ตัวตายตัวแทน เพื่อสนองความหมกมุ่นของเขา

ตัวตายตัวแทน เพื่อสนองความหมกมุ่นของเขา

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
ชม
18
บท

ฉันเป็นศิลปินที่ถูกจ้างมาเป็นเพื่อนให้กับมหาเศรษฐีผู้รักสันโดษ คิน มิลเลอร์ ฉันตกหลุมรักชายผู้แหลกสลายที่ฉันคิดว่าฉันกำลังเยียวยา แล้วฉันก็ได้ค้นพบความจริง เขาแอบบันทึกช่วงเวลาส่วนตัวของเรา เพียงเพื่อใช้เทคโนโลยีดีปเฟกสวมใบหน้าของคาร่า น้องสาวต่างแม่ของฉันลงไปแทน ฉันไม่ใช่คนรักของเขา ฉันเป็นแค่ตัวแสดงแทนให้กับความหลงใหลของเขาเท่านั้น เมื่อคาร่าใส่ร้ายว่าฉันทำร้ายร่างกาย คินไม่เพียงแต่เชื่อเธอ เขายังยืนมองดูการ์ดของเขาทุบตีฉัน ต่อมา เขาส่งนักเลงมาทุบมือขวาของฉันจนแหลกละเอียด ทำลายอาชีพศิลปินของฉันจนย่อยยับ เพื่อปกป้องชื่อเสียงของคาร่าก่อนงานแต่งงานของเธอ เขาจับฉันโยนเข้าห้องขัง เรียกฉันอย่างเย็นชาว่าเป็น "ของเล่น" ที่เขาเบื่อแล้ว เขาทำลายร่างกาย อาชีพ และหัวใจของฉัน ทั้งหมดก็เพื่อผู้หญิงที่โกหกเขาซึ่งๆ หน้า แต่ในห้องขังอันหนาวเหน็บนั้น ฉันได้รับข้อเสนอจากพ่อเลี้ยงที่เคยขับไล่ฉันออกจากบ้าน เขาต้องการให้ฉันแต่งงานกับคีแกน มาร์ค ทายาทบริษัทเทคโนโลยีผู้พิการ เพื่อแลกกับกองทุนมรดกมหาศาลของแม่ฉัน ฉันรับข้อเสนอ ฉันเดินออกจากคุก ทิ้งเมืองนี้ไว้เบื้องหลัง และบินไปแต่งงานกับคนแปลกหน้า เพื่อหนีจากผู้ชายที่ทำลายฉันให้สิ้นซากในที่สุด

บทที่ 1

ฉันเป็นศิลปินที่ถูกจ้างมาเป็นเพื่อนให้กับมหาเศรษฐีผู้รักสันโดษ คิน มิลเลอร์ ฉันตกหลุมรักชายผู้แหลกสลายที่ฉันคิดว่าฉันกำลังเยียวยา

แล้วฉันก็ได้ค้นพบความจริง เขาแอบบันทึกช่วงเวลาส่วนตัวของเรา เพียงเพื่อใช้เทคโนโลยีดีปเฟกสวมใบหน้าของคาร่า น้องสาวต่างแม่ของฉันลงไปแทน ฉันไม่ใช่คนรักของเขา ฉันเป็นแค่ตัวแสดงแทนให้กับความหลงใหลของเขาเท่านั้น

เมื่อคาร่าใส่ร้ายว่าฉันทำร้ายร่างกาย คินไม่เพียงแต่เชื่อเธอ เขายังยืนมองดูการ์ดของเขาทุบตีฉัน ต่อมา เขาส่งนักเลงมาทุบมือขวาของฉันจนแหลกละเอียด ทำลายอาชีพศิลปินของฉันจนย่อยยับ

เพื่อปกป้องชื่อเสียงของคาร่าก่อนงานแต่งงานของเธอ เขาจับฉันโยนเข้าห้องขัง เรียกฉันอย่างเย็นชาว่าเป็น "ของเล่น" ที่เขาเบื่อแล้ว

