เถ้าถ่านรัก จุดไฟแค้น ขึ้นมา

เถ้าถ่านรัก จุดไฟแค้น ขึ้นมา

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
ชม
11
บท

"ปาริชาติ ส่งกำไลหยกของเธอมาให้ลลิตาซะ" คำสั่งเย็นชาของพุฒิ สามีที่ฉันรักหมดหัวใจ ดังขึ้นเพื่อทวงของดูต่างหน้าชิ้นสุดท้ายของแม่ฉัน ไปให้กับแฟนเก่าที่กลับมาทวงคืนทุกอย่าง เขาไม่เพียงทำลายกำไลหยกจนแตกละเอียด แต่ยังบังคับให้ฉันถ่ายเลือดให้ลลิตาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ความโหดร้ายถึงขีดสุดเกิดขึ้นในวันที่คฤหาสน์ระเบิด พุฒิเลือกอุ้มลลิตาหนีออกไป ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายในกองเพลิงเพียงลำพัง วินาทีนั้น ความรักของฉันมอดไหม้ไปพร้อมกับเปลวไฟ ฉันหนีรอดออกมาได้และสาบานกับตัวเองว่า "ปาริชาติคนเดิมได้ตายไปแล้ว" ฉันหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อังกฤษ ส่วนพุฒิที่เพิ่งตาสว่างและรู้ความจริงว่าลลิตาเป็นคนวางระเบิด ได้กลับไปลงโทษหญิงชั่วอย่างสาสม ก่อนจะตามมาคุกเข่าอ้อนวอนขอคืนดีกับฉัน เขาร้องไห้แทบขาดใจ ท่ามกลางดอกไม้ไฟที่เขาจุดเพื่อง้อฉัน แต่ฉันกลับยืนกอดกับผู้ชายคนใหม่ แล้วมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า "เราหย่ากันตั้งแต่วินาทีที่คุณทิ้งฉันไว้ในกองไฟแล้วค่ะ คุณพุฒิ"

บทที่ 1

"ปาริชาติ ส่งกำไลหยกของเธอมาให้ลลิตาซะ"

คำสั่งเย็นชาของพุฒิ สามีที่ฉันรักหมดหัวใจ ดังขึ้นเพื่อทวงของดูต่างหน้าชิ้นสุดท้ายของแม่ฉัน ไปให้กับแฟนเก่าที่กลับมาทวงคืนทุกอย่าง

เขาไม่เพียงทำลายกำไลหยกจนแตกละเอียด แต่ยังบังคับให้ฉันถ่ายเลือดให้ลลิตาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ความโหดร้ายถึงขีดสุดเกิดขึ้นในวันที่คฤหาสน์ระเบิด พุฒิเลือกอุ้มลลิตาหนีออกไป ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายในกองเพลิงเพียงลำพัง

วินาทีนั้น ความรักของฉันมอดไหม้ไปพร้อมกับเปลวไฟ ฉันหนีรอดออกมาได้และสาบานกับตัวเองว่า "ปาริชาติคนเดิมได้ตายไปแล้ว"

ฉันหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อังกฤษ ส่วนพุฒิที่เพิ่งตาสว่างและรู้ความจริงว่าลลิตาเป็นคนวางระเบิด ได้กลับไปลงโทษหญิงชั่วอย่างสาสม ก่อนจะตามมาคุกเข่าอ้อนวอนขอคืนดีกับฉัน

เขาร้องไห้แทบขาดใจ ท่ามกลางดอกไม้ไฟที่เขาจุดเพื่อง้อฉัน แต่ฉันกลับยืนกอดกับผู้ชายคนใหม่ แล้วมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า

"เราหย่ากันตั้งแต่วินาทีที่คุณทิ้งฉันไว้ในกองไฟแล้วค่ะ คุณพุฒิ"

บทที่ 1

ปาริชาติ POV:

ฉันไม่คาดคิดเลยว่าคำสั่งเฉียบขาดของพุฒิจะทำให้ฉันยืนแข็งทื่อราวกับรูปปั้น

"ปาริชาติ กำไลหยกของเธอ ฉันจะขอมอบให้ลลิตา" เสียงของพุฒิเย็นชาเหมือนน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนยอดเขา "เธอจะได้ใส่มันเพื่อเป็นขวัญกำลังใจ"

