Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เรื่องเล่าใต้เงาจันทรา

เรื่องเล่าใต้เงาจันทรา

จันทร์ส่องแสง

5.0
ความคิดเห็น
ชม
5
บท

เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้

บทที่ 1 ฤารักจะเป็นเพียงสิ่งต้องห้าม

"ขอทราบแซ่ของแม่นางจะได้ไหม"รอยยิ้มผุดพรายที่มุมปาก

"เรียกข้าว่า หญิงผู้มีสุราให้ดื่มก็พอแล้ว" ใบหน้าฉงนแต่ไม่อาจ เซ้าซี้ต่อความ

ก้อนเงิน ถูกวางไว้บนโต๊ะ

"ข้ามีเรื่องเล่า แม่นางคิดค่าเสียเวลาในการฟังหรือไม่"

อมยิ้ม น้อยๆใบหน้าช่างอ่อนเยาว์อ่อนหวาน งดงามจนเผลอยิ้มตาม

"เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว"เสียงที่เปล่งออกไปหวานราวน้ำผึ้งป่า

"สำราญนับว่าตอบแทนแต่ถ้าทุกข์ตรมเล่า เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือ"แววตาฉงนยิ่งแล้ว

"ความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมเฉกเช่นได้ปลดปลงความทุกข์"คำพูดแม้จะไม่ยี่หระทว่าดวงตากลับหม่นแสงลง

"เช่นนั้นข้าหมดข้อกังขา"

จอมยุทธ์หนุ่ม เลื่อนก้อนเงินส่งให้

"สุราชั้นเลิศของแม่นาง เท่าไหร่ถึงจะพอดับทุกข์"กรีดนิ้วเรียวสวยไปบนไหสุรา ก่อนจะหยุดที่ป้ายชื่อ ..เมามายสมใจไร้ความทุกข์ตรม..หยิบเอาก้อนเงินก่อนจะเลื่อนไหสุราตรงหน้าจอมยุทธ์ผู้พรั่งพร้อมด้วยรูปโฉม

หญิงสาววัยเยาว์รูปร่างอ้อนแอ้นนาม หลานฟางยืนตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวด้านหลังพิงชนเข้ากับแผ่นหลังของญาติผู้พี่รุ่นราวคราวเดียวกัน

ในมือของเขามีท่อนไม้ยาวกำไว้แน่น เบื้องหน้ารายล้อมด้วยโจรป่า หมายปล้นชิงทรัพย์

"อย่าเข้ามานะ หลานฟางไม่ต้องกลัวข้าไม่ปล่อยให้เจ้าได้รับอันตราย"

"เจ้าจะบ้าหรือเสี่ยวเหวิน เห็นไหมเจ้ามีอะไรไปต่อกรกับพวกมัน ให้ๆมันไปเถอะ"

"อย่าเชียวนะ ของนั่นเป็นเจ้าที่หามันมาแสนนาน ข้าไม่ยอมให้พวกมันได้ไป"

หันรีหันขว้างฟาดไม้ในมือเข้าใส่โจรป่า แต่จะสู้เขาได้อย่างไรในเมื่อไร้วรยุทธ์จึงถูกรุมทึ้งเหมือนเหยื่อ เสี่ยวเหวินขดตัวกลมเจ็บแสนเจ็บแต่ปากยังไม่หยุดพูด

"พวกเจ้าอย่าได้คิดจะทำอะไรหลานฟางนะ ข้าไม่มีทางยอม"หน้าตาปูดบวม เขียวซ้ำแต่กอดขาโจรไว้แน่น

“เจ้าโง่เสี่ยวเหวินรีบหนีกันเถอะ เจ้าจับพวกมันไว้ทำไม”หลานฟางตะโกนดังๆ

ร่างผึ่งผายกระโดดลงมาจากคาคบไม้ใช้กระบี่ในมือเข้าห่ำหั่นจนโจรป่าล่าถอยไป แต่ก่อนที่โจรป่าจะไป กลับฝากบาดแผลไว้ที่แขนขวาของจอมยุทธผู้มากด้วยรูปโฉมเป็นแผลยาว หลานฟางถลาเข้าหาจอมยุทธ์หนุ่มร่างสูงแทนที่จะเข้าไปดูเสี่ยวเหวินที่นอนร้องโอดโอย

