Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ทำหน้าที่คนดีแทนแม่

ทำหน้าที่คนดีแทนแม่

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
ชม
14
บท

นานิคือนางเอกที่ถูกเก็บมาเลี้ยงในครอบครัวร่ำรวย เธอมีพ่อเลี้ยงที่หล่อเหลาและใจดี วันนึงเธอบังเอิญไปเห็นคุณแม่แอบมีอะไรกับอาและลุงจนเกิดใจแตก ต่อมาไม่นานเธอเองก็ตกเป็นนางบำเรอให้กับพ่อเลี้ยง อา และลุงเช่นเดียวกับคุณแม่

บทที่ 1 เห็นแม่กับคุณลุง

ทำหน้าที่คนดีแทนแม่

ตอน เห็นแม่กับคุณลุง

นานิเป็นสาวมหาลัยปีสองที่ยังไม่เคยไม่แฟนเพราะว่าคุณพ่อกับคุณแม่หวงเธอมาก ถึงจะเป็นพ่อแม่บุญธรรมที่รับมาอุปการะเลี้ยงดูแต่นานิก็รักพ่อพอสกับแม่เมย์มาก ตั้งแต่จำความได้ก็มีทั้งสองดูแลเธอมาตั้งแต่สามขวบ โดยรับมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

บ้านของพ่อพอสรวยมาก เป็นตระกูลใหญ่ที่อยู่รวมกันในคฤหาสน์ มีคุณลุงกับคุณอาอยู่ด้วย ทั้งคู่ยังโสดและไม่เคยแต่งงานแม้จะมีอายุใกล้วัยกลางคน นั่นก็เพราะลุงอาร์มติดเหล้า ส่วนอาเยี่ยมติดการพนัน คงไม่มีผู้หญิงตระกูลผู้ดีคนไหนปลาบปลื้มนั่นเอง

กระนั้นผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านก็เก่งเรื่องการทำงาน คุณพ่อพอสเป็นเจ้าของโรงงานทอผ้าที่ได้รับสืบทอดมาจากคุณหญิงรัศมี ลุงอาร์มทำงานเป็นเจเนอร์รัล เมเนเจอร์ คอยดูแลรวมๆ อาเยี่ยมเป็นผู้จัดการฝ่ายขายและการตลาด แม่เมย์ทำงานฝ่ายบัญชี เมื่อทุกคนร่วมมือกันบริหารโรงงานทอผ้าจึงผ่านพ้นทุกวิกฤติทางเศรษฐกิจมาจวบจนวันนี้

ถึงจะไม่มีแฟนแต่นานิก็มีเพื่อนมากเพราะว่าเธอคุยเก่งแถมยังเรียนเก่ง เรียกว่าเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนได้ทั้งชายและหญิง

วันนี้ที่มหาลัยอาจารย์ยกคลาสเรียน สาวสวยวัยยี่สิบจึงกลับบ้านมาเร็วกว่าปกติ เธอนั่งรถตู้สีขาวที่มีลุงคนขับแก่ๆชื่อลุงชัย เขาเป็นคนขับรถประจำตระกูลที่เคยขับรถให้คุณหญิงยายมาก่อน ตอนนี้เขามาขับรถคอยรับส่งนานิไปทุกที่ ทั้งมหาลัย ห้างสรรพสินค้า และที่เที่ยวต่างๆ

เอี๊ยด! รถตู้สีขาวจอดหน้าลานน้ำพุหน้าคฤหาสน์ใหญ่ ประตูบานเลื่อนไฟฟ้าเปิดออกช้าๆขณะที่นิสิตสาวผมยาวหันมองออกมาและยิ้มกว้าง

"ขอบคุณค่ะลุงชัย" คนสวยยกมือไหว้คนขับรถแล้ววิ่งลงมาจุ่มมือเล่นสระปลา ร้องเพลงขณะกระโดดเขย่งขาหันข้างบนลานหญ้าเรียบเตียน

"เอ๊ะ! ทำไมรถคุณแม่จอดในบ้านล่ะ กลับมาแล้วเหรอ"

