icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
894
ชม
10
บท

รัก...ไม่มีถูกไม่มีผิด มีแต่รักหรือไม่รัก ความรัก...ไม่ใช่รางวัลของความดี ทำดีหรือไม่ดีไม่ได้มีผลอะไร...เพราะคนไม่รักก็คือไม่รัก ------------- คุณเชื่อในเรื่อง ‘รักแท้’ ไหม เคยคิดหรือเปล่าว่าจะมีใครสะกดหัวใจของคุณไว้ แค่เพียงครั้งแรกที่เจอในช่วงเวลาสั้นๆ และหวั่นไหวทุกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องราวประทับใจเหล่านั้น แต่เขาไม่เคยจำ... ผ่านไปเนิ่นนาน... ในวันหนึ่งเมื่อฝันของคุณเป็นจริงขึ้นมา คุณได้อยู่เคียงข้างเขา ได้เป็นของเขา... คุณกลับพบว่าไม่มีอะไรเหมือนอย่างที่วาดฝันเอาไว้เลย ไม่มีเจ้าชาย ไม่มีความดีงามใดๆ ในตัวเขาที่คุณเคยศรัทธา... ทุกๆ วันมีแต่ความเลวร้ายที่คอยบั่นทอนให้จิตใจล่มสลาย ทุกๆ อย่างในตัวคุณไร้ค่าสำหรับเขา คุณไม่เคยได้เป็นคนสำคัญ และไม่มีวันได้เป็น คุณเป็นได้แค่เงาของใครบางคนที่เขาไม่เคยลืม แล้วคุณยังจะรักเขาได้เหมือนเดิมไหม ยังคงคิดว่าเขาคือ ‘รักแท้’ ของคุณหรือเปล่า....

บทที่ 1 วันขื่นคืนตรม ตอนที่ 1

ในค่ำคืนอันมืดมิด เสียงอสุนีบาตคำรามก้องทั่วพื้นปฐพีพร้อมๆ กับสายฝนที่กระหน่ำอย่างไม่หยุดยั้ง ลมพายุย่อมๆ โบกพัดต้นไม้โยกโอนเป็นทิวแถว ภายในบ้านเดี่ยวหลังหนึ่งแสงไฟจากภายในบ้านยังคงสาดส่องมาด้านนอกแม้จะปาเข้าไปจวนจะตีสามอยู่แล้วแสงไฟนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะดับลงเพื่อให้เจ้าของบ้านหลบลี้หนีพายุเข้านอนเหมือนบ้านหลังอื่นๆ

“คุณอคิราห์ทำไมยังไม่กลับคะ...ฝนตกหนักเสียด้วย” เสียงหวานปานระฆังแก้วทว่าเต็มไปด้วยความหมองหม่นพร่ำพูดรำพันอยู่อย่างนั้นพร้อมๆ กับเดินวนเวียนไปภายในห้องรับแขก สายตาก็สาดส่องมองด้านนอกหาคนที่กำลังรอคอยด้วยใจจดจ่อ

ความหวังครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะได้ยินเสียงรถของเขาขับเข้ามานั้นมืดมนเหมือนท้องฟ้าและใจเธอยามนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการรอคอยตลอดระยะเวลาสามเดือนที่แต่งงาน การรอสามีกลับบ้านจนดึกดื่นค่อนคืนเป็นกิจวัตรประจำวันของเธอไปเสียแล้ว หญิงสาวไม่เคยได้สัมผัสเลยว่าการมีชีวิตคู่ที่แสนสุขอย่างคนอื่นๆ เขามันเป็นอย่างไร

“...”เสียงแตรรถดังขึ้นพร้อมๆ กับรถคันหรูที่ขับเข้ามา หญิงสาวที่ดีใจในตอนแรกกลับมองด้วยความสงสัยเพราะรถคันนั้นไม่ใช่คันที่เธอรอคอยแต่กลับเป็นรถที่บ้านแม่สามีของเธอ มันเกิดอะไรขึ้น...หรืออคิราห์จะเป็นอะไรไปเสียงหัวใจเต้นระทึกเท้าน้อยๆ วิ่งออกไปยังหน้าบ้านทันที

“คุณรัญครับ...ช่วยหน่อยครับ คุณคีมเมามากแถมยังเปียกไปทั้งตัวเลยครับ” คนขับรถประจำบ้านเลนเบิร์ครีบเปิดประตูด้านคนขับออกมาขอความช่วยเหลือจากนายหญิงของตน ซึ่งณัฏฐนิชก็ตรงปรี่เข้าไปทันที

ขอบคุณคุณพระที่เขาปลอดภัย “ทำไมเป็นแบบนี้คะลุงรื่น...แล้วรถคุณคีมไปไหนคะ” หญิงสาวเปิดประตูรถด้านข้างก็พบสามีหนุ่มที่นอนสะลึมสะลือไม่ได้สติแถมทั้งตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน มีกลิ่นแอลกอฮอล์โชยมาเตะจมูกจนต้องเบือนหน้าหนี เสมือนว่าร่างที่เปียกโชกนั้นถูกอาบด้วยเหล้าก็ไม่ปาน