เขาทำลายร่างกาย อาชีพ และหัวใจของฉัน ทั้งหมดก็เพื่อผู้หญิงที่โกหกเขาซึ่งๆ หน้า

แต่ในห้องขังอันหนาวเหน็บนั้น ฉันได้รับข้อเสนอจากพ่อเลี้ยงที่เคยขับไล่ฉันออกจากบ้าน เขาต้องการให้ฉันแต่งงานกับคีแกน มาร์ค ทายาทบริษัทเทคโนโลยีผู้พิการ เพื่อแลกกับกองทุนมรดกมหาศาลของแม่ฉัน

ฉันรับข้อเสนอ ฉันเดินออกจากคุก ทิ้งเมืองนี้ไว้เบื้องหลัง และบินไปแต่งงานกับคนแปลกหน้า เพื่อหนีจากผู้ชายที่ทำลายฉันให้สิ้นซากในที่สุด

บทที่ 1

ไอเย็นจากที่นอนในส่วนที่เขาเคยนอนอยู่ทำให้ฉันรู้สึกวูบโหวง

ฉันเฝ้ามองคิน มิลเลอร์ ที่ค่อยๆ ลุกจากเตียง แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและเส้นสายคมกริบราวกับภาพวาด เขาเคลื่อนไหวด้วยท่วงท่าสง่างามแต่ห่างเหิน ทุกการกระทำของเขาดูประหยัดถ้อยคำและไร้ซึ่งการสัมผัสที่อาลัยอาวรณ์

ชั่วขณะหนึ่ง ฉันปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งอยู่ในความทรงจำถึงไออุ่นจากผิวของเขาที่แนบชิด น้ำหนักตัวของเขา และสัมผัสหยาบกร้านของตอหนวดที่เสียดสีกับลำคอของฉัน มันเป็นเพียงความอบอุ่นชั่ววูบในความเย็นชาของเพนต์เฮาส์สุดหรูแห่งนี้

เขาหยุดยืนริมหน้าต่าง แสงไฟยามค่ำคืนของกรุงเทพฯ วาดเงาของเขาให้ดูคมคายแต่แข็งกระด้าง เขาไม่ได้มองทิวทัศน์เบื้องล่าง สายตาของเขาล่องลอยไปไกลแสนไกล ที่ไหนสักแห่งที่ฉันไม่อาจติดตามไปได้ มันเกิดขึ้นทุกครั้ง...ความรู้สึกตัดขาดที่แทบจะมองไม่เห็น ราวกับว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพียงเปลือกนอกที่ว่างเปล่า

ฉันใช้ข้อศอกยันตัวขึ้น ผ้าห่มไหมเนื้อดีเลื่อนลงมากองอยู่รอบเอว การเคลื่อนไหวของฉันดึงความสนใจของเขาได้ในที่สุด ดวงตาสีเทาเข้มของเขาสบเข้ากับตาของฉัน ในนั้นไม่มีความอบอุ่นใดๆ มีเพียงการประเมินอย่างเยือกเย็น

เขากลับมาที่เตียง มือของเขาวางลงบนสะโพกของฉัน ไม่ใช่การลูบไล้ แต่เป็นการตรึงฉันไว้ เขาผลักฉันกลับลงไปบนที่นอน น้ำหนักตัวของเขาเป็นสิ่งที่คุ้นเคยและเต็มไปด้วยอำนาจสั่งการ เขาไม่พูดอะไรเลย เขาไม่จำเป็นต้องพูด

ฉันหลับตาลงและปล่อยให้เขานำทาง ร่างกายของฉันตอบสนองไปตามสัญชาตญาณ ฉันอยากจะรู้สึกอะไรบางอย่าง อะไรก็ได้ที่จะเชื่อมช่องว่างระหว่างเรา ฉันโอบแขนรอบคอเขา ดึงเขาเข้ามาใกล้ขึ้น เพื่อแสวงหาจูบที่ลึกซึ้งกว่าแค่ผิวเผิน

