นางรอง The Shadows

Name: นางรอง The Shadows
Rating: 5.0 (1 reviews)

เฌอรามิล

โรแมนติก | ออกต่อเนื่อง

5.0

ความคิดเห็น

544

ชม

บท

เนื้อทองเป็นกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ พออายุได้สามขวบพ่อก็พาเข้ามาทำงานที่ไร่ของนายจ้างเก่าซึ่งผันตัวเองจากผู้รับเหมามาทำปลูกผลไม้ปลูกพืชเกตษรส่งออก เด็กสาวถูกเลี้ยงดูโดยผู้ชายตัวโตๆ ก็คือพ่อเพียงลำพัง ได้รับความเมตตาจาก 'นายใหญ่' และ 'นายผู้หญิง' เป็นอย่างดีเพราะเป็นเด็กฉลาด ช่างพูด พออายุได้หกขวบเจ้าของไร่ก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ อัศเวทย์หรือนายแทนลูกชายคนเดียวจึงต้องกลับมาจากเมืองนอกกลางคันทั้งที่ยังเรียนไม่จบเพื่อสานต่อความตั้งใจของบิดามารดา ดูแลไร่แห่งนี้ในฐานะเจ้าของไร่คนใหม่อย่างเต็มตัว เนื้อทองเติบโตมาท่ามกลางสังคมของชาวไร่ชาวสวนที่เป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่ หล่อนจึงไม่ใคร่เรียบร้อยนัก กะโหลกแก่นแก้ว แต่ก็มีความอดทนสูงเหมือนพ่อ หล่อนเรียนรู้ทุกอย่างมาจากผู้ให้กำเนิด จนกระทั่งเมื่ออายุได้สิบสองปี พ่อก็พาหล่อนระหกระเหินไปยังถิ่นฐานอื่นอีกครั้ง เนื้อทองไม่อยากจากไร่ ไม่อยากจากทุกคนที่หล่อนรักไปเลย แต่ก็จำใจต้องตามบิดาที่มีเหตุผลส่วนตัวในการจากไปหนนั้น แต่แล้วหกปีต่อมา 'นายแทน' ก็ตามหาตัวหล่อนและพ่อให้กลับมาทำงานในตำแหน่งหัวหน้าคนงานอีกครั้ง ...พ่อก็ยอมเพื่ออนาคตของหล่อน กลับมาคราวนี้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป นายแทนแต่งงานกับอดีตพยาบาลสาวสวยชื่อพี่หม่อน พี่สาวใจดีที่นิสัยต่างจากนายราวฟ้ากับเหว พี่หม่อน...คือนางฟ้าแสนดีสำหรับเนื้อทอง แต่พี่หม่อนสุขภาพไม่ค่อยดีนายจึงหวงและเป็นห่วงมาก นายรักพี่หม่อน พี่หม่อนก็รักนาย ส่วนเนื้อทอง...เป็นเด็กที่สร้างแต่ความรำคาญหูรำคาญตาให้นายอยู่เสมอจนถูกดุอยู่ร่ำไป แต่ก็ได้พี่หม่อนคอยปกป้องเสมอ การมีพี่หม่อนเป็นช่วงชีวิตที่เนื้อทองรู้สึกมีความสุขที่สุด แต่ความสุขสำหรับหล่อนมันไม่เคยยั่งยืน วันหนึ่งพี่หม่อนก็จากไป...พร้อมๆ กับความเกลียดชังของนายแทนที่มีต่อหล่อนก็ได้ก่อตัวขึ้น เขาพร้อมที่จะทำลายหล่อนเพื่อบรรเทาความคับแค้นในใจอยู่ทุกเวลา... -------------- -------------- “ท้องไส้อยู่ไม่ใช่เหรอ ทำตัวเป็นลิงเป็นค่างให้ดีเถอะ ลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาเธอเดือดร้อนแน่เนื้อทอง” “...” หล่อนอ้าปากค้าง ใจเต้นระส่ำกับคำพูดของแทน เมื่อคืนหล่อนไม่ได้ถามหมอพงศ์ว่ามีใครบ้างที่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ของหล่อนบ้าง แต่ตอนนี้คงไม่ต้องหาคำตอบแล้ว เพราะนอกจากแทน...ก็ไม่มีใครน่ากังวลอีก หรือจะมีก็คงเป็นพ่อของหล่อน ซึ่งเนื้อทองยังไม่รู้เลยว่าจะทำอย่างไรดีเมื่อพ่อกลับมา “ถ้ารอดจากกระท่อมร้างท้ายสวนนั้นมาได้...ก็คงไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ” แม้จะเป็นประโยคสั้นๆ แต่มันก็แฝงไว้ด้วยความขมขื่นมากมาย ตลอดสามเดือนที่หล่อนต้องอดทนอยู่ที่นั่น มันเหมือนกับโลกอีกโลกหนึ่งที่ถูกตัดขาดจากทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนหล่อนไม่ใช่คน... “...” แทนมองด้วยสายตาไม่พอใจนัก แต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร “อีกอย่างนะคะนาย ลูกเป็นของเนื้อทองคนเดียวค่ะ” พูดจบหล่อนหันหลังให้เขาแล้วเดินออกจากไป แต่แทนก็คว้าต้นแขนรั้งเอาไว้เสียก่อน “ถึงจะไม่ได้นอนกับเธอแบบนับไม่ถ้วน แต่ฉันก็มั่นใจว่าที่ลูกไปอยู่ในท้องเธอได้เพราะฉันทำ และฉันไม่ใช่คนไร้ความรับผิดชอบ เพราะฉะนั้นอย่าแม้แต่คิดทำอะไรโง่ๆ เพราะฉันไม่ยอมแน่”

