไว้ว่าถ้าธิดากับสามีไม่มีลูกสาวหล่อนก็จะไม่ยอมยกมรดกให้ หน้าที่ทำลูกจึงตกเป็นของหลานชายสุดหล่อทั้งสี่คน...

บทที่ 1 ไม่ท้องก็ไม่ได้มรดก

ผัวอยากให้ท้องกับหลานๆ

ตอน ไม่ท้องก็ไม่ได้มรดก

ภายในบ้านหรูเนื้อที่สิบไร่ใจกลางเมืองใหญ่ ธิดาอาศัยอยู่กับครอบครัวของสามีซึ่งทั้งหมดมีกันอยู่เจ็ดคน คือคุณหญิงแววตาแม่ของสามี สกุล สามีของธิดา และหลานชายอีกสี่คน

ด้วยว่าหลานทั้งสี่ชายเสียพ่อกับแม่ไปตั้งแต่ตอนเครื่องบินตกเมื่อหลายปีก่อน คุณหญิงแววตาจึงส่งเสียเลี้ยงดูพวกเขาต่อ

คุณสกุลสามีรักก็ทำงานแทบจะเจ็ดวันต่อสัปดาห์เพราะต้องดูแลธุรกิจโรงเหล็กต่อซึ่งเป็นธุรกิจสืบทอดของตระกูล ส่วนธิดาเป็นแม่บ้านเต็มเวลาที่มีหน้าที่ดูแลคุณหญิงและอาหารการกินของทุกคนในบ้าน

พรรคหลังมานี้แม่สามีป่วยอิดๆออดๆต้องเข้าโรงพยายาลเป็นว่าเล่น หล่อนบ่นอยากได้หลานสาวซักคนกับธิดาอยู่ตลอด แถมยังขู่กำชับกับลูกชายว่าถ้ามีลูกสาวไม่ได้หล่อนจะไม่ยกสมบัติให้เขากับธิดาเลยซักแดง หนักเข้าก็ขู่ว่าจะเอาเงินและบริษัทกับบ้านขายทอดตลาดแล้วบริจาคให้มูลนิธิเพื่อเด็กกำพร้า

ณ. โรงพยาบาลเอกชนชั้นหนึ่งของประเทศ

หญิงสาววัยกลางคนกำลังนั่งกุมมือตัวเองอยู่หน้าห้องผู้ป่วย เธอตื่นมาส่งแม่ผัวแต่เช้าเพราะหล่อนแน่นหน้าอกและหายใจไม่ออก

ถึงจะย่างเข้าวัยสามสิบต้นแล้วธิดายังดูอ่อนกว่าวัยมากเพราะไม่เคยทำงานหนัก ใบหน้าของเธอสวยแบบคุณหนูผู้ดี ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาหาตำหนิใดบนร่างกายไม่ได้เลย หุ่นก็เพรียวสวยโค้งเว้าแบบนางแบบ หน้าผากโหนกแบบคนมีโหงวเฮ้งดี ปากนิดจมูกหน่อย ตาโต

ทว่าตอนนี้คิ้วดกคมของคนสวยกำลังขมวดชนกันขณะปากเรียวบางสีชมพูขมุบขมิบ

"หรือว่าคุณแม่จะทำพินัยกรรมไว้แล้วจริงๆว่าจะยกมรดกทั้งหมดบริจาค" สาวสวยพึมพำขณะนั่งกุมมือตัวเองที่สั่นเทาไว้บนตัก

"ธิดา" หนุ่มใหญ่ในชุดสูทดำเดินมาด้วยความร้อนรน เขาออกจากประชุมเช้าที่บริษัทก็รีบขับรถมาหาคุณแม่ที่ยังอยู่ในห้องตรวจ เขาเขย่าแขนภรรยาคนสวยที่มัวแต่เหม่อก้มมองพื้น

"แม่เป็นยังไงบ้างธิดา"

"คุณคะ แม่ยังตรวจอยู่ค่ะ เห็นว่าแน่นหน้าอก" ภรรยาสาวลุกยืนและตอบสามีรัก เธอปรี่เข้ามากอดแขนเสื้อสูทของเขาแล้วยืนเขย่งเท้ากระซิบหูถามต่อ

"หรือว่าที่คุณหญิงแม่ขู่จะเป็นเรื่องจริงคะ"