ลมหายใจของฉันสะดุดกึกกลางอก กำไลหยกที่เขากล่าวถึงนั้นมันไม่ได้เป็นแค่เครื่องประดับ แต่มันคือสิ่งเดียวที่แม่ทิ้งไว้ให้ฉันก่อนจากไป มันเป็นตัวแทนของความรัก ความหวัง และความทรงจำทั้งหมดที่ฉันมีเกี่ยวกับแม่

กำไลหยกสีเขียวมรกตเม็ดงามสลักลายโบราณ เป็นของดูต่างหน้าชิ้นเดียวที่แม่มอบให้ฉันในวันที่ท่านจากไป ท่านบอกว่ากำไลวงนี้เป็นของประจำตระกูลที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน เป็นสัญลักษณ์ของความผูกพันและคำอวยพรให้ฉันอยู่รอดปลอดภัย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต ขอให้ฉันเก็บมันไว้ให้ดีที่สุด มันจึงเป็นของล้ำค่าที่สุดในชีวิตที่ฉันไม่เคยคิดจะแลกเปลี่ยนกับสิ่งใด

กำไลวงนี้ยังเตือนฉันถึงความฝันในวัยเด็ก วันที่แม่พาฉันไปวัด ทำบุญ และเล่าเรื่องตำนานของกำไลหยกแต่ละชิ้นที่เคยเป็นของบรรพบุรุษของเรา เสียงหัวเราะของแม่ยังดังก้องอยู่ในความทรงจำ ภาพมือเรียวสวยของแม่ที่เคยลูบไล้กำไลวงนี้ราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตท่าน ภาพเหล่านั้นชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน

แต่วันนี้ พุฒิกำลังขอให้ฉันมอบมันให้กับลลิตา อดีตคนรักของเขา ซึ่งตอนนี้กลับมาพร้อมกับท้องแก่ และเป็นสาเหตุที่ทำให้ครอบครัวขจรเดชต้องล้มละลาย ฉันรู้ดีว่าลลิตากลับมาทวงทุกอย่างที่เป็นของเธอคืน และพุฒิก็พร้อมที่จะมอบทุกอย่างให้เธอ แม้กระทั่งสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน

เขาก้าวเข้ามาใกล้ฉันช้าๆ ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ ดวงตาคมกริบจ้องมองมาที่กำไลหยกบนข้อมือของฉัน ราวกับว่ามันเป็นเพียงวัตถุชิ้นหนึ่งที่ไร้คุณค่า "ลลิตาต้องการมัน เธอท้องอยู่ ฉันไม่อยากให้เธอคิดมาก" น้ำเสียงของเขาหนักแน่น แต่กลับไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจ

ฉันยืนนิ่ง พยายามดึงสติกลับมา ภาพของลลิตาที่ยืนอยู่ข้างพุฒิเมื่อครู่ยังคงติดตา ท้องที่นูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ความอ่อนหวานที่แสร้งทำ และสายตาที่จ้องมองมาที่ฉันอย่างมีชัยชนะ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่กลางทะเลทรายที่ร้อนระอุ แต่กลับถูกแช่แข็งจากภายใน

พุฒิเห็นว่าฉันยังไม่ยอมถอดกำไลออก เขากระชากข้อมือฉันอย่างแรงจนฉันเซถลา "หรือเธอต้องการเงินเท่าไหร่ ปาริชาติ? บอกมาสิ!"

ร่างกายของฉันชาไปทั้งตัว ความเจ็บปวดจากการกระชากข้อมือนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดในใจที่กำลังฉีกขาดออกเป็นเสี่ยงๆ นี่คือผู้ชายที่ฉันรักหมดใจ แต่เขากลับปฏิบัติกับฉันราวกับฉันเป็นเพียงสินค้าชิ้นหนึ่ง ที่มีราคาและสามารถแลกเปลี่ยนได้ตลอดเวลา

ฉันเคยพยายามอ้อนวอนขอให้เขารักฉัน ขอให้เขาจดจำความดีงามที่ฉันเคยทำ ขอให้เขามองว่ากำไลหยกของแม่คือสิ่งสำคัญสำหรับฉันมากแค่ไหน แต่เขากลับตอบด้วยความเย็นชาเสมอว่า "เธอเป็นแค่เมียที่ถูกซื้อมา อย่าคิดว่าจะได้อะไรไปมากกว่านี้"

ฉันตัดสินใจที่จะไม่ต่อสู้ ไม่นับอะไรอีกแล้ว ฉันเหนื่อยเกินไปที่จะต่อรองกับความรู้สึกของเขา ฉันเคยปฏิเสธเขาไปครั้งหนึ่งแล้ว และผลลัพธ์ที่ได้กลับมาก็คือความเจ็บปวดที่มากกว่าเดิม ฉันไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นอีก