มีเสน่ห์ ตั้งครรภ์ โรมานซ์

บทที่ 10 ตอนที่ 10

01-22 14:55

บทที่ 1 ตอนที่ 1

“ไปทางนั้นเร็ว! พวกมันอยู่ตรงนั้น!” เสียงทุ้มตะโกนก้องเพื่อบอกกล่าวแก่คนอื่นๆ ที่กำลังตามหลังมาในขณะที่ตัวเขาเองนั่งอยู่บนหลังม้าตัวใหญ่ แล้วเร่งควบด้วยความรีบร้อน

เสียงฝีเท้าของม้า...เสียงตะโกนดังโหวกเหวกไปทั่วทั้งผืนไร่ตรงส่วนที่ปลูกแก้วมังกร กลุ่มคนสองกลุ่มกำลังไล่ล่าห้ำหั่นกันอย่างไม่ยอมลดละ ในช่วงเวลาโพล้เพล้เต็มทีของวันหนึ่งในฤดูร้อน

ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนใช้รถกระบะในการบุกรุกที่ดินเพื่อก่อเหตุร้าย และกำลังหนีสุดชีวิตให้พ้นจากอาณาเขตของ อัศเวทย์ หรือแทน...ชายหนุ่มเจ้าของไร่ที่ไหวตัวทัน และยกกำลังพลตามหลังมาติดๆ เครื่องยนต์จากกลไกที่มนุษย์สร้างขึ้นไม่ได้ช่วยให้ผู้บุกรุก ขับเคลื่อนไปได้เร็วกว่าสัตว์พาหนะอย่างม้าที่กำลังโตเต็มไวได้ บวกกับพื้นที่ซึ่งผู้เป็นเจ้าของย่อมจะได้เปรียบเหนือกว่า

“คุณแทน! ผมไม่เห็นเนื้อทองแล้ว ลูกสาวผมหายไปไหน!” ม้าหนุ่มตัวสีขาวมีคนงานวัยกลางคนควบตีคู่ขึ้นมา แล้วตะโกนถามผู้เป็นนายด้วยความกังวล

“คงอยู่ในรถ...พี่ปราชพาลูกน้องสักสองสามคนไปอีกทาง ดักหน้าพวกมันไว้จะง่ายกว่า นี่ก็ใกล้มืดเต็มที ขืนปล่อยให้พวกมันหนีพ้นเขตเราได้จะยุ่งกันไปใหญ่” ชายหนุ่มร่างสูงกำยำภายใต้เสื้อผ้าชุดทำงานบอกกับหัวหน้าคนงาน แล้วใช้แส้ตีม้าของตน เพื่อให้มันเร่งฝีเท้านำหน้าห่างทุกคนไปด้วยความรวดเร็ว “ไอ้ก้อง! ไอ้เกริก! ไอ้ชัยตามกูมา!” ปราชหรือณปราชหันไปเรียกลูกน้องที่เหลือแล้วควบม้าเปลี่ยนเส้นทาง ลัดเลาะไปตามร่องสวนแก้วมังกรที่ขยายกิ่งก้านพันรอบเสาหลักยึดให้ต้นไม้ได้เกาะเกี่ยว หัวใจของผู้เป็นพ่อร้อนรุ่มยิ่งกว่าถูกสุมไฟ เมื่อลูกสาวคนเดียวถูกโจรที่เข้ามาขโมยของจับไปเป็นตัวประกัน

