“ฉันมีเงื่อนไขของฉันสองข้อ และคุณจะต้องให้สัญญาด้วยการลงชื่อรับรอง นี่ค่ะ ฉันได้ให้ทนายช่วยร่างมาแล้วเรียบร้อย อ่านดูสิคะ ถ้าทำตามไม่ได้เราก็จะได้เลิกรากันไปเสียแต่ตอนนี้ ไม่ต้องเสียเวลาทั้งของคุณ ของฉัน” ชายหนุ่มรับมาอ่าน... หนึ่งเที่ยว...สองเที่ยว กระทั่งเที่ยวที่สาม ทุกตัวอักษรเงื่อนไขสัญญา ก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป เขาแทบจะเชื่อสายตา ไม่แน่ใจด้วยซ้ำกับทุกใจความที่อ่านอยู่ “ถ้าคุณตกลงตามเงื่อนไขทั้งหมดนี้ เราถึงจะแต่งงานกัน” เสียงกำชับมาห้วนๆ ขณะมองสบตาเขาอย่างเยาะๆ ของหญิงสาวที่แต่ละนาทีที่ผ่านไปใจเขาก็ยิ่งพันผูกด้วยมากขึ้น ทำเอาคิ้วเข้มๆ เริ่มมุ่นทีละนิดๆ แทบขมวดเป็นก้นหอย เงื่อนไขสัญญาที่ทำเอาอาทิตยเทพงง และไม่เข้าใจนักมีอยู่ด้วยกันสองข้อ หนึ่ง... เมื่อมีการแต่งงานที่สมบูรณ์ จะไม่มีการหย่าร้าง และ/หรือ ถ้าฝ่ายชายต้องการหย่า จะต้องแบ่งทรัพย์สินที่มีอยู่ทั้งก่อนหน้าและได้เพิ่มมาหลังการสมรส ให้ฝ่ายหญิงครึ่งหนึ่ง สำหรับข้องสอง อาทิตยเทพคงพอใจ ถ้าจะไม่รู้สึกเสียก่อนว่ามีอะไรแหม่งๆ ใจความเงื่อนไขข้อนี้ก็คือ...นับจากวันที่มีการจดทะเบียนสมรส ไปจนครบหนึ่งปี เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างเช่นคู่สมรสทั่วไป นอนเตียงเดียวกัน แต่จะไม่มีการยุ่งเกี่ยวกันทางเพศสัมพันธ์ ถ้าฝ่ายชายละเมิด ไม่ยึดถือปฏิบัติ ให้ฝ่ายหญิงนำไปเป็นข้ออ้างในการขอหย่าได้ทันที โดยจะยังได้รับสิทธิในข้อแรก พ้นจากเงื่อนไขสองข้อนี้แล้ว ยังมีหมายเหตุที่มุมล่างสัญญา หมายเหตุ... กรณีที่ฝ่ายชายนอกใจฝ่ายหญิง ไปมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่น เป็นเหตุของการนำความอับอายขายหน้ามาให้ฝ่ายหญิงสามารถจัดการได้ตามข้อตกลงที่สอง คือหย่าได้ทันทีพร้อมมีสิทธิ์ในทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของฝ่ายชายที่มีอยู่ขณะนั้น อรอินทุ์สบตาที่เพิ่งละจากแผ่นกระดาษสัญญาของเจ้าบ่าวด้วยแววตาทั้งเยาะทั้งเย้ย “ถ้าอ่านเข้าใจแล้ว คิดว่าทำตามนี้ไม่ได้ก็บอกมาเลย” อาทิตยเทพสลัดศีรษะนิดหนึ่ง พยายามตั้งสติ แต่เขาก็ไม่เสียเวลาคิดนานนัก “ตกลง ผมรับ!” อรอินทุ์งงไป หล่อนคิดว่าชายหนุ่มจะต้องแย้งขึ้นมา ในเมื่อเห็นๆ อยู่ว่า เงื่อนไขสัญญาที่หล่อนตั้งใจเขียนขึ้นมานี้เขาเสียเปรียบทุกทาง
บทที่ 1 ตอนที่ 1
“พี่อิทธิต้องช่วยอรจริงๆ นะ ไม่อย่างนั้นอรต้องแย่แน่”
อิทธิกร บุณยธรชำเลืองมองไปยังมุมห้องนั่งเล่น ที่เขามักจะใช้เป็นที่สำราญสังสรรค์กับเพื่อนฝูงที่มาหา และเวลานี้ก็มีอยู่คนหนึ่งนั่งดื่มรอเขาอยู่เงียบๆ ที่นั่น
“ช่วยสิ พี่ไม่ช่วยน้องแล้วจะไปช่วยแมวที่ไหน”
เขาตอบกลับไปอย่างให้กำลังใจเจ้าของเสียงเดือดร้อน
“แต่พี่ว่า อรน่าจะลองพูดคุยกับคุณตาดีๆ อธิบายให้ท่านเข้าใจว่าอรอายุยังไม่ได้มากมายอะไร ไม่น่าจะต้องรีบร้อนเรื่องแต่งงานแต่งการ บอกท่านไปสิ ยุคสมัยนี้ผู้หญิงอยู่ได้ด้วยลำแข้งตัวเองถมไป ไม่ใช่สมัยท่าน พออายุสิบหกสิบเจ็ดต้องมีเหย้ามีเรือน”
“โอ๊ย!”