ในวันนั้น ฉันถูกเขาบังคับให้ทำอะไรหลายอย่างที่น่าอับอายต่อหน้าคนจำนวนมากเพื่อแสดงให้เห็นถึงอำนาจของเขาเหนือฉัน

ฉันขยับริมฝีปากที่แห้งผาก ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่ฟังดูเหมือนคำอวยพร แต่กลับแฝงด้วยความเจ็บปวด "ขอให้เธอมีความสุขกับสิ่งที่ได้ไปนะลลิตา"

พุฒิยิ้มเย็นเมื่อเห็นฉันยอมทำตามที่เขาต้องการ เขาเอื้อมมือมาลูบแก้มฉันเบาๆ "ดีมาก ปาริชาติ เธอเป็นคนฉลาด" คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง

แต่จังหวะที่กำไลหยกกำลังถูกถอดออก พลันมีเสียง "เพล้ง!" กำไลหยกหลุดจากข้อมือของฉัน และกระแทกกับพื้นหินอ่อนอย่างแรง แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ชิ้นส่วนเล็กๆ กระเด็นไปบาดขาของลลิตา

"กรี๊ดดดดด!" ลลิตากรีดร้องเสียงหลง ใบหน้าของเธอซีดเผือดด้วยความตกใจและเจ็บปวด เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากรอยแผลเล็กๆ บนขาเรียวของเธอ

พุฒิรีบเข้าไปประคองลลิตาทันที เขาไม่ได้มองมาที่ฉันเลยแม้แต่น้อย ดวงตาของเขามีแต่ความกังวลและความห่วงใยที่มีต่อลลิตาเท่านั้น "ลลิตา เธอเป็นอะไรมากไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"

จากนั้น เขาก็หันมามองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวราวกับจะแผดเผาฉันให้มอดไหม้ "ปาริชาติ! เธอจงใจใช่ไหม!"

ฉันยืนนิ่งราวกับถูกตรึงอยู่กับที่ ภาพในอดีตฉายชัดขึ้นมาในสมอง วันที่เขามองฉันด้วยความรัก ความอ่อนโยนที่เคยมีให้ฉันมันหายไปไหนหมดแล้ว? ทำไมตอนนี้สายตาของเขาถึงมีแต่ความเกลียดชัง?

ฉันกวาดตามองไปรอบๆ ผู้คนในห้องต่างมองมาที่ฉันด้วยสายตาตำหนิและสมเพช ไม่เหลือแล้ว ผู้หญิงที่เคยเป็นลูกสาวของเจ้าของบริษัทผู้มั่งคั่ง ตอนนี้ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่ไร้ค่าในสายตาของทุกคน

ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงตรงหน้า ฉันอยากจะหนีไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่พุฒิกลับคว้าแขนฉันไว้แน่น แรงบีบของเขาทำให้ฉันเจ็บจนต้องนิ่วหน้า

"เธอจะไปไหน! เธอต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป!" เสียงของเขาดุดันและเต็มไปด้วยอำนาจ

ความเจ็บปวดที่ข้อมือมันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดในใจที่กำลังโดนบดขยี้อย่างโหดร้าย

"ขอโทษลลิตาเดี๋ยวนี้!" พุฒิออกคำสั่ง เขาบีบแขนฉันแน่นก่อนจะออกแรงผลักฉันลงไปคุกเข่าตรงหน้าลลิตาอย่างแรง

หัวเข่าของฉันกระแทกกับพื้นอย่างจังจนรู้สึกชาไปทั้งตัว ความเจ็บปวดแล่นแปลบขึ้นมา เลือดสีแดงซิบๆ เริ่มไหลซึมจากรอยถลอกบนหัวเข่า

พุฒิเห็นเลือดที่หัวเข่าของฉัน เขายอมปล่อยมือจากแขนฉันชั่วขณะหนึ่ง

จากนั้น เขาก็กลับมาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่เย็นชา "ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องขอโทษลลิตา"

ฉันกัดริมฝีปากจนได้กลิ่นคาวเลือดเพื่อสะกดกั้นอารมณ์ทั้งหมด ฉันเคยต้องคุกเข่าขอโทษเขามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันเจ็บปวดที่สุด

ฉันก้มหน้าลงต่ำ น้ำเสียงของฉันสั่นเครือ "ฉันขอโทษค่ะลลิตา"