เขาอนุญาต ริมฝีปากของเขาบดเบียดกับฉันด้วยทักษะที่ฝึกฝนมาอย่างดี แต่ไร้ซึ่งความปรารถนาที่แท้จริง

เมื่อทุกอย่างจบลง เขาผละออกไปทันที พื้นที่ว่างข้างกายฉันกลับมาหนาวเย็นอีกครั้ง

เขาลุกขึ้นและเริ่มแต่งตัว ทุกการเคลื่อนไหวดูมีประสิทธิภาพและแม่นยำ เขาสวมนาฬิกาข้อมือเรือนหรูสีเข้มที่เข้ากับความเย็นชาในดวงตาของเขา ไม่มีความรู้สึกอิ่มเอมหลังเสร็จสิ้น ไม่มีช่วงเวลาแห่งความเงียบงันที่ใช้ร่วมกัน มีเพียงเสียงเสียดสีของเนื้อผ้าขณะที่เขาสวมเกราะป้องกันตัวเองกลับคืน

ฉันลุกขึ้นนั่งและเริ่มเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นอย่างเป็นกลไก การกระทำของฉันรู้สึกเหมือนหุ่นยนต์ เป็นกิจวัตรที่ฉันทำมานับครั้งไม่ถ้วน

คินเดินไปที่ชั้นหนังสือ นิ้วของเขาไล้ไปตามสันปกหนังสือคลาสสิกที่หุ้มด้วยหนัง ก่อนจะหยุดที่แผงเล็กๆ ที่แทบจะมองไม่เห็น เสียงคลิกเบาๆ ดังขึ้นในห้อง เขากำลังปิดกล้อง

เขามองเลนส์ที่ซ่อนอยู่นานครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาอ่านไม่ออก

ฉันจำครั้งแรกที่เขาขอได้ มันไม่ใช่คำขอ แต่เป็นเงื่อนไข ท้องของฉันบิดเกรี้ยวด้วยความอับอายและสับสน เขาบอกว่ามันเป็น "เพื่อความสบายใจ" ของเขา เป็นวิธีที่จะจดจำ ฉันกำลังจนตรอก ฉันเป็นหนี้แม่ของเขาเป็นเงินจำนวนมหาศาล และนี่เป็นทางเดียวที่ฉันจะจ่ายคืนได้ ฉันจึงตอบตกลง

ฉันจำครั้งแรกที่เราเจอกันได้ คุณนายมิลเลอร์เป็นคนจัดการ เขาเป็นเหมือนภูตผี เป็นคนสันโดษที่ซ่อนตัวอยู่ในหอคอยแก้วแห่งนี้ งานของฉันง่ายมาก คือดึงเขาออกมา เป็นเพื่อนของเขา เป็นแรงบันดาลใจของเขา หรืออะไรก็ได้ที่เขาต้องการเพื่อให้รู้สึกเหมือนมนุษย์อีกครั้ง ฉันเป็นศิลปิน และแม่ของเขามองว่าฉันเป็นเครื่องมือที่จะซ่อมแซมลูกชายที่แตกสลายของเธอ

ช่วงหนึ่ง ฉันคิดว่าฉันกำลังทำสำเร็จ เขาเป็นคนมีบาดแผล ลึกลับ เป็นปริศนาที่ฉันอยากจะไขให้ได้ ฉันวาดภาพเขา ร่างภาพเขา เรียนรู้ทุกส่วนโค้งเว้าบนใบหน้าและเงาในดวงตาของเขา ฉันตกหลุมรักผู้ชายที่ฉันคิดว่าฉันกำลังช่วยชีวิต

แรงดึงดูดระหว่างเรานั้นปฏิเสธไม่ได้ คืนหนึ่งเราก็ลงเอยกันบนเตียง เป็นการปะทะกันระหว่างความหวังของฉันกับความต้องการอันเงียบงันและสิ้นหวังของเขา มันรู้สึกเหมือนจริง