"จริงสิ ผมถามทนายมาแล้ว ยัดใต้โต๊ะไปหกแสนถึงได้คำตอบ" สามีเอ่ยเสียงดัง

"ชู่วส์! ๆ ๆ ในนั้นเขียนว่าไงคะ" ธิดาเอานิ้วชี้จุ๊ที่ปากและถามสามีต่อ

"แม่ลงไว้ว่าจะยกมรดกทั้งหมดให้หลานสาว หากไม่มีหลานผู้หญิงแล้วหลังแม่ตายให้ยกสมบัติทั้งหมดบริจาค ทั้งบ้าน ที่ดิน และบริษัท"

"ห๊ะ! หมดเลยเหรอคะ"

อือ! สามีพยักหน้าตอบอย่างคอตก

"งั้นฉันว่าช่วงนี้คุณลาพักร้อนซักเดือนแล้วเรามาตั้งหน้าตั้งตามีลูกกันเถอะค่ะ เรื่องที่บริษัทแต่งตั้งผู้จัดการซักคนช่วยงานไปก่อนก็ได้"

เมียรักเอ่ยและเขย่าแขนสามีจนเสื้อสูทยั

"แต่" สกุลเกาหัว

"ตอนนี้เรื่องที่บ้านมันหนักแล้วนะคะ มรดกต้องมาก่อน ขืนไปบริหารแล้วต้องขายบริษัททิ้งแล้วจะได้อะไรคะ ไม่ต้องทำมันแล้วงาน มาทำลูกนี่" ธิดายืนเขย่งเท้าเป่าลมปากใส่หน้าผัว

"ไม่ใช่อย่างนั้น" สามีตอบและเสยผมหน้าที่ปลิวเพราะลมปากเมียสาวคนสวย

"แล้วอะไรคะที่คุณกลัว ไหนพูดมาซิ" ธิดาถอยหลังและยืนกอดอกมองตาสามี

"แต่ผมเป็นหมันรึเปล่าน่ะสิ ที่ผ่านมาเราทำกันกี่ปีแล้ว ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาวก็ไม่ได้ซักคน" สามีโพล่งออกมาอย่างอัดอั้น จู่ๆพยาบาลในห้องตรวจก็เปิดประตูออกมาด่า

"คุณคะ เบาเสียงค่ะ ถ้าเบาไม่ได้ก็กรุณาลงไปรอข้างล่างนะคะ"

ปั่ง! พยาบาลเอ่ยแล้วปิดประตูกระแทกใส่

"งั้นเราไปตรวจกันเถอะนะคะ ฉันอาจเป็นฝ่ายมีลูกยากก็ได้"

"อือ! ก็ดี ไปตอนนี้เลย ไม่ว่าจะเป็นที่ใครหมอก็คงช่วยหาทางออกได้" สามีตอบและบีบมือน้อยของเมียคนสวยลงลิฟท์ไปชั้นล่าง

หลังจากเข้าห้องตรวจได้ชั่วโมงกว่าๆคุณหมอก็เอ่ยกับคู่สร้างคู่สมที่เหมาะกันราวกับกิ่งทองใบหยกว่า

"หมอเสียใจที่ต้องบอกว่าคุณผู้ชายไม่สามารถมีลูกได้นะครับ"

"ห๊ะ" ธิดาตาค้าง

"ผะ ผม ผมเป็นหมันหรือครับ" สกุลปากสั่น พูดผิดๆถูกๆ

"จะเรียกอย่างนั้นก็ได้ครับ" หมอยิ้มแห้งก่อนตอบ

"คุณหมอครับ ช่วยผมด้วยนะครับ ช่วยให้ผมมีทายาทได้ทีครับ" สามีทรุดลงมาคุกเข่ากับพื้นและเงยหน้าอ้อนวอนหมอ ธิดาเองก็ทำหน้าเหวอเพราะสามีเธอเก่งกาจในทุกด้านจนไม่เคยต้องก้มหัวให้ใครเลย

"มันไม่ได้จริงๆครับคุณผู้ชาย มีเงินล้นฟ้าก็ช่วยไม่ได้ครับ แต่เราผสมเทียมให้ได้นะครับ" หมอตอบ

"ใช้น้ำเชื้อคนอื่นหรือคะ ไม่นะ" ธิดาถามกลับ

"ครับ"

