นี่ฉันเป็นป้าแฝดหื่นแล้วหรือเนี่ย?

นี่ฉันเป็นป้าแฝดหื่นแล้วหรือเนี่ย?

ตอน ไม่เคยเกรงใจ ไม่เคยฟังผู้มีพระคุณ

แปดปีก่อน

แว๊น! ๆ ๆ รถมอเตอร์ไซค์คันเล็กแล่นออกจากบ้านเดี่ยวไปตามท้องถนน สาวสวยวัยยี่สิบกว่ากำลังขี่รถโดยมีเด็กแฝดเพศชายนั่งข้างหน้าหนึ่งคนและข้างหลังอีกหนึ่งคน ซ้อนอัดกันบนเบาะรถเล็กๆ

นมคุณป้าหย่อนลงตั้งบนหัวหลานแฝดผู้พี่เพราะเต้าของเธอใหญ่เกือบเท่าหน้า ตูดงอนใหญ่ก็อัดติดกับเป้ากางเกงหลานแฝดผู้น้องที่โอบแขนกอดเธอจนตัวกลม ตอนนั้นหลานทั้งสองยังอายุสิบขวบ อยู่ป.4

"ป้าฮะ! ๆ ทำไมผมมีแค่ป้าคนเดียวล่ะฮะ" ด.ช. ปกป้องเงยหน้ากลับหัวมองนา

"ก็เพราะพ่อกับแม่หนูขึ้นไปอยู่บนสวรรค์แล้วไงจ๊ะ"

"ว๊า! พ่อแม่ใจร้ายจัง แต่ไม่เป็นไรป้าใจดี" ด.ช.ปราบปราม

"แล้วทำไมป้าไม่มีคู่ล่ะฮะ แม่ยังมีพ่อ แล้วทำไมป้าไม่มีลุง" ด.ช.ปกป้อง

"อย่าพูดถึงไอ้คนนั้นเลย"

"น่านะ บอกมาเถอะผมก็อยากรู้" ด.ช.ปราบปราม

"เอาเป็นว่าพอแต่งได้ปีเดียวเขาก็ทิ้งป้าไปน่ะ"

"อ้าว เขาก็ทิ้งป้าไปเหมือนพ่อกับแม่ที่ทิ้งเราไปเหรอครับ" ด.ช.ปราบปราม

"ไม่ใช่ๆ เขาทิ้งไปมีเมียใหม่ ส่วนพ่อแม่ป้องกับปราบเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ พวกเขาเป็นคนดี ตายแล้วจึงได้อยู่บนสวรรค์ เข้าใจรึยังจ๊ะ"

"ฮะ , ครับ"

"ขอถามอีกนิดได้ไหมฮะ" ด.ช.ปกป้อง

"สงสัยอะไรก็ถามมาซิจ๊ะ"

"ทำไมพวกเราต้องไปวิ่งทุกเช้าเลยครับ" ด.ช.ปราบปราม

"ก็เพื่อให้มีร่างกายที่แข็งแรงไงจ๊ะ จิตใจที่แข็งแรงย่อมอยู่ในร่างกายที่แข็งแกร่ง เข้าใจไหม"

อ๋อ! ฮะ!

แปดปีต่อมา

วืน! ๆ ๆ มอเตอร์ไซค์ออโตเมติกสามร้อยซีซีคันใหญ่แล่นฉิวอยู่บนท้องถนนในยามเช้าตรู่ หนุ่มวัยสิบแปดผมเขียวเป็นคนขับ หนุ่มอีกคนซ้อนท้าย ตรงกลางมีสาวเชื้อจีนตัวเล็กวัย29นั่งอยู่ เธอถูกอัดด้วยร่างกายล่ำใหญ่ของฝาแฝดนักเพาะกายที่น้ำหนักตัวมากถึงคนละ80กิโลกรัม