เสียงร้องมาตามสายฟังเหมือนถูกเจ็บ
“ทำไมอรจะไม่พูดไม่อธิบายคะ อรพยายามทุกทางที่จะให้คุณปู่เห็นว่าถึงอรจะไม่มีสามี อรก็อยู่ของอรได้ สามารถดูแลงานในไร่ที่ท่านเป็นห่วงหนักหนาได้อย่างไม่ต้องอาศัยใครเลย แต่พี่อิทธิก็รู้นิสัยคุณปู่ดี ลงว่าท่านคิดหรือตั้งใจอะไรแล้ว ใครก็อย่าได้ขวางโดยเฉพาะเรื่องนี้ ท่านไม่เชื่อเอาจริงๆ ว่าผู้หญิงจะเข้มแข็ง หรือมีความสามารถเพียงพอที่จะทำงานที่ท่านเองเห็นว่าผู้ชายอกสามศอกเท่านั้นถึงจะทำได้เรียบร้อย”
“คุณตาไม่น่าคิดแบบนั้น ในเมื่อเวลานี้อรเองก็ดูแลงานที่ว่าอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ทำได้เรียบร้อยด้วยสิ”
อิทธิกรพูดเสียงอ่อนโยนด้วยความเห็นใจ
“ค่ะ ท่านเห็นว่าเวลานี้อรยังทำได้ แต่ไม่คิดว่าอรจะยังทำทุกอย่าง ดูแลทุกอย่างได้เรียบร้อยตลอดไปหากสิ้นท่าน”
“ก็เลยจะให้อรหาหลานเขยมาช่วยดูแลเมื่อไม่มีท่าน?”
“ค่ะ”
“แต่เผอิญอรยังไม่นึกพิศวาสผู้ชายที่ไหนสักคน”
สุ้มเสียงชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ เริ่มมีแววขบขันเจือปน
“ไม่คิดเลยแหละว่าชาตินี้อรจะทำใจยอมให้ผู้ชายมาทำอะไรที่แสนจะน่าเกลียดและน่ารังเกียจกับอรได้”
เสียงขึงขังเป็นไปอย่างหนักแน่น
“พี่อิทธิอย่าโกรธละกัน ถ้าอรจะขอพูดตรงๆ อรไม่เคยเห็นพวกผู้ชายจะวิเศษเลอเลิศ ทั้งเนื้อทั้งตัวก็เห็นมีที่แตกต่างไปจากผู้หญิงอยู่อย่างเดียว ที่พ่อเจ้าประคุณเที่ยวได้อวดว่าตัวเองมีของขวัญที่พระเจ้าประทานแก่ผู้หญิง โธ่เอ๊ย... มันก็แค่แท่งเนื้อท่อนเดียว น่าเกลียดเหมือนจะตาย!”
อิทธิกรหัวเราะก๊ากอย่างอดไม่ได้ ผลคือถูกแหว
“พี่อิทธิอย่ามาหัวเราะอรนะ! อรพูดจริงๆ ถ้าไม่ถึงที่สุด อรไม่มีวันยอมให้ผู้ชายมาทำปู้ยี่ปู้ยำกับร่างกายอรหรอกจะบอกให้”
“พี่เชื่อ เฉพาะตอนนี้นะ”
“เอ๊ะ! นี่พี่อิทธิจะบอกว่า....”