“เนื้อทองลูกพ่อ...อย่าเป็นอะไรนะลูก”

แรงกระแทกในยามรถแล่นไปด้วยความเร็วสูงทำให้ร่างเล็กถูกเหวี่ยงโคลงเคลง หล่อนรู้สึกปวดหนึบตรงขมับและเคลื่อนเหียนเต็มที แต่เด็กหญิงก็จำต้องอดทนไม่โวยวาย เพราะความกลัวสุดหัวใจ สองมือเล็กถูกมัดรวบไว้ด้านหน้าด้วยเชือกนอนงอตัวอยู่ตรงเบาะหลังโดยมีผู้ชายร่างใหญ่นั่งคุมเชิงอยู่ อีกคนที่นั่งเบาะหน้าข้างๆ คนขับ แต่ข้างหลังกระบะยังมีอีกสี่ห้าคนด้วยกัน

“นั่งนิ่งๆ สิวะเดี๋ยวกูจับโยนลงจากรถซะนี่” เสียงของชายร่างใหญ่ข้างๆ ขู่ เด็กน้อยวัยแปดขวบ ที่ขดตัวงอหลังติดเบาะอยู่ตรงมุมน้ำตาไหลเป็นทาง หล่อนไม่กล้ามองหน้าเจ้าของน้ำเสียงอันโหดเหี้ยมนั้นเท่าไหร่นัก

“ใกล้จะพ้นเขตไร่ไอ้แทนแล้ว...อีหนูนี่ถือว่าเป็นของแถมก็แล้วกัน” คนขับหัวเราะร่วน พลางเอียงหน้าใช้หางตามองหล่อนด้วยความกักขฬะ ตัวประกันสั่นงก...ความรู้สึกของหล่อนคงเกินกว่าคำว่าหวาดกลัวไปหลายขุม

“เอาจริงๆ กูก็ไม่อยากโยนมันลงไปตายบนถนนหรอกว่ะ...มึงดูสิโตมาท่าจะสวย เอาไปขายชายแดนน่าจะได้หลายบาท“

“...” น้ำเสียงสองพวกมัน แววตากักขฬะ ยิ่งทำให้เด็กสาวตัวสั่นด้วยความกลัวตั้งแต่แรกพบตัวหล่อนแล้วจับมา พวกโจรถ่อยไม่มีความรู้สึกเมตตาอาทรดั่งเช่นที่ปุถุชนควรมีแม้แต่น้อย พวกเขาเหมือนกับสัตว์ที่ไร้ซึ่งจิตสำนึก หากพ้นอาณาเขตนี้ไปและไม่มีใครตามมาทัน เท่ากับว่าหล่อนอาจไม่รอดเงื้อมมือมัจจุราชต่ำช้าเหล่านี้ได้เลย...

“พี่! ข้างหน้า!!” เสียงตะโกนของชายที่นั่งอยู่คุมตัวเนื้อทองดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงห้ามล้อซึ่งเกิดจากคนขับเหยียบเบรกเต็มแรงอย่างกะทันหัน ล้อรถลากไปกับพื้นดินจนตัวรถเหวี่ยงอย่างเสียหลักแล้วก็จอดนิ่งชะงัก

ดวงตาว้าวุ่นของเด็กสาวสำรวจมองเลิ่กลั่กใจจดใจจ่อแม้จะมองออกไปด้านนอกไม่ได้ก็ตาม

“ลูกพี่! ไอ้ปราชไอ้หมานายมันตามพวกเรามา”

“ทำไงดีวะ...มีปืนด้วยแม่ง”

“มันไม่กล้าทำอะไรเราหรอก มีเด็กนี่อยู่ทั้งคนอย่างมากก็แค่ขู่”