แต่ทว่ากลับสะดุดชายกระโปรงอ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดรอบเอวบาง ตาสบตา บางอย่างในดวงตา สื่อความหมายที่หลานฟางเขิน หลบตาคมก้มหน้าอีกคนลืมแม้กระทั่งปล่อยมือออกจากเอวบาง

"จอมยุทธ์ท่าน ...ปล่อยเอ้ย ...ท่าน ..ข้าขอบคุณที่ช่วย"รอยยิ้มบริสุทธ์ของหลานฟางน่ามองยิ่งนักแต่อีกคนกลับมีใบหน้าเรียบเฉย

"ท่านจอมยุทธ์ท่านแช่อะไร"

"ชื่อแซ่หาสำคัญไม่ตอนนี้สำคัญที่ คนผู้นั้นบาดเจ็บ"ชี้มือไปยังเสี่ยวเหวินที่บัดนี้นอนนิ่ง หลานฟางเหมือนเพิ่งนึกได้ หรือว่าแสร้งทำเป็นนึกได้

"เสี่ยวเหวิน ลุกขึ้น ไม่ได้โดนอะไรเท่าไหร่ดูท่านจอมยุทธ์ถูกคมกระบี่บาดเจ็บเพียงนั้นยังไม่สำออยเช่นเจ้า"

เสียงตวาด เสี่ยวเหวินปรือตามอง เจ็บแสนเจ็บ ข่มความเจ็ยปวดไว้

"จะ..จะเจ้าปลอดภัยดีไหมหลานฟาง"คำพูดหลุดออกจากปากแสนยากเย็น

"ปลอดภัย"หันไปเห็นเลือดสดๆไหลซึมออกมาด้านนอก

รีบเกาะแขนจอมยุทธ์หนุ่มหล่อ

"ท่านจอมยุทธ์ เร่งกลับไปทำแผลที่บ้านของข้า"จอมยุทธ์ไม่พูดเพียงแต่เดินไปพยุงเสี่ยวเหวินให้ลุกขึ้นออกเดินตามหลานฟางไปพร้อมกัน

ผ้าพันแผลสีขาวถูกพันรอบแขน ยาสมานแผล บรรเทาอาการเจ็บปวดได้บ้าง เสี่ยวเหวินใบหน้าปูดบวม เดินกะเผลกเข้ามา ทรุดตัวนั่งข้างเตียง

"ข้าน้อยเสี่ยวเหวิน ขอบคุณท่านจอมยุทธ์ที่ช่วยเหลือ"จอมยุทธ์หนุ่มยิ้ม ก้มหน้ามองมือตัวเอง

"เสี่ยวเหวิน เจ้าไม่ต้องเกรงใจ เห็นผู้ที่ประสบเคาระห์กรรมมีหรือที่ข้าจะไม่ช่วย"หลานฟางยกโจ๊ก เข้ามาข้างในห้อง

"ท่านจอมยุทธ์ ข้าต้มโจ๊กให้ท่านเองกับมือ คิดว่าท่านคงหิวแล้ว" เสี่ยวเหวินมองหลานฟาง ด้วยแววตาภักดีเหมือนสุนัขกับเจ้าของ

"ของข้าเล่า"

"ของเจ้า ข้าให้เสี่ยวจี้นำไปให้ที่ห้องของเจ้าแล้ว"เสี่ยวเหวินลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องทันที

"ค่อยยังชั่วหรือยังท่านจอมยุทธ์ ไว้ท่านพ่อกลับมาข้าจะขอยา สมานแผลที่มีสรรพคุณเป็นเลิศกว่านี้ มาเพื่อท่าน"

"แม่นางหลานฟางรบกวนเจ้าแล้ว"หลานฟางยิ้มหวาน

"ท่านมีจิตใจคุณธรรมไม่ปล่อยเลยทเมื่อเห็นผู้อื่นประสบเคราะห์กรรมข้านับถือนักไม่รักตัวกลัวตาย ยอมบาดเจ็บเพื่อคนที่ไม่เคยรู้จักรักใคร่"จอมยุทธ์หนุ่มมองหลานฟางแบบค้นคว้า