สาวน้อยยืนจ้างรถเก๋งหรูสีแดง พอชะเง้อมองห้องโถงกว้างขวางก็เจอกับแม่เมย์นั่งอยู่บนโซฟารับแขก หล่อนสวมชุดทำงานสีขาวกับกระโปรงแดงและหันหลังมาทางลูกสาว

ฮิ! นานิยิ้มแล้วกะจะเดินย่องเข้ามาข้างหลังคุณแม่เพื่อสะกิตหล่อนให้ตกใจ รองเท้านักศึกษาถอดทิ้งไว้หน้าบ้านขณะที่ร่ายกายเพรียวสวยแบบสาวขายาวเดินย่องเข้ามาทางหลังโซฟารับแขกในระยะสิบเมตร

จู่ๆดวงตากลมแป๋วก็เบิกกว้างเมื่อเห็นคุณลุงยืนขึ้นมาจากหน้าขาคุณแม่ อุ๊บ! นานิรีบลงมาคุกเข่าหลบอยู่ข้างหลังเปียโนและชะโงกหน้าเรียวขาวมองภาพบาดตาตรงหน้า

เธอเห็นเต็มตาว่าปากลุงอาร์มเลอะน้ำอะไรมันๆ จมูกโด่งก็แดงช้ำ ถึงจะไม่เห็นข้างหน้าคุณแม่แต่จากการลุกยืนของลุงทำให้เด็กสาวจินตนาการออกว่าก่อนหน้านั้นเขาคุกเข่าเอาหน้ามุดหว่างขาคุณแม่แน่ๆ

"รีบๆทำสิคะ" เสียงแม่เอ่ยขณะเงยหน้ามองลุงที่สวมชุดสูทสีเทา

"แปบนึงซิจ๊ะ" ลุงอาร์มเอ่ยแล้วหันหลังไปหยิบขวดวิสกี้น้ำสีทองยกกระดก เขาอมเหล้านอกไว้ในปากแล้วก้มลงมาประกบจูบกับคุณแม่

จุ๊บ! ๆ อึก! อาาา! คุณแม่เงยหน้าทาบสองมือกับแก้มลุงแล้วจูบตอบ แถมยังดูดปากแย่งกินเหล้าในปากลุงอย่างเร่าร้อน

ทั้งสองจูบกันอยู่นานสองนานก่อนคุณแม่จะดันอกลุงอาร์มให้ยืนตรง หล่อนถอดเข็มขัดลุงแล้วดึงกางเกงขายาวสีเทาลงถึงหัวเข่า ภาพตรงหน้าแม่ต่อจากนั้นนานิมองไม่เห็นแล้วเพราะหลังหล่อนบังอยู่

ตุบ! ๆ ๆ เด็กสาวคลานจากหลังเปียโนไปถึงบันไดขึ้นชั้นสอง ก้าวขึ้นมาห้าขั้นแล้วมองคุณแม่จากมด้านข้างมุมสูง

อึก! เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคอและใจเต้นดัง ตูม! ๆ เห็นคุณแม่กำโคนแท่งเอ็นลำใหญ่ของลุงจนมือสั่น แถมยังแลบลิ้นเลียส่วนหัวที่บานใหญ่ รูปร่างของมันราวกับดอกเห็ดสีแดง

แผล็บ! ๆ แม่เลียกินน้ำใสที่ไหลปริออกทางปากลำรูคุณลุงก่อนจะคาบหัวดอกเห็ดแดงดูดจั๊บๆเหมือนจะเค้นคั้นน้ำออกมากินอีก

ตึ่ก! ๆ ๆ สาวมหาลัยใจสั่นแรงจนตาพร่ามัวเหมือนจะเป็นลม แก้มสองข้างก็ชาเหมือนโดนตบ หูอื้ออึงจนไม่ได้ยินว่าคุณลุงกำลังพูดอะไรตอนที่ก้มหน้าและลูบหัวคุณแม่

