เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
"ขอทราบแซ่ของแม่นางจะได้ไหม"รอยยิ้มผุดพรายที่มุมปาก
"เรียกข้าว่า หญิงผู้มีสุราให้ดื่มก็พอแล้ว" ใบหน้าฉงนแต่ไม่อาจ เซ้าซี้ต่อความ
ก้อนเงิน ถูกวางไว้บนโต๊ะ
"ข้ามีเรื่องเล่า แม่นางคิดค่าเสียเวลาในการฟังหรือไม่"
อมยิ้ม น้อยๆใบหน้าช่างอ่อนเยาว์อ่อนหวาน งดงามจนเผลอยิ้มตาม
"เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว"เสียงที่เปล่งออกไปหวานราวน้ำผึ้งป่า
"สำราญนับว่าตอบแทนแต่ถ้าทุกข์ตรมเล่า เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือ"แววตาฉงนยิ่งแล้ว
"ความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมเฉกเช่นได้ปลดปลงความทุกข์"คำพูดแม้จะไม่ยี่หระทว่าดวงตากลับหม่นแสงลง
"เช่นนั้นข้าหมดข้อกังขา"
จอมยุทธ์หนุ่ม เลื่อนก้อนเงินส่งให้
"สุราชั้นเลิศของแม่นาง เท่าไหร่ถึงจะพอดับทุกข์"กรีดนิ้วเรียวสวยไปบนไหสุรา ก่อนจะหยุดที่ป้ายชื่อ ..เมามายสมใจไร้ความทุกข์ตรม..หยิบเอาก้อนเงินก่อนจะเลื่อนไหสุราตรงหน้าจอมยุทธ์ผู้พรั่งพร้อมด้วยรูปโฉม
หญิงสาววัยเยาว์รูปร่างอ้อนแอ้นนาม หลานฟางยืนตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวด้านหลังพิงชนเข้ากับแผ่นหลังของญาติผู้พี่รุ่นราวคราวเดียวกัน
ในมือของเขามีท่อนไม้ยาวกำไว้แน่น เบื้องหน้ารายล้อมด้วยโจรป่า หมายปล้นชิงทรัพย์
"อย่าเข้ามานะ หลานฟางไม่ต้องกลัวข้าไม่ปล่อยให้เจ้าได้รับอันตราย"
"เจ้าจะบ้าหรือเสี่ยวเหวิน เห็นไหมเจ้ามีอะไรไปต่อกรกับพวกมัน ให้ๆมันไปเถอะ"
"อย่าเชียวนะ ของนั่นเป็นเจ้าที่หามันมาแสนนาน ข้าไม่ยอมให้พวกมันได้ไป"
หันรีหันขว้างฟาดไม้ในมือเข้าใส่โจรป่า แต่จะสู้เขาได้อย่างไรในเมื่อไร้วรยุทธ์จึงถูกรุมทึ้งเหมือนเหยื่อ เสี่ยวเหวินขดตัวกลมเจ็บแสนเจ็บแต่ปากยังไม่หยุดพูด
"พวกเจ้าอย่าได้คิดจะทำอะไรหลานฟางนะ ข้าไม่มีทางยอม"หน้าตาปูดบวม เขียวซ้ำแต่กอดขาโจรไว้แน่น
“เจ้าโง่เสี่ยวเหวินรีบหนีกันเถอะ เจ้าจับพวกมันไว้ทำไม”หลานฟางตะโกนดังๆ
ร่างผึ่งผายกระโดดลงมาจากคาคบไม้ใช้กระบี่ในมือเข้าห่ำหั่นจนโจรป่าล่าถอยไป แต่ก่อนที่โจรป่าจะไป กลับฝากบาดแผลไว้ที่แขนขวาของจอมยุทธผู้มากด้วยรูปโฉมเป็นแผลยาว หลานฟางถลาเข้าหาจอมยุทธ์หนุ่มร่างสูงแทนที่จะเข้าไปดูเสี่ยวเหวินที่นอนร้องโอดโอย
แต่ทว่ากลับสะดุดชายกระโปรงอ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดรอบเอวบาง ตาสบตา บางอย่างในดวงตา สื่อความหมายที่หลานฟางเขิน หลบตาคมก้มหน้าอีกคนลืมแม้กระทั่งปล่อยมือออกจากเอวบาง
"จอมยุทธ์ท่าน ...ปล่อยเอ้ย ...ท่าน ..ข้าขอบคุณที่ช่วย"รอยยิ้มบริสุทธ์ของหลานฟางน่ามองยิ่งนักแต่อีกคนกลับมีใบหน้าเรียบเฉย
"ท่านจอมยุทธ์ท่านแช่อะไร"
"ชื่อแซ่หาสำคัญไม่ตอนนี้สำคัญที่ คนผู้นั้นบาดเจ็บ"ชี้มือไปยังเสี่ยวเหวินที่บัดนี้นอนนิ่ง หลานฟางเหมือนเพิ่งนึกได้ หรือว่าแสร้งทำเป็นนึกได้
"เสี่ยวเหวิน ลุกขึ้น ไม่ได้โดนอะไรเท่าไหร่ดูท่านจอมยุทธ์ถูกคมกระบี่บาดเจ็บเพียงนั้นยังไม่สำออยเช่นเจ้า"
เสียงตวาด เสี่ยวเหวินปรือตามอง เจ็บแสนเจ็บ ข่มความเจ็ยปวดไว้
"จะ..จะเจ้าปลอดภัยดีไหมหลานฟาง"คำพูดหลุดออกจากปากแสนยากเย็น
"ปลอดภัย"หันไปเห็นเลือดสดๆไหลซึมออกมาด้านนอก
รีบเกาะแขนจอมยุทธ์หนุ่มหล่อ
"ท่านจอมยุทธ์ เร่งกลับไปทำแผลที่บ้านของข้า"จอมยุทธ์ไม่พูดเพียงแต่เดินไปพยุงเสี่ยวเหวินให้ลุกขึ้นออกเดินตามหลานฟางไปพร้อมกัน
ผ้าพันแผลสีขาวถูกพันรอบแขน ยาสมานแผล บรรเทาอาการเจ็บปวดได้บ้าง เสี่ยวเหวินใบหน้าปูดบวม เดินกะเผลกเข้ามา ทรุดตัวนั่งข้างเตียง
"ข้าน้อยเสี่ยวเหวิน ขอบคุณท่านจอมยุทธ์ที่ช่วยเหลือ"จอมยุทธ์หนุ่มยิ้ม ก้มหน้ามองมือตัวเอง
"เสี่ยวเหวิน เจ้าไม่ต้องเกรงใจ เห็นผู้ที่ประสบเคาระห์กรรมมีหรือที่ข้าจะไม่ช่วย"หลานฟางยกโจ๊ก เข้ามาข้างในห้อง
