หวงรักเมียเสน่หา

“คุณจะทำกับอรแบบนี้ไม่ได้นะคุณทศ!”

“ทำไมจะไม่ได้”

ใบหน้าคมเข้มแดงระเรื่อ บวกกับแววตาแข็งกร้าว ทำให้อรกัญญาทราบว่าสามีกำลังโกรธจัด แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของหล่อน เขาอยากหึงบ้าหึงบอไปเอง แล้วจะให้ทำยังไง

“อรเป็นเมียผมลืมแล้วหรือ เมียที่ถูกต้องทุกอย่างทั้งทางประเพณีและกฎหมายที่สังคมยอมรับเพราะฉะนั้น ผมจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นกับตัวอร”

“แต่คุณจะทำเหมือนอรไม่มีหัวจิตหัวใจไม่ได้”

“อยากรู้เหมือนกันว่าทำได้หรือไม่ได้”

เสื้อสูทตัวนอกถูกถอดออก เหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี

“แล้วก็เลิกพูดซะทีเรื่องหัวใจ ใครกันแน่ที่ไม่มี อรหรือผม”

เชิ้ตตีเกล็ดแข็งที่หน้าอกถูกถอดตามไปอีกชิ้น เผยแผงอกกำยำแน่นด้วยมัดกล้ามแข็ง

“คุณทศ ฟังอรสักนิด”

อรกัญญาเปลี่ยนเป็นวิงวอน พร้อมกระถดหนีร่างสูงที่กำลังรูดซิบกางเกง

นับเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่แต่งงานกันมาที่หล่อนมีแต่ความกลัว ขณะมองร่างสูงทรงพลัง

ทุกครั้ง ไม่ว่าจะแต่งกายมิดชิด หรือเปิดเปลือยตลอดเรือนกาย หล่อนมีแต่ความชื่นชม หวามไหวไปกับความแกร่งกำยำบ่งบอกความเป็นบุรุษเพศถึงแก่นวิญญาณ

ปกติทศเทพเป็นสุภาพบุรุษ และยังมีลีลารักบนเตียงที่ทำให้หล่อนวอนขอจากเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

ถึงว่าจะมีบางครั้ง ที่เขาลืมตัวเพราะถูกอารมณ์เร่าร้อนเข้าครอบงำ ทำให้ผิวเนียนละเอียดของหล่อนเขียวเป็นจ้ำๆ แต่ก็ไม่เคยสักครั้งที่เขาตั้งใจรุนแรงกับหล่อน

แต่เวลานี้ เขากำลังหมดภาวะควบคุมตัวเอง กำลังโกรธ ที่หล่อนประชดเขากับแม่สาวอดีตคู่ขา คู่ควง คู่นอน สุดแต่จะเรียกของเขา ด้วยการยอมรับการขอเต้นรำกับชายหนุ่มที่มาร่วมงานเลี้ยง ทั้งที่รู้ว่าสามีของหล่อนห้ามขาด ไม่ให้นำตัวเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้

ก็ไม่รู้ว่าเขากับชยพัทธ์มีเรื่องโกรธแค้นอะไรกันนักหนา

“ถอดชุดนั่นออกเดี๋ยวนี้”

ทศเทพออกคำสั่งเสียงกระด้าง นัยน์ตาคมยังฉายประกายโกรธขณะมองร่างที่เตรียมพร้อมจะกระโจนหนี หลังจากตั้งหลักได้ของภรรยาคนสวย

ความโกรธของเขาไม่ใช่แค่ภรรยาไม่ทำตามคำเตือนของเขา ด้วยการไปเต้นรำกับคนที่เขาเคยห้ามไม่ให้หล่อนเข้าใกล้ แต่เป็นเพราะเขาหึง ทั้งทั้งหวงที่เห็นหล่อนยิ้มแย้มกับผู้ชายอื่น ขณะกับเขาหล่อนมีแต่ความหมางเมิน เพราะยังโกรธที่ต้องมาแต่งงานกับเขาโดยที่หล่อนไม่ได้เลือกเจ้าบ่าวเอง

“ผมสั่งให้ถอดชุดนั่นหูแตกไม่ได้ยินรึไง” ทศเทพพูดซ้ำ

อรกัญญาส่ายหน้า ก่อนเปลี่ยนมาเป็นปฏิเสธเสียงเด็ดเดี่ยว

“อรไม่ถอด”

“ได้ ไม่ถอดก็อย่าถอด มานี่เลย”

“อุ๊ย!”

ชุดราตรีสั้นช่วงบนประดิดประดอยประดับบริเวณหน้าอกด้วยผ้าลูกไม้เนื้อดีราคาแพงสมฐานะภรรยานักธุรกิจหนุ่มผู้ประสบความสำเร็จสูง มีอันขาดติดมือแกร่งกระด้างไปส่วนหนึ่ง เผยให้เห็นยกทรงลูกไม้บอบบางที่ห่อหุ้มเนินคู่ตั้งชัน

อรกัญญามองอย่างโกรธเคืองระคนแค้น แต่ความโกรธและแค้นของทศเทพดูเหมือนจะเหนือกว่า

ชายหนุ่มออกแรงทึ้ง ปล้ำถอดชุดสวยนั่นออกจากร่างงามจนสำเร็จแม้หญิงสาวจะยังต่อสู้

น้ำตาจากความเจ็บใจเจียนจวนจะหยดจากดวงตาคู่งามเมื่อพูดเสียงหอบ

“คนบ้า! ปล่อยอรนะ...บอกให้ปล่อย คุณทศปล่อยอร”

“ไม่ปล่อย”

“ไม่นะ คุณทศ!”

รู้ว่าร้องไปก็เปล่าประโยชน์ อรกัญญาจึงหันมาทุบตีร่างกำยำบึกบึนนั้นแทน หากนั่นดูเหมือนจะยิ่งยั่วยุให้ไฟโกรธในใจของทศเทพกระพือหนักขึ้นไปอีก

“ถ้าคุณทำกับอรอย่างนี้” อรกัญญาพูดหอบๆ “คอยดูนะ อรจะเกลียดคุณไปจนวันตาย”

“ทำไมผมต้องสน ในเมื่อที่ผ่านมาอรก็ไม่ได้มีเยื่อใยกับอยู่แล้วนี่”

เสียงทศเทพเข้มห้วน มือที่เตรียมกระชากยกทรงตัวจิ๋วชะงักเพียงเสี้ยวนาที

“ต่อให้ผมทำดีกับอรยังไง อรก็จะยังคงเกลียดผมเช้ายันค่ำวันยันรุ่งอยู่ดี แล้วมีประโยชน์อะไรที่ผมต้องทำดีกับอร ปล่อยให้อรมาย่ำยีศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกันแบบนี้”

“ศักดิ์ศรีบ้าๆ น่ะสิ! ทีคุณล่ะ ทำอะไรเคยคิดถึงจิตใจอรบ้างไหม เปล่าเลย...”

“พูดบ้าอะไร?”

“ทีเราพูดบ้างหาว่าพูดบ้า” อรกัญญาพูดเสียงสั่นด้วยความโกรธแกมน้อยใจที่มีความหวาดไหวปนอยู่