เนื้อทองกลอกตามองพลางฟังการสนทนาของทั้งสามคนเงียบๆ หล่อนมองไม่เห็นอะไรเพราะนอนราบอยู่บนเบาะ ที่แน่ๆ ได้รู้แล้วว่าบุคคลที่ถูกพูดถึงอยู่นั้นคือใคร จากความหวาดกลัวอย่างสุดแสน บัดนี้กำลังใจของหล่อนได้ฟื้นกลับคืนมาอีกครั้งแล้ว

“มัน...มันล้อมเราไว้หมดแล้ว”

“พวกมึงออกมาจากรถ! เร็วๆ เข้า!” เสียงตะโกนดังมาจากด้านนอก

“พ่อ...” เนื้อทองอุทานแผ่วเบา ไม่อยากให้พวกมันรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของตนกับบิดาในยามนี้เพราะอาจจะยิ่งทำให้หล่อนไม่ปลอดภัย หากพวกโจรระแคะระคายว่าหล่อนไม่ใช่ลูกชาวบ้านในไร่ธรรมดา แต่เป็นลูกของคนคุมไร่ที่กำลังตะโกนขู่พวกเขาปาวๆ หล่อนอาจกลายเป็นตัวต่อรองที่มีความสำคัญมากขึ้น

“...” ไอ้คนขับยอมเปิดประตูรถ แล้วยกมือขึ้นเหนือศีรษะ เป็นครั้งแรกที่เนื้อทองได้มองเห็นด้านนอกผ่านหน้าต่างรถที่เปิดอ้าแล้วร่างของคนขับก็ค่อยๆ แทรกตัวลงไป ชายฉกรรจ์ที่นั่งเบาะข้างคนขับ ลนลานเปิดประตูฝั่งตนตามลงไปด้วยความจำยอมท่ามกลางคนงานในไร่ที่ล้อมอยู่รอบๆ ตัวรถพร้อมอาวุธในมือ “เด็กอยู่ไหน!!”ณปราชตะโกนถามทั้งที่แน่ใจว่าบุตรสาวนั้นคงยังถูกควบคุมตัวอยู่ในรถ “ยุ...อยู่ข้างใน...”

“ไอ้เกริกมึงเปิดประตูรถ”

“ครับพี่ปราช” คนงานชายที่ณปราชสั่งลดปืนยาวในมือลงแล้วจ้ำอ้าวไปเปิดประตูรถด้านหลังทันที คนอื่นๆ ควบคุมเหล่าโจรทั้งหมดเอาไว้แล้วพามานั่งรวมๆ กันและยึดอาวุธทั้งหมดออกจากตัว

“โอ๊ย!!” เกริกส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บพร้อมกับร่างที่กระเด็นหงายหลังลงพื้น ทุกคนหันมอง แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้น กระสุนพุ่งเข้าหาร่างของเกริกทันที เลือดกระฉูดตามแรงวิถีของเพชฌฆาตเหี้ยม

“ไอ้เกริก!” ณปราชตะโกนเรียกลูกน้องที่กำลังร้องโอดโอยด้วยความทรมานจากอาการบาดเจ็บแล้วกระโดดลงจากม้าไปดูทันที รู้สึกตัวเองพลาดอย่างมากที่ไม่รอบคอบไม่สำรวจให้ดีเสียก่อนว่าพรรคพวกของโจรนั้นมีกี่คนกันแน่ คิดเพียงแต่จะจับทรชนให้ได้ และช่วยลูกให้รอดพ้นจากอันตรายเท่านั้น

ส่วนคนงานอื่นๆ ที่รีบจับอาวุธขึ้นเล็งไปยังรถคันเดิมอีกหน เมื่อรับรู้ถึงกลิ่นอายอันตราย

“พวกมึงถอยไป...ไม่งั้นอีเด็กนี่ไม่รอดแน่ กูเอาจริง...” ผู้ร้ายคนที่เหลือลากเนื้อทองลงจากรถพร้อมกับตน ในมือถือปืนจี้ตรงศีรษะเด็กสาวเอาไว้ด้วยความทุลักทุเล พยายามจะขึ้นไปตรงที่นั่งคนขับด้านหน้า เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายมากขึ้นเมื่อเกิดเรื่องไม่คาดหมาย “พ่อจ๋า...” เนื้อทองขยับริมฝีปากที่สั่นระริกเรียกหาบิดาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สายตาของผู้เป็นพ่อที่จ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยความห่วงหาอาวรณ์ สีหน้าเจ็บปวดเหมือนใจจะขาด