แต่ความสัมพันธ์นี้มาพร้อมกับกฎสองข้อ

หนึ่ง: ห้ามถามเรื่องอดีตของเขา

สอง: เขาบันทึกทุกอย่าง

ฉันแต่งตัวเสร็จและเดินไปหาเขา ฉันดึงเมมโมรี่การ์ดเล็กๆ ออกจากช่องที่ซ่อนอยู่

"นี่ค่ะ" ฉันพูด เสียงเรียบเฉย ฉันยื่นมันให้เขา

เขาเหลือบมองมัน แล้วมองกลับมาที่ฉัน "วางไว้บนโต๊ะ"

เขาไม่สนใจ เขาไม่เคยสนใจ เขาไม่เคยดูมันกับฉัน เขาจะเอามันไปและหายเข้าไปในห้องทำงานของเขาเป็นเวลาหลายชั่วโมง

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไม

ความทรงจำของการค้นพบนั้นยังคงฝังลึกในใจฉัน มันเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน ฉันเอาแฟไปให้เขา เข้าไปในห้องทำงานของเขาโดยไม่ได้เคาะประตูเป็นครั้งแรก เขาไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่แล็ปท็อปของเขาเปิดอยู่ บนหน้าจอคือวิดีโอ

มันคือฉัน ร่างกายของฉัน การเคลื่อนไหวของฉัน ส่วนโค้งของแผ่นหลังขณะที่ฉันแอ่นกายเข้าหาเขา

แต่ใบหน้านั้นไม่ใช่ของฉัน

มันคือใบหน้าของคาร่า น้องสาวต่างแม่ของฉัน ใบหน้าของเธอถูกซ้อนทับบนร่างกายของฉันอย่างแนบเนียน พร้อมกับเสียงครางเรียกชื่อของเขา วิดีโอนั้นเป็นหนึ่งในหลายสิบวิดีโอ เป็นแคตตาล็อกช่วงเวลาของเราด้วยกัน ทั้งหมดถูกดัดแปลง บิดเบือนให้กลายเป็นจินตนาการที่เขาสร้างขึ้นรอบตัวผู้หญิงอีกคน

เขาหลงใหลเธอ ฉันเป็นเพียงตัวแสดงแทน เป็นตัวแทนที่สะดวกเพราะฉันดูคล้ายเธอในระยะไกล ผมสีเข้มเหมือนกัน รูปร่างเพรียวบางเหมือนกัน ใกล้เคียงพอที่เทคโนโลยีของเขาจะจัดการที่เหลือได้

ทุกคำพูดอ่อนหวานที่เขาเคยพูด ทุกช่วงเวลาที่ฉันคิดว่าเป็นความก้าวหน้า มันเป็นเพื่อเธอ เขามองมาที่ฉัน แต่เขากำลังเห็นคาร่า

หัวใจของฉันที่เคยเต้นแรงเพื่อเขา ตอนนี้รู้สึกเหมือนก้อนหินที่ตายด้านในอก ความรักที่ฉันเฝ้าฟูมฟักได้กลายเป็นเถ้าถ่าน

"เอวา" เสียงของคินตัดผ่านความคิดของฉัน ดึงฉันกลับมาสู่เพนต์เฮาส์ที่หนาวเหน็บ เขากำลังติดกระดุมเสื้อ "ขอน้ำแก้วนึง"

มันไม่ใช่คำขอ

ฉันเดินไปที่ห้องครัวด้วยท่าทางแข็งทื่อ ฉันรินน้ำจากก๊อกแล้วนำไปให้เขา นิ้วของฉันชาด้าน

เขารับไปโดยไม่มีคำขอบคุณ ดื่มรวดเดียวจนหมด

"ฉันต้องไปทำธุระที่สิงคโปร์ จะไปหนึ่งสัปดาห์" เขาประกาศขณะจัดเนกไทหน้ากระจก

"ค่ะ" ฉันพูด เสียงของฉันสงบ แต่ลึกๆ ข้างในกลับสั่นสะท้าน

เขาหันมา หรี่ตาลงเล็กน้อย "คุณดู...แปลกไป"