ทั้งสามคนแต่งชุดออกกำลังกายยามเช้า ฝาแฝดนักกล้ามใส่เสื้อแขนกุด แฝดพี่ย้อมผมเขียว แฝดน้องย้อมผมสีน้ำตาลเข้ม คุณป้าใส่เสื้อยืดไซส์sสีขาวและกางเกงวิ่งขาสั้นสีดำแถบข้างสีขาว

วืน! ๆ ๆ รถแล่นมาเกือบถึงสวนสาธารณะใจกลางเมือง ลมเย็นในฤดูหนาวพัดโชย ชวนให้ตัวเกร็งและขาสั่น

"อย่าจับ" สาวสวยร้องดังขณะที่เต้านมอัดแนบแผ่นหลังหลานผู้พี่ ตูดถูกบีบฟัดโดยน้ำมือของหลานแฝดผู้น้อง

"จับอะไรป้า ผมแค่จับขาตัวเอง" นายปราบปรามเลื่อนมือออกจากแก้มก้นนามาลูบขากางเกงนักวิ่งสีดำ

เอี๊ยด! ๆ ๆ ๆ แฝดพี่บีบเบรคหน้าย้ำๆจนเต้านมคุณป้าอัดกระแทกแผ่นหลังล่ำกว้าง "โอ๊ย! ๆ อย่าเบรค เจ็บนม"

"ไม่ๆ มดตัดหน้าไงป้า" นายปกป้อง

"ห๊ะ! ป้าเจ็บนมเหรอ เดี๋ยวผมเอามือรองไว้นะ จะได้ไม่ชนหลังป้อง" ปราบเอ่ยแล้วสอดมือลอดรักแร้นา เอามือใหญ่สอดระหว่างรอยแยกของแผ่นหลังแฝดพี่และโอบจับเต้านมใหญ่เอาไว้

"โอ๊ย! ๆ อย่าบีบ" คุณป้ายังสาวร้องเสียงดัง

"ไม่ได้บีบนะป้า" ปราบตอบ

ปกป้องปล่อยมือซ้ายที่จับแฮนด์บังคับรถแล้วยื่นมาลูบขาป้านาอีกคน ฝ่ามือสากกร้านทีผิวหนังแตกด้านจากการยกลูกเหล็กบาดเนื้อขานวลนุ่มของสาวใหญ่ เธอทั้งเจ็บแปล๊บและขนลุกซู่

พอก้มมองหน้าอกตัวเองอีกมีก็เพิ่งรู้ว่าหัวนมกำลังโดนบีบบี้ด้วยนิ้วมือแฝดน้องจนเสื้อออกกำลังกายยับยู่ยี่

"อ๊ะ! อย่า ๆ มันเจ็บ ถ้าไม่หยุดจะร้องแล้วนะ" คุณป้าส่ายสะเอวดิ้นพล่านๆ

"ปล่อยแล้วครับ หยุดแล้วครับๆ" หลานแฝดตอบแล้วหดมือกลับที่กลับทาง

"แต่ว่านะครับ ป้าไม่มีผัวแล้วก็ไม่เป็นไรหรอกนะครับ ป้ายังมีเรา" ปกป้องลูบขาขาวของนาอีกแล้ว

"ใช่ครับ ป้าคงรักเรามากใช่ไหมครับเลยไม่ยอมมีใคร" ปราบปรามเอามือยื่นข้ามบ่าน้อยมาลูบแก้มขาวๆอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

"ที่ฉันไม่มีผัวก็เพราะคนอื่นคิดว่าฉันมีลูกแล้วไงยะ เลยไม่มีใครมากล้าจีบ"

"อีกอย่าง เอามือออกไป ฉันไม่กล้ามีผัวก็เพราะว่ากลัวเหมือนในข่าว พ่อเลี้ยงซ้อมลูก พ่อเลี้ยงทำร้ายเด็กจนตายไง"

"แหม ๆ อุส่าห์เสียสละชีวิตคู่แล้วยังไม่รู้บุญคุณอีก จะแต๊ะอั๋งป้าไปถึงไหนห๊ะ! เกรงใจกันบ้างสิ"