‘อดทนไว้นะเนื้อทอง...’ ณปราชสื่อคำพูดผ่านแววตาที่เพ่งมองบุตรสาวไม่ได้ละวาง

‘เนื้อทองรักพ่อนะ...’ หล่อนพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แม้จะเป็นเด็กแต่เพราะถูกเลี้ยงมาโดยบิดาตามลำพัง หล่อนจึงเข้มแข็งและเรียนรู้ที่จะตั้งสติได้ดีกว่าเด็กสาวในวัยเดียวกัน

กระนั้น...เด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ จะให้เฉลียวฉลาดเอาตัวรอดได้คล่องแคล่วอย่างผู้ใหญ่นั้นคงเป็นไปไม่ได้

“กูบอกให้ถอยไปไง! แล้วห้ามพวกมึงตามมานะ ถ้ากูเห็นใครตามรถมาพวกมึงเตรียมโลงศพไว้ให้อีเด็กนี่แล้วไปรอเก็บซากได้เลย!” ผู้ร้ายตะโกนเกรี้ยวกราด มือที่ถือปืนจ่อขมับเนื้อทองเกร็งจนกล้ามเนื้อปูดนูนเป็นสัน ทุกคนหันมองณปราชรอการตัดสินใจ

หัวหน้าคนงานวัยกลางคนยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะ เป็นสัญญาณให้ทุกคนถอยออกห่างบริเวณนั้น เนื้อทองจึงถูกผลักดันเข้าไปในรถแล้วโจรร้ายก็ขึ้นประจำที่นั่งคนขับ ปิดประตูสตาร์ทเครื่องยนต์ทันทีไม่รีรอที่จะเอาตัวรอดแม้ว่าเพื่อนร่วมก่อการที่เหลือจะยังถูกควบคุมตัวอยู่ก็ตาม เพราะหากยังห่วงช่วยคนอื่นๆ พวกคนงานอาจตามมาสมทบมากขึ้น คราวนี้คงไม่รอดกันทั้งหมดแม้แต่ตัวเอง

“พี่ปราชเอายังไงดีเนื้อทองถูกจับไปเป็นตัวประกันแล้ว” หนึ่งในคนงานเอ่ยถามด้วยความร้อนรนเนื่องจากสนิทคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ด้วยความผูกพันจึงต่างก็เป็นห่วงเด็กสาวกันไม่น้อยไปกว่าผู้เป็นพ่อเลย

“คุณแทนมาพอดี...เริ่มมืดแล้วด้วยเราคงต้องแจ้งตำรวจให้ช่วย” ณปราชเอ่ยขึ้นในขณะที่สายตาละจากความเสียใจเศร้าโศกมองไปยังเส้นทางที่ม้าตัวใหญ่ควบเข้ามา โดยมีนายเหนือหัวของไร่เป็นผู้ควบคุม พร้อมกับเหล่าลูกน้องอีกสองสามคน

“เป็นอย่างไรบ้างเมื่อกี้ผ่านมาพวกคนงานถูกทำร้ายบาดเจ็บหลายคน...” ชายหนุ่มร่างใหญ่บนหลังม้าเอ่ยถามณปราช พร้อมกับเล่าถึงเหตุผลที่ตนเองมาช้าให้ฟังเป็นนัยๆ

“ผมพลาดครับคุณแทน ไม่ทันระวังตัวรอดไปได้คนหนึ่ง มันพาเนื้อทองไปเป็นตัวประกันด้วยแล้วขู่ไม่ให้พวกเราตามไปไม่อย่างนั้นมันจะฆ่าเนื้อทอง”

“เลวเอ้ย...ยะ! จัดการทางนี้ด้วย รอตำรวจอยู่ทางนี้ ตำรวจกำลังมาพี่ปราชไปกับผม” เสียงทุ้มห้าวสั่งการครอบคลุมแล้วเตะสีข้างให้ม้าเคลื่อนไหวอีกครั้ง แต่เลี้ยวลัดเลาะไปยังทางร่องของแก้วมังกร ณปราชกระโดดขึ้นหลังม้าของตนเอง แล้วควบวิ่งติดตามกันไป ส่วนผู้ร้ายที่เหลือก็ถูกเหล่าคนงานล้อมควบคุมตัวเอาไว้รอเจ้าหน้าที่ตำรวจมาจัดการนำไปดำเนินคดีตามกฎหมาย

อ่านต่อ