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จันทร์ส่องแสง

ข้อมูลเพิ่มเติม
มนตราฟาโรห์

มนตราฟาโรห์

โรแมนติก

5.0

.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ข้อเสนอหัวใจ

ข้อเสนอหัวใจ

โรแมนติก

5.0

หนานซ่งเป็นภรรยาที่ดีมาสามปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้หยูจินเหวินตกหลุมรักเธอได้ และยังต้องการหย่ากับเธอเพื่อผู้หญิงตีสองหน้าเก่งคนหนึ่งด้วยซ้ำ ช่างเถอะ จะหย่าก็หย่าเลย ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว เธอลบร่องรอยของตัวเองทั้งหมด หายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นพลิกผันกลับอย่างสง่างามและกลายเป็นคู่หูในฝันของเขา หนานซ่งมองสามีเก่าของเธออย่างเย็นชา "อยากร่วมมือกับฉันเหรอ คุณเป็นใครกัน" มีผู้ชายจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะโดดเด่นคนเดียว ต่อมาหยูจินก็ตามจีบภรรยาเก่าของเขาจากนั้นพบว่า - หัวหน้าแฮ็กเกอร์คือเธอ เชฟชื่อดังระดับนานาชาติคือเธอ หมอระดับนานาชาติชื่อดังคือเธอ ปรมาจารย์การแกะสลักหยกคือเธอ... ล้วนเป็นเธอ! เมื่อเห็นว่าเส้นทางตามจีบภรรยาของเขายิ่งลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ หยูจินเหวินก็สติแตก! คุณมีตัวตนอีกมากเท่าไรที่ฉันไม่รู้? - - หนานซ่ง: ใจเย็นๆ ฉันเก่งในทุกๆ ด้าน ตามจีบต่อเลย

คลั่งรักเมียเด็ก

คลั่งรักเมียเด็ก

โรแมนติก

5.0

สหรัฐ ชายหนุ่มหน้าตาดี ฐานะมั่นคง วัยพร้อมมีครอบครัวที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีความคิดจะแต่งงาน แต่ต้องมาแพ้ทางให้กับจินตนา เพื่อนสนิทของหลานสาวตัวเองที่อายุน้อยกว่าเกินรอบ ความน่ารักใสซื่อและไร้เดียงสาของหล่อน ทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวเองจากเทพบุตรมาเป็นตาแก่บ้ากามอย่างไม่มีทางเลือก! “เป้าเริ่มแฉะแล้วนี่” เขาบอก และมองด้วยสายตาที่ทำให้เธอต้องรู้สึกหน้าเห่อร้อนแดงก่ำจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีหายไปเลย “มันไม่ได้แฉะเพราะอาตั้มหรอกค่ะ” เลือกที่จะโกหกคำโตออกไป เพื่อให้ตัวเองรู้สึกอายน้อยลง สหรัฐที่รู้ก็แค่นยิ้มหยัน “เด็กปากดี” สายตาของเขาบอกชัดว่าไม่เชื่อที่หล่อนโกหกเลยซักนิด แล้วคนตัวเล็กก็ต้องนอนตัวบิดตัวงอเมื่อฝ่ามือของเขาลูบล้วงใส่เนินสาวไปมา ปากอิ่มเผยอจะบอกให้เขาหยุดแต่ก็ไม่ทันปากหยักสวยได้รูปของเขาที่ประกบลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มร้อนแรง