ฉันเงยหน้าขึ้นมองพุฒิด้วยสายตาที่ว่างเปล่าราวกับไร้ชีวิต "แค่นี้พอใจแล้วใช่ไหมคะคุณพุฒิ"

พุฒิเห็นบาดแผลที่หัวเข่าของฉัน เขาก้มลงมาเช็ดเลือดให้ฉันอย่างแรง ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่บาดลึกในใจว่า "อย่าคิดว่าไม่มีปาริชาติแล้วฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้"

หมอและพยาบาลรีบเข้ามาในห้องทันที พุฒิรีบอุ้มลลิตาไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้ชายตามองมาที่ฉันเลยแม้แต่น้อย

ฉันลุกขึ้นยืนช้าๆ ร่างกายของฉันมันชาไปหมด ฉันก้มลงเก็บกำไลหยกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ของแม่ขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ถังขยะและทิ้งมันลงไปอย่างไม่ลังเล

"จากนี้ไป ปาริชาติคนเก่าได้ตายจากไปแล้ว" ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ ในใจ "ฉันจะไม่รักผู้ชายคนนี้อีกแล้ว"

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
จากอดีตสู่ชีวิตใหม่ที่อบอุ่น

จากอดีตสู่ชีวิตใหม่ที่อบอุ่น

โรแมนติก

5.0

"รุ่ง! เธอยังไม่เสร็จอีกเหรอ? พัชราปวดท้องมากเลยนะ!" เสียงตะคอกของชัชชัยดังลั่นสำนักงานเขต ฉันมองดูชายคนรักที่กำลังประคองน้องสาวบุญธรรมของฉันด้วยความห่วงใย ภาพความทรงจำอันโหดร้ายในชาติที่แล้วไหลย้อนกลับมาตอกย้ำความเจ็บปวด ในวาระสุดท้ายของชีวิตก่อน เมื่อรถพุ่งเข้ามาชนเรา เขากลับเลือกผลักฉันออกไปรับแรงกระแทก เพื่อปกป้องพัชราไว้ในอ้อมกอด ปล่อยให้ฉันนอนจมกองเลือดอย่างโดดเดี่ยว แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ของฉันยังพูดใส่หน้าศพแม่ว่า "น้าพัชดีกว่าแม่" ความรักและความภักดีของฉันช่างไร้ค่าสิ้นดี "รุ่ง! รีบๆ เซ็นสิ ฉันจะพาพัชราไปนั่งพัก" เขาโยนเอกสารทะเบียนสมรสใส่หน้าฉันด้วยความรำคาญ ฉันหยิบปากกาขึ้นมา แววตาที่เคยโง่เขลาเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า ในช่อง 'ชื่อคู่สมรส' ฉันไม่ได้เขียนชื่อตัวเอง แต่บรรจงเขียนชื่อ "พัชรา เจริญสุขสกุล" ลงไปแทน อยากรักกันมากใช่ไหม? ได้... ชาตินี้ฉันจัดให้

ชาติภพนี้ขอไม่เป็นเมียจำยอม

ชาติภพนี้ขอไม่เป็นเมียจำยอม

โรแมนติก

5.0

"เธอรู้ตัวไหมว่าเธอทำให้ฉันต้องแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รัก!" เสียงเย็นชาของเขาบาดลึกเข้ามาในใจฉันเหมือนคมมีดที่กรีดแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างงุนงง ในหัวยังคงปวดร้าว ภาพสุดท้ายที่จำได้คือความเจ็บปวดที่กัดกินจนฉันเลือกที่จะจบชีวิตตัวเองลง แต่ตอนนี้ฉันกลับมาอยู่ที่นี่ ในห้องนอนที่คุ้นเคย ห้องนอนที่เต็มไปด้วยความทรงจำทั้งสุขและทุกข์กับผู้ชายตรงหน้า ศรัณย์พรยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยทำให้ฉันหลงใหลบัดนี้กลับเป็นเหมือนน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลายให้ฉันได้สัมผัส เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันรู้จักอีกต่อไปแล้ว เขาเป็นเพียงเปลือกนอกที่เหลือไว้ให้ฉันเจ็บปวด ฉันมองศรัณย์พร เขายังคงหนุ่มแน่นและหล่อเหลาเหมือนเดิม อายุยี่สิบเจ็ดปีที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและพลังในการสร้างสรรค์ แต่แววตาของเขาที่มองมาที่ฉันมันเต็มไปด้วยความเกลียดชังและผิดหวัง ฉันจำได้ทุกอย่าง จำได้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องทนอยู่กับความเย็นชาของเขาในชาติที่แล้ว จำได้ถึงคำพูดที่เขาใช้ทำร้ายจิตใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า และจำได้ถึงวันที่ฉันจากไปอย่างโดดเดี่ยว