ปั่ง! สามีลากแขนเมียรักเดินออกห้องแล้วปิดประตูกระแทกใส่หน้าหมอ

ทั้งสองจับมือกันออกมาอย่างคอตก ก้มหน้ามองเท้ากันและกันและเดินอย่างไร้จุดหมาย

"ถ้าใช้น้ำคนอื่น ไม่ได้แน่ แต่ว่ามันต้องมีทางออกสินะ" สามีดีกรีนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเอ่ยขณะเอามือลูบหนวดเคราแข็งสั้นบนคางตัวเอง

"หวังว่าคุณหญิงแม่จะอยู่นานพอจนคุณคิดออกนะคะ" ธิดาเอ่ยและเอียงแก้มพิงไหล่สามี

"เดี๋ยวนะ น้ำเชื้อคนอื่นไม่ได้ ลูกออกมาหน้าแปลกหรือโดนตรวจพินัยกรรมก็เป็นโมฆะ แต่ ๆ ๆ" สามีเอ่ย

"ก็นั่นแหละค่ะ คุณจะพูดอะไรคะ" ธิดาชักจะอารมณ์เสีย

"แล้วถ้าคุณมีอะไรกับคนในบ้านล่ะ ผมมีหลานชายตั้งสี่คนแน่ะ ยังไงให้ตายพวกเขาก็สายเลือดเดียวกันกับผมและพี่ชายผม งานนี้ลูกสาวเราได้มรดกไปเต็มๆ เยส"

สามีเอ่ยและชูกำปั้นชกลม เขาดีอกดีใจโดยไม่ถามเมียซักคำว่ายินดีจะร่วมหลับกับหลานไหม หรือคนไหน

"จะบ้าเหรอคุณ หลานคุณยังเด็ก" ธิดาหยิกแขนสามีบิดริ้วจนเขียวช้ำ เสื้อสูทยับยู่ยี่คานิ้ว

โอ๊ย! ๆ ๆ "พวกเขายี่สิบกันหมดแล้วนะ เด็กอะไร คิดเสียว่าทำเพื่อตระกูลเราไง หรือว่าคุณจะบ้าตามคุณแม่" สามีเอ่ย

"ฉันไม่ยอมบริจาคมรดกทั้งหมดหรอก แต่" ธิดากอดอกเดินก้มหน้า

"แต่อะไร คนกันเองทั้งนั้น คุณไม่ได้มีชู้ซักหน่อย คิดเสียว่าทำเพื่อครอบครัวนะ เพื่อลูก เพื่อผม เพื่อหลานด้วย ค่อยแบ่งมรดกให้พวกเขา ดีกว่าขายทิ้งไม่ใช่เหรอ" สามีเอ่ย

"แต่ฉันอายนะ จะให้ไปมีอะไรกับพวกเขาได้ยังไงตั้งสี่คน" เมียรักเอ่ยและเอามือทาบแก้มที่แดงฉ่ำ รู้สึกแปล๊บๆในอกเมื่อหน้าหลานรักแต่ละคนผลัดกันลอยเข้ามาในหัว ซักพักก็เสียวหวิวๆในท้องน้อยเหมือนตอนนั่งรถแล้วตกหลุมก็ไม่ปาน

"เถอะน่ะ เลือกคนไหนก็บอก คืนนี้ผมจะไปคุยกับพวกเขาให้ คุณน่ะไม่ต้องอาย แต่งตัวสวยๆแล้วนอนรอก็พอ นะครับนะที่รัก"

สกุลเอ่ยและเอามือลูบหัวจับคางเมียสาวคนสวย

"แล้วพวกเขาจะยอมไหมคะคุณนี่ มีแฟนกันหมดแล้วมั้ง" ธิดายืนบิดเอว แค่นึกตามแผนการณ์ร้ายของสามีขณะยืนหนีบขาแน่นก็ร้อนผ่าวที่ร่องสวาทเสียแล้ว

"โห คุณสวยขนาดนี้ มีหรือผู้ชายหน้าไหนที่ไม่อยากจะเอาคุณ บอกแล้วไงผมคุยเอง"

"แต่มันต้องคืนนี้เลยเหรอคะ ฉันยังไม่พร้อมไหมล่ะ"

"แล้วคุณคิดว่าแม่ผมจะอยู่อีกนานไหมล่ะ" สามีหันซ้ายหันขวาแล้วก้มกระซิบหู

"อือ! ก็ได้ค่ะ ไม่ได้แช่งคุณหญิงแม่นะคะ แต่ฉันพร้อมก็ได้ค่ะ" เมียรักยืนเขย่งเท้ากระซิบหูสามี