เมี๊ยว! ๆ จู่ๆแมวสก็อตติชสีเทาที่เลี้ยงไว้ก็ดมกลิ่นเจ้าของและเดินลงมาจากชั้นบน มันร้องเรียกนานิที่กำลังนั่งจับราวบันใดในสภาพตัวสั่น

"ไปก่อน ขึ้นไปก่อนอาเทอร์" นานิโบกมือไล่แมวที่อยู่ขั้นบนสุดของบันได

หม่าววว! แมวอ้วนร้องตอบ ทำเอาคุณแม่กับคุณลุงตกใจและหันมา

อุ๊บ! นานิรีบหมอบนอนคว่ำทอดตัวยาวบนขั้นบันไดบ้านจวนเกือบจะกลิ้งลงมา

"แมวมันเห็นอะไรน่ะ หนูอีกแล้วเหรอ" ลุงอาร์มบ่น

"ป่ะ ไปทำที่อื่นกันเถอะ" คุณแม่ลุกยืนแล้วเดินนำคุณลุงออกจากบ้าน ลุงจอมหื่นก็รีบดึงกางเกงขึ้นมา สวมเข็มขัดแล้ววิ่งตามหลังแม่ไปติดๆ

"เสียเรื่องหมดเลยอาเทอร์" นานิเงยหน้าดุแมวอ้วนก่อนจะอุ้มมันวิ่งขึ้นห้องนอน

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

โรแมนติก

4.9

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

โรแมนติก

5.0

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

ความรักเป็นพิษ

ความรักเป็นพิษ

โรแมนติก

5.0

เจียนเยว่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจนกระทั่งพบอาของเธอ แต่เธอก็ตกหลุมรักอาของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ น่าเสียดายที่อาคนนั้นกำลังจะแต่งงาน เลยจัดให้เธอไปต่างประเทศ เพื่อแก้แค้น เธอจึงเรียนวิชาบุรุษวิทยาและหลังจากกลับมาอีกครั้ง เธอก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุด เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ การหลั่งเร็ว ภาวะมีบุตรยาก... คราวนี้คุณอาดันเธอไว้ในห้องนอน "ถ้าอยากดูร่างกายของผู้ชายมาก ก็ช่วยตรวจให้ผมหน่อยสิ" เธอยิ้มอย่างชั่วร้าย และใช้มือปลดเข็มขัดของเขา "มิน่าเล่าขนาดอามีคู่หมั้นแล้ว แต่กลับไม่แต่งงานสักที ที่แท้มันใช้งานไม่ได้สินะ" “จะได้หรือไม่ได้ คุณก็ลองดูเองสิ” “ไม่เลย อาไปหาคนอื่นช่วยดูให้เถอะ”