เกมรัก เกมธุรกิจ ฉันจะเอาคืน

เกมรัก เกมธุรกิจ ฉันจะเอาคืน

โรแมนติก

5.0

ในคืนส่งท้ายปีเก่าที่ควรจะเต็มไปด้วยความสุข ฉันกลับเห็นธวัชชัย คู่หมั้นที่คบกันมาสิบปี กำลังกอดนิชานันท์ 'น้องสาว' ที่เขาอ้างว่าบริสุทธิ์ใจอย่างแนบแน่น ริมฝีปากของเขาประทับลงบนหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน ท่าทางที่เคยเป็นของฉันคนเดียว แต่เมื่อฉันถามถึงความสัมพันธ์นั้น เขากลับตวาดใส่ว่าฉัน "คิดมาก" และ "งี่เง่า" ที่ไปหึงน้องสาวของเพื่อนที่ตายไปแล้ว ในวันที่ฉันป่วยหนักจนติดเชื้อในกระแสเลือดนอนพะงาบๆ อยู่ที่โรงพยาบาล เขากลับทิ้งฉันไว้ลำพังเพื่อไปปลอบนิชานันท์ที่แค่ "กลัวเสียงฟ้าร้อง" ซ้ำร้ายเขายังทำอาหารใส่กุ้งที่ฉันแพ้อย่างรุนแรงให้นิชานันท์กิน โดยไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร ภาพในโซเชียลมีเดียที่นิชานันท์ป้อนข้าวเขาอย่างสนิทสนม ตอกย้ำความจริงที่ว่าตลอดสิบปีที่ผ่านมา ฉันเป็นเพียงเครื่องมือสร้างภาพลักษณ์ และเป็น "ของตาย" สำหรับเขา ความรักและความทุ่มเทของฉันถูกตอบแทนด้วยการทรยศหักหลังที่เจ็บปวดที่สุด พอกันทีกับความโง่เขลา ฉันเช็ดน้ำตาแล้วหยิบโทรศัพท์กดโทรหา "เอกภพ" คู่แข่งทางธุรกิจตัวฉกาจของเขา "ฉันมีข้อเสนอเกี่ยวกับหุ้นของเกียรติชัย กรุ๊ป... และฉันต้องการยกเลิกงานแต่งงานเดี๋ยวนี้" งานนี้ฉันจะไม่จากไปเงียบๆ แต่จะทำให้เขารู้ซึ้งถึงคำว่า "สูญเสียทุกอย่าง" มันเป็นยังไง

ศักดิ์ศรีที่หายไป...ฉันจะทวงคืน

ศักดิ์ศรีที่หายไป...ฉันจะทวงคืน

โรแมนติก

5.0

ฉันยอมทิ้งอนาคตที่สดใส ลาออกจากงานในฝันเพื่อมาช่วย 'ธีทัต' สามีสร้างธุรกิจจากศูนย์จนร่ำรวยมหาศาล หวังเพียงจะได้สร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน แต่สิ่งที่ได้รับตอบแทนคือการหักหลังตลอด 7 ปี เขาพา 'ปิยาภรณ์' รุ่นน้องหน้าซื่อใจคดเข้ามาในบ้าน ยกย่องเชิดชูเธอราวกับเจ้าหญิง เขาตราหน้าว่าฉันเป็นภรรยาที่จืดชืด ไร้ค่า เทียบไม่ได้กับเมียน้อยที่แสนอ่อนหวานและเอาใจเก่ง ในวันที่ฉันจับได้และเกิดปากเสียง เขาผลักฉันล้มกระแทกพื้นอย่างแรงจนเลือดไหลอาบขา ลูกน้อยในครรภ์ที่ฉันเฝ้ารอหลุดลอยไป แต่เขากลับเมินเฉยต่อความเจ็บปวดของฉัน เลือกที่จะอุ้มเมียน้อยที่แค่แกล้งสำออยไปโรงพยาบาล ทิ้งให้ฉันนอนจมกองเลือดและน้ำตาเพียงลำพัง วินาทีนั้น ความรักโง่ๆ ตลอดสิบปีได้ตายไปจากใจ ฉันเพิ่งตาสว่างว่าสำหรับเขา ฉันเป็นแค่บันไดที่เขาใช้เหยียบขึ้นไปแล้วถีบหัวส่ง ฉันลุกขึ้นปาดน้ำตา เซ็นใบหย่าทิ้งไว้ และจัดการโอนทรัพย์สินจอมปลอมคืนให้เขาจนหมดเกลี้ยง "เชิญพวกคุณเสวยสุขกันให้พอ เพราะจากวินาทีนี้ไป ฉันคนใหม่จะกลับมาทวงคืนศักดิ์ศรี และทำให้พวกคุณรู้ซึ้งว่า... การสูญเสียทุกอย่างมันรสชาติเป็นยังไง"