คุณคีมโดนจับข้อหาเมาแล้วขับครับ...แถมยังพูดจาไม่รู้เรื่องทางเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เลยโทร. ไปหาที่บ้านให้รับตัวกลับแล้วยึดรถเอาไว้...ยังดีที่มีตำรวจบางคนรู้จักกันไม่อย่างนั้นคงได้เข้าไปนอนในมุ้งเหล็กกันบ้างล่ะครับ” คนขับรถเล่าให้ฟังคร่าวๆ ก่อนจะรีบเดินมาช่วยเธอพยุงคนเมาพาเข้าไปในบ้าน

“อาราย...คนจานอน..เอิ๊ก...พาไปหนายเนี่ย” เมื่อถูกลากออกจากรถคนเมาก็ออกอาการพร่ำเพ้อทันที ทั้งสองช่วยกันพยุงร่างสูงใหญ่นั้นขึ้นไปจนถึงชั้นบนตรงไปยังห้องนอนอย่างทุลักทุเล

“อื้อ...ขิง...ขิงอยู่หนาย...มาหาผมหน่อย ผมคิดถึงคุณ...” คำรำพันของสามีทำให้ร่างเล็กหยุดชะงัก นายรื่นคนขับรถเองก็เริ่มทำหน้าไม่ถูกเมื่อนายของตัวเองพูดถึงหญิงสาวคนอื่นต่อหน้านายสาว

“ส่งแค่นี้ก็พอค่ะ...ที่เหลือเดี๋ยวรัญจัดการเองค่ะ” ณัฏฐนิชยิ้มพร้อมกล่าวเสียงอ่อน เธอไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ชีวิตครอบครัวเธอไปมากกว่านี้อีก เท่าที่เป็นอยู่ก็อับอายและเจ็บช้ำเกินจะทนแล้ว

“เอ่อ...ถ้าคุณรัญไหวผมก็ขอตัวก่อนนะครับ”

“ขอบคุณค่ะลุงรื่น....ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะคะว่าไม่ต้องเป็นห่วง”

“ครับ...ผมขอตัวก่อนครับคุณรัญ” คนขับรถวัยชราปล่อยแขนจากนายหนุ่มให้หญิงสาวประคองแล้วตัวเองก็เดินจากไป

หญิงสาวใช้มือหนึ่งประคองสามีเอาไว้ส่วนอีกมือก็เอื้อมไปเปิดลูกบิดประตูห้อง ซึ่งเป็นห้องนอนของเขาที่ภรรยาอย่างเธอไม่เคยได้รับสิทธิ์ให้ย่างกรายเข้ามายามเขามีสติสมบูรณ์ และเธอเองก็ไม่ได้อยากเข้ามาสักนิด มือบางเปิดสวิตช์ไฟจนทั้งห้องสว่างจ้าด้วยแสงนีออน แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอไม่อยากมองไม่อยากรับรู้ก็ปรากฏขึ้น ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยรูป...ข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นของผู้หญิง แต่ไม่ใช่ของเธอ

“อื้อ...ขิง...ขิงอยู่หนาย” คนเมายังเพ้อไม่เลิก คำเรียกหาใครบางคนจากชายหนุ่มยิ่งเป็นการตอกย้ำสถานะว่าคนที่อยู่ในหัวใจของเขาไม่ใช่ภรรยาที่จดทะเบียนอย่างเธอ ณัฏฐนิชพยายามไม่ฟังไม่สนใจ เพ่งเล็งมาที่การพาเขาให้ถึงเตียงนอนนั้นเสียที

ร่างหนาบึกบึนนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนอนของตัวเองโดยมีภรรยาสาวกำลังพยายามถอดเสื้อผ้าที่เปียกปอนออก เพราะกลัวเขาจะเป็นหวัด ปกติแล้วถ้าเขากลับมาและมีสภาพเมามายเธอจะแค่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แล้วปล่อยให้เขานอนไปแต่วันนี้คงทำแค่นั้นไม่ได้ เมื่อเขาเปียกไปทั้งตัวอย่างนี้

ถึงแม้จะเป็นสามีภรรยากันก็ตาม แต่ตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเธอแทบจะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเขาอย่างที่ควรเป็น

เวลาเมาเท่านั้นที่ได้ใกล้กันที่สุด โดยปกติแล้วแม้แต่หน้าเธอเขายังไม่เคยมองด้วยซ้ำ มีแต่ความเฉยชาชิงชังเสียด้วยซ้ำ เมื่อต้องมาแตะเนื้อถูกตัวอย่างนี้ก็ทำเอาหญิงสาวเขินอายจนหน้าแดงการใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดากับเธอนัก ถึงเขาจะเป็นสามี แต่ก็แค่สามีในนาม

แต่การได้ใกล้ชิดผู้ชายที่ร่างเปลือยเปล่าก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ...

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ เฌอรามิล

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