อสูรสองหัวใจ

อสูรสองหัวใจ

มหาเศรษฐี

5.0

“คนไม่มีค่า ไม่จำเป็นต้องถนอม เหมือนกับเธอยังไงล่ะแคท เธอมันก็แค่ก้อนกรวดเม็ดทรายไร้ค่า ไร้ราคา เป็นได้แค่ตุ๊กตามีชีวิตที่ดิ้นระริกอยู่ใต้ระหว่างขาของฉันเท่านั้น” ถ้อยคำของชายร่างใหญ่ที่คร่อมร่างเปลือยของเธอ ช่างเป็นคำพูดที่สร้างความเจ็บปวดให้กับนันท์นภัสมากเหลือเกิน หัวใจดวงน้อยเต้นเร่าด้วยความเสียใจ ร่างกายเย็นเฉียบประหนึ่งเธอฝังตัวอยู่ในหิมะขาวโพลน “คุณอูโก้...” เสียงเจ็บช้ำกล่าวออกไป “ใช่...ฉันคืออูโก้ จำชื่อเจ้าของเธอให้ขึ้นใจ แม่สัตว์เลี้ยงตัวน้อยๆ ของฉัน สร้อยที่ฉันให้เธอใส่มันก็เปรียบเสมือนปอกคอที่สวมให้สัตว์เลี้ยงตัวโปรด ให้คนอื่นเขารู้ว่า เธอมีเจ้าของแล้ว และฉันก็จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งสัตว์เลี้ยงของฉันไปได้ นอกเสียจากว่า ฉันจะปล่อยมันไปเอง แล้วก็จำใส่กะโหลกกลวงๆ ของเธอเอาไว้ด้วยว่า ร่างกายของเธอทุกสัดส่วน อย่าให้ใครมาแตะต้อง ไม่อย่างนั้นเธอได้แหลกคามือฉันแน่ วันนี้ฉันจะลงโทษเธอเบาะๆ ที่ริอ่านให้ไอ้แจ็คมันจับมือ ไม่หนักไม่หนาอะไรหรอก...แค่คางเหลืองเดินลงจากเตียงไม่ได้เท่านั้นเอง”

ฉันแต่งงานกับศัตรูของอดีตสามี

ฉันแต่งงานกับศัตรูของอดีตสามี

โรแมนติก

4.9

เจียงเหว่ยยี่ และ กู้เหยียนอันเป็นคู่รักในวัยเด็กมา 12 ปีแล้ว และคบกันมา 3 ปีแล้ว การแต่งงานระหว่างตระกูลเจียง และตระกูลกู้นั้นยิ่งใหญ่มากจนผู้หญิงทุกคนในเมืองเอต่างก็อิจฉา ในวันแต่งงาน สถานที่จัดงานเลี้ยงเต็มไปด้วยแขกและเพื่อนต่างๆ แต่แล้วเมื่อมีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาทำให้กู้เหยียนอันละทิ้งเจียงเหว่ยยี่ ซึ่งแต่งตัวอย่างหรูหราสวยงามแล้ว การหลบหนีจากงานแต่งงานของกู้เหยียนอันทำให้เจียงเหว่ยยี่ดลายเป็นตัวตลกของเมืองเอ อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่คนในเมืองเหล่านั้นได้หัวเราะเยาะเท่าไร ก็เห็นเจียงเหว่ยยี่โพสต์ใบทะเบียนสมรสระหว่างเธอกับเสิ่นจินโจว: "แต่งงานแล้ว" จากนั้นไม่นาน เสิ่นจินโจวที่ไม่ได้โพสต์ข้อความมาหลายปีก็โพสต์ว่า "อ่านแล้ว" บางคนบอกว่าครั้งนี้เจียงเหว่ยยี่โชคเข้าข้าง และสูญเสียของเล็กน้อยไป แต่กลับได้ของมีค่ามากกลับมา เพราะกู้เหยียนอันเทียบไม่ติดเสิ่นจินโจวแม้แต่นิดเลย เมื่อเผชิญกับคำพูดที่เต็มไปด้วยความอิจฉาเหล่านี้ เจียงเหว่ยยี่ก็ตอบเห็นด้วยทุกครั้งอย่างตรงไปตรงมา จนกระทั่งวันหนึ่ง นักข่าวการเงินตัวกล้าถามเสิ่นจินโจวว่าเขาคิดอย่างไรกับการแต่งงานของเขา เมื่อทุกคนคิดว่าเสิ่นจินโจวจะเยาะเย้ยเจียงเหว่ยยี่อย่างหยิ่งผยอง แต่เขากลับพูดอย่างใจเย็นว่า: "ผมสมหวังแล้ว"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