"เสียสละชีวิตคู่เลยเหรอฮะ ฮ่า! ๆ" ปกป้อง

"แต่ป้าก็ยังเหลือเราอีกเป็นคู่เลยนะครับ พวกเราโตแล้วก็ทำอะไรๆแบบผู้ใหญ่ตอบแทนป้าได้นะ" ปราบปราม

"ทะลึ่งละ อายุสิบแปดเอง โตแต่ตัวล่ะสิ ตัวเท่าควายแล้วเนี่ย" คุณป้า

"แหนะ พูดหยายคายใส่พวกเราอีกละ" ปกป้อง

"ใช่ ทีตอนเด็กๆห้ามเราพูดคำหยาบ เดี๋ยวบิดจู๋ ๆ ไหนตอนนี้ลองบิดดูสิครับ" ปราบปรามดึงมือนายื่นไปข้างหลัง ยัดเข้าเป้ากางเกงนักวิ่ง

"อีบ้า" นารีบชักมือกลับด้วยพละกำลังทั้งชีวิตที่มี"

"บิดไม่เจ็บแล้วนะครับ พวกผมแข็งนะ" ปกป้อง

"หึ! ๆ ถ้าป้าอยากอาบน้ำกับพวกเราเหมือนตอนเด็กๆก็บอกได้นะครับ ผมจะอาบให้ป้าบ้าง ตอบแทนที่ป้าเคยอาบให้ผมไงครับ" ปราบปราม

ฮ่า! ๆ ๆ ๆ ปกป้องหัวเราะลั่น

หมับ! นาเอาแขนโอบเอวหลานแฝดผู้พี่แล้วล้วงมือจับเป้ากางเกงของเขา กำแท่งนุ่มหนึบบิดริ้ววนๆด้วยนิ้วมือที่ไว้เล็บยาว

โอ๊ย! ๆ ๆ เจ็บ! ๆ ๆ "ยอมแล้วครับ ผมยอมแล้วป้า" ปกป้องร้องลั่น แถมยังขับรถส่ายไปมาจวนจะล้ม

หมับ! ๆ ๆ นายื่นมือกลับมาข้างหลังแล้วกำบีบไข่หลานแฝดผู้น้อง ใช้เล็บหยิกหนังหุ้มปลายแท่งรักดึงหงึดๆ

"โอ๊ย! ป้า โอ๊ยผมขอโทษครับ" ปราบปราม

"ขอโทษนะไรนะ ไม่ได้ยิน"

"ผมขอโทษที่พูดทะลึ่งครับ โอ๊ย! ป้า"

ฮิ! ๆ ๆ ๆ นาเอามือกลับมากอดอกและหัวเราะ

พอรถมาถึงสวนคุณป้าก็ยืนหอบหายใจระทวยรวยแรง ส่วนฝาแฝดนั้นถอดเสื้อวิ่งต้านลมหนาวไปก่อนแล้ว นารู้สึกเจ็บหัวนมสองข้างแบบคัดตึง ราวกับตอนนมเพิ่งตั้งเต้าสาวก็ไม่ปาน หว่างขาแฉะน้ำจนรู้สึกถึงกางเกงในที่เปียกชุ่ม

นาไม่ได้คิดอะไรกับหลานๆเลย ไม่ได้มีอารมณ์ ไม่พอใจด้วยซ้ำไป แต่ทำไมร่างกายถึงได้ตอบสนองกับมือไม้ที่ยุ่มย่ามของพวกเขาได้ขนาดนี้ก็ไม่อาจทราบได้จริงๆ บางทีแค่ได้กลิ่นเหงื่อหรือเข้าใกล้หลานแฝดก็รู้สึกใจสั่น ช่วงนี้เธอรู้สึกว่าอะไรๆมันเริ่มแปลกประหลาดไปหมด ทั้งที่เธอเลี้ยงดูเด็กพวกนี้มาเองกับมือแท้ๆ