“อย่าเพิ่งโกรธพี่สิ” เขาทำเสียงปะเหลาะเอาใจ “พี่เพียงแต่จะพูดให้ฟังเท่านั้นแหละว่า ผู้หญิงดีๆ ทุกคน เขาก็คงไม่นึกอยากให้มีผู้ชายคนไหนก็ได้มาทำวุ่นวายกับเนื้อตัวเขาทั้งนั้นแหละ แต่พอรู้จักที่จะรักใครสักคนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ไอ้ที่เคยกลัว เคยรู้สึกขยะแขยงก็อาจเปลี่ยนใจเป็นชอบ แล้วก็...อย่าว่าพี่เห็นเพศเดียวกันวิเศษเลยนะ แต่ร้อยทั้งร้อย ผู้หญิงที่แต่งงานไปมีผู้ชายของตัวมักจะไม่ยอม-ยอมไม่ได้ ที่จะมีผู้หญิงอื่นมาใช้ไอ้แท่งเนื้อท่อนเดียวร่วมกับตัวเอง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำพังเพยที่ว่าเสียงทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร”
“เห็นจะไม่ใช่อรที่คิดอย่างนั้น รับรองได้!”
อิทธิกรคิดจะแย้งคำพูดขึงขังที่สวนมาทันที แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเฉยเสีย คิดว่าเรื่องอย่างนี้ต้องให้เรียนรู้เอง
“เราออกนอกเรื่องกันแล้วล่ะ ตกลงว่าพี่อิทธิจะหาทางช่วยอรใช่มั้ยคะ”
“ช่วย” เขาตอบ “แต่ถ้ามีทางอื่น พี่ก็ไม่คิดว่า....”
“ไม่มี ไม่มีแล้ว!”
เสียงปลายสายขัดมา ฟังขื่นๆ
“คุณปู่ยื่นคำขาดมาแล้ว ถ้าอรหาผู้ชายแต่งงานด้วยไม่ได้ภายในสามเดือน ท่านจะเรียกนายนายขี้ก้างหน้าปลาจวดให้มาดูแลไร่ แถมยังจะให้นายนั่นมีกรรมสิทธิ์ในบ้านไร่แสงจันทร์งามคนละครึ่งกับอร พี่อิทธิก็รู้ว่าอรเกลียดนายนั่นยิ่งกว่า...อย่าให้อรพูดดีกว่า ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นแม้แต่คุณปู่เอง แล้วนี่ก็เหลือเวลาอยู่แค่สองสัปดาห์จะครบกำหนดที่ท่านขีดเส้นตาย”
‘นายนายขี้ก้าง’ หรือนามจริงขันธชัย เป็นหลานห่างๆ ห่างมากของคุณอุไร ย่าแท้ๆ ที่ถึงแก่กรรมนานแล้วของอรอินทุ์
ขันธชัย ณัฐบูรณ์เป็นชายหนุ่มที่จัดได้ว่าเกิดมาในสกุลดี แต่ขยันทำแต่ความเสื่อมเสียแก่วงศ์สกุล
บทที่ 1 ตอนที่ 1
16/01/2022
บทที่ 2 ตอนที่ 2
16/01/2022
บทที่ 3 ตอนที่ 3
16/01/2022
บทที่ 4 ตอนที่ 4
16/01/2022
บทที่ 5 ตอนที่ 5
16/01/2022
บทที่ 6 ตอนที่ 6
16/01/2022
บทที่ 7 ตอนที่ 7
16/01/2022
บทที่ 8 ตอนที่ 8
16/01/2022
บทที่ 9 ตอนที่ 9
16/01/2022
บทที่ 10 ตอนที่ 10
16/01/2022
บทที่ 11 ตอนที่ 11
08/02/2023
บทที่ 12 ตอนที่ 12
08/02/2023
บทที่ 13 ตอนที่ 13
08/02/2023
บทที่ 14 ตอนที่ 14
08/02/2023
บทที่ 15 ตอนที่ 15
08/02/2023
บทที่ 16 ตอนที่ 16
08/02/2023
บทที่ 17 ตอนที่ 17
08/02/2023
บทที่ 18 ตอนที่ 18
08/02/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ลิลเอง
ข้อมูลเพิ่มเติม