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา

ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา

l3oonm@
5.0

“ท่านผู้อำนวยการคะ ทางทีมสำรวจแจ้งว่าคนไม่เพียงพอที่จะเข้าไปเก็บตัวอย่างพันธุ์พืชในป่าเมืองเหอหนานค่ะ” ซูเจิน ที่ได้ยินก็หูผึ่งทันที เธอนั่งทำการอยู่ในห้องวิจัยตั้งแต่เรียนจบ ถึงตอนนี้ก็สี่ปีได้แล้ว ผู้อำนวยที่เข้ามาตรวจงานวิจัยล่าสุด ก็มองไปรอบห้อง เพื่อดูว่ามีใครต้องการเสนอตัวไปทำงานในครั้งนี้หรือไม่ แต่หลายคนที่เขามองไป ต่างหลบสายตาของเขา จะมีใครอยากออกไปเสี่ยงอันตราย เดินป่าขึ้นเขาให้เหนื่อยสู้นั่งทำงานในห้องปรับอากาศเย็นๆ ดีกว่า เมื่อไม่มีใครคิดจะเสนอตัว เขาจึงได้สอบถามหาผู้ที่สมัครใจทันที “มีใครอยากจะอาสาไปไหม” ไว้กว่าความคิด ซูเจินยกมือขึ้น “ฉันค่ะ” เพื่อนสนิทรีบดึงเสื้อของเธอเพื่อจะห้ามปราม “จะบ้าหรอ เธอไม่เคยไปสักครั้ง ไม่รู้หรือว่างานนี้เสี่ยงแค่ไหน” เสียงกระซิบของเสี่ยวชิง เอ่ยลอดไรฟันออกมา เมื่อปีที่แล้ว ที่ทีมสำรวจเดินทางเข้าไปที่ป่าเหอหนาน พื้นป่าที่ไม่อาจสำรวจได้อย่างทั่วถึง สร้างความท้าทายให้เหล่านักพฤกษศาสตร์จากทุกองค์กร แต่ไม่ว่าจะส่งเข้าไปกี่ครั้งก็ไปไม่ถึงป่าชั้นกลางเสียที แม้จะใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าเข้าช่วยเพียงได้ ก็สำรวจได้เพียงป่าชั้นนอก แถมยังพาชีวิตคนไปทิ้งอีกนับไม่ถ้วน ปีนี้ทางองค์กรของซูเจิน หยิบโครงการสำรวจป่าเหอหนานขึ้นมาใหม่ แต่กว่าจะหาทีมสำรวจได้ครบคนก็กินเวลาไปหลายเดือน ถึงตอนนี้คนก็ยังไม่พอจนต้องมาถามหาจากทีมวิจัยให้ช่วยเหลือ “คุณอยากไปจริงหรือ” เขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “ค่ะ ฉันอยากลองทำงานนี้” ซูเจินยิ้มออกมา “ได้ อีกสองวัน คุณก็เตรียมตัวให้พร้อม” เมื่อมีคนเสนอตัวแล้ว ผู้อำนวยการก็ออกไปพบทีมสำรวจ เพื่อวางแผนการทำงาน ทั้งยังให้ซูเจินตามเขาไปเข้ารวมการประชุมในครั้งนี้ด้วย “เธอมันบ้าไปแล้ว” เพื่อร่วมงานต่างเดินเข้ามาหาซูเจิน แล้วตำหนิเธอที่กล้ายกมือเสนอตัว “เอาน่า ไว้กลับมาฉันจะเอาเรื่องสนุกมาเล่าให้พวกเธอฟัง” ซูเจินยิ้มหวานออกมา ก่อนที่จะเก็บของแล้วไปเข้าร่วมประชุมกับทีมสำรวจ สองวันต่อมาซูเจินก็แบกกระเป๋าเดินทางมาที่จุดนัดพบ เธอออกเดินทางด้วยรถตู้ขององค์กร พร้อมทีมสำรวจอีกเกือบยี่สิบชีวิต ยังดีที่เธอได้แบกกระเป๋าเพียงใบเดียว หากต้องแบกเต็นท์นอน อาหารด้วย คงได้เป็นภาระของคนอื่นอย่างแน่นอน ภายในป่าเหอหนาน น่ากลัวว่าที่ซูเจินคิดไว้เยอะ พอตะวันตกดิน หากไม่มีแสงไฟที่ทีมสำรวจนำมาด้วยคงจะมืดจนมองไม่เห็นอะไร เสียงแมลงทั้งสัตว์ป่าร้องตลอดทั้งคืน สร้างความหวาดกลัวให้กับคนที่ไม่เคยเข้าป่าสักครั้งอย่างเธอได้อย่างดี ยังดีที่เจ้าหน้าที่ผู้นำทางติดตามมาด้วยอีกหลายคน พวกเขาจึงได้อยู่ผลัดเปลี่ยนเวรยาม เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามาถึงตัวพวกเขา หลายวันที่อยู่ในป่า ซูเจินเก็บตัวอย่างพันธุ์ได้หลายชนิด แต่ทั้งทีม ยังเดินไม่หลุดป่าชั้นนอกเลย ยังดีที่อาหารที่เตรียมมาเพียงพอให้พวกเขาอยู่ไปได้อีกหลายวัน “เอ๊ะ” เข้าวันที่เจ็ดของการสำรวจป่า ซูเจิน เห็นดอกไม้แปลกตา ที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางพงหญ้ารก เธอจึงเดินห่างจากกลุ่มทีมสำรวจเข้าไปดูทันที เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรได้ ระยะห่างที่อยู่ไกลจากพวกเขา หากร้องเรียกก็ยังได้ยินอยู่ เธอหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา พร้อมทั้งจดรายละเอียดก่อนที่จะดึงต้นไม้เก็บเข้าถุงเก็บตัวอย่างที่เตรียมมา แต่เมื่อมือของซูเจินสัมผัสไปที่ดอกไม้ เธอก็ต้องตกตะลึง เหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่านปลายนิ้วไปจนทั่วทั้งตัว “โอ๊ยย” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซูเจิน เรียกความสนใจให้คนทั้งหมดรีบวิ่งมาทางที่เธออยู่ ซูเจินเห็นเพียงแสงสีขาวที่สว่างวาบไปทั่ว แล้วภาพตรงหน้าของเธอก็ดำมืดลง