"แค่เหนื่อยค่ะ" ฉันโกหก รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนริมฝีปาก "เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ หวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะ 'ประสบความสำเร็จ' นะคะ"

เขามองหน้าฉันอีกครู่หนึ่ง แววตาสับสนวูบผ่าน เขาไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวฉัน เขาไม่เคยเห็นฉันจริงๆ เลยสักครั้ง

เขาพยักหน้าหนึ่งครั้ง แล้วหันหลังเดินออกจากประตูไปโดยไม่หันกลับมามอง

เสียงกลอนประตูดังคลิก ปิดผนึกฉันไว้ในความเงียบ

ฉันก้มมองเมมโมรี่การ์ดที่ยังอยู่ในมือ เสียงหัวเราะแห้งๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปาก

ภารกิจของฉันจบลงแล้ว

คุณนายมิลเลอร์ต้องการให้ฉันดึงลูกชายของเธอกลับสู่โลกภายนอก

ฉันทำได้แล้ว แต่ไม่ใช่เพื่อฉัน

ในที่สุดหัวใจของฉันก็แหลกสลายโดยสมบูรณ์ และในการแหลกสลายนั้น ฉันก็ได้พบกับเศษเสี้ยวของอิสรภาพ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักต้องห้าม  โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

วัยรุ่น

5.0

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

นิยายสั้น

5.0

ฉันกับภวินท์ สามีของฉัน เราคือคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็เรียกเราว่าคู่รักทองคำ แต่ชีวิตแต่งงานที่ใครๆ ต่างอิจฉากลับเป็นเรื่องหลอกลวง เราไม่มีลูก เพราะเขามีภาวะทางพันธุกรรมที่หายากมาก เขาอ้างว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อุ้มท้องลูกของเขาจะต้องตาย เมื่อพ่อของเขาที่กำลังจะสิ้นใจเรียกร้องทายาท ภวินท์ก็เสนอทางออก...แม่อุ้มบุญ ผู้หญิงที่เขาเลือกคืออารยา เธอคือฉันในเวอร์ชันที่เด็กกว่า สดใสกว่า ทันใดนั้น ภวินท์ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาต้องคอยดูแลเธอระหว่าง "กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วที่ยากลำบาก" เขาลืมวันเกิดฉัน เขาลืมวันครบรอบของเรา ฉันพยายามจะเชื่อเขา จนกระทั่งฉันบังเอิญได้ยินเขาคุยกับเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยง เขาสารภาพกับเพื่อนว่าความรักที่เขามีให้ฉันคือ "ความผูกพันที่ลึกซึ้ง" แต่กับอารยา มันคือ "ไฟ" และ "ความเร่าร้อน" เขากำลังวางแผนจัดงานแต่งงานลับๆ กับเธอที่ภูเก็ต ในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฉลองวันครบรอบ เขากำลังจะมอบงานแต่งงาน ครอบครัว และชีวิตให้เธอ...ทุกสิ่งที่เขาปฏิเสธฉัน โดยใช้คำโกหกเรื่องภาวะทางพันธุกรรมร้ายแรงเป็นข้ออ้าง การทรยศหักหลังมันสมบูรณ์แบบเสียจนฉันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง คืนนั้นเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับคำโกหกเรื่องไปทำงานต่างจังหวัด ฉันยิ้มและสวมบทบาทภรรยาที่แสนดีต่อไป เขาไม่รู้ว่าฉันได้ยินทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่าในขณะที่เขากำลังวางแผนชีวิตใหม่ ฉันก็ได้วางแผนหนีของฉันไว้แล้ว และที่แน่ๆ เขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งโทรหาบริษัทที่เชี่ยวชาญเรื่องเดียว...การทำให้คนหายตัวไป