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

โรแมนติก

5.0

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้วทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++ 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน แคว้นจิ้น ราชวงศ์เซวียน อารามไท่ผิงกวน “ไป ๆ อาจารย์ขับไล่พวกท่านออกจากอารามแล้ว อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” “ศิษย์พี่รองรีบปิดประตูเร็วเข้า !” ตุบ ! ห่อผ้าสองห่อถูกโยนออกมาจากประตูอาราม ปัง ! ตามด้วยเสียงปิดประตูลงสลักอย่างหนาแน่น สตรีนางหนึ่งยืนตัวตรงเป็นสง่า เสื้อผ้ากับเส้นผมของนางปลิวไสวดั่งไผ่ลู่ลม หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่ออารามไท่ผิงกวนด้วยสายตาเลื่อนลอย อาศัยอยู่ที่นี่มานานเท่าใดแล้วนะ บางครั้งนางเองก็ลืมเลือนวันเวลาไปเหมือนกัน “คุณหนูเจ้าคะ ศิษย์น้องทั้งสองของท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ เหตุใดถึงไล่พวกเราสองคนออกจากอารามได้เล่า” เผิงฉือกระทืบเท้าเบา ๆ ตรงไปฉวยห่อผ้าทั้งสองบนพื้น ขึ้นมาคล้องแขนตัวเองไว้ “หากไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ ศิษย์น้องทั้งสองคงไม่กล้าขับไล่ข้าออกจากอารามหรอก” น้ำเสียงของนางสงบนิ่งฟังแล้วสบายหูยิ่งนัก หาได้มีความโกรธเกลียดแต่อย่างใด “นั่นรถม้า” นิ้วเรียวสวยชี้ไปยังรถม้าคันที่มีคนนั่งเฝ้าอยู่ “ป้าเผิงไปถามดูว่าใช่รถม้าของเราหรือไม่” เผิงฉือไม่รอช้ารีบตรงไปหาคนเฝ้ารถม้าที่อยู่ใต้ต้นไผ่ในทันที ไม่ช้านางก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ “เป็นรถม้าของเราจริง ๆ เจ้าคะคุณหนู คนขับบอกว่าเป็นคนของตระกูลหลินเจ้าค่ะ ได้รับคำสั่งจากท่านพ่อของคุณหนู ให้มารับคุณหนูกลับตระกูลหลินเพื่อไปแต่งงานเจ้าค่ะ” “กลับไปแต่งงานนี่เอง” นางเอ่ยเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หันหลังกลับไปทางประตูอาราม ประสานมือค้อมตัวคำนับลาอาจารย์ เผิงฉือเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะคำนับตามนางไม่ได้ ภายในอารามไท่ผิงกวน “อาจารย์เหตุใดถึงไม่บอกลากับศิษย์พี่ใหญ่ไปตรง ๆ ล่ะ ทำเช่นนี้นางไม่โกรธท่านไปจนวันตายเลยรึ” เหอกุ้ยแม้มีอายุยี่สิบแปดปีแล้ว ทว่าเขากราบเป็นศิษย์เจ้าอาวาสชุนหวังเหล่ยหลังสตรีผู้นั้น จึงได้เป็นเพียงแค่ศิษย์พี่รองเท่านั้น “นั่นสิอาจารย์ ศิษย์พี่ใหญ่นางไม่เคยออกจากอารามไปไหนไกล ท่านทำเช่นนี้ไม่ใช่ขับไล่นางไปสู่ความตายหรอกรึ” จางเจียเฟิ่งเห็นด้วยกับศิษย์พี่รองของเขา “ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าศิษย์โง่ทั้งสอง พวกเจ้าคิดว่าอารามไท่ผิงกวนแห่งนี้ สามารถอยู่รอดมาได้เพราะใครกัน หากไม่ใช่เพราะฝีมือของศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้า เห็นนางเงียบ ๆ แบบนั้น ความคิดนางกว้างไกลยิ่งนัก อาจารย์อย่างข้ายังเทียบนางไม่ติดด้วยซ้ำไป” เจ้าอาวาสชุนปีนี้อายุอานามปาเข้าไปหกสิบห้าปีแล้ว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง อารามเต๋าแห่งนี้มีวิถีแบบไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสผู้หนึ่ง สามารถแต่งงานมีครอบครัวได้ “อาจารย์นางอยู่ในอารามวาดยันต์กันภัยให้ชาวบ้านที่มากราบไหว้ ตั้งโต๊ะรักษาโรคภัยให้ผู้คนในตัวอำเภอฝู แต่หนนี้นางต้องกลับบ้านไปเพื่อแต่งงาน นางบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้นมิถูกสามีจับกลืนกินจนไม่เหลือกระดูกหรอกรึ” เหอกุ้ยนึกภาพเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างหลินซือเยว่ หากต้องร่วมเตียงกับบุรุษหยาบกระด้าง เพียงเท่านั้นเขาก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ แทบอยากจะไปแย่งตัวศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองกลับคืนมา “เลิกคร่ำครวญได้แล้ว กลับไปกวาดลานอารามกับตรวจดูน้ำมันตะเกียงให้เรียบร้อย ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าไม่อยู่ เจ้าทั้งสองต้องรีบร่ำเรียนศึกษาหาความรู้ อารามไท่ผิงกวนจะได้เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าต่อไปได้” เจ้าอาวาสชุนทำเสียงดังใส่ลูกศิษย์ทั้งสอง “ไป ๆ ข้าจะสวดมนต์” โบกมือไล่ทั้งคู่ให้ออกจากห้องสวดมนต์ไป เจ้าอาวาสชุนรีบลุกไปปิดประตูลั่นกลอน ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ย่องเบา ๆ ไปที่ใต้เตียงนอน ดึงหีบไม้เก่าเก็บออกมา ครั้นกดสลักเปิดออก ก็พบตั๋วเงินจำนวนสามพันตำลึงอยู่ในนั้น ตระกูลหลินที่ไม่ได้บริจาคน้ำมันตะเกียงมาหลายปี จู่ ๆ ก็ส่งตั๋วเงินมาให้ พร้อมกับขอรับคนกลับไปเพื่อแต่งงาน ช่วงนี้ชาวบ้านมาทำบุญที่อารามน้อยลง หลินซือเยว่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ถึงไม่ยอมลงจากอารามไปรักษาผู้คน รายได้เลยหายหดแทบจ่ายอาหารการกิน(สุรานารี)ไม่พอ ตั๋วเงินสามพันตำลึงนี่มาได้ทันเวลาพอดี ! แครก ๆ ๆ ๆ เสียงกวาดลานหน้าอารามดังขึ้นพร้อมกับเสียงบ่นของเหอกุ้ย “ข้ารู้ว่านางเก่งเอาตัวรอดได้ ข้าเพียงไม่อยากให้นางไปก็เท่านั้น” “ศิษย์พี่รองท่านอย่าได้เสียใจไปเลย ไม่ใช่ว่ามีแต่นางที่ต้องแต่งงานมีครอบครัว ท่านเองก็เถอะที่บ้านส่งคนมารับทุกปีไม่ใช่รึ” จางเจียเฟิ่งรู้ดีว่าตนและเหอกุ้ย ถูกครอบครัวลงโทษด้วยการส่งมาอยู่ยังอารามแห่งนี้ ทว่าเพียงชั่วคราวเท่านั้น “ตัวข้านั้นไม่เป็นไรหรอก เจ้านั่นแหละศิษย์น้องสาม ข้าได้ยินว่าที่บ้านของเจ้า เพิ่งหาคู่หมั้นหมายคนใหม่ให้เจ้าอีกคนแล้วไม่ใช่รึ” สองศิษย์พี่น้องหยุดกวาดลานอาราม แล้วหันหน้าไปมองตากัน จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจดัง ๆ พร้อมกัน ไม่มีศิษย์พี่ใหญ่อยู่ด้วย นับจากนี้ไปยามทำความผิดใครจะออกหน้าคอยช่วยเหลือ ยามเงินหมดใครจะให้หยิบยืม ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าไม้ธรรมดาไม่เล็กไม่ใหญ่ ไร้ป้ายชื่อตระกูลบอกกล่าว คล้ายไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านในเป็นใคร เผิงฉือพยายามหลอกถามคนขับรถม้าอยู่หลายหน ถึงสถานการณ์ของตระกูลหลินในยามนี้ นางไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนไม่รู้จักใครสักคน คนขับรถม้าตอบว่า เขามีหน้าที่มารับคุณหนูรองกลับบ้านเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ “ได้ถามหรือไม่ ใช้เวลากี่วันในการเดินทาง” หลินซือเยว่เอ่ยเสียงเนิบ ๆ “ถามแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกว่าราว ๆ สิบวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” “สิบวันเชียวรึ” หลินซือเยว่มองห่อผ้าที่วางอยู่ด้านข้าง มีเพียงของใช้จำเป็นของนางไม่กี่ชิ้น พร้อมกับก้อนเงินจำนวนห้าสิบตำลึง “คงต้องแวะซื้อของในอำเภอฝูเสียก่อน” เผิงฉือรีบเปิดม่านบอกกับคนขับรถม้า แต่เขากลับทำเสียงฮึดฮัดคล้ายไม่พอใจ “เสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ” น้ำเสียงเขากระด้างกระเดื่อง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

โรแมนติก

5.0

จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