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

Apogean Spark
5.0

【สาวน้อยผู้มีความรักในใจกลายเป็นหญิงสาวที่มีสติปัญญา vs ซีอีโอผู้ตามรักอย่างบ้าคลั่ง】 ในปีที่ห้าของการแต่งงานแบบลับๆ ของเธอ เสิ่นจาวหนิงเห็นสามีของไปเปิดห้องที่โรงแรมกับรักแรกของเขากับตาตนเอง จากนั้นเธอเพิ่งรู้ว่าลี่เยี่ยนซิวแต่งงานกับเธอเพราะเธอดูคล้ายกับรักแรกของเขา เสิ่นจาวหนิงตายใจและหลอกให้ลี่เยี่ยนซิวเซ็นสัญญาหย่า หนึ่งเดือนต่อมา เธอประกาศต่อหน้าผู้คนว่า “ลี่เยี่ยนซิว ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว อให้คุณกับรักแรกของคุณจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ลี่เยี่ยนซิวกอดเธอพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “เสิ่นจาวหนิง คุณเป็นคนที่เข้ามาหาผมก่อน แล้วตอนนี้คุณจะทิ้งผมง่ายๆ ได้ยังไง?” ****** หลังจากที่เสิ่นจาวหนิงหย่า งานของเธอไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ บริษัทก็เตรียมที่จะเข้าตลาดหลักทรัพย์ ในงานเลี้ยงฉลอง ลี่เยี่ยนซิวก็เข้าร่วมด้วย เขามองอดีตภรรยาที่จับมือผู้ชายอื่นด้วยความหึงหวงอย่างแรง ขณะที่เสิ่นจาวหนิงเตรียมเปลี่ยนชุด เขาก็ตรงเข้ามาหาเธอในห้องลองเสื้อ “ผู้ชายคนนั้นดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสิ่นจาวหนิงถึงสังเกตเห็นว่าลี่เยี่ยนซิวร้องไห้แล้ว น้ำตาของเขาตกลงบนกระดูกไหปลาร้าของเธอและมันรู้สึกร้อนๆ “เสิ่นจาวหนิง ผมเสียใจแล้ว เราคืนดีกันได้ไหม?”

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

Samuel Wren
5.0

เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