ถูกอัลฟ่าแผดเผา  เพลิงแค้นของฉัน  วันชำระของเขา

ถูกอัลฟ่าแผดเผา เพลิงแค้นของฉัน วันชำระของเขา

นิยายสั้น

5.0

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

นิยายสั้น

5.0

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

นิยายสั้น

5.0

ฉันคือคีรติ วรโชติ นักข่าวหัวขบถแห่งตระกูลนักการเมืองทรงอิทธิพล ทางรอดเดียวของฉันคือความสัมพันธ์ลับๆ อันร้อนแรงกับอธิป สุริยวงศ์ ซีอีโอผู้ทรงอำนาจที่ราวกับสลักขึ้นจากน้ำแข็งและตรรกะ เขาเรียกฉันว่า "หายนะที่งดงามของผม" พายุที่ถูกกักขังไว้ในกำแพงเพนต์เฮาส์ของเขา แต่ความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นบนคำโกหก ฉันค้นพบว่าเขาเพียงแค่ "ทำให้ฉันเชื่อง" เพื่อเอาใจผู้หญิงอีกคน กมลา ลูกสาวผู้อ่อนแอของหัวหน้าคณะทำงานของพ่อฉัน ซึ่งเขาเป็นหนี้บุญคุณที่ไม่อาจชดใช้ได้ เขาเลือกหล่อนต่อหน้าสาธารณชน เช็ดน้ำตาให้หล่อนด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็น เขาปกป้องหล่อน ปกป้องหล่อน และเมื่อฉันถูกคนชั่วคุกคาม เขาก็ทอดทิ้งฉันเพื่อรีบไปอยู่ข้างหล่อน การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จับฉันเข้าคุกและซ้อม พร้อมกับคำรามว่าฉันต้อง "เรียนรู้บทเรียน" ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงระหว่างอุบัติเหตุรถชน โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากระโจนไปขวางหน้ากมลา ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นเกราะกำบัง ปล่อยให้ฉันเผชิญแรงกระแทกเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นภาระที่เขาพร้อมจะสังเวย ขณะนอนร่างกายแหลกสลายบนเตียงในโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ฉันไม่ใช่หายนะที่งดงามของเขา แต่เป็นตัวโง่ของเขาต่างหาก ดังนั้นฉันจึงทำสิ่งเดียวที่ทำได้ ฉันเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้วอดวาย ตอบรับคำขอแต่งงานจากมหาเศรษฐีใจดีที่สัญญาสันติสุขให้ฉัน และเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเถ้าถ่านแห่งความรักของเราไว้เบื้องหลัง

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

นิยายสั้น

5.0

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียเด็ก Honey (I hate you)

เมียเด็ก Honey (I hate you)

ลำเจียก
5.0

เกริ่น.... ....ยะ..อย่านะ..พี่กำลังเข้าใจผิดอยู่..อึก..~ ผมไม่สนใจที่เธอพูด ผู้หญิงคนนี้แสดงละครเก่งจริงๆ ผมเกือบจะเชื่อเธอแล้วว่าเธอไม่ได้ขายตัว ผม: เลิกเล่นได้แล้ว เรามามีความสุขกันดีกว่า ...ยะ..อย่า..หนูไม่ได้ขายตัวจริงๆ หนูไม่ได้แสดงละครอะไรทั้งนั้น หนูพูดเรื่องจริง ปล่อยหนูไปเถอะ !! ผมกดท่อนเอ็นเข้าไปที่ช่องเสียวสีชมพูชวนหลงไหลนั้น กึด~ “อ๊า~ เข้าอยากจังวะ” ผมก็มมองดูรอยเชื่อมระหว่างผมกับเธอ “เชี้ย...เลือด !!” ผมมองหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอนอนน้ำตาคลอ ตัวสั่นไปหมด "อยากได้เท่าไหร่...แลกกับเซ็กส์ครั้งนี้" เธอเงียบไม่ตอบผม เอาแต่นอนสะอื้น "กูถามว่ามึงจะเอาเท่าไหร่ แลกกับความบริสุทธิ์ของมึง"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