"ท่านจอมยุทธ์ ข้าต้มโจ๊กให้ท่านเองกับมือ คิดว่าท่านคงหิวแล้ว" เสี่ยวเหวินมองหลานฟาง ด้วยแววตาภักดีเหมือนสุนัขกับเจ้าของ
"ของข้าเล่า"
"ของเจ้า ข้าให้เสี่ยวจี้นำไปให้ที่ห้องของเจ้าแล้ว"เสี่ยวเหวินลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องทันที
"ค่อยยังชั่วหรือยังท่านจอมยุทธ์ ไว้ท่านพ่อกลับมาข้าจะขอยา สมานแผลที่มีสรรพคุณเป็นเลิศกว่านี้ มาเพื่อท่าน"
"แม่นางหลานฟางรบกวนเจ้าแล้ว"หลานฟางยิ้มหวาน
"ท่านมีจิตใจคุณธรรมไม่ปล่อยเลยทเมื่อเห็นผู้อื่นประสบเคราะห์กรรมข้านับถือนักไม่รักตัวกลัวตาย ยอมบาดเจ็บเพื่อคนที่ไม่เคยรู้จักรักใคร่"จอมยุทธ์หนุ่มมองหลานฟางแบบค้นคว้า
บทที่ 1 ฤารักจะเป็นเพียงสิ่งต้องห้าม
23/10/2024
บทที่ 2 ฤารักจะเป็นเพียงสิ่งต้องห้าม2
23/10/2024
บทที่ 3 ฤารักจะเป็นเพียงสิ่งต้องห้าม3
23/10/2024
บทที่ 4 ฤารักจะเป้นเพียงสิ่งต้องห้าม4
23/10/2024
บทที่ 5 ฤารักจะเป็นเพียงสิ่งต้องห้าม5
23/10/2024
บทที่ 6 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ
23/10/2024
บทที่ 7 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ2
23/10/2024
บทที่ 8 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ3
23/10/2024
บทที่ 9 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ4
23/10/2024
บทที่ 10 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ5
23/10/2024
บทที่ 11 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ6
23/10/2024
บทที่ 12 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ7
23/10/2024
บทที่ 13 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ8
23/10/2024
บทที่ 14 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ9
23/10/2024
บทที่ 15 หิมะแรกหนาวเหน็บจริงหรือ10
23/10/2024
บทที่ 16 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว
23/10/2024
บทที่ 17 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว2
23/10/2024
บทที่ 18 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว3
23/10/2024
บทที่ 19 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว4
23/10/2024
บทที่ 20 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว5
23/10/2024
บทที่ 21 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว6
23/10/2024
บทที่ 22 กลบฝังเรื่องราวของเราไว้ใต้ต้นหลิว7
23/10/2024
บทที่ 23 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม
23/10/2024
บทที่ 24 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม2
23/10/2024
บทที่ 25 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม3
23/10/2024
บทที่ 26 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม4
23/10/2024
บทที่ 27 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม5
23/10/2024
บทที่ 28 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม6
23/10/2024
บทที่ 29 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม7
23/10/2024
บทที่ 30 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม8
23/10/2024
บทที่ 31 ดอกเหมยร่วงโรยไร้ผู้เด็ดดม9
23/10/2024
บทที่ 32 จันทราไยต้องอับแสง
23/10/2024
บทที่ 33 จันทราไยต้องอับแสง2
23/10/2024
บทที่ 34 จันทราไยต้องอับแสง3
23/10/2024
บทที่ 35 จันทราไยต้องอับแสง4
23/10/2024
บทที่ 36 จันทราไยต้องอับแสง5
23/10/2024
บทที่ 37 จันทราไยต้องอับแสง6
23/10/2024
บทที่ 38 จันทราไยต้องอับแสง7
23/10/2024
บทที่ 39 จันทราไยต้องอับแสง8
23/10/2024
บทที่ 40 จันทราไยต้องอับแสง
23/10/2024
หนังสืออื่นๆ ของ จันทร์ส่องแสง
ข้อมูลเพิ่มเติม