สิบปีที่ทุ่มเท แลกความเจ็บปวด

สิบปีที่ทุ่มเท แลกความเจ็บปวด

โรแมนติก

5.0

ฉันทุ่มเททุกอย่างตลอดสิบปีเพื่อปั้นสามีของฉัน เจษฎากร จากนักแสดงข้างถนนจนกลายเป็นซูเปอร์สตาร์ แต่แล้วฉันก็พบว่าเขาแอบคบชู้กับดุจดาว ดาราสาวที่ฉันเป็นคนเลือกมากับมือ มานานหลายปีแล้ว เขาไม่เพียงแต่ดูถูกเหยียดหยามฉัน แต่ยังใช้เงินที่เราร่วมกันหามาซื้อบ้านและรถหรูให้ผู้หญิงคนนั้น ที่เลวร้ายที่สุดคือ ตอนที่ฉันกำลังตั้งท้อง เขาสั่งให้คนมาทำร้ายฉันจนแท้งลูก ทำลายทั้งร่างกายและจิตใจของฉันจนย่อยยับ ความรักและความไว้ใจที่ฉันมีให้พังทลายลงในพริบตา ฉันไม่ใช่เปมิกาคนเดิมที่เคยอ่อนแออีกต่อไปแล้ว ฉันจึงวางแผนแก้แค้นอย่างเลือดเย็นที่สุด ฉันจะทำให้เขาสูญเสียทุกอย่าง ทั้งชื่อเสียง เงินทอง และอนาคต เหมือนที่เขาเคยทำลายชีวิตของฉัน

ไฟแค้นเผาผลาญใจรัก

ไฟแค้นเผาผลาญใจรัก

โรแมนติก

5.0

ฉันคือผู้ช่วยส่วนตัวของธีรภัทร ทายาทหนุ่มผู้เยือกเย็น แต่เมื่ออยู่กันตามลำพัง เขาจะเรียกฉันว่า "คุณหนูของผม" ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ฉันสั่นสะท้าน ฉันยอมจมดิ่งในความสัมพันธ์ลับๆ นี้อย่างโง่งม เพราะคิดว่ามันคือความรัก จนกระทั่งวันเกิดของฉัน เขาทิ้งให้ฉันรอเก้อทั้งคืน เพื่อไปอยู่กับดวงทิพย์ น้องสาวบุญธรรมผู้บอบบางของเขา หัวใจของฉันแตกสลาย เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นและเครื่องมือทางธุรกิจของเขาและพ่อของฉันเอง ฉันถูกตัดขาดจากครอบครัว ถูกอายัดบัตรเครดิตจนสิ้นเนื้อประดาตัว และที่เลวร้ายที่สุดคือฉันต้องเสียลูกในท้องไป เพราะเขาเลือกที่จะปกป้องดวงทิพย์แทนที่จะเป็นฉัน ดวงทิพย์ยังเยาะเย้ยฉันว่า ที่จริงแล้วฉันเป็นแค่ตัวแทนของน้องสาวอีกคนที่ตายไป และธีรภัทรก็แอบถ่ายคลิปวิดีโอของเราไว้เพื่อแบล็กเมล์ฉัน ความรักและความไว้ใจที่ฉันมีให้พังทลายลงไม่เหลือชิ้นดี ในคืนนั้น ฉันจึงตัดสินใจเผาเพนต์เฮาส์ที่เคยเป็นรังรักของเราให้วอดวาย โอนเงินทุกบาททุกสตางค์คืนให้เขา แล้วซื้อตั๋วเครื่องบินเที่ยวแรกเพื่อหนีไปจากนรกขุมนี้ให้ไกลที่สุด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

Thalia Frost
5.